نشر نی

در نقاشی آب از مجموعۀ چهار عنصر جوزپه آرچیمبولدو او با سرهم سوار کردن گیاهان اقیانوسی، ماهی‌ها، لاکپشت، خرچنگ و دیگر آبزیان عجیب چهره‌ای ناهموار، نامتعارف و چند تکه خلق می‌کند که هرچند در نظر اول با تعبیر متداول از زیبایی فرق دارد کمی هم ما را متعجب می‌کند. زیرا خلق پرتره با سرهم کردن موجودات گوناگون چیزی نبوده که پیشتر اتفاق افتاده باشد.
در رمان خداحافظ آنا گاوالدا هم آساره، شخصیت اصلی داستان، با «سرهم کردن» ده‌ها نقل قول، نقاشی و قطعۀ موسیقی، که به مثابه ماهی‌هایی است که از اقیانوس فریادهای هنرمندان دیگر صید کرده، چهرۀ ناهموار، نامتعارف، ناهمگون و ناقص زنی را می‌سازد که تصویر درونی خود اوست.
این رمان دربارۀ رابطۀ خیالی آساره با ده‌ها نویسندۀ واقعی است و احضار روح آن‌ها به اتاقی محقر و دلگیر. دربارۀ ارتباط عاطفی با شاهکارهای نقاشی، موسیقی و خویشاوند شدن با انسان‌های دیگر از طریق خواندن. دربارۀ معجزۀ ادبیات در شکستن مرزها و محدودیت‌هاست، نامۀ بلند قدردانی و ستایش از دستاوردهای دیگران، دستاوردهایی که چهرۀ درونی و حقیقی ما را می‌سازند.
در این اثر از حسادت، خیانت، تنهایی، فقر، روسپی‌گری و تن‌فروشی، شرم و سرافکندگی، طردشدگی، حقارت، تبعید، ترس، دلشکستگی و گم‌گشتگی انسان تنهای مدرن در اقیانوس شبکه‌های مجازی سخن به میان می‌آید و از آنچه هنر، با تمام پیکرۀ ظریفش می‌تواند در مقابل این‌ها برای ما انجام دهد.

معرفی رمان «خداحافظ آناگاوالدا»
نوشته‌ی آیدا گلنسایی
برگرفته از وب‌سایت کافه کاتارسیس

بریده‌ای از کتاب:

باید راه بیفتید. همین حالا! پشت دریاها هیچ شهری نیست، آن شهر در قلب و درون خودتان است، درون آینه‌ها.
خودتان را پس بگیرید از هیاهو، از شلوغی‌هایی که تنهاترتان کرده است. خودتان را پس بگیرید از سن، از زمان، از خاطره‌های بد و کینه‌ها، از تمام صورت‌ها و حواس‌پرتی‌هایی که هیچ‌گاه اجازه نداده‌اند چهره‌ی درونی‌تان را خلق کنید. خانه‌ی شما آن‌جاست. آن‌جا که فراتر از تمام واقعیت‌ها، جنگ‌ها و تباهی‌ها در خاک حاصلخیز یک موسیقی یا شعر شکوفه می‌دهید. انسان تنها همان یک لحظه است. خانه فقط همان‌جاست.

4K viewsedited 07:14