▪️تناقضات ائمه شيعه، دلیلى بر بی در و پیکر بودن مذهب تشیع

#قسمت_چهارم

در ادامه و براى نشان دادن تناقضات كلامى و احكام صادر شده از ائمه شیعه به روایاتی دیگر در کتب متوليان اين مذهب توجه ميپردازيم.
٣) أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ جَمِيلِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ عَبْدِ الْمَلِكِ بْنِ عَمْرٍو قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَن ِالْقُنُوتِ قبل الرکوع أَوْ بَعْدَهُ قَالَ لَا قَبْلَهُ وَ لَا بَعْدَهُ.
#ترجمه: در مورد قنوت از امام معصوم سوال شده و ایشان گفت:
منظور تو خواندن قنوت قبل از رکوع یا بعد از رکوع است؟ ایشان گفت: خواندن آن نه قبل از رکوع و نه بعد از آن صحیح نیست
در روایت معتبر فوق مشاهده کردیم معصوم شیعه میگوید خواندن قنوت نه بعد از رکوع و نه قبل از آن صحیح نیست.
اما در روایتى ديگر قضيه فرق ميكند:
٤) [باسناده، عن الحسين بن سعيد عن القاسم بن محمّد الجوهرى عن أبان بن عثمان عن إسماعيل الجعفى و معمر بن يحيى عن أبى جعفر قال: القنوت قبل الركوع، و ان شئت فبعده].
#ترجمه: امام باقر میگوید: خواندن قنوت قبل از رکوع است و اگر خواستی بعد از آن بخوان...
#تناقض: در حدیث اول میگوید صحیح نیست و در حدیث دوم میگوید صحیح است.. کجای دنیا این حجم از تناقضات یافت میشود توسط کسانی که ادعای امامت و عصمت میکنند و میگویند بر یک منهج قرار دارند؟
مگر این معصومین موهوم مروج چند مذهب بوده اند که در بیان اقوال آن با یکدیگر دچار این حجم از تناقضات فاحش شده اند؟ مشخصا دليل این حجم از تناقضات معصومین موهوم تشیع بى در و پيكر بودن و در واقع سست بنياد بودن اعتقادات مذهبى خود و متوليان ادامه دهنده راهشان ميباشد كه تنها نتيجه آن سردرگمی پيروان اين مذهب سراسر جعل و تحريف است.
در اينجا به نكته بسيار مهمى ميرسيم كه آنهم اعتراف يكى از علماى نامدار تشيع به نام شیخ جعفر شاخوری ميباشد،
ايشان در اقدامی که کمر شیعیان را میشکند به بررسی سه کتاب مهم فقهی شيعيان پرداخته و میگوید:
{فلو نظرنا إلى فتاوی علمائنا المعاصرین فسوف نجد أنهم كلهم خارجون عن دائره المذهب الشیعی.وخذ مثالاً علی ذلک فالمقارنه بین كتاب الشیخ الصدوق {الهدایه} أو الشیخ المفید فی الفقه{المقنعه} وكتاب {منهاج الصالحین} للسید الخوئی حيث ستجد ان هناک عشرات المسائل التی خالف فیها السید الخوئی مشهور القدامی ولو أن الشیخ الصدوق قد قدر له مطالعه کتاب المسائل المنتخبه للسید الخوئی لاصیب بالدهشه».
#ترجمه: چنانچه نگاهی به فتاوی علمای معاصر بیندازیم، در میابیم كه آنها به طور كلی از دائره مذهب تشیع خارج شده اند و در مثالی در اين مورد ميان کتاب [الهدايه] از شيخ صدوق و یا [الفقه المقنعه] از شیخ مفید با کتاب سید خویی به نام [منهاج الصالحين] مقارنه ای کوتاه رو اجرا کن. در آن کتاب چند ده مسئله را میابید كه سید خویی با آنها مخالفت کرده و اگر شیخ صدوق میتوانست کتاب [المسائل المنتخبه]خویی را بخواند حتما وحشت زده میشد...

ادامه دارد ....
https://t.me/naghde_eslamm/35352

▪️ «علی‌اکبر رائفی‌پور، بلندگوى بنگاه دروغ پراكنى حوزه هاى پرورش ملاست
#قسمت_چهارم

علی‌اکبر رائفی‌پور بيسوادى حرّاف و موسسه تحت مدیریت او یعنی "مصاف"، از پرمخاطب‌ترین چهره‌های ترویج‌دهنده دروغ و اخبار و نظریه‌هایی در سطح جامعه كه تنها هدفشان فريب نوجوانان و پر كردن ذهن آنها از چرنديات غير مستند است.
ايشان و چند شخص همانند او بعنوان بلند گوى دروغ پراكنى با ظاهرى علمى هدفى جز تخريب ذهن نوجوانان ندارند.
در اين ويديو به چند مورد از دروغگوئيهاى او و تناقض آن در مكان و زمانى ديگر اشاره شده است كه ديدن آن خالى از لطف نيست.
اين ويديو را انتشار دهيد كه برخى نوجوانان كه طرفدار او هستند به ميزان شيادى اين موجود پى ببرند.
@Naghde_Eslamm
www.eslam.nu

▪️محمد و سئوالاتى كه كل ادعاى نبوتش را به باد فنا داد.

#قسمت_چهارم

پس از پانزده روز و پس از مدتها جستجوی محمد، او با پاسخ سئوالها بازگشت.
اما ابتدا باید براى تاخيرش بهانه ای دست و پا ميكرد. محمد دلیل تاخيرش را چنين بيان كرد: وقتی قول داد که روز بعد(فردا) به مکیان پاسخ ميدهد، انشالله نگفته بود و این توجیه به صورت آیه ای در سوره کهف آمد:
سوره كهف آيات ٢٣-٢٤:
ولا تقولن لشيء إني فاعل ذلك غدا * إلا أن يشاء الله
وَلَا تَقُولَنَّ لِشَيْءٍ إِنِّي فَاعِلٌ ذَلِكَ غَدًا ﴿۲۳﴾
إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّه
#ترجمه: و هرگز در مورد چيزى نگو كه من آن را فردا انجام خواهم داد
مگر اینکه الله بخواهد.
آیا دليل اينكه محمد در زمان مناسب نیامده است، نگفتن انشالله است ؟
جالب اينكه از آن روز به بعد مومنان معتقدند که اگر آن جمله جادویی را نگفته باشند، آنچه در انتظار آنهاست است اتفاق نخواهد افتاد.
▪️پاسخ محمد به پرسشها:
پاسخها به صورت آیاتی آمد که محمد آنها را از جانب الله نوشته است.
#سئوال_اول: مردم غار(اصحاب كهف)، تعداد آنها چند نفر است؟
پاسخ: سوره كهف آيه ٢٢- سَيَقُولُونَ ثَلَاثَةٌ رَّابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ وَيَقُولُونَ خَمْسَةٌ سَادِسُهُمْ
كَلْبُهُمْ رَجْمًا بِالْغَيْبِ ۖ وَيَقُولُونَ سَبْعَةٌ وَثَامِنُهُمْ
كَلْبُهُمْ ۚ قُل رَّبِّي أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِم مَّا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِيلٌ
#ترجمه:
خواهند گفت‏ كه سه تن بوده اند و چهارمين آنها سگشان بود و مى‏ گويند پنج تن بوده اند و ششمين آنها سگشان بود تير در تاريكى مى‏ اندازند و عده‏ اى مى‏ گويند هفت تن بوده اند و هشتمين آنها سگشان بود بگو پروردگارم تعدادشان را ميداند.
الله خودش هم تعداد افراد غار را نمی دانست، بنابراین پاسخى سخيف و بى ارزش را انتخاب کرد که قانع كننده نبود و تعداد افراد معينى را مشخص نکرد.
ملاحظه ميكنيد، آيه اى كه مسلمانان آنرا کلام الله مينامند، چيزى نيست جز جهل و سردرگمی و پيچاندن مخاطب!
درصورتى كه پاسخ اين سئوال كاملا ساده است، تعداد دقيق افراد را بگویید، و این کافی است.
شاید سه، پنج یا هفت !!! این بدان معناست که محمد، پس از پانزده روز تاخير، با جواب قاطع نیامده بود و هرکسی که به او در پاسخ دادن کمک كرده بود، اطلاعات گیج كننده و غير دقيقى را در اختیار او قرار داده بود.
مگر نه اينكه آيات را جبرئيل از سوى الله براى محمد مى آورد؟
چگونه ممكن است الله براى تثبيت موقعيت فرستاده اش، پاسخ صریح و قانت كننده ندهد و دشمنانش را مبهوت و مقهور نكند؟
نداد؟ نکته جالب این است که او در همین آیه به محمد می گوید:
(بگو، پروردگارم از تعداد آنها باخبر است). اگر او تعداد آنها را می داند، چرا تعداد آنها را بدون معما و پيچاندن، مستقیم و صريح نمی گوید؟
داستان مردم غار(اصحاب كهف) یک داستان خیالی است، که توسط یک روحانی مسیحی در قرن ششم میلادی به عنوان یک داستان آموزشی براى خطبه خواندن و موعظه كردن ساخته شد و در مناطق وسیعی از اروپا گسترش یافت و از آنجا بوسيله بازرگانان و تجار به سرزمين اعراب راه يافت. اين داستان نه واقعى است و نه منطقى ولى محمد از زبان الله آنرا در قرآن بيان كرده است.

