‌
‌چاپ دوم منتشر شد
«شب پرستاره»
داستان‌هایی از تاریخ هنر به زبان ساده
مایکل برد
ترجمه‌ی نرگس انتخابی

‌سفری چهل‌هزارساله در دنیای هیجان‌انگیز هنر، از غارنگاری‌های پیش از تاریخ تا امروز.
روایتی خواندنی از زندگی هنرمندان و شاهکارهای هنری در قالب کتابی مصور که برای همگان نوشته شده است.

مایکل برد (۱۹۵۸- ) نویسنده‌ی انگلیسی و مورخ هنر است و به‌خصوص درباره‌ی هنرمندان مدرن مطالب بسیاری نوشته است. شعرها و قصه‌هایی نیز برای کودکان گفته است و در نشریه‌های معتبر قلم می‌زند. او محقق و مروج هنر است.

کیت ایوانز (۱۹۷۲- ) گرافیست و تصویرساز انگلیسی است و با مؤسسه‌های انتشاراتی و نشریه‌های معتبری همکاری می‌کند. آثارش در انگلستان و کشورهای دیگر به نمایش گذاشته شده است.

‌
بخشی از کتابِ «شب پرستاره»
داستان‌هایی از تاریخ هنر به زبان ساده
مایکل برد
ترجمه‌ی نرگس انتخابی

‌
‌بخشی از گفت‌وگو با جولین بارنز درباره‌ی رمانِ «الیزابت فینچ»، ترجمه‌ی محمدرضا ترک‌تتاری

این رمان کوتاه و خوشخوان درباره‌ی عشق افلاطونی نافرجامی است که حول محور استاد دانشگاهی سخت‌گیر و رواقی‌مسلک به نام الیزابت فینچ روایت می‌‎شود. نیل، راوی داستان، در کلاس فوق برنامه‎ و آزاد «فرهنگ و تمدن» که مختص بزرگسالان است شرکت می‌کند و در طی آن ما از ماجرای علاقه‌ی او به این استاد دانشگاه که در عین عزلت‌‏نشینی شخصیتی عجیب استوار و راسخ دارد مطلع می‌شویم. در ادامه متوجه می‌شویم افسار روابط شخصی و حتی خانوادگی نیل از دستش خارج شده و او اهمیت چندانی به آن‎ها نمی‌دهد، و با این حال الیزابت فینچ و هر چه به او اندک ارتباطی دارد، حتی بعد از مرگ او، تبدیل به بزرگ‌ترین دغدغه‌ی تمام زندگی‌‎اش می‌‏شود.

ترجمه‌ی ویدئو از: نگار خلیلی
تهیه و تنظیم: نشر نی

‌
منتشر شد
«آقای فوکت»
گوشه‌هایی از تاریخ سیاسی اروپا در میانه‌ی سده‌ی نوزدهم
کارل مارکس
ترجمه‌ی محمدرضا شادرو

از فوریه تا نوامبر ۱۸۶۰، نزدیک به یک سال، مارکس از ادامه‌ی نگارش اثر مهم خود سرمایه دست برداشت تا آقای فوکت را بنویسد ــ کتابی در پاسخ به تهمت‌های بی‌شرمانه‌ی سیاست‌پیشه‌ای دموکرات‌نما به نام کارل فوکت که با دروغ‌بستن به مارکس و یاران او در پی کوبیدن جنبش نوپای کارگری آلمان بود. آقای فوکت، که می‌توان آن را تکمله‌ای بر هجدهم برومر لوئی بناپارت دانست، گذشته از دانش ژرف تاریخی و ادبی مارکس، آینه‌ی باور او به پیوند نظر و عمل و رد کردار روشنفکران برج عاج‌نشین است. پس از انتشار کتاب، بسیاری ازجمله ولف و لاسال آن را ستودند. انگلس درباره‌ی آن به مارکس نوشت: «محشر است… کوبنده است… هرچه آن را بیشتر می‌خوانم بیشتر لذت می‌برم… بی‌گمان، این بهترین جدلی است که تاکنون نوشتی.»

