"ای کاش خالقت میدانست چه تندیس پرستیدنی را تراشیده است، انقدر که شاید روزی کافری برای پرستش آن مخلوق به خدایش پشت کند!"
#سرخپوش

"نقطه ضعف، تزلزل مردمک های سیاهت بین دریای سرخ چشمانت؛و آن بود پایان حسابی که ما را به آغوش آغاز کشاند!"
#سرخپوش

'افسرش زیبا بود!
افسوس که نمیدانست...
افسوس که نمیگفت، تا نداند!
افسوس که نمیتوانست همچون او، او را طوری ستایش و پرستش کند که شایسته‌ی آن است؛ در واقع با هربار خیره ماندن به آن بارها از درون میمرد و زنده میشد
اما سرکشتر از آن بود که بخواهد احساساتش را به زبان اورد؛
جانش به جان او بند بود و حالا چه دردناک جانهایشان در کنار هم، درد میکشید"!
#سرخپوش

"بهت گفتم حرفهات برای گرم کردنم کافیه و آغوشت برای آتیش زدنم...
حالا به من بگو ، لبهات چی به سر مردی میاره که با حرفهات گرم میشه و با آغوشت میسوزه؟!"
#سرخپوش

-فرقی نداره مومن ترین باشی یا کافر ترین؛ زیبایی کشش ایجاد میکنه و تو رئیس... عجیب زیبایی!
#سرخپوش

-حسادت چه زمانی به وجود میاد رئیس‌زاده؟!

"حسادت در پس خواستن بود! تا پای خواستن و به دست آوردن به میان کشیده نمیشد، حسادتی در کار نبود!"

-زمانی که پای علاقه وسط کشیده شده باشه، یا حتی... بیشتر از اون!
+مثل چی؟
-خواستن... میخواستمت جونگکوک؛ اما برای من نبودی!
+قرار نبود برای کسی باشم، اما حالا چشمهات رو باز کن! چشمهات رو باز کن و ببین رئیس بند هشتم به کدوم حرومزاده‌ای دلبسته!

† ⁘⁘⁘⁘⁘ ⸸ ⁘⁘⁘⁘⁘ †
#سرخپوش

-فهمیدم یه مرد با یه قلب مرده هم میتونه... عاشق بشه!
فهمیدم دلمرده‌ها هم میتونن اون حس رو احساس کنن.
فهمیدم میشه بی سر و صدا دل باخت... و من، باختمش!

قلبم رو دادم به تو... و متاسفم که مرده بود!
#سرخپوش

"آغوشت رو نگه میدارم برای زمستونِ واقعی؛ تو حرفهات هم برای گرم کردنم کافیه!"
#سرخپوش

"نقطه ضعف، تزلزل مردمک های سیاهت بین دریای سرخ چشمانت؛ و آن بود پایان حسابی که ما را به آغوش آغاز کشاند!"
#سرخپوش

"و در نهایت ما به هم برمی‌گردیم"
#سرخپوش