ادامه دارد ....
https://t.me/naghde_eslamm/35931

▪️چگونه بايد يك آخوند بيشرافت را آسفالت كرد؟
#قسمت_چهارم

▪️جعل منبع و دادن آدرس غلط
در تصوير بالا، سمت راست صفحه ٢٧٤ از ج ٧ كتاب كمال الاكمال يا همان الاكمال في رفع الارتياب را ميبينيد.
آخوند پسمانده آدرس اين صفحه را داده است و نقل قولى از ابن ماكولا قرار داده كه ابن ماكولا، نظام معتزلى را مورد تعريف و تمجيد خود قرار داده است.
اما من بيش از ١٠ مرتبه مطالب اين صفحه و صفحات قبل و بعد از آن را خواندم ولى تنها چيزى كه نيافتم جمله اى است كه ملاى پسمانده ادعا كرده در اين صفحه موجود است.
اين هم لينك صفحه كتاب از سايت كتابخانه شيعه
▪️تحدى:
ملاى پسمانده عكس همان صفحه را بگذارد و ادعايش را اثبات كند و به تمامى مخاطبينش اثبات كند ما شياديم و به او دروغ بسته ايم.
@naghde_eslamm

▪️جهاد در اسلام، دفاع از خود يا قتل عام و تجاوز براى اعتلاى اسلام؟!

#قسمت_چهارم

اما بگذاريد برگرديم به حكم جهاد در قرآن و اسباب و دلايل و كيفيت آن.
حکم جهاد در قرآن در سوره البقرة چنین است:
كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَكُمْ وَعَسَى أَنْ
تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا
شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿۲۱۶﴾
#ترجمه:
بر شما جنگو كارزار واجب شده است در حالى كه براى شما ناگوار است چه بسا چيزى را خوش نمى داريد ولى براى شما خوب است و چه بسا چيزى را دوست مى داريد ولى براى شما بد است و خدا مى‏ داند و شما نمی دانید!
اما معنی جهاد را همانطوری که گفتیم مسلمانان در غرب و یا ایران بندرت جهاد با اسلحه معرفی می کنند و اصرار دارند جهاد در اصل جهاد با نفس است ببینیم با تعریف لغوی و شرعی جهاد تطابق دارد یا خیر!
تعریف لغوی جهاد:
در کشف القناع بهوتی آمده است:
أَفْضَلُ تَطَوُّعِ الْبَدَنِ وَهُوَ مَشْرُوعٌ بِالْإِجْمَاعِ
لِقَوْلِهِ تَعَالَى {كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ} [البقرة: ٢١٦] إلَى غَيْرِ ذَلِكَ وَلِفِعْلِهِ وَأَمْرِهِ بِهِ وَأَخْرَجَ مُسْلِمٌ:
مَنْ مَاتَ وَلَمْ يَغْزُ، وَلَمْ يُحَدِّثْ نَفْسَهُ بِالْغَزْوِ مَاتَ عَلَى
شُعْبَةٍ مِنْ النِّفَاقِ» (وَهُوَ) أَيْ: الْجِهَادُ مَصْدَرُ
جَاهَدَ جِهَادًا وَمُجَاهَدَةً مِنْ جَهَدَ إذَا بَالَغَ فِي
قَتْلِ عَدُوِّهِ فَهُوَ لُغَةً بَذْلُ الطَّاقَةِ وَالْوُسْعِ
وَشَرْعًا: (قِتَالُ الْكُفَّارِ)
#منبع: كشاف القناع عن متن الإقناع نویسنده: البهوتي جلد: ٣ صفحه: ٣٢
#ترجمه:
بهترین عبادت بدنی که به اجماع اهل اسلام بنا به آیه
{كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ} [البقرة: ٢١٦]
ثابت است و بنا به حدیث پیامبر که در صحیح مسلم آمده است
«کسی که بمیرد و جنگ در راه اسلام نکرده باشد و حتی در دلش آرزوی جنگ خطور نکرده باشد بر شعبه ای از نفاق از دنیا رفته است».
اما معنی جهاد از مصدر جَاهَدَ جِهَادًا وَمُجَاهَدَةً
است از جَهَدَ هنگامی که در قتل دشمنش مبالغه شود و آن لغتی است که به معنی به کار بردن نهایت طاقت و وسع است و در معنی دینی آن یعنی جنگیدن با کافران است.