▫️بخشی از کتاب

بخشی از کتابِ «آقای فوکت»
گوشه‌هایی از تاریخ سیاسی اروپا در میانه‌ی سده‌ی نوزدهم
کارل مارکس
ترجمه‌ی محمدرضا شادرو

‌
‌هوسرل با دکارت هم‌عقیده بود که وجود یک چیز برای همهٔ ما تردیدناپذیر است، و آن آگاهیِ ماست؛ بنابراین اگر می‌خواهیم ادراک‌مان از واقعیت را بر پایه‌ای محکم استوار سازیم، این نقطه‌ای است که باید از آن آغاز کنیم. اما هوسرل با هیوم نیز هم‌رأی بود که اگر من به، مثلاً یک میز نگاه کنم، از میز آگاهی دارم، نه از تجربهٔ نگریستن خودم به میز. در شرایط عادی آگاهی من چنین شکلی دارد: من مستقیماً از اشیاء آگاهم، ولی از خودم به عنوان یک شیء آگاه نیستم. در هر صورت هرگونه کوشش برای اثبات این‌که این اشیاء مستقل از آگاهی من وجود دارند ظاهراً محکوم به شکست است. اثبات وجود جهانِ خارج آشکارا ناممکن است. و گفت فلسفه باید روش آزمودن آنچه را مستقیماً تجربه می‌شود مبنای کار خود قرار دهد، و نباید به فرضیات اثبات‌ناپذیر دربارهٔ وجود چیزهایی دیگر دست یازد. این رهیافت به پدیدارشناسی معروف شد.

از کتابِ سرگذشتِ فلسفه
براین مگی
ترجمهٔ حسن کامشاد

نام نقاشی: خستگی زندگی، اثر رنه ماگریت، ۱۹۲۷

‌
‌برای تشخیص این‌که چیزی زیباست یا نه، تصور را نه به کمک فاهمه به عین برای شناخت، بلکه به کمک قوه‌ی متخیله (شاید متحد با فاهمه) به ذهن و احساس لذت و الم آن نسبت می‌دهیم. بنابراین حکم ذوقی به‌هیچ‌وجه نه یک حکمِ شناختی و در نتیجه منطقی بلکه [حکمی] زیباشناختی است که از آن چنین برمی‌آید که مبنای ایجابی آن فقط می‌تواند مبنایی ذهنی باشد. هر نسبت تصورات، حتی هر نسبت ادارکات حسی، ممکن است عینی باشد (که در این صورت دال بر [عنصر] واقعیِ یک تصور تجربی است) مگر نسبت [تصورات] با احساس لذت و الم که دال بر هیچ چیزی در عین نیست بلکه، در اثر آن، ذهن چگونگی متأثر شدنش از تصور را احساس می‌کند.
درک یک ساختمان قانون‌مند و غایت‌مند به کمک قوه‌ی شناسایی شخص (از طریق تصوری روشن یا آشفته) به‌کلی متفاوت است از آگاهی از این تصور همراه با حس رضایت. در این‌جا تصور یک‌سره با ذهن و با احساس‌اش از زندگی، تحت نام احساس لذت یا الم نسبت دارد که یک قوه‌ی کاملاً مخصوص تمیز و داوری را بنیاد می‌نهد که هیچ چیزی به شناخت نمی‌افزاید.

