🔸🔸🔸

💢 روش خالی كردن #انرژی های_منفی از خاطرات گذشته
                      
✨اين تمرين چند مرحله دارد ✨

⚜ #مرحله_اول .....

♦️نوشتن هر خاطره.
شروع کنيد به نوشتن. از ابتدا مفصل و دقیق. بدون پرده پوشی درباره #خاطراتی كه از فرد يا افراد داريد و همه ی انرژی های نهفته ی خود را بیرون بریزيد. در طی نوشتن آن خاطرات هر چقدر دلتان میخواهد به جزئيات هم فكر كنيد.
در هنگام نوشتن این خاطرات اجازه دارید #ناسزا بدهید!
#عصبانی شوید! گریه کنید! و به هر شکلی که می دانید و راحتید انرژیهای مخفی شده پشت این اتفاق را خالی کنید. اگه مايليد با چوبي به بالشت ها ضربه بزنيد. يا حتی چیزی را بشكنيد.
اين كار را حتی با پاره كردن ورقهای باطله هم می توانيد انجام دهيد! البته بهتر است اين كار در خلوت انجام شود كه مايه ی آزار ديگران نشود.

⚜ #مرحله_دوم....

♦️انجام تمرين #بخشايش
هر خاطره و اتفاقی را که نوشتید بعد از پایانش باید یک مراسم #بخشش برای خودتان و کسانی که در آن خاطره با شما سهیم بودند انجام دهید.

🔻نوشته های دستنویس خود را خط بزنيد و روی آنها بنویسيد من همه ی این هارا #میبخشم و کنار می گذارم. بعد هم پاره کنيد و درون سطل زباله بريزيد. ما در اين تمرين دست نوشته ها را دور می ريزيم چون می خواهيم به #ضمير ناخود آگاهمان بگوییم كه براي هميشه آن خاطرات برای ما بی ارزش شده اند.

⚜ #مرحله_سوم....

♦️مراقبه فكر نكردن برای هر خاطره.
بعد از پایان مراسم بخشش یک خاطره، تحت هیچ شرایطی دیگر اجازه ندارید به آن خاطره فکر کنید. بنابراین فقط #مراقبه می کنید که بعد از #بخشایش هر خاطره دیگر خودتان را به خاطر آن شماتت نکنید. هرگز در ابتدا زمان طولانی را برای مراقبه در نظر نگیريد.

🔻 در طول روزهای اول به خودتان بگویید فقط #دو_ساعت به این يك خاطره از آن شخص،فکر نمی کنم و بعد باید این زمان به يك روز کامل برسد،و بعد به اینجا که بعد از پاره کردن هر خاطره تا آخر عمر دیگر خود را به خاطرش شماتت نکنید.

⚜ #مرحله_چهارم.....

♦️ #تشكر از خود.
حتما"در دفتر مراقبه تان بنويسيد كه موفق شديد يك خاطره را كنار بگذاريد. از خودتان #قدردانی كنيد و خود را تحسين كنيد كه می توانيد موفق باشيد. خود را دوست بداريد و تمرينات دوست داشتن خود را انجام دهيد تا احساس ارزشمندی بيشتری کنید. حتی برای خودتان هديه بخريد.

#نكته
اين تمرين را برای هر خاطره، جداگانه، انجام دهيد.

👈مثال: اگه #وابستگی عاطفی با كسی داشتيد كه قطع شده از اولين خاطره ای كه از آن شخص داريد شروع كنيد. در حين نوشتن اين خاطره هر احساسی كه به آن شخص داريد را بنويسيد.

👈 حتی می توانيد مجسم كنيد كه فرد در حالی كه به دهانش چسب زده شده مقابل شما نشسته و نمی تواند جوابی دهد. بعد #انرژی های خود را با بروز دادن كامل احساسی كه داريد خالی كنيد.

👈آن وقت تمرين بخشايش را انجام دهید و بعد از آن، روز اول فقط مراقبه كنيد كه به همان يك خاطره ای كه تمرين را برایش انجام داديد، چند ساعتی فكر نكنيد. در دو سه روز آينده اين را به حدی برسانید كه در كل روز به آن يك خاطره حق نداريد فكر كنيد.( اما می توانيد به خاطرات ديگری  كه با آن فرد داشتيد فكر كنيد.)

