تمــــامِ من
ڪجایی

پاییز آمد و
نیامدے
باران بارید و نیامدے !
ماه خندید و نیامدے !
شب بے تاب شد و نیامدے !
نسیم پریشان شد و نیامدے !
آسمان گریست و نیامدے !
در ڪدام فصل مینشینے بر غبار لحظہ هایم؟!
ڪدام جاده مرا میرساند بہ تو
ڪدام شب
بےتابی هایم را تاب میشوے !؟

با ڪدام ستاره مےدرخشے؟
پشت ڪدام ابر خیال پنهانے !
از ڪدام سپیده مےتابے؟
با ڪدام
نسیم رقصان در هوا
مےوزے و بر گونہ ام بوسہ میزنے ؟

نگاهم ڪن ،
بگـــــو
بگو با ڪدام باران مے آیے و تڪیه بر شانہ ام
پاییز وجودم را عطر بهار مے پاشی

بگـــــــو
بیــــا
بمـــــــان


#نسیم_محمدی