تا زمانیکه به خالقی که تو مخلوقش باشی، باور کنی در چنگش اسیری و دنبال راه خواهی گشت تا با آن یکی شوی که همین باورت بزرگترین مقاومت و سردرگمی و شک و تردید را در درونت ایجاد خواهد کرد. وقتی آگاه شوی که راهی وجود ندارد و راه را فهم با باورها ایجاد میکند و در حقیقت راهی نیست که رفته شود، جهشی به ماورا رخ می‌دهد چون به ورای باورهای موهومی ات رفته ایی.
خالق و مخلوق
فکر کننده و فکر شونده
نَفَس انسانی و نَفَسِ الهی
فاعل و مفعول
شاهد و مشهود در حالِ یکی شدنند یعنی عقل و فهمت از آن چیزهایی که باور و تصورش کرده ایی، خالی میشود و عاشق و معشوق که در این تهیای سرشار از عشق و آگاهی رخ می‌دهد، یکی می‌شوند.
نرمین

تواناییِ تشخیصِ واقعی از موهوماتِ همه باورهایی که فقط در سرت انباشته ایی، امری شهودیست که با چشم دل یا سوم امکانپذیر می‌شود.
آنچه با ادراکاتِ حسی ات دریافت میکنی و در دنیای عینی میبینی، حتی جسمت را، نمی‌توانی باشی چون روزی مرگ آنها را از تو خواهد گرفت و پی میبری همه آنها تجلیاتیست از ذاتِ بینام و بیکرانت.
نور در تاریکی تجلی میابد و آگاهی را فقط در تاریکی های وجودت درمیابی.
نرمین

آنچه که در درونت می‌آید و می‌رود و حرکت دارد، واقعی نیست، تغییر پذیر است فقط تماشایش کن تا از همه آنها خالی شوی.
آنچه که نه می‌آید و نه می‌رود و تغییر پذیر و فانی نیست، چیست ؟ آن ذاتِ بینامِ توست که در تهیای وجودت آنرا درمیابی.
نرمین

چرا ارتباط گرفتن اینقدر دشوار است؟ بویژه بین عشاق؟

اشو ابتدا به توضیح معنای خدا در ادیان مختلف میپردازد تا به این نتیجه برسد که  حتی یک کلمه مانند خدا، در اذهان مختلف معنیهای مختلفی را ایجاد میکند.

#پاسخ_اصلی

پاسخ اصلی؛ رسیدن به حالت بی سوالیست.

#اشو

از کودکی آموختی به خیلی از واقعه هایی که واقعا تقصیر تو نبوده اند، ناخودآگاه بخودت تقصیر دهی بخصوص برای تنبیهاتی که برای اعمالی که انجام ندادی ! به آنها خوب بنگر تا دریابی تو کودکی معصوم بدنیا آمدی و تقصیرهایی که تو هنوز در ضمیر ناخودآگاهت با خودت حمل میکنی، تقصیره تو نبوده اند و با مشاهده آنها، تکه های وجودت که پر از انرژیِ خشم و غضب و عجز و ناتوانی در برابر دیگران بخصوص بزرگترانت که از کودکی حبس کرده بودی، آزاد میگردند.
نرمین

آزادی ما در ناشناخته های وجود ماست.
در دانسته ها، زیسته ها و شناخته هایمان که از شرطی شدگی های انباشته در ذهن ماست فقط تکرار میشویم تا اینکه از آنها فراتر رویم و از چرخه های تکراریِ گذشته ها خارج شویم.
نرمین

وقتی در حالِ زیر و رو شدنی آن چیزی که هستی برایت در نظر گرفته، رقم می‌خورد که همیشه ناشناخته است پس بجای مقاومت این چالش را هدیه ایی بدان تا متحول شوی و تولدی نو یابی.
نرمین