از کتابِ نقد قوه‌ی حکم
ایمانوئل کانت
ترجمه‌ی عبدالکریم رشیدیان

‌
‌‌▫️خوشبینی از منظر سایمون کریچلی

خوشبین‌ترین فیلسوف تاریخ کیست؟
شاید شادترین فیلسوف در تاریخ فلسفه، دیوید هیوم باشد. و هیوم یک مثال هیجان‌انگیز است زیرا هیوم خداناباور است و به عنوان یک خداناباور هم می‌میرد، آدام اسمیت با پزشکِ هیوم مکاتبه داشته، و واژه‌ای که در این مکاتبات دائما حضور دارد شادی، حس طنز قوی هیوم، طنز هیوم و شادی هیوم است، و دو بار جیمز بازول او را ملاقات می‌کند، که زندگی‌نامه نویس ساموئل جانسون بوده، زیرا بازول احساس اهانت می‌کند وقتی هیوم به عنوان یک خداناباور در حال مرگ بوده، و او باور نمی‌کرده که هیوم بتواند به عنوان یک شکاک بمیرد. و هیوم با حس طنزش او را می‌پذیرد، آن‌ها صحبت می‌کنند، و هیوم بر دیدگاه‌اش باقی می‌ماند، اما به بازول بی‌احترامی نمی‌کند، و در جایی ثبت شده که بازول به هیوم می‌گوید که دست کم امکان این را نمی‌پذیری که روح جاودانه باشد؟ و هیوم در پاسخ می‌گوید اگر من قطعه‌ای زغال را بر آتش بیندازم، ممکن است آتش نگیرد. و این نزدیکترین پاسخ است.

ترجمهٔ ایمان همتی
تهیه و تنظیم: نشر نی

‌
‌‌▫️آرامش از منظر سایمون کریچلی

کدام فیلسوف بیشترین آرامش را به شما می‌دهد؟
احتمالاً اپیکور. اپیکور همچنان که خود آن را می‌نامد، یک درمان چهار بخشی دارد. از مرگ نترس. از خدا نترس. آن‌چه خوب است به سادگی به دست می‌آید. و آن‌چه دردناک است به آسانی می‌توان تحمل‌اش کرد. این اندیشه خیلی جالب است. پیشتر دربارهٔ این ایده که نباید از مرگ ترسید، صحبت کردم. نکتهٔ اپیکوری، پذیرش مرگ خود به صورتی شادمانه و بدون عطشی چندلایه برای زندگی پس از مرگ است. از خدا نترس، خب هیچ خدای بزرگ انتقام‌جوی خشمگینی برای ایپکوری‌ها وجود ندارد. خدایان در جایی هستند اما آن‌قدرها مهم نیستند. آن‌چه خوب است به سادگی به دست می‌آید، و آن‌چه را دردناک است به سادگی می‌توان تحمل کرد. هنگامی که بیشتر افراد دربارهٔ اپیکور و اپیکوریسم فکر می‌کنند، به کسی فکر می‌کنند که در پی لذت است. این کاملاً نادرست است. وقتی از اپیکور پرسیدند چه چیزی به او لذت می‌دهد، او گفت یک کیک بالی و یک لیوان آب. شاید گاهی با تکه‌ای پنیر. و این بیش از اندازه هم هست. اپیکوری بودن به معنای حداقل کردن لذات فرد است.

ترجمهٔ ایمان همتی
تهیه و تنظیم: نشر نی

‌
‌منتشر شد
«اخلاق اسپینوزا؛ راهنمای خواننده»
نوشته‌ی جی تامس کوک
ترجمه‌ی علی حسن زاده

کتاب اخلاق اسپینوزا یکی از شاهکارهای بلامنازع فلسفه‌ی مدرن متقدم است. اسپینوزا، این به‌دیده‌ی برخی بت‌شکن نستوه و به‌دیده‌ی برخی بت‌گر سرمست، در کتاب نه‌چندان مطول اخلاق شرحی آیین‌ستیز از خدا، نگرشی نوین در باب نسبت ذهن و جسم، نظریه‌ای نظام‌مند درباره‌ی عواطف و قواعدی برای فضیلت و سعادت بشری به دست می‌دهد. جِی، تامس کوک در کتاب اخلاقِ اسپینوزا؛ راهنمای خواننده پس‌زمینه‌ی تاریخی و فلسفی نگارش کتاب و مضامین مهم آن را توضیح می‌دهد. سپس با ارجاع مدام به متن فیلسوف می‌کوشد خواننده را به فهمی روشن از آن برساند و در نهایت درباره‌ی تأثیر این اثر فلسفی کلاسیک بر فیلسوفان دیگر سخن می‌گوید. کتاب راهنمای حاضر، دریچه‌ی مناسب برای ورود به جهان جذاب اخلاق را به روی همه‌ی دانش‌آموزان فلسفه و الهیات می‌گشاید.