♦️بعد به سراغ خاطره ی بعدی ميروید و همين روال را انجام می دهيد. اينقدر اين كار را ادامه دهید تا تمام خاطرات را بررسی كرده و كنار گذاشته باشيد.

⭕️ #نكته

🔻 كسانی كه اين تمرين را برای فراموش كردن كسی انجام میدهند بايد بدانند كه در روزهای اول با يادآوری #خاطرات گذشته ممكن است احساس كنند كه دلبستگی و #وابستگيشان بيشتر شده. اما نگران نباشيد. چون اين در واقع همان #انرژيهای ذخيره شده ايست كه بيرون ريخته نشده اما حالا بيرون ريخته ميشود.

⭕️ #نكته

🔻برای انجام اين تمرينات وقت كافی بگذاريد. تعداد زيادی از خاطرات را در يك روز انجام ندهيد.

تمام جامعه، روابط را آموزش می‌دهد .
و وابستگی‌ها را؛ نه عشق را.
عشق خطرناک است،
زیرا مرزی نمی‌شناسد.
می‌تواند حرکت کند؛ آزاد است.

پس همسرت به تو آموزش خواهد داد: "مرا دوست بدار چون زنت هستم."،

شوهر به همسرش آموزش می‌دهد:
"مرا دوست بدار چون شوهرت هستم."

هیچکس عشق را آموزش نمی‌دهد.
#اگر فقط عشق آموزش داده شود،
#اگر دنیا واقعاً آزاد بود که عشق بورزد، آنوقت فقط یک شوهر بودن و یک زن بودن معنی زیادی نمی‌داد.
آنگاه عشق آزادانه جریان می‌داشت.
ولی این خطرناک است؛
جامعه نمی‌تواند چنین اجازه‌ای بدهد، خانواده نمی‌تواند اجازه بدهد،
مذاهب نمی‌توانند آن را اجازه دهند. بنابراین، آن‌ها به نام عشق؛
#وابستگی را آموزش می‌دهند،
و آنگاه همه در رنج هستند.

در تمام روابط باید به یاد سپرد که:
در این زندگی، باید آموخت و رشد کرد، باید هوشمندتر و هشیارتر شد.
اگر چیزی فلج‌کننده باشد، ماندن در آن موقعیت یک گناه است. دور شو.
اینگونه دنیای عاشقانه‌تری خواهی آفرید. ولی درست عکس این را آموزش داده‌اند: حتی اگر زنت را دوست نداری، به او عشق بورز! و هیچکس نمی‌پرسد،
”وقتی کسی دیگری را دوست نداشته باشد چگونه می تواند به او عشق بدهد؟!“
شاید آن عشق در ابتدا وجود داشته، سپس ازبین رفته است.
آنوقت به شما آموزش داده‌اند که عشق هرگز ازبین نمی‌رود!!!!
این نیز مطلقاً‌ احمقانه است.
هرچیزی که بوجود آید می‌تواند ازبین برود.
هرچیزی که متولد شود می‌تواند بمیرد. هرچیزی که شروع شود روزی با مرگ به پایان میرسد. عشقی جاودانه در دیگری جستن، بسیار احمقانه است.
با خودتان صادق و هشیار باشید.

#یکی_از_نفسانیات_مخرب
#وابستگی_می‌باشد ↙️

یکی از نفسانیات مخرب، "وابستگی" می‌باشد که از همه غافلگیر کننده‌تر و فریبنده‌تر، همچون دیگر نفسانیات بر قربانی خود می‌خزد. #وابستگی اغلب در لباس احترام و شخصیت ممتاز ظاهر می‌شود. قربانی می‌پندارد که صاحب منشی نیکو و اصالت نفس است. وابستگی خود را دوست شما اعلام می‌کند و اهدافش را #موجه جلوه می‌دهد.

روش کار آن، کور کردن تو است؛ به طوری که نتوانی ارزش‌های نسبی محیط و معاشرت‌ها را تعیین کنی. به این ترتیب #ارزش_گذاری‌های خطا آمیز به زندگی‌ات نفوذ می‌کنند.

