▪️اشاره به نور ماه در قرآن، معجزه يا خطاى فاحش؟

#قسمت_دوم

اسلامگرايان براى معجزه تراشى صفت منيرا براى ماه را اينچنين معنا ميكنند:
#منيرا به معناى اين است ماه از خود نورى ندارد و نورش از خورشيد ميباشد، به همين دليل كلمه منيرا براى ماه استفاده شده است.
#الف: تمامى مترجمين قرآن كلمه منير را تابان يا نوربخش ترجمه كرده اند.(تصويرش در ادامه مطلب موجود است)
#ب: کتاب زاد المعاد نوشته علامه مجلسی در صفحه ۵۲۵ و در دعاى اويس قرنى چنين آمده است : .....یا من انار القمر المنیر فی سواد اللیل المظلم بلطفه یا من انار الشمس المنیره
#ترجمه: اى كسى كه ماه را در شب ظلمت، به لطافت نورانى كرده، اى كسى كه خورشيد را نورانى كرده.(تصوير صفحه كتاب در ادامه متن موجود است)
در اين دعا كلمه #منير هم براى خورشيد و هم براى ماه بكار رفته است.
#پ: کتاب منهج الدعوات نوشته ابن طاووس در صفحه ۱۱۰ و در متن يك دعا چنين آمده است: ... یا من انار القمر المنیر فی سواد اللیل المظلم بلطفه یا من انار الشمس المنیره
#ترجمه: اى كسى كه ماه را در شب ظلمت، به لطافت نورانى كرده، اى كسى كه خورشيد را نورانى كرده.(تصوير صفحه كتاب در ادامه متن موجود است)
در اينجا بازهم كلمه #منيرا هم براى خورشيد و هم براى ماه استفاده شده است.
#ج: كتاب تفسیر حسن عسکری صفحه ۵۰۶ بازهم صفت منير براى خورشيد استفاده شده است:
در اين متن امام حسن عسکری می گوید : .....ثم فی السماوات من الشمس المنیره فی نهارکم.(تصوير صفحه كتاب در ادامه متن موجود است)
تا اينجا ديديد كه هيچ معجزه اى در كار نبوده بلكه يك خطاى علمى نيز در اين آيات موجود است و آنهم نوردهى ماه است كه از صفت تابان يا نوربخش براى آن استفاده شده است درصورتى كه در حقيقت ماه از خودش نورى ندارد، و نورش انعكاس نور خورشيد است.
تا اینجا مشخص شد که طبق آیات قرآن، و ادعيه و روايات ماه از خودش نور اختصاصی دارد و اين يك خطاى علمى فاحش است،

ادامه دارد .....
https://t.me/naghde_eslamm/29770