▫️بخشی از کتاب

‌
بخشی از کتابِ «اخلاق اسپینوزا؛ راهنمای خواننده»
نوشته‌ی جی تامس کوک
ترجمه‌ی علی حسن زاده

‌انقلاب مشروطیت یکی از بزرگترین رویدادهای سیاسی در ایران سدهٔ بیستم بود. آن جنبش به زندگی حکومتی خودکامه پایان بخشید، شاه را که با نیروی نظامی بر مجلس تاخته و قانون اساسی را پایمال کرده بود، به زور اسلحه از تخت فرمانروایی برداشت و برجایش حاکم خردسالی را نشاند که بنا بود در چارچوب قانون و بطور محدود سلطنت کند. همپای تحولات سیاسی، مشروطی پیکرهٔ جامعه ایران را دگرگون کرد. در میانهٔ خیزاب انقلاب، انسانهایی که به گروه‌های حکومتگر وابستگی نداشتند و در نوشته‌های رسمی زمانه چندان نام و نشانی از آنها نبود، به میدان پیکار سیاسی و اجتماعی میهن خود پا گذاشتند و بر روند رویدادها تأثیر نهادند. این گمنامان جامعه از میان چنین گروه‌هایی می‌آمدند: قشرهای متوسط، پیشه‌وران و اعضای اصناف و شاگردان آن‌ها، دکاندارها و کاسبان، کارگران، فرودستان شهری، زنان، روستاییان و داوطلبان مسلح ملی که به نام مجاهد شناخته می‌شدند. مجاهدان بخش ناچیزی از جمعیت کشور بودند، اما توانستند تحول بزرگی در نظام سیاسی پدید بیاورند. آنان مشروطیت بربادرفته را به جامعه بازگرداندند و از این راه سرنوشت کشور را رقم زدند.

از پیش‌گفتار مجاهدان مشروطه
سهراب یزدانی

‌
‌منتشر شد
«ناپلئون سوم و امپراتوری دوم»
راجر پرایس
ترجمه‌ی بابک محقق
از مجموعه‌ی کارگاه تاریخ

ناپلئون سوم (۱۸۰۸-۱۸۷۳)، برادرزاده‌ی ناپلئون بناپارت، پس از سال‌ها تبعید و رهبری دو کودتای نافرجام، سرانجام در پی انقلاب ۱۸۴۸ به ریاست‌جمهوری فرانسه رسید و دو سال بعد خود را امپراتور خواند تا بدین ترتیب آغاز عصر امپراتوری دوم را اعلام کند. وی در دهه‌ی نخست حکومتش از سویی اسباب توسعه‌ی صنعتی و شهری فرانسه را فراهم ساخت و طبقه‌ی متوسط را از رفاه و ثروت بیشتری بهره‌مند کرد، اما از سوی دیگر راه خودکامگی در پیش گرفت و ضمن حذف نیروهای مخالف، هواداران خود را بر مناصب مهمی گمارد. در دهه‌ی دوم و هنگامی که پایه‌های حکومتش را مستحکم دید، بر آن شد تا دست به اصلاحات لیبرالی بزند و آزادی‌هایی اعطا کند، اما این اقدامات دیرهنگام و توأم با احتیاط بود. سیاست اقتصادی‌اش نیز نتیجه‌ی معکوس به بار آورد و طبقه‌ی کارگر و متوسط را علیه او شوراند. در سیاست خارجی خواستار عظمت فرانسه بود و در این راه دست اتریش را از برخی نواحی ایتالیا کوتاه کرد، لیکن در نبرد با قوای پروس شکست خورد و در تبعید درگذشت.

