حقیقتا خیلی از آدما بدم میاد.
اونقدری که میخوام سرشونو‌ بکوبم به دیوار و تا حد مرگ بزنمشون‌ جوری که واقعا حس کنم که دارن درد میکشن.
با لگد بزنم تو شکمشون و بگم بمیر، بمیر بی‌دغدعه، بمیر نادان، بمیر، بمیر، بمیر.
ولی خب نمیتونم و فقط توی سرم میکوبمشون‌.

روبه‌روی دریا در همان مکان ایستاده‌ام و خاطره آن شب‌ خفه‌ام می‌کند.

گر زنده بودیم فردا، وعده‌یِ ما لبِ دریا.

با خودم میگم کاشکی قدرت فراموشی داشتم.
کاش میتونستم اراده کنم و دیگه اون لحظه‌هارو یادم نیاد.

زندگی هر بار به طرز عجیبی غافلگیرت‌ می‌کنه.

دلیلی برایِ ترسیدن وجود نداره.

به خودت بیا و خودت رو دوست داشته باش.

تماشا کردن غروب لب ساحل با موزیک یا کتاب رو ترجیح میدم به‌ پارتی‌های چرت و بیهوده.

.

به فرار کردن عادت نکن.

از گذشته‌ت درس بگیر.

منتظر چیی‌ ؟ موزیک بده دیگه وا.
خوشحالم کن.

کسایی که از گذشته درس نمیگیرن، متاسفانه تاریخ براشون تکرار میشه.

قطعا اون پسری که احساسشو به زبون میاره صد لول بالاتر از پسرای دیگست.

دلتونو خوش نکنید به آدمی که عرضه نگه داشتن نداره.