ادامه دارد ...
https://t.me/naghde_eslamm/36221

▪️سيّد كيست و به چه كسانى سادات ميگويند؟

#قسمت_چهارم

▪️سیدهای دروغین
آن نظارت نسبی که دولت‌های ایران می‌خواستند در دوره صفویان و قاجاریان در مورد ادعاهای ساختگی سیادت برقرار شود، در عمل چندان رعایت نشد، تا جایی که خیلی‌ها که هیچ ربطی به تبار پیامبر اسلام نداشتند، مدعی شدند که «سید اولاد پیغمبر» هستند. یک نمونه بارز ادعاهای بی‌دلیل سیادت این بود که گویا پادشاهان سلسله صفویان از تبار پیغمبر هستند.
پیش از بنیانگذار سلسله صفوی یعنی شاه اسماعیل یکم هیچکدام از سران آل صفی که همه صوفیان سنی مذهب بودند و از جمله خود شیخ صفی الدین اردبیلی ادعای سید بودن نکرده بودند. اما پس از آنکه شاه اسماعیل در سال ۱۵۰۱ در تبریز بر تخت سلطنت نشست و نظام جدید صفوی برقرار گردید، خود شاه اسماعیل و جانشینان او، تبار صفویان را به پیغمبر اسلام ربط دادند و مورخین صفوی، به تبعیت از سیاست حاکم، روایت‌های «تاریخی» لازم برای اثبات این ادعا را تهیه کردند.
بی‌شک در این زمینه، دوره صفوی استثنایی تشکیل نمی‌داد. خیلی پیش‌تر و بعدتر از صفویان نیز بسیاری افراد و طایفه‌ها چنین ادعا‌هایی را طرح کرده بودند.
اما مخصوصا از دوره صفویان و قاجار به بعد، تعداد مدعیان سیادت زیادتر از معمول شد و این، در جامعه‌ ایرانی آن دوره راز پنهانی نبود. به هرحال امتیازات مالی از قبیل پرداخت «مال امام» و خُمس که گاه «مال سید» هم نامیده می‌شد و در عین حال اعتباری که سیدها از سوی مردم و دولت می‌دیدند، مشوق اصلی این قبیل ادعاهای روزافزون سیادت بود. با این ترتیب گروه-گروه افراد دغل کار به مناطقی می‌رفتند که کسی آنها را نمی‌شناخت و خود را به عنوان سادات «راستین» جا می‌زدند. معمولا هم کافی بود عبایی بر تن، کمربند سبزی دور کمر و احتمالا عمامه سبزی بر سر داشته باشند، چرا که به گفته «هانری لایارد» 👈🏼حتی شک و سوال در باره صحت ادعای سیادت یک شخص «کُفر» شمرده می‌شد. (۵)
طبیعتا بسیاری خانواده‌ها هم که ادعای سیادت داشتند، به‌راستی صاحب شجره نامه‌هایی بودند که اجداد آنها را دستکم تا ۲۰۰ سال پیش از خود نشان می‌داد. این شجره نامه‌ها نسل به نسل از پدر به پسر منتقل می‌شد و اگر شجره‌ای به هر دلیلی گم می‌شد و یا ازبین می‌رفت، رییس خانواده کوشش می‌کرد آن را دوباره ثبت و احیاء کند. اما واقعیت این است که همه آن شجره نامه‌های دویست-سیصد ساله تبار آنهمه مدعی سیادت را تا به تبار محمد و یا امامان شیعه که بیش از هزار سال قبل زیسته‌اند، نمی‌رساند. شرقشناس معروف آرمینوس وامبری می‌نویسد که «حد اکثر ده در صد کسانی که با اتکاء به یک شجره‌نامه خود را سید می‌شمردند، دلیل کافی برای این ادعای خود داشتند» (۶) و ژان دیولافوا در سال ۱۸۸۷ علاوه می‌کند که «در ایران همگی چهار خانواده وجود دارند که با دلایل کافی و مدارک قابل قبول، خود را از نوادگان علی بن ابیطالب می‌شمارند.» (۷) مثلا در حالیکه سیدهای طباطبایی شجره‌نامه قابل اعتمادی را دارا بودند، طایفه سادات محلات که همه به عنوان سید مورد قبول و احترام عام بودند، چنین شجره نامه‌ای نداشتند.

ادامه دارد ...
https://t.me/naghde_eslamm/36280

▪️مناظره بين مسلمان و خداناباور
#قسمت_چهارم

#مسلمان: آخوند عبدالواحد زروندی- به نمايندگى از اسلام
#خداناباور: دكتر آزاد فارسانی- به نمايندگى از منتقدين اسلام و خداناباوران
اين گفتگوى زيبا را حتما ببينيد و به نكات مهمى كه جناب فارسانى عزيز بيان ميكنند را با دقت دنبال كنيد.
اى كاش آخوندهاى حاكم در ايران و يا مراجع تقليد هم جرأت مناظره داشتند و از اعتقاداتشان دفاع ميكردند.
ما بارها اعلام كرده ايم و از مراجع تقليد براى مناظره و دفاع از اعتقاداتشان دعوت كرده ايم اما نه خود آنها و نه شاگردانشان هيچگاه جرأت اينكار را به خود نداده اند.
لینک این مناظره در یوتیوب
@naghde_eslamm

▪️محمد، پيامبر اعراب، پسر چه كسى بود عبدالله يا شخصى ديگر؟

#قسمت_چهارم

همانطور كه ديديد عبدالله به محض عقد نمودن آمنه با او همبستر شده و آمنه حامله می شود. بقیه مورخین هم در این مسئله اختلافی ندارند و این یک امر تاریخی ثابت شده است و اتفاقا مسلمین جهان برای اثبات معجزه در دوران جنینی محمد به این قصه بسیار استناد می کنند غافل از آن که این مطلب اساس و تار و پود نسب محمد را به باد می دهد.
پس مصادر تاریخی که ازدواج عبدالله با آمنه را در یک روز و هم زمان با ازدواج عبدالمطلب با دختر عموی آمنه مطرح کرده اند به شرح ذیل می باشد:
١) طبقات الكبرى إبن سعد باب تزوج عبد الله بن عبد المطلب آمنة بنت وهب
٢) سيرة حلبية باب تزويج عبد الله پدر محمد و آمنة مادرش وحفر زمزم.
٣) الاستيعاب في تمييز الأصحاب إبن عبد البر باب محمد رسول الله.
٤) أسد الغابة ابن اثیر
این مصادر را بیان نمودم تا ماله کشان و کسانی که تاریخ را با محک علم رجال ظنی و حدسی می سنجند بدانند که در این قضیه اهل تاریخ با یکدیگر اختلافی نداشته اند.
اما مشکل در اینجا پیش می آید که حمزه قاعدتا باید با محمد هم سن و سال باشد یا از محمد کوچک تر باشد اما در کمال ناباوری می بینیم که محمد چهار سال از حمزه کوچک تر است در حالی مراسم عقد مادرش آمنه با عبدالله با مراسم عقد عبدالمطلب و دختر عموی آمنه در یک مجلس بوده است و باردار شدن آمنه در همان اوان دوران عقد بوده است اما این جنین یعنی محمد چهار سال در شکم آمنه می ماند تا حمزه ٤ ساله شود و او بعدا به دنیا بیاید.
حال ميپردازيم به مدارکی که تصریح دارد محمد از حمزه ٤ سال کوچ تر است به شرح ذیل می باشد.
ابن سعد در طبقات الکبری خود می گوید:
قَالَ: أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عُمَرَ، قَالَ: حَدَّثَنِي مُوسَى بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، قَالَ: «كَانَ حَمْزَةُ مُعَلَّمًا يَوْمَ بَدْرٍ بِرِيشَةِ نَعَامَةٍ» قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ عُمَرَ: وَحَمَلَ حَمْزَةُ لِوَاءَ رَسُولِ فِي غَزْوَةِ بَنِي قَيْنُقَاعَ، وَلَمْ يَكُنِ الرَّايَاتُ يَوْمَئِذٍ " وَقُتِلَ رَحِمَهُ اللَّهُ يَوْمَ أُحُدٍ عَلَى رَأْسِ اثْنَيْنِ وَثَلَاثِينَ شَهْرًا مِنَ الْهِجْرَةِ، وَهُوَ يَوْمَئِذٍ تِسْعٍ وَخَمْسِينَ سَنَةً، كَانَ أَسَنَّ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلّى الله عليه وسلم بِأَرْبَعِ سِنِينَ
#منبع: الطبقات الكبرى - ط دار صادر جلد: ٣  صفحه: ١٠
#ترجمه:
واقدى از موسى بن محمد بن ابراهيم نقل مى كند كه پدرش مى گفته است حمزه روز جنگ بدر به كلاه خودش پر شتر مرغ زده بود، همچنين واقدى مى گويد: در جنگ بنى قينقاع حمزه پرچم رسول الله را به دوش مى كشيد و در آن هنگام هنوز حمل رايت معمول نبود.
حمزه كه رحمت خدا بر او باد، روز جنگ احد كه سى و دو ماه از هجرت گذشته بود شهيد شد و به هنگام شهادت پنجاه و نه سال داشت و چهار سال از پيامبر بزرگتر بود.
همین مطلب را بقیه اهل تاریخ و سیره نقل کرده اند که محمد چهار سال از حمزه کوچک تر بوده است اما اختلاف کرده اند و برخی گفته چهار سال و برخی گفته اند دو سال.