▫️بخشی از کتاب

بخشی از کتابِ «ناپلئون سوم و امپراتوری دوم»
راجر پرایس
ترجمه‌ی بابک محقق

‌
‌چاپ دهم منتشر شد
«مفهوم قانون»
هربرت هارت
ترجمه‌ی محمد راسخ

به جرئت مى‏‌توان گفت کتاب مفهوم قانون مهم‏‌ترین اثر، در زمینه‌ی فلسفه‌‌ی حقوق به زبان انگلیسى، در سده‌ی بیستم بوده است. این کتاب، چند سال پس از انتشار، فهم فلسفه‌ی حقوق و شیوه‌ی تدریس آن را در دنیاى انگلیسى و غیرانگلیسى زبان دگرگون ساخت. این تأثیر شگرف موجب شد که درباره‌ی کتاب و آموزه‌‏هایش مطالب بسیارى، نه‏‌تنها در زمینه‌ی نظریه حقوقى بلکه همچنین در حوزه‌ی فلسفه اخلاق و فلسفه سیاسى، منتشر شوند. در نیم سده‌ی گذشته، نظریه‌ی حقوقى پروفسور هارت به کانون توجه در فلسفه‌ی حقوق تبدیل شده است. پس از انتشار این اثر، نظریات جدى‏‌اى که در مراکز مهم آموزشى و پژوهشى حقوق، در سطح جهان، مطرح شده‌‏اند، صرفاً گامى در جهت بهبود یا نقد نظریه اثبات‏‌گرایى هارت بوده‌‏اند.
در این کتاب، پس از نقد نظریه فرمان، قانون به‏‌مثابه اتحاد قواعد اولى و ثانوى معرفى می‌‏شود. اما این قواعد بافتى باز دارند و، از این رو، «تقنین قضایى» بهاى تنظیم قاعده‏‌مند حیات اجتماعى توصیف مى‌‏شود.

‌
‌چاپ دوم منتشر شد
«رساله‌ای درباره‌ی طبیعت انسان، کتاب دوم»
دیوید هیوم
ترجمه‌ی انسیه گویا

دیوید هیوم، فیلسوف نامدار اسکاتلندی، اولین و مهم‌ترین پژوهش فلسفی خود را به شناخت جنبه‌های مختلف طبیعت انسان اختصاص داده است. در این پژوهش او می‌کوشد فارغ از پیشداوری‌ها، باورهای مرسوم و مبانی فراطبیعی، فقط بر مبنای مشاهدات تجربی، طبیعی‌ترین و نهادی‌ترین ویژگی‌های انسان و امور گوناگون زندگی وی را بررسی کند. تأملات او در این راستا، در مجموعه‌ای با عنوان رساله‌ای درباره‌ی طبیعت انسان گرد آمده است؛ مجموعه‌ای متشکل از سه کتاب که اولی درباره‌ی فهم، دومی درباره‌ی احساس‌ها و سومی درباره‌ی اخلاق است.
کتاب حاضر در واقع ترجمه‌ی کتاب دوم از این رساله است که در آن هیوم به تحلیل احساس‌های گوناگون انسان و تأثیر روابط بین‌انسانی بر آن‌ها می‌پردازد. کتاب حاوی ایده‌ها و نکات روانشناختی ژرفی است که اگرچه در زمان حیاتِ هیوم و نیز مدت‌های مدیدی پس از آن، مردم و حتی متفکران توجه چندانی به آن‌ها نکردند، گذر زمان پرتو جدیدی بر آن‌ها افکنده و آن‌ها را به میزان بیشتری به حیطه‌ی توجه کشانده است.

