🔔🔔 تفاوت علی "علیه السلام" با رهبران و انقلابیان جهان
غالب رهبران جهان دو دوره دارند: یکی دوره انقلابی، که در برابر قدرت حاکم مبارزه می‌کنند و می‌جنگند و بینش و برداشت و رفتار انقلابی دارند، و دیگری دوره‌ای که روی کار می‌آیند، که بر عکس، گرایش کم یا بیش محافظه کارانه‌ای می‌یابند و به قول خودشان دوره زندگی آرام و دوره مصلحت اندیشی‌های ملی و قومی پیش می‌آید.
بر عکس، #علی [علیه السلام]، در موقعی که زمام حکومت را به دست ندارد و غصب کنندگان حق او، روی کارند و بعضی دیگر، همه ارزش‌ها و همه روابط و ضوابط اسلامی را - حتی در ظاهر - رعایت نمی‌کنند. در این دوره که علی - از نظر مسئولیت اجتماعی - یک فرد است و مقام غیر رسمی است، و قدرت دست دیگران است، و او رهبر اقلیت است، در اینجا مبارزه انقلابی ندارد و به خاطر «وحدت»، تحمل می‌کند؛ و بر عکس، از وقتی که روی کار می‌آید و حکومت را به دست می‌گیرد و خودش زمامدار رسمی جامعه می‌شود، دوره انقلابی آغاز می‌شود و دست به انقلاب می‌زند. و شاید اولین انسانی است در تاریخ بشر که هنگامی که قدرت دستش نیست، به خاطر حفظ قدرت جامعه و این ایمان و عقیده در برابر دشمن خارجی، ساکت است، و وقتی که حکومت به دستش می‌آید و بر اوضاع مسلط می‌شود، #انقلابی می‌شود. این است که پنج سال دوره انقلابی در زندگی علی، دوره حکومتش است.
این غیر از حرف «#جرج_جرداق» است. #جرداق می‌گوید که: «همه رهبران عالم (قبل از روی کار آمدن)، رهبران بزرگ و مترقی و انقلابی بودند و وقتی که روی کار می‌آمدند محافظه کار می‌شدند، بر خلاف علی که هم در دوره‌ای که حکومت دستش نبود انقلابی بود و هم وقتی که حکومت دستش آمد انقلابی ماند". این حرف درستی است، اما با آنچه من می‌گویم کمی اختلاف دارد، و آن این است که وقتی زمام امر دستش نیست، به خاطر #حفظ_قدرت، #انقلاب نمی‌کند و تحمل می‌کند؛ انقلابی بودن و انقلاب کردن را از وقتی آغاز می‌کند که رسماً حاکم است و قدرت در دستش است.
این است که پنج سال دوره انقلاب در زندگی علی، به عنوان یک رهبر، دوره پیش از رسیدنش به حکومت نیست، (بلکه) دوره حکومتش است، و آغاز دوران انقلابی در زندگی او، از نظر اجتماعی، آغاز روی کار آمدنش از نظر سیاسی است.
بنابر این زندگی علی تقسیم می‌شود به سه فصل: ۲۳ سال جهاد برای #مکتب، ۲۵ سال تحمل برای #وحدت و ۵ سال انقلاب برای #عدالت.
دکتر #علی_شریعتی
#علی_مجموعه_آثار_۲۶
صفحات ۷۸ و ۷۹.
🆔 @newsroom1
غالب رهبران جهان دو دوره دارند: یکی دوره انقلابی، که در برابر قدرت حاکم مبارزه می‌کنند و می‌جنگند و بینش و برداشت و رفتار انقلابی دارند، و دیگری دوره‌ای که روی کار می‌آیند، که بر عکس، گرایش کم یا بیش محافظه کارانه‌ای می‌یابند و به قول خودشان دوره زندگی آرام و دوره مصلحت اندیشی‌های ملی و قومی پیش می‌آید.
بر عکس، #علی [علیه السلام]، در موقعی که زمام حکومت را به دست ندارد و غصب کنندگان حق او، روی کارند و بعضی دیگر، همه ارزش‌ها و همه روابط و ضوابط اسلامی را - حتی در ظاهر - رعایت نمی‌کنند. در این دوره که علی - از نظر مسئولیت اجتماعی - یک فرد است و مقام غیر رسمی است، و قدرت دست دیگران است، و او رهبر اقلیت است، در اینجا مبارزه انقلابی ندارد و به خاطر «وحدت»، تحمل می‌کند؛ و بر عکس، از وقتی که روی کار می‌آید و حکومت را به دست می‌گیرد و خودش زمامدار رسمی جامعه می‌شود، دوره انقلابی آغاز می‌شود و دست به انقلاب می‌زند. و شاید اولین انسانی است در تاریخ بشر که هنگامی که قدرت دستش نیست، به خاطر حفظ قدرت جامعه و این ایمان و عقیده در برابر دشمن خارجی، ساکت است، و وقتی که حکومت به دستش می‌آید و بر اوضاع مسلط می‌شود، #انقلابی می‌شود. این است که پنج سال دوره انقلابی در زندگی علی، دوره حکومتش است.
این غیر از حرف «#جرج_جرداق» است. #جرداق می‌گوید که: «همه رهبران عالم (قبل از روی کار آمدن)، رهبران بزرگ و مترقی و انقلابی بودند و وقتی که روی کار می‌آمدند محافظه کار می‌شدند، بر خلاف علی که هم در دوره‌ای که حکومت دستش نبود انقلابی بود و هم وقتی که حکومت دستش آمد انقلابی ماند". این حرف درستی است، اما با آنچه من می‌گویم کمی اختلاف دارد، و آن این است که وقتی زمام امر دستش نیست، به خاطر #حفظ_قدرت، #انقلاب نمی‌کند و تحمل می‌کند؛ انقلابی بودن و انقلاب کردن را از وقتی آغاز می‌کند که رسماً حاکم است و قدرت در دستش است.
این است که پنج سال دوره انقلاب در زندگی علی، به عنوان یک رهبر، دوره پیش از رسیدنش به حکومت نیست، (بلکه) دوره حکومتش است، و آغاز دوران انقلابی در زندگی او، از نظر اجتماعی، آغاز روی کار آمدنش از نظر سیاسی است.
بنابر این زندگی علی تقسیم می‌شود به سه فصل: ۲۳ سال جهاد برای #مکتب، ۲۵ سال تحمل برای #وحدت و ۵ سال انقلاب برای #عدالت.
دکتر #علی_شریعتی
#علی_مجموعه_آثار_۲۶
صفحات ۷۸ و ۷۹.
🆔 @newsroom1