ادامه دارد
https://t.me/naghde_eslamm/36706ن

پرونده شنیداری

موضوع: پشت پرده های انقلاب (اعترافات جعفر شفیع زاده)
#قسمت_چهارم

با به اشتراک گذاشتن این فایل‌ صوتی، در روشنگری و مبارزه براى زدودن جهل و خرافات در جامعه سهیم باشید.
@naghde_eslamm
www.eslam.nu

📝اشتباهات علمی امام صادق؛ مغز متفکر جهان شیعه! [با تمرکز بر کتاب توحید مفضل]

#قسمت_چهارم

➖➖➖➖➖➖➖➖

🖋در قسمت‌های پیشین(۱ - ۲ - ۳) به سه نمونه از اشتباهات امام صادق، دانشمند و متفکر جهان شیعه(!) اشاره کردیم که عبارت بودند از مصرف خون قاعدگی توسط جنین به‌عنوان تغذیه، تبدیل خون قاعدگی به شیر و مصرف آن توسط نوزاد و همچنین انقراض نسل حیوانات در صورت زایش یک جنس! در این بخش نیز اشتباه علمی دیگری از این شخص را بررسی خواهیم کرد.

➖➖➖➖➖➖➖➖

💬امام‌صادق: ماهیِ دارای شُش و راه‌رونده وجود ندارد!

✍️در کتاب توحید مفضل؛ بابی تحت عنوان «وصف السمك‏» وجود دارد که امام صادق شیعیان در آن چنین می‌گوید:

▫️متن عربی: تأمل خلق السمك ومشاكلته للأمر الذي قدر أن يكون عليه فإنه خلق غير ذي قوائم لأنه لا يحتاج إلى المشي إذ كان مسكنه الماء وخلق غير ذي رية لأنه لا يستطيع أن يتنفس وهو منغمس في اللجة. [۱]

▪️ترجمه: در آفرینش ماهی و تناسب، حکمت و تدابیر نهفته در آن که مناسب آن است نیک بنگر. در آفرینش ماهی دست و پا نهاده نشده؛ زیرا به راه رفتن نیازى ندارد و جایگاهش آب است. و نیز براى آن، شش آفریده نشده؛ چون که در میان آب نمی‌تواند نفس بکشد.

➖➖➖➖➖➖➖➖

✍️امام صادق می‌گوید که ماهیان شش ندارند چراکه در میان آب هستند و همچنین ماهیان دست و پا ندارند چون جایگاه آنها آب است و نیازی به راه رفتن ندارند!

✍️در نگاه اول سخن امام صادق صحیح به نظر می‌رسد، اما با بررسی کمی شاخص‌تر گونه‌های ماهی و همچنین روند فرگشتی بوجود آمدن ریه در جانداران، در می‌یابیم که نگاه امام صادق نه تنها کاملا عامیانه و سطحی است، بلکه به همین ترتیب یک اشتباه بزرگ برای ایشان محسوب می‌شود و تمام فضائل خیالی نظیر عصمت و عالم غیب بودنش فرو می‌ریزد.

✍️جالب است که برخی شیعیان مدعی اشاره به نظریه فرگشت از سوی امام‌صادق می‌شوند(!) درحالی که در مسائل این چنینی می‌توان متوجه جهل بسیار این شخص شد. شُش‌ها(ریه‌ها) چگونه در روند فرگشتی ایجاد شده‌اند؟ شاید اگر به امام صادق اطلاع داده می‌شد که ای کسی که بعضی مدعی عالم بودنت هستند، شُش‌های اولیه و ابتدایی در ماهی‌ها بوجود آمده‌اند، از شدت تعجب زندگی‌اش دگرگون می‌شد.

✍️شش‌ها یک ارگان تنفسی هستند؛ در آنها به وسیله فرآیند تبادل گاز، عمل تنفس صورت می‌گیرد. شواهد بسیاری نشان می‌دهد که شُش‌ها در ماهی‌های اولیه، یعنی اجداد ماهی‌های امروزی و تتراپودها (دوزیستان، خزندگان، پرندگان و پستانداران) فرگشت یافته‌اند. این ماهی‌های ابتدایی کیسه‌ای متصل به مری داشتند که عمل تبادل گاز را انجام می‌داد.

✍️این ماهی‌ها به صورت هم‌زمان آبشش نیز داشتند اما کاربرد شُش برای آنها در زمانی بود که در آبی کم کیفیت (برای مثال آبی با سطح اکسیژن پایین) قرار می‌گرفتند. در چنین شرایطی ماهی‌های دارای شُش نمی‌توانستند از طریق آبشش اکسیژن لازم را بدست بیاورند، و به همین دلیل با رفتن به سطح آب و قورت دادن هوا، از طریق شُش‌ها عمل تنفس را انجام می‌دادند. [۲]

✍️اگر بخواهیم از ماهیان دارای شُش که امروزه وجود دارند مصداقی عنوان کنیم، می‌توان به انواع گونه‌های ماهی پُلی‌پتروس(بیشیر خاکستری، پالماس، بیشیر اورنیت) [۳] و شُش ماهی‌ها(Lungfishes: پروتوپروس و لپیدوسیرن) [۴] اشاره کرد.

✍️در انتها نیز باید بدانیم برخی گونه‌های ماهی نظیر B. hirsutus (از سرده Brachionichthys) ترجیح می‌دهند که با باله‌های خود(که بسیار شبیه به دست و پا هستند) "راه بروند" [۵] پس در اینجا نیز امام صادق مرتکب اشتباه شده که گمان کرده ماهی‌ای وجود ندارد که عمل راه رفتن را انجام دهد! درست همانند آنکه نمی‌دانست ماهی‌های بسیاری دارای شُش بوده و هستند.

🖋روشن است که امام صادق شیعیان مرتکب دو اشتباه بزرگ شده و این اشتباهات او نه تنها نشان دهنده جهل او است، بلکه شاهدی بر رد ادعاهای شیعیان مبنی بر دانشمند بودن، عالم غیب و معصوم بودن این شخص و دیگر ائمه‌شان می‌باشد و نشان می‌دهد این ادعا ها همگی کشک است!

📚پی‌نوشت‌ها:
[۱] توحيد المفضّل؛ نشر مكتبة الداوري، ص۱۲۳.
[۲] Zoology; by Stephen Miller & John Harley,10th Edition, p. 520
[۳] https://www.inaturalist.org/taxa/121327
[۴] Integrated Principles of Zoology(by Hickman); 17th Edition, p. 529 & 530
[۵] The Australian Department of the Environment: bit.ly/3dCvxFG