در نقاشی آب از مجموعۀ چهار عنصر جوزپه آرچیمبولدو او با سرهم سوار کردن گیاهان اقیانوسی، ماهی‌ها، لاکپشت، خرچنگ و دیگر آبزیان عجیب چهره‌ای ناهموار، نامتعارف و چند تکه خلق می‌کند که هرچند در نظر اول با تعبیر متداول از زیبایی فرق دارد کمی هم ما را متعجب می‌کند. زیرا خلق پرتره با سرهم کردن موجودات گوناگون چیزی نبوده که پیشتر اتفاق افتاده باشد.
در رمان خداحافظ آنا گاوالدا هم آساره، شخصیت اصلی داستان، با «سرهم کردن» ده‌ها نقل قول، نقاشی و قطعۀ موسیقی، که به مثابه ماهی‌هایی است که از اقیانوس فریادهای هنرمندان دیگر صید کرده، چهرۀ ناهموار، نامتعارف، ناهمگون و ناقص زنی را می‌سازد که تصویر درونی خود اوست.
این رمان دربارۀ رابطۀ خیالی آساره با ده‌ها نویسندۀ واقعی است و احضار روح آن‌ها به اتاقی محقر و دلگیر. دربارۀ ارتباط عاطفی با شاهکارهای نقاشی، موسیقی و خویشاوند شدن با انسان‌های دیگر از طریق خواندن. دربارۀ معجزۀ ادبیات در شکستن مرزها و محدودیت‌هاست، نامۀ بلند قدردانی و ستایش از دستاوردهای دیگران، دستاوردهایی که چهرۀ درونی و حقیقی ما را می‌سازند.
در این اثر از حسادت، خیانت، تنهایی، فقر، روسپی‌گری و تن‌فروشی، شرم و سرافکندگی، طردشدگی، حقارت، تبعید، ترس، دلشکستگی و گم‌گشتگی انسان تنهای مدرن در اقیانوس شبکه‌های مجازی سخن به میان می‌آید و از آنچه هنر، با تمام پیکرۀ ظریفش می‌تواند در مقابل این‌ها برای ما انجام دهد.

معرفی رمان «خداحافظ آناگاوالدا»
نوشته‌ی آیدا گلنسایی
برگرفته از وب‌سایت کافه کاتارسیس

بریده‌ای از کتاب:

باید راه بیفتید. همین حالا! پشت دریاها هیچ شهری نیست، آن شهر در قلب و درون خودتان است، درون آینه‌ها.
خودتان را پس بگیرید از هیاهو، از شلوغی‌هایی که تنهاترتان کرده است. خودتان را پس بگیرید از سن، از زمان، از خاطره‌های بد و کینه‌ها، از تمام صورت‌ها و حواس‌پرتی‌هایی که هیچ‌گاه اجازه نداده‌اند چهره‌ی درونی‌تان را خلق کنید. خانه‌ی شما آن‌جاست. آن‌جا که فراتر از تمام واقعیت‌ها، جنگ‌ها و تباهی‌ها در خاک حاصلخیز یک موسیقی یا شعر شکوفه می‌دهید. انسان تنها همان یک لحظه است. خانه فقط همان‌جاست.

