‌ 💠 دین اعراب قبل از #ظهور_محمد چه بود؟؟

#قسمت_سوم

اعراب با وجود #اعتقاد_به_الله به عنوان تنها خالق و آفريننده جهان، براى تقرب به اين خداى ناديده از چيزهاى مختلفى منجمله خورشيد، ستاره‌گان، ماه و يا حتى صورتكهاى خودساخته استفاده مى كردند و نه اينكه آنها را بپرستند.

در متن آيه ١٨ از #سوره_يونس به صراحت اين عمل را بيان ميكند:  
▪️ يَقُولُونَ هَـؤُلاء شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللّهِ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللّهَ بِمَا لاَ يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلاَ فِي الأَرْضِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (۱۸) 
می گویند: "اینان شفاعت كنندگان ما در نزد خدایند". بگو: آیا خدا را از چیزی خبر می دهید که نه در آسمان ها از آن خبر دارد و نه در زمین؟! منزه و برتر است از آنچه شریکش می شمارند. 

✍ بنابراين آيات اعتقاد آنها در مورد بتها اين بود كه بتها ميان آنها و #الله كه خالق آسمانها و زمين است شفاعت كرده و در روز محشر آنها را شفيع و نجات دهنده مى باشند. اين مردم بين خود و اين مخلوقات ارتباط روحانى احساس كرده و آنها را دخيل در امور زندگيشان ميدانستند.

❔در اينجا سئوال پيش مى آيد كه پس چرا در #قرآن از اعراب بعنوان مشركين نام برده شده است؟؟

در بعضى #آيات_قرآن، اعراب مكه مشركين خطاب شده ولى معناى اين شركى كه اعراب دچار آن بودند، شريك گرفتن براى #خدا نبوده همانطور كه در آيات نامبرده ديديد بلكه، "شرك در عبادت" مقصود بوده است، زيرا همين توصل و طلب شفاعت از كسى غير از خدا خواستن هم نوعى شرك محسوب ميشود.

* اكان هذا غير ملاكا، ٣٧/١٤٩-١٥٠يا ١٦/٥٧-٣/٨٠
* او جنا، ٦/١٠٠ – ٣٤/٤١
* او صنما، ١٠/١٧ – ٧/١٩٧-١٩٨ يا ٤٣/٦١
* او نبيا، ٣/٨٠ 
* يا يكی از عناصر طبيعی مثل خورشيد و ماه و ستارگان و درختان و سنگها، ٢٧/٢٢ – ٤١/٣٧

https://telegram.me/joinchat/As5Azz1Qdgei1tKR5VztMA

▪️اشاره به نور ماه در قرآن، معجزه يا خطاى فاحش؟

#قسمت_اول

همانطور كه ميدانيد اسلامگرايان تمام تلاششان را ميكنند كه به هر نحوى شده آيات #قرآن را با يافته هاى علمى روز دنيا منطبق كرده و از دل اين آيات بعضا مبهم معجزه بتراشند.
مفسرين قرن اخير با #تحريف در #ترجمه و يا تفسيرهاى من درآوردى سعى كرده اند، از ميان آيات قرآن مواردى را استخراج كرده و آنها را به علم روز دنيا مرتبط كنند.
در اين مقاله به يك نمونه ازين معجزه تراشيها اشاره كرده و در ادامه اثبات ميكنيم كه چگونه معجزه تراشان مخاطبينشان را فريب ميدهند.
#اسلامگرايان آيات پنجم از #سوره_يونس و شانزدهم از سوره نوح را اشاره قرآن به نور خورشيد و انعكاس آن از سوى ماه، مينامند و ازين بابت اين آيات را يك معجزه به حساب مى آورند، زيرا آنها معتقدند كه قرآن در ١٤٠٠ سال قبل به اين مسئله اشاره كرده است درصورتى كه تا قرنهاى اخير همه فكر ميكردند كه خود ماه نور دارد.
نگاهى به اين آيه و ترجمه اش بيندازيم.
آيه ٥ يونس:
#متن_عربی : هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاءً وَالْقَمَرَ نُورًا ... آیه ۵ سوره یونس
#ترجمه : اوست كسى كه خورشيد را روشن و ماه را نوربخش کرد.
آيه ١٦ نوح:
#متن_عربی : وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا آیه ۱۶ سوره نوح
#ترجمه : و ماه را در میان آنها نور و خورشید را چراغ قرار داد.
اسلامگرايان ادعا ميكنند كه در اين آيات صفات #ضياء و #سراج براى خورشيد به معناى نوردهى آن است، درصورتى كه براى ماه از نوراً استفاده شده است و اين به معناى اين است كه ماه نورش اكتسابى است.
اسلامگرايان معتقدند كه استفاده از كلمه #سراج(چراغ روغنى كه در قديم استفاده ميشد) براى خورشيد يعنى اينكه خورشيد نورش از خودش است.
در واقع استفاده از كلمه سراج براى خورشيد بدليل اين است كه خورشيد هم نور دارد و هم گرما ولى ماه تنها نور دارد.
اسلامگرايان براى معجزه تراشى صفت #منيرا براى ماه را اينچنين معنا ميكنند:
منيرا به معناى اين است ماه از خود نورى ندارد و نورش از خورشيد ميباشد، به همين دليل كلمه منيرا براى ماه استفاده شده است.

ادامه دارد .....
https://t.me/naghde_eslamm/29770