🔸تهیه شده در مجموعه پاسخ به اسلامگرایان
🚫 @ANSWER_ISLAMISM

▪️مشكل ضماير در قرآن و سر درگمى مفسرين در طول تاريخ

#قسمت_چهارم

همچنین در سوره ۷۵ (قیامت) گفته می شود:
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿۱۶﴾
#ترجمه: زبانت را بخاطر عجله برای خواندن آن[=قرآن] حرکت مده 》
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿۱۷﴾
#ترجمه: چرا که جمع کردن و خواندن آن بر عهده ماست
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿۱۸﴾
#ترجمه:پس هرگاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروی کن
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ ﴿۱۹﴾
#ترجمه: سپس بیان و توضیح آن نیز برعهده ماست
نویسنده از محمد می خواهد که عجله نکند و صبر کند ‌که از آنچه برایش فرستاده شده در نامه ها جمع بندی شود و منتظر توضیح و بیان کتب ارسالی از سوی ایشان بماند. پس نامه ها علاوه بر پاسخ به مسائل پیش آمده در رسالت محمد ، این هدف را دنبال می کنند که خلاصه و جمع بندی و اشاراتی به متن داشته باشند و یا نکات مهم کتب الحاقی را به محمد گوشزد می شود.
بعد از مدتی، زمانی که نویسنده متوجه می شود محمد در بیان موعظات خود دچار مشکل است (بسیاری از آیات به این موضوع اشاره دارند)، وی شروع می کند به تاویل کتب و قرآن در نامه (به همین دلیل همانطور که از نظر گذشت در سوره های کوتاه و نخستین تاویلی دیده نمی شودو خدا به صورت اول شخص جمع ظاهر نمی شود). بنابراین وقتی با جمله ای در متن روبه رو می شویم که نویسنده خود را در مقام الله یا فرشته قرار می دهد در واقع نویسنده در حال تاویل آن است و ما به نوعی با یک نقل قول مواجه هستیم. در واقع این عبارات، تاویل، جمع بندی یا خلاصه ای از متن هستند ‌که محمد می تواند آنها را تحت عنوان قرآن موعظه کند .
در برخی از موارد نویسنده در تاویل و بیان متن ، کلمات نامشخص را توضیح می دهد،
مانند سوره ۱۰۱ :
الْقَارِعَةُ ﴿۱﴾《کوبنده》
مَا الْقَارِعَةُ ﴿۲﴾《 چیست کوبنده》
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿۳﴾《وتو چه دانی که کوبنده چیست》
يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿۴﴾
《روزی که مردم چون پروانه [های] پراکنده گردند
اما در اغلب موارد و در سوره های بلند، متن اشاراتی دارد به متن دیگری که مفصل تر است و آنرا تاویل میکند. به همین خاطر در اکثر موارد کلمه "اذ"یا ذکر کن آمده است. گاها نویسنده در میان تاویل خود از متن الحاقی، محمد را خطاب قرار می دهد. وی لا به لای تاویل با استنتاج از آن، به مسائل محمد پل می زند و توضیح می دهد که به مشرکین چه بگوید و چه کارهایی را باید انجام دهد؛ سپس در ادامه به جمع بندی داستان ها پرداخته و یا به تاویل خود ادامه می دهد (به همین دلیل قصص انبیا کوتاه و عاری از جزئیاتی هستند که در تورات می توان دید). از همین رو گاه الله به صورت سوم شخص مفرد ظاهر می شود و گاه به صورت اول شخص جمع. در جاهایی که به صورت اول شخص جمع ظاهر می شود در واقع تاویل یا تکراری است از متن الحاقی.
دلیل تمامی ابهامات، تغییر ضمایر و پراکندگی متن در این نهفته است که متن نامه ها همواره به متن دیگری خارج از آن اشاره دارند و معنا و منظور اصلی نویسنده تنها با حضور متن ارجاعی قابل درک است.

ادامه دارد ...
https://t.me/naghde_eslamm/36901

▪️امامزاده تراشی و ترويج خرافات توسط ملاها

#قسمت_چهارم

صحن وسیع زیارتگاه لبریز از جمعیت بود، نه تنها صفه ها و حجره هاي دور حیاط که خرابه هاي پشت صحن هم به اشغال زایرانی درآمده بود که از برکت پول نقد و امکاناتِ بیشترشان، پیش از ما رسیده بودند. غیاث المستغیثین در آشوب قیامت فریادرس عیساي مریدبان گردد که صفا کرد و حق نان و نمک بجا آورد و کاروان خستۀ از راه رسیدة ما را در صفۀ جلو اطاق خودش منزل داد و وقعی ننهاد به اعتراض کسانی که ساعتها پیش از ما رسیده و بر شنهاي تفتۀ بیابان، محروم از هر سر پناهی و سایه گاهی اطراق کرده بودند.
اعضاي کاروان که شوق پابوسی امام هشتم بی طاقتشان کرده بود گرد سفر نتکانده راهی حرم شدند و من که از برکت این سفر به آرزویی دیرینه رسیده بودم و بعد از دو سال صاحب " گلگلو"یی شده بودم، از صحن پر هیاهو قدم بیرون گذاشتم و پناه به سینۀ گشادة بیابان بردم تا بازیچۀ گرانقیمت خود را به چشم همسالان کشم و تجملی فروشم.
مدتی بود که اغلب بچه هاي محلۀ ما گلگلو داشتند و من حسرتش را، و اینک در آستانۀ سفر زیارتی و از برکت پول قرضی امکانی فراهم شده بود که پدر دست از دل بردارد و با خرج دو سکۀ تک قرانی چرخی، نورچشمی یکی یک دانۀ خود را به آرزوي دیرینه اش برساند. لابد می خواهید بپرسید گلگلو چیست؟ نمی دانستم نقل قصۀ آسیدمصطفی سروکارم را به زبان آموزي می کشاند و مجبور خواهم شد علاوه بر نشان دادن زوایاي زندگی پر ناز و نعمت همشهریانم، اصطلاحاتشان را هم برایتان معنی کنم .باشد، چه می شود کرد؟ گلگلو را هم معنی می کنم.
گلگلو بر وزن "لبلبو "بازیچۀ شاهانه اي بود که بسادگی نصیب هر بچه اي نمی شد. قیمتش دو قران بود و دو
قران یعنی پول توجیبی سه چهار ماه بچه اي به سن و سال و وضع و حال مخلص. این بازیچۀ _ البته طاغوتی استکباري_. عبارت بود از دو چرخ مدور ( مثل اینکه چرخ مثلث هم داریم( که در دو سر تختۀ باریکی به طول یک وجب نصب شده باشد و در وسط این تختۀ محوري، دستۀ بلندي تعبیه کرده باشند که غالبا عبارت بود از همان ترکه هاي اناري که وقتی بر سر و صورت و پشت و گردن بچه فرو می آمد مثل نیش زنبور آدم را آتش می زد. باري، وقتی چرخها سوار شد و سر پهنِ ترکۀ بلند به چوب محوري کوبیده شد، آدم سر دیگر ترکه را دست می گیرد و چرخها را روي زمین می غلطاند و دنبالش می دود و با تقلید صداي موتور ماشین کلی کیف می کند و پز می دهد.