‌
‌منتشر شد
«تجسم اتوپیاهای واقعی»
اریک الین رایت
ترجمه‌ی نیما شجاعی

تجسم اتوپیاهای واقعی بخش اصلی مشغله‌ی فکری عظیم‌تری است که می‌توان آن را علم اجتماعی رهایی‌بخش نامید. علم اجتماعی رهایی‌بخش به دنبال تولید دانشی علمی است که به پروژه‌ی جمعیِ مبارزه با صورت‌های گوناگون سرکوب انسانی مرتبط باشد. در نظر گرفتن این پروژه ذیل نوعی علم اجتماعی، به‌جای این‌که صرفاً نقد اجتماعی یا فلسفه‌ی اجتماعی باشد، مستلزم تشخیص اهمیت دانش نظام‌مند علمی درباره‌ی چگونگی سازوکار جهان است. واژه‌ی رهایی‌بخش بیانگر یک هدف اخلاقیِ محوری در تولید این دانش است ــ از میان بردن سرکوب و ایجاد شرایطی برای شکوفایی بشری. افزون بر این، واژه‌ی اجتماعی به این باور اشاره دارد که رهاییِ بشر نیازمند دگرگونی جهان اجتماعی است، نه فقط دگرگونی زندگیِ درونی افراد.‌
‌
ــ برگرفته از متن کتاب، ص ۳۹

▫️بخشی از کتاب

بخشی از کتابِ «تجسم اتوپیاهای واقعی»
اریک الین رایت
ترجمه‌ی نیما شجاعی

‌
‌«اگر برده‌داری اشتباه نیست، پس هیچ‌ چیز اشتباه نیست.»
آبراهام لینکلن

‌▫️هنگامی که جنگجو خوابیده بود ماری به دور گردنش پیچید، همسرش به جای تهدید نشانه‌ای دید، قدرت ترسناکی که شوهرش را به شکوه یا نابودی می‌کشاند. اما در حال حاضر، او تنها یک برده بود، یکی از میلیون‌ها نفری که از سرزمین‌های فتح شده توسط رُم اسیر شده بود تا در معادن کار کند، یا بر روی زمینی زراعت کند یا برای سرگرمی جمعیت بجنگد. او تراکیایی کوچ‌نشینی بود از بلغارستان کنونی که در ارتش روم خدمت کرده بود، اما به دلیل فرار به زندان افتاده بود.
نامش اسپارتاکوس بود، اسپارتاکوس توسط باتیاتوس، یک لانیستا یا مربی گلادیاتورها به کاپوآ آورده شده بود. زندگی در لودوس یا مدرسهٔ گلادیاتورها دشوار بود. اعضای جدید مجبور بودند سوگند یاد کنند که سوزانده شوند، پایبند باشند، کتک بخورند و با شمشیر کشته شوند، و بدون هیچ سوالی از ارادهٔ اربابان خود اطاعت کنند، اما حتی نظامات سخت نیز نتوانست ارادهٔ اسپارتاکوس را در هم بشکند.
‌

ویدئو از TED-Ed
ترجمهٔ محمدحسین رعیتی
تهیه و تنظیم: نشر نی

‌
‌چاپ دوم منتشر شد
«درآمدی به فلسفه دین»
نویسنده
مایکل جی. ماری و مایکل سی. ری
ترجمه‌ی سعید عابدی

کتاب درآمدی به فلسفه‌ی دین تحقیق گسترده‌ای است راجع به موضوعاتی که در صدر مباحث رایج در فلسفه‌ی معاصر دین قرار دارند. در این کتاب مهم‌ترین آرا و براهین فیلسوفان گذشته و حال بررسی و تحلیل می‌شوند. کتاب به همه‌ی مباحث محوری مطرح در این حوزه می‌پردازد که از آن جمله است: انسجام درونی اوصاف خداوند، براهین الهیات توحیدی و نیز استدلال‌های حامی بی‌خدایی، ایمان و عقل، دین و اخلاق، معجزات، اختیار بشر و مشیت الهی، علم و دین، و جاودانگی. به‌علاوه، در آن راجع به موضوعات بسیار مهم دیگری هم بحث می‌شود که آثار مشابه غالباً از آن‌ها غفلت می‌ورزند؛ ازجمله: برهان اختفا در اثبات بی‌خدایی، انسجام درونی آموزه‌های تثلیث و تجسد، و نسبت میان دین و علم و سیاست. دانشجویان دوره‌های کارشناسی و کارشناسی ارشد فلسفه و فلسفه‌ی دین این اثر را مصاحب ارزشمندی برای خود خواهند یافت.

▫️بخشی از کتاب