هنگامی که #جذب آنان شدی دیگر وقت برای هیچ چیز دیگر نخواهی داشت. این دقیقا هدف و منظور وابستگی است. تو را تمام وقت در حال تاختن نگاه می‌دارد، اغلب اوقات بین کارهای به ظاهر ضروری. وابستگی فرصت #سفر_روح را از تو می‌گیرد.

تو را آن چنان در هر چیزی که ممکن باشد #درگیر می‌کند که وقت را - یعنی در واقع #سرمایه_عمرت را - به هیچ بفروشی. تو را #برده‌ی خود می‌کند.

👈 #علائم_و_نشانه‌های_ممتاز_وابستگی عبارتند از : نگرانی‌های خانوادگی و اجتماعی، هیجانات روزمره و گرفتاری‌های امر معاش. هیچ یک از اینها در سرزمین‌های دور اعتباری ندارند، بنابر این می‌باید در این جهان خود را با آنها آزار ندهی.

#جویندگان_معنوی نسبت به همه آفرینش بی تعصب می‌شوند، حتی نسبت به حیات فیزیکی که در این جهان دارند. بعد از تجربه #بیداری، تو در جسم میرا و در روح بر می‌خیزی و زندگی در تو #بیدار می‌شود.

به آن #جرقه_الهی که درون توست #تسلیم می‌شوی. از آن لحظه به بعد، "آن" است که تو را حرکت می‌دهد، حفظت می‌کند و تو #درون "آن" زندگی می‌کنی. مابقی برای‌ات علی السویه می‌شود.

این عمل، #قطع_وابستگی است که این همه بر آن #توصیه شده است. خویش منضبط بی اینکه حواسش به اشیاء جذب شود یا از آنها دفع گردد از میان آنها می‌گذرد. تنها #نظاره‌گر نمایشی است که بر صحنه است.

#رهایی_ذهنی از جهان بیرون یا عدم وابستگی به هیچ عنوان به این معنی نیست که می‌باید خویش را از طریق فیزیکی و جسمانی از جهان بیرون #جدا_سازی، زیرا هیچ نیازی نیست که خانواده و وظایف شخصی‌ات را ترک گویی. عدم وابستگی به معنای سختی کشیدن و #محرومیت نیست.

#عدم_وابستگی_یعنی_اینکه، خود را از نظر محبت، عمیق‌ترین احساسات درونی و علاقه‌ات، مستقل حفظ کنی. یا به عبارت دیگر از اینکه هویت خویش را به اعتبار حسِ مالکیت و سایر عوامل محیطی تعیین نکنی. باید خویش را مستقل از آنها نگهداری؛ استقلال از همه چیز و همه کس.

اما این معنای کامل آن نیست چون می‌باید با این عدم وابستگی، عشق ورزیدن را فراموش نکنی. آدمی می‌تواند عاشق باشد، اما مستقل هم باشد. بنابراین اگر همه دار و ندارت را هم از دست بدهی- که همیشه امکان آن وجود دارد- زندگی‌ات از هم پاشیده نمی‌شود و در عین حال قادر هستی به سرزمین‌های دور سفر کنی.

سفری که می‌دانی ارزش آن از همه ثروتهای دنیوی بیشتر است. وظایف زمینی و دارایی‌های دنیوی دیگر تو را به بند و اسارت خود نخواهند گرفت.

ما نباید به چیزی به منظور تصاحبش عشق بورزیم. از لحظه‌ای که چنین عمل کنی وارد اولین مرحله از بردگی شده‌ای. این در خصوص بستگان و کالاها به طور یکسان مصداق دارد. ولیکن این نباید تو را از عشق به بستگان باز دارد. وقف بدون وابستگی به بستگان ممکن است آسان نباشد اما قابل حصول است.

عشق_بدون_وابستگی و مستقل از تصاحب و مالکیت، نوعی بسیار والاتر و اصیل تر از عشقی است که در طلب و تعیین هویت با آنچه مورد عشقش واقع شده است، می باشد.

#خودشناسی_آغاز_خردمندی‌ست