ادامه دارد ...
https://t.me/naghde_eslamm/37009

▪️دگردیسی عیسی بن مریم به مُحَمَد بن عبدالله در گذر تاريخ

#قسمت_چهارم

سکه هایی که در چهارچوبِ یک برنامۀِ مذهبی/ سیاسی زده میشوند، دو چیز را درنظر دارند: نخست یک فرمانروا که از شایستگی و توانمندی برای زدن این سکه ها برخوردار باشد،
دوم اینکه این فرمانروا –دستکم- باید برای دهه ها یک پیشینۀِ مذهبی/ سیاسی داشته باشد، و در این مدت تصوراتی که او برنامۀِ حکومتیش کرده است، شکل گرفته و گسترش یافته باشند.
تا آنجا که روشن است، «عبدالمک مروان» نخستین فرمانروایی بود که از خاور تا باختر سکه هایی را با نام «محمت (MHMT)» زد(٧).
ولی در خاور، و شاید در زادگاه او مرو، اندیشه یا آن معنی ویژه که در نام «محمت (MHMT)» نهان است (یعنی ستایش شونده/ برگزیده)، دارای یک پیش زمینه و آیین کُهنی بوده است. به هر روی قرنها پیش از وجود یک پیامبر عرب به نام «مُحَمِد»، اندیشۀ این مردمان متاثر از نام «محمت (MHMT)» به معنی ستایش شونده، بوده است.
سکه هایی که در آغاز دهه ٦٠ قرن هفتم میلادی زده شده اند، گواهی میدهند که نام «مُحَمَد» و تصوراتی که با آن در پیوند بودند، بسیار کُهن تر از نام آن پیامبر عرب هاست. و افزون بر این، زادگاه این «محمت (MHMT)» در جای دیگری بوده که هرگز پیوندی با شبه جزیره عربستان نداشته است. اگر در این منطقه هم به زبان سوریه ای سخن میگفتند و هم مینوشتند، میتواند «محمت (MHMT)» در جایگاه یک واژه سوریه ای «مِحمَت (mehmat)» فهمیده شود.
پسوند «ت» در واژۀِ «محمت (MHMT)»- بجای «د» در واژه «محمد )MHMD(»- سرچشمه در یک آوانویسی دارد(٨) و باید «مِحمَد (ستایش شده)» خوانده شود، که در لهجه عربی سوریه ای میشود «مَحمِد (mahmed)». اگر پژوهش های «فولکر پُپ (Volker Popp)» را بپذیریم که در آن دوران در این منطقه (پیش از همه) با زبانی که شاخه ای از پارسی میانه بود سخن میگفتند، پس میتواند واژۀِ «محمت (MHMT)» که یک ایدیوگرام (نشانه هایی که بجای وات بکار میروند) است که به خط سوریه ای نوشته شده است، برای واژۀِ بیگانه و اوگاریتی (یک شهر باستانی در سوریه) «محمد (MHMD)» که به معنی «برگزیده» است، فهمیده شود و –با پارسی میانه- «مِحمِت/مَحمَت» بیان شده باشد(٩).
با افزایش توانمندی های سیاسی/رزمی فرماندهانِ عرب و سیاستِ گستر ِش فرهنگ ِعربی و حقِ ویژه برای زدنِ سکه، واژۀِ «محمت (MHMT)» به واژۀِ عربی «مُحَمَد (muhammad)» دگرگون شد، همانگونه که سکه های دو زبانه از سال ٦٠ عربی (٦٨١ میلادی) در کنار هم «محمت (MHMT) » را به پهلوی و «مُحَمَد (muhammad)» را به عربی را ثبت کرده اند(١٠).

ادامه دارد ....
https://t.me/naghde_eslamm/37400

▪️نگاهى به سرچشمه هاى اصلى قرآن

#قسمت_چهارم

در پی چندسال پس از مرگِ محمد سپاهیان اسلام ایران را شغال کرده و بخش بزرگی از مردم ایران را به زور شمشیر به پذیرش دین اسلام ناگزیر کردند.
هرگاه دو ملت که یکی از آنها دارای دانش و تمدن پیشرفته است ولی دیگری در تاریکی و واپسماندگی از تمدن درجا میزند، بهَم برخورد کُنند یا پیوند برپا سازند، همیشه مردم پیشرفته تاثیرهای آشکار بر آن ملت واپسمانده از تمدن خواهند گذاشت.
سراسر تاریخ این آموزه را به ما یاد میدهد. اکنون در زمان محمد، عرب ها در سنجش با ایرانیان در تاریکی و نادانی روزگار میگُذراندند. از سوی دیگر، همانگونه که ما از اوستا و نوشته هایِ میخی دربارۀِ داریوش، خشایارشا و ویرانه های تخت جمشید و نوشته های نویسندگانِ
یونانی میآموزیم، ایران از زمان هایِ دور دست گهواره تمدن بود و مردم با فرهنگ و متمدن در آنجا میزیستند. از اینرو روشن بود که برخورد دو ملت پارس و عرب روی عرب ها تاثیر گذار بوده است. نوشته هایِ گُذشتهنگاران عرب، آیه هایِ قرآن و گزارش هایِ مفسرین قرآن نشان میدهند که در زمان محمد افسانه های پهلوانی، سُروده ها و چکامه هایِ (شعرهای) پارسیان بگونۀِ قابل توجه ای در میانِ مردمِ عرب گُسترده و توده پسند بودند.
درجۀِ آشنایی قبیلۀِ قریش با افسانه هایِ پهلوانی و تخیلی پارسیان به اندازه ای بالا بود که آنها با شنیدن آیه های قرآن، محمد را متهم میکردند که یا او این آیه ها را از افسانه های پارسی وام گرفته و یا برای نگاشتن این آیه ها از افسانه های پارسی رونوشت برداری کرده است (کُپی پیست).
برای نمونه «ابن هشام» میگوید: [یک روزی محمد بخشی از مردم مکه را با هدف فراخواندن آنها به پرستش خدای بُزرگ به دور هم گردآورد و برای آنها از آیه هایِ قرآن خواند، و به آنها دربارۀِ ناکامی و سرنوشتِ بَدِ ملت هایی هُشدار داد که دینباور نبودند. سپس شخصی به نام «نادر ابن الحریص» که به دنُبال محمد در این گردهمایی باشنده بود، برخاست و دربارۀِ توانمدی ها و پهلوانی های رُستم و اسفندیار و پادشاهانِ ایرانی سُخن گفت. سپس او گفت:
«به خُدا سوگند! محمد داستانسرایی بهتر از من نیست، و سُخنان پندآمیز و موعظه های او چیزی سوایِ افسانه های گُذشتگان نیست. او افسانه هایش را به همانگونه ساخته که من افسانه هایم را ساخته ام.

ادامه دارد ......
https://t.me/naghde_eslamm/37960

ديدار سلمان فارسى با فاطمه زهراء در حالى كه فاطمه در اين ديدار نيمه عريان بود
#قسمت_چهارم(آخر)

همانطور كه خدمت شما مخاطبين محترم نوشتم، پس از جستجوى فراوان در كانالها و سايتهاى مدافعين اسلام و تشيع توضيحى بهتر از سايت اسلام كوئيست نديدم و باقى كانالها و سايتها دلائل مضحكى ارائه كرده بودند كه در حد و اندازه اى نبود كه وقتمان را صرف آن كنيم.
▪️دلايل سايت اسلام كوئيست در رد اين روايت(لينك اين سايت):
١) عبا قسمتى از لباس است يا لباسى است كه بر روى هم همه لباسها ميپوشند، پس اين اتهام كه موى فاطمه يا پايش عريان بوده دروغ است.
٢) اكثر راويان اين روايت يا مجهولند و يا ضعيف پس اين روايت از اعتبار ساقط است!
▪️پاسخ به اين اشكالات:
#مورد_اول: در اينكه عبا، لباسى است كه بر روى همه لباسها پوشيده ميشود هيچ شكى نيست! عبا را زنهاى عرب بر روى سر و يا شانه خود مى اندازند زمانى كه ميخواهند از خانه خارج شوند، اما در اين روايت فاطمه قصد خروج از خانه نداشته است و تنها در خانه اش بوده است اما با ديدن سلمان فارسى كه سرزده وارد شده، سراسيمه براى پوشاندن خود به نزديك ترين چيزى كه دستش رسيده است چنگ زده است و آنرا بر روى خود گرفته است كه شخصى كه وارد شده تن نيمه عريانش را نبيند. سپس سلمان ميگويد آنرا بر روى سرش قرار داد كه در حقيقت موهايش را با آن پوشانده است.
پس اينكه عبا چه نوع لباسى است و چرا استفاده ميشود نميتواند نافى لباس كوتاه يا تن نيمه عريان فاطمه باشد و اين بهانه غير منطقى و مضحكى است.
#مورد_دوم: مورد دوم را در همان متن قسمت سوم پاسخ دادم و اثبات كردم كه علماى بزرگ شيعه مانند مجلسى و شيخ عباس قمى كه خودشان اساتيد علم رجال هستند اين روايت را نقل كرده خصوصا شيخ عباس قمى كه اين روايت را پس از تحقيق و تفحص در كتاب منازل الآخره انتشار داده است. پس اين ادعا نيز قابل اعتنا نيست.
اما امكان دارد براى مخاطب عادى سئوالاتى پيش بيايد كه ميتوان به چند تا از اين سئوالات اشاره كرد.
#اولا) سلمان وقتی می بیند فاطمه تنها است چرا وارد می شود؟
#دوما) حالا كه وارد شد چرا سر زده و بدون خبر وارد شد؟ چرا از خود صدائى يا اللهى چيزى درنياورد كه فاطمه بداند و اينچنين دستپاچه نشود؟
#سوما) فاطمه با لباسی کوتاه و راحت درون چهار دیواری خانه اش بوده و سلمان هم که سرش را انداخته پایین و رفته تو، چرا هُل شدن و دسپاچه شدن فاطمه را نگاه می کرد و تمام ريزه كاريها را هم با ولع تمام تعريف كرده است؟
#چهارما) چرا در تمام این مدت سلمان نظاره گر بوده و رویش را آن ور نمی کرد یا بیرون نمی رفت؟چه صحنه ای را دیده بود که اینقدر خوشش آمده بود و رویش را بر نمی گرداند؟
#پنجما) فاطمه با آن قطعه لباس تنها موفق به پوشیدن سر و گردنش شد و ناچارا از ساق هایش گذشت کرد چون قطعه لباس کفاف پوشیدن تمام بدن او را نداشت با این حال چرا مثلا جیق نکشید و نگفت ای وای آبرویم رفت برو بیرون بی شرم چرا زل زدى و به من نگاه می کنی؟
بار ديگر و با دقت تمام متن را بخوانيد و با كمى تفكر و تعقل در اينمورد قضاوت كنيد.
@naghde_eslamm