وقتی از خودت بگذری به خداگونگیت نائل میشوی. خودی که با افکار در ذهنت پرورش یافته و هیچوقت واقعی نبوده.
هر فکری تغییر پذیر است تو صاحب افکاری نه خود افکار. همه سوال و پاسخ هایی که با افکار داده شوند از انباشتگی های هویتهای شرطی شده اند.
هر چقدر هم آنها را زیر و رو کنی نمی‌توانی افکارت باشی. آنها را مینگری ولی هویت پذیری از افکار جز سردرگمی در هزارتوهایش چیزی جدید برایت ندارد جز انرژی گذاشته های مرده که هنوز در ذهنت تکرار می‌شوند. هر موقع آماده دور ریختنِ این محتوای مرده ذهنت باشی با شعور ناب و زنده حیات که در درونت پنهان است، متصل و جاری میشوی و از ذهنت که قبلا در حاکمیتش بودی مثل ابزار برای خدمتت استفاده میکنی.
نرمین

هر لحظه درونت را بنگر ببین در درونت چه می‌گذرد که بیرونت را خلق میکند و اگر از آن ناخشنودی باید تغییر را اول در درونت ایجاد کنی. این درون توست که بیرونت را خلق میکند نه برعکس هر چند ذهنت هزار و یکتا برایت قصه ببافد و انکار کند !
نرمین

ذهن با همه افکاره مالکیت‌ش، تفکیک‌ گر است و قلب که قطب مقابل اوست پل می‌زند و وحدت ایجاد میکند. وقتی سرت را حاکم کرده باشی از تعادل و ارتباط با قلبت دور شده ای و احساس امنیت واقعی نداری.
هدایت را به قلبت انتقال بده تا حضور یابی.
نرمین

دنیای ذهن از ادراکاتِ حسیِ پنجگانه در طول زندگی، دریافت می‌شوند و رشد فهم، انباشتگی هایی از دانشِ کسب شده و تجربیات از شرطی شدگی های متنوعِ دنیوی ست که از آنها با هویتهای کاذبت آموختی ولی حس ششم از الهاماتِ قلب توست که مثلِ فانوس دریایی، راهنمای تو بوده و هست. از کودکی تا بزرگسالی، هر موقع به هدایت های درونت بی اعتنایی و سرپیچی کردی، جداییِ بیشتری در وجودت ایجاد کردی و حسِ تنهایی و ایزوله بودنت هر چه بیشتر شده. بازگشت بخانه، بازگشت از سر به قلب است که در آن در امنیتِ واقعی، صلح و آرامشی بی همتاست که رفته رفته در عمیقتر شدن با قلب، بینش و دیدگاه‌ها و چشم اندازهای زیبایی، عیان و آشکار می‌شوند که در محدودیت‌های دیدگاهای ذهنی ممکن نبودند.
نرمین

نفس در طلب و خواستن و بودن و شدن و رسیدن به آرزوهایش رشد و محدود میگردد و درکی از الوهیت و بیکرانگیِ وجود ندارد.
نرمین

بهترین فرصت هایی که عالم هستی برایمان فراهم می‌کند در فروپاشی های ساختار باورهای قدیمی و حاکم ماست که دیگر کار نمی‌کنند و اکثریت فقط بخاطر ترس از ناشناخته ها از فرصتها استفاده نمیکنند !
متاسفانه برای ذهن قضاوت گر ما این فرصت‌های تغییر مثل فاجعه هستند نه بشارتی الهی !
نرمین

خدا، هستی، کیهان، کائنات و ... واژه هاییست که به این شعورِ بینام داده ایم که در درون همه ما نهفته است و باید کند و کاو و کشف شود نه در بیرون از ما
ولی آموزشهای دنیوی ما درست عکسِ آنرا بما القا کرده اند. از کودکی بما آموخته شده که خدا را در بیرون از خودمان بجوییم نه در درون مان.
بخاطر این آموزشهای تحریف شده در ذهنمان باید دوباره از این باورها تهی شویم تا فضای خالی برای تجلی این شعوره ناب و بینام گشوده شود تا تجلی یابد که چیزی نیست جز طبیعتِ خداگونگی ما.
نرمین

وقتی قضاوت به قوه تشخیص تبدیل شود، واقعیت ها بدون انکار پذیرفته می‌شوند.

تغییر و تحول و تکامل، ماهیت زندگیست و هر نوع مقاومتی درد و رنج را تشدید خواهد کرد. با رودخانه هستی جاری و روان باش‌ آب‌های راکت یا تبخیر می‌شوند یا به مرداب تبدیل می‌شوند !
نرمین