زندگی بر دو نوع است:
یکی زندگی #ترس_مدار
و
دیگری #عشق_مدار
عشق بسیار نایاب است.
ملاقات شخص با مرکز وجودش،
مثل گذر از انقلاب است.
چون اگر بخواهی عمق کسی را ببینی، باید اجازه دهی او هم به مرکز تو بیاید،
تو باید کاملا شکننده و رها باشی.
این کار، یعنی: اجازه دادن به کسی که به مرکز وجودت دست یابد، مخاطره آمیز و خطرناک است. چون نمی دانی آن شخص با تو چه خواهد کرد.
ناگهان تمام رازهایت بر ملا می شود. یکباره تمام آنچه پنهان کرده بودی، آشکار می گردد و در یک لحظه کاملا بی دفاع می شوی. تو هرگز نمی دانی آن دیگری با تو چه خواهد کرد. ترس در اینجاست، چون هرگز گسترده نیستیم.
تنها با یک آشنایی ساده تصور می کنیم عشق رخ داده است. یک ملاقات جانبی و خیال می کنیم عشق را یافته ایم
تو حاشیه نیستی، در واقع تو در حاشیه ختم نمی شوی، این تنها حصاری در اطراف توست. ولی تو آن نیستی
حاشیه جایی است که تو در آن تمام می شوی و جهان آغاز می گردد.
حتی زن و شوهرهایی که سالها با هم زندگی می کنند، شاید فقط با هم آشنا باشند. ممکن است همدیگر را نشناسند. هر چه با کسی زندگی کنی، بیشتر فراموش می کنی که درونها ناشناخته باقی مانده اند.
بنابراین اولین چیزی که باید ادراک شود این است که:
هرگز آشنایی را عشق تلقی نکنی.
تو ممکن است عشق بورزی، ارتباط جنسی برقرار کنی، اما سکس هم هنوز حاشیه است. تا وقتی که مراکز با هم ملاقات نکنند، سکس تنها تلاقی دو بدن است و تلاقی دو جسم، ملاقات نیست. این ملاقات همچنان در حد آشنایی باقی می ماند. فیزیکی و جسمانی. اما هنوز در حد آشنایی است.
تو تنها وقتی می توانی به کسی اجازه ورود به مرکزت بدهی که نترسی ۔
وقتی که سرشار از وحشت نباشی.
زندگی بر دو نوع است:
یکی زندگی ترس مدار و دیگری
عشق مدار،
شخص ترس مدار هرگز نمی تواند تو را به ارتباطی عمیق راهنمایی کند. تو ترسو باقی می مانی و اجازه نمی دهی دیگری تا عمق وجودت رخنه کند. تا حدودی اجازه می دهی ولی بعد حصاری بالا می آید و همه چیز متوقف می گردد.
عشق مدار کسی است که از آینده نمی ترسد. کسی که از نتایج و پیامدها واهمه ندارد، او در اینجا و حالا زندگی می کند. نگران نتیجه نیست
نگرانی کار ذهن ترس مدار است
شخص ترس مدار مدام در حال حسابگری، نقشه کشی، منظم کردن و محافظت است. تمام زندگی اش اینگونه از بین می رود.
پس فکر نکن بعدش چه می شود.
تنها در اینجا باش و به تمامی عمل کن، حسابگری را کنار بگذار،
اشو
شهامت
یکی زندگی #ترس_مدار
و
دیگری #عشق_مدار
عشق بسیار نایاب است.
ملاقات شخص با مرکز وجودش،
مثل گذر از انقلاب است.
چون اگر بخواهی عمق کسی را ببینی، باید اجازه دهی او هم به مرکز تو بیاید،
تو باید کاملا شکننده و رها باشی.
این کار، یعنی: اجازه دادن به کسی که به مرکز وجودت دست یابد، مخاطره آمیز و خطرناک است. چون نمی دانی آن شخص با تو چه خواهد کرد.
ناگهان تمام رازهایت بر ملا می شود. یکباره تمام آنچه پنهان کرده بودی، آشکار می گردد و در یک لحظه کاملا بی دفاع می شوی. تو هرگز نمی دانی آن دیگری با تو چه خواهد کرد. ترس در اینجاست، چون هرگز گسترده نیستیم.
تنها با یک آشنایی ساده تصور می کنیم عشق رخ داده است. یک ملاقات جانبی و خیال می کنیم عشق را یافته ایم
تو حاشیه نیستی، در واقع تو در حاشیه ختم نمی شوی، این تنها حصاری در اطراف توست. ولی تو آن نیستی
حاشیه جایی است که تو در آن تمام می شوی و جهان آغاز می گردد.
حتی زن و شوهرهایی که سالها با هم زندگی می کنند، شاید فقط با هم آشنا باشند. ممکن است همدیگر را نشناسند. هر چه با کسی زندگی کنی، بیشتر فراموش می کنی که درونها ناشناخته باقی مانده اند.
بنابراین اولین چیزی که باید ادراک شود این است که:
هرگز آشنایی را عشق تلقی نکنی.
تو ممکن است عشق بورزی، ارتباط جنسی برقرار کنی، اما سکس هم هنوز حاشیه است. تا وقتی که مراکز با هم ملاقات نکنند، سکس تنها تلاقی دو بدن است و تلاقی دو جسم، ملاقات نیست. این ملاقات همچنان در حد آشنایی باقی می ماند. فیزیکی و جسمانی. اما هنوز در حد آشنایی است.
تو تنها وقتی می توانی به کسی اجازه ورود به مرکزت بدهی که نترسی ۔
وقتی که سرشار از وحشت نباشی.
زندگی بر دو نوع است:
یکی زندگی ترس مدار و دیگری
عشق مدار،
شخص ترس مدار هرگز نمی تواند تو را به ارتباطی عمیق راهنمایی کند. تو ترسو باقی می مانی و اجازه نمی دهی دیگری تا عمق وجودت رخنه کند. تا حدودی اجازه می دهی ولی بعد حصاری بالا می آید و همه چیز متوقف می گردد.
عشق مدار کسی است که از آینده نمی ترسد. کسی که از نتایج و پیامدها واهمه ندارد، او در اینجا و حالا زندگی می کند. نگران نتیجه نیست
نگرانی کار ذهن ترس مدار است
شخص ترس مدار مدام در حال حسابگری، نقشه کشی، منظم کردن و محافظت است. تمام زندگی اش اینگونه از بین می رود.
پس فکر نکن بعدش چه می شود.
تنها در اینجا باش و به تمامی عمل کن، حسابگری را کنار بگذار،
اشو
شهامت