مهدى موهوم شيعيان، نماد توحش و بربريتى است كه تفكر تكفيرى شيعى از آن نشأت گرفته است
#قسمت_چهارم

▪️روايت پانزدهم:
ابو بصیر می گوید: به امام صادق عرض کردم: رفتار امام مهدی با ناصبیها(كسانى كه منكر امامت هستند هم مسلمان و هم غير مسلمان) و کسانی که با شما دشمنی دارند، چگونه خواهد بود؟
فرمود: ای ابا محمد! در دولت و حکومت ما، مخالفان بهره ای نخواهند داشت. خداوند برای ما خون های شان را در آن هنگام حلال خواهد کرد؛ ولی امروز خونشان بر ما و شما حرام است. پس کسی تو را فریب ندهد و بدان روزگاری که قائم ما قیام کرد، حضرت برای خدا و رسولش و برای ما انتقام خواهد گرفت.
#منبع: بحارالأنوار علامه مجلسى ج ٥٢ ص ٣٧٦
▪️روايت شانزدهم:
زراره از امام صادق پرسید: آیا روش و سیاست حضرت قائم همانند روش پیامبر خواهد بود؟ امام فرمود:
« هرگز، هرگز؛ ای زراره! او سیاست پیامبر (در برخورد با دشمنان) را در پیش نمی گیرد. پیامبر با ملایمت و نرمی و مهربانی رفتار می کرد تا دل ها را به دست آورد و مردم با آن حضرت الفت گیرند؛ ولی حضرت قائم، سیاست قتل و كشتار را در پیش می گیرد و طبق دستوری که دارد، رفتار می کند و توبه کسی را نمی پذیرد. پس وای بر کسی که با او مخالفت کند »
#متن_عربى: عن زراره، قلت لأبی جعفر : أیسیر القائم بسیره محمد قال: « هیهات هیهات!! یا زراره؛ مایسیر بسیزته، إن رسول الله سار فی أمته باللین، کان یتألف الناس، و القائم یسیر بالتقل، ذبکل مر فی الکتاب الذی معه أن یسیر بالقتل و لا یستتیب أحداً، ویل لمن ناوا »
#منابع:
١) نعمانی، غیبه، ص ۲۳۱؛
٢) عقد الدرر، ص ۲۲۶؛
٣) اثبات الهداه، ج۳، ص ۵۳۹؛
٤) حلیه الابرار، ج۵، ص ۳۲۲؛
٥) بحار الانوار، ج۵۲، ص ۳۵۳٫
البته روایات دیگری داریم که مفادش این است که « یصنع کما صنع رسول الله به، یهدم ما کان قبله کما هدم رسول الله أمر الجاهلیه و یستأنف الإسلام جدیداً »
#ترجمه: مهدى مانند پيامبر رفتار ميكند و همه را نابود ميكند همانطور كه پيامبر جاهليت را نابود كرد و اسلام جديدى مى آورد.
#منابع:
١) النعمانی، الغیبه، ص ۳۲۰؛
٢) بحار الانوار، ج۵۲، ص ۳۵۲؛
٣) حلیه الابرار، ج۵، ص ۳۲۳
▪️روايت هفدهم:
حسن بن هارون می گوید: در محضر امام صادق بودم. معلی بن خنیس از حضرت پرسید:
آیا هنگامی که حضرت قائم ظهور کند، برخلاف روش امیر مؤمنان در برخورد با مخالفان رفتار می کند؟ امام فرمود:
« اری، علی ملایمت و نرمش را در پیش گرفت؛ چون می دانست پس از او دشمنان بر یاران و شیعیانش چیرگی پیدا می کنند؛ ولی سیاست حضرت قائم قهر(خشونت و كشتار) و غلبه و به اسارت گرفتن آنان است؛ زیرا می داند که پس از او کسی بر شیعیان تسلط نخواهد یافت»
#متن_عربى: عن الحسین بن هارون، قال: کنت عند أبی عبدالله: جالساً، فسأله المعلی بن خنیس: أیسیر المهدی إذا خرج بخلاف سیره علی قال: « نعم، و ذلک أن علیا سار باللین و الکف، لأنه علم أن شیعته سیظهر علیهم بعده، و أن المهدی إذا خرج سار فیهم بالبسط و السبی و ذلک. أنه یعلم أن شیعته لن یظهر علیه من بعده أبداً »
#منابع:
١) البرقی، المحاسن، ص ۳۲۰؛
٢) كلينى، الکافی، ج۵، ص ۳۳؛
٣) علل الشرائع، ص ۱۵۰؛
٤) التهذیب، ج۶، ص ۱۵۵؛
٥) وسائل الشیعه،ج۱۱، ص ۵۷؛
٦) مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص ۵۸؛
٧) جامع احادیث الشیعه، ج۱۳، ص ۱۰۱

ادامه دارد ....

فايل شنيدارى

▪️موضوع: تاريخ زندگى حسين (قبل از مرگ معاويه)
#قسمت_چهارم
▪️سخنران: استاد بزرگوار ايمان سليمانى اميرى
براى شنيدن قسمتهاى قبلى بر روى لينكهاى زير كليك كنيد
قسمت اول
قسمت دوم
قسمت سوم
در مبارزه با جهل و خرافات با انتشار اين فايل صوتى قدمى در راه روشنگرى در جامعه مان برداريد

على بن ابيطالب يك شخصيت حقيقى، يا حاصل جعل تاريخ؟
#قسمت_چهارم

▪️مشخصات آیین عل (ال)
پیروان ال/عل را الوی یا علوی میگویند. البته درستِ آن «الوی» است زیرا در آناتولی کتیبه‌هایی به زبان لووی یافت شده است که A-Luwie خوانده میشود.
گفتنی است که ما امروزه تمامی آنچه که به «حضرت علی» نسبت داده می‌شود مانند خطبه‌ها، فرمان‌ها، کلمات قصار، نامه‌ها و نهج‌البلاغه را می‌شناسیم.
در هیچ کدام از این نوشته‌های منتسب به «حضرت علی» هیچ نکته‌ی مشترکی با علویان نمی‌بینیم. اسلام از پنج رکن تشکیل می‌شود: شهادتین، نماز، روزه، زکات و زیارت حج. اینها هیچ جایگاهی در علویت ندارند.
آیینهای علویت عبارت هستند از: جمع‌خانه، دوازده خادم، جمع‌خانه چهل‌تایی، سماع، چهار رکن و چهل پله، برادری و ... در این آیین نه حج وجود و نه نماز و نه چند همسری و نه زکات. در واقع زندگیِ واقعی دینیِ علویان هیچ وجه مشترکی با اسلام یا تشیع ندارند
علویان در بیزانس نه با نام علوی بلکه با نام «فرزندان نور» شهرت داشتند. آیینهای فرزندان نور بسیار گسترده بود. در واقع بخشی از این آیینها مربوط به آیین میترا بود. نخستین صلح میان دو امپراتوری که در تاریخ به ثبت رسیده‌است صلح میان مصر و هیتی‌ها بود (دهم نوامبر ۱۲۵۹ پیش از میلاد) که کتیبه‌ی آن باقی مانده است و با علامت میترا (پیمان صلح) مُهر شده است.
باری، فرزندان نور در محیط بیزانس از جایگاه نسبتاً محکمی برخوردار بودند. زمانی که کنستانتین اول در سال ۳۱۲ مسیحیت را به عنوان دین رسمی بیزانس اعلام کرد، مجبور بود که برای جذب مردم، بسیاری از عادات و آیینِ «فرزندان نور» را در دین جدید بگنجاند. برای نخستین بار در نخستین مجمع مسیحیان که به شورای نیقیه (Nikaea/Iznik) شهرت دارد بسیاری از آیینها و جهان‌بینی‌های فرزندان نور وارد دین جدید گردید، مانند: آیین ما (MA) یا آیین ستایش مادر که یکی از مهمترین آیین‌ها در اوگاریت بود (ماریای مادر در مسیحیت)، آیین دوازده خادم که به دوازده حواری تبدیل گردید، تثلیث «کیهان-زمین-انسان» در آیین علوی که به روح-ماریا-مسیح (یا پدر و پسر و روح‌القدس) تبدیل شد، «جشن تخم‌مرغ» فرزندان نور که به «عید پاک» دگرگون شد و سرانجام کریسمس که عملاً تولد میترا یا خورشید است.
خوانندگانی که با افکار و آراء «غُلات شیعه یا شعیان گزافه‌گو» در جغرافیای ایران آشنایی دارند (به «ام الکتاب» بنگرید) میتوانند فوراً بخش بزرگی از آیین فرزندان نور را در آراء و عقاید آنها بازشناسند.
ولی خدای «اِل / عل» در اوگاریت و بعدها در آناتولیِ لوویها در صخره با یک شمشیر نیز کنده‌کاری شده است. این خدا (ال/عل) در نزد علویان «ذوالفقار علی» نام دارد.
از این جا بود که شمشیرِ ذوالفقار نیز یکی از مشخصه‌های «حضرت علی» بعدی شد (به اشتباه «ذوالفقار» را شمشیر دو نوکی تعریف کرده‌اند. البته این فقط توسط «ابن شهر آشوب» در سال ۱۱۹۲ میلادی توصیف شده و از آن هنگام تا کنون شیعیان به نادرستی این شمشیر را این گونه نشان می‌دهند. البته واژه‌ی ذوالفقار در عربی به معنی «فقرات / یا دندانه» است. از این رو، شمشیر اِل/ عل یا روی آن مانند ستون فقرات برجستگی داشت یا یک لبه‌اش دندانه‌ای بود، مانند برخی چاقوهای شکاری کنونی).
شیعیان طبق توصیف ابن شهر آشوب در سال ۱۱۹۲ میلادی چشم بسته همین توصیف را برداشتند، اگرچه از نظر فنی چنین چیزی امکان ناپذیر است

ادامه دارد ...

چه کسانی قرآن را نوشته اند؟

#قسمت_چهارم

اسلام پژوهان آن بخشهای قرآن را که دارای جملاتِ پیچیده هستند، به دورانِ موعظه های محمد در مدینه نسبت میدهند (از سال ٦٢٢ تا سال ٦٣٢ میلادی).
این بخشبندی قرآن از زمان «تئودور نولتکه (Theodor Nöldeke)»(٤)، با اندکی دگرگونی جزیی از دانش اسلام شناسی شده است.
مسلمانان بر این باورند که «پیامهای گفتاری محمد بیدرنگ یا با اندکی دیرکرد بدست شنوندگان و با کمک گیری از حافظه شان و با وفاداری در نگهداری از پیام محمد، بر روی هرچیزی که امکانش بود، نوشته شده و سپس گردآوری میشٌد. خلیفه سوم (عثمان، مرگ سال ٦٥٦) برای پایان دادن به اختلافِ مسلمانان بر سر تعداد سوره ها و آیه ها، یک کمیسیون از ٣ مسلمان اهل مکه با ریاست «زید ابن ثابت» تشکیل داد.
قرآنی که این کمیسیون میان سالهای ٦٥٠ تا ٦٥٦ گردآوری و به گونۀِ یک کتابِ کامل ارایه کرد، به نام قرآن رسمی پذیرفته شد، و دیگر قرآنها را سوزاندند.»
اسلام شناسی سنتی به این بازگویی افسانهای دربارۀِ شیوۀِ بوجود آمدن قرآن که از قرن نُهم میلادی سرچشمه میگیرد، (و سنجشپذیر است با شیوه گردآوری نوشتارهای «مقدس» زرتشتی(٥) در همین دوره) باور دارد.
این باور ساده دلانۀِ اسلام شناسی سنتی حتی بدین گونه گسترده تر هم شده است که میپندارد آن نسخه قرآن که در سال ١٩٢٥ در قاهره انتشار یافت، با قرآن «عثمان» همانند است.
و «رودی پارت (Rudi Paret)» هم باور دارد: « سرچشمۀِ همۀِ جمله ها و آیه های قرآن که از سال ١٩٢٥ در قرآن چاپ قاهره گردآوری و انتشار یافته اند، قرآن عثمان است.(٦) » همچنین «هانس سیرکر (Hans Zirker)» باور دارد که: «٢٠ سال پس از مرگ محمد نخستین نسخه قرآن گردآوری شد، و همه نسخه های قرآن که امروز در باختر در دسترس هستند، از همین نسخه نخستین سرچشمه می گیرند.(٧)»
ولی راستی این است که دیدگاه های بالا دربارۀِ شیوۀِ گردآوری شدنِ قرآن بیشتر به یک باور مذهبی نزدیک هستند تا سخنان خردمندانه، زیرا در تاییدِ این دیدگاهها تاکنون هیچ سندی پیدا نشده است، نه دربارۀِ خاستگاه آیه های قرآن و سرچشمه گرفتن آنها از محمد، در این باره قرآن خودش هم چیزی نمیداند، و نه دربارۀِ این روایت که همه قرآن زیر نظارت عثمان گردآوری و انتشار یافته است، و نه دربارۀِ همخوانی داشتن قرآنِ چاپ قاهره با آن قرآنی که ادعا میشود بدست عثمان گردآوری شده است.
بازگوییهایی که ٢٠٠ یا ٣٠٠ سال پس از پیش آمدن یک رویداد نگارش میشوند، از نگاه تاریخی زمانی میتوانند جدی گرفته شوند که تکیه به منابعی داشته باشند که در زمان پیش آمدن آن رویداد، وجود داشته اند، نه اینکه این گزارش ها تأثیرات ثانوی سیاسی و مذهبی را با خودشان یدک بکشند.

ادامه دارد ….

فايل شنيدارى

▪️موضوع: تاريخ زندگى حسين (قبل از مرگ معاويه)
#قسمت_چهارم
▪️سخنران: ايمان سليمانى
براى شنيدن قسمتهاى قبلى بر روى لينكهاى زير كليك كنيد
قسمت اول
قسمت دوم
قسمت سوم
در مبارزه با جهل و خرافات با انتشار اين فايل صوتى قدمى در راه روشنگرى در جامعه مان برداريد