‌ 💥 مختار ثقفى قهرمانى شرافتمند يا شارلاتان و فرصت طلب؟

#قسمت_سوم(آخر)

در ادامه بررسى كتاب هاى علماى شيعه در مورد شخصيت #مختار_ثقفى سرى ميزنيم به يكى از نامدارترين علماى اين مذهب به نام #محمد_جواد_مغنية،
ايشان در كتاب معروف خود به نام الشيعه في الميزان در مورد مختار مينويسد:
#متن_عربى:
أن الرجل كان من طلاب الحكم، وعشاق الإمارات، وأنه بايع ابن الزبير طمعا أن يوليه الكوفة، ... أما طلبه لثأر الحسين (ع) فكان لمجرد الدعاية
#ترجمه: مختار عاشق مال و قدرت بود و با زبير بيعت كرد تا او را والى كوفه كند، و اما ادعايش در انتقام خون حسين تنها يك ادعا و لاف سياسى بود.
#منبع: الشيعه في الميزان ، تاليف: محمدجواد مغنية ص ١٠٥، ناشر: دارالشروق
#لينك صفحه كتاب در سايت المكتبة الشيعة:
http://shiaonlinelibrary.com/الكتب/4082_الشيعة-في-الميزان-محمد-جواد-مغنية/الصفحة_0?pageno=105#top

اما يكى از جالبترين نظرات در مورد #مختار_ثقفى و شخصيتش را بزرگترين و معتبرترين كتاب رجالى شيعيان به نام #رجال_كشى ميباشد كه بزرگترين روحانى تاريخ شيعيان يعنى شيخ طوسى آنرا تاليف كرده است.
در اختيار معرفة الرجال يا همان رجال الكشي روايتى كه در ادامه نوشته ميشود، آمده است:
#متن_عربى روايت:
198- محمد بن الحسن وعثمان بن حامد، قالا حدثنا محمد بن یزداد الرازی، عن محمد بن الحسین بن أبی الخطاب، عن عبد الله المزخرف، عن حبیب الخثعمی، عن أبی عبد الله(ع) قال کان المختار یکذب علی علی بن الحسین.
ترجمه: #شيخ_طوسى اين روايت را از زبان امام صادق نوشته است كه ميگويد: مختار شخصى #دروغگو بود كه به على بن الحسين(امام سجاد) دروغ ميگفت.
#طوسى در اين كتاب روايات مختار را بدليل دروغگو بودن او غير قابل قبول ميداند.
#منبع: اختيار معرفة الرجال(رجال الكشي)، تاليف : شيخ الطوسي، صفحه ١٢٥ ، محقق: السيد مهدي الرّجائي صححه و علق علیه و قدم له و وضع فهارسه حسن المصطفوی، ناشر:انتشارات مرکز تحقیقات و مطالعات دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه مشهد
#لينك صفحه كتاب در سايت كتابخانه مدرسه فقاهت(كتابخانه مجازى حوزه):
http://lib.eshia.ir/10241/1/125

همين روايات از علماى بزرگ شيعه كفايت ميكند كه بدانيم #مختار_ثقفى يك شارلاتان فرصت طلب بوده است كه توسط عده اى از ملايان شيعه تبديل به بتى ديگر در مذهب بت پرستان عمامه به سر شده است.

#كانال_تخصصى_نقد_اسلام
https://telegram.me/joinchat/As5Azz1Qdgei1tKR5VztMA
www.eslam.nu

💥 پژوهشى در زندگى نامه سلمان فارسى

#قسمت_بيست_و_دوم(آخر)

در ايـن هنگـام #جبرئيـل آمـد و بالهـايش را بە نخلـها کـشيد و همـۀ نخلـها درخـــت خرمـــای زرد شـــدند. #محمد بە مـــن گفـــت: بە زن بگـــو نخلـــها آمـــاده است. پس از آن، زن نخلـستان را تحويـل گرفـت و محمد مـرا آزاد کـرده نـام سلمان بە من داد.(در ايــن داســتان کە #شــيخ_صــدوق نوشـــته گفتــه شــده کە ســلمان گوشـــت نمیخورد و اهل آن صومعه گوشت نمیخوردند.
البتـه خـوردن گوشـت نـزد مردمـان صـومعه هـای مـسيحيان نـه حـرام و نـه مکروه بوده است، و میخـورده انـد. ولـی کـسانی کە خـوردن گوشـت نزدشـان حرام بـوده اسـت مانويـان بـوده انـد نـه مـسيحيان. نيـز گفتـه شـده کە مـسيحيان باده نمی نوشيده اند. درحالی کە باده نوشـی نـزد مـسيحيان يـک امـر معمـولی بوده است.)
(#منبع_داستان: كتاب کمال الدين، از شيخ صدوق صفحات ۱۶۲۔۱۶۵)
ولـی مانويـان بـاده نمـی نوشـيده انـد. البتـه مانويـان هـم صـومعه و رهبــان داشــته انــد؛ ولــی در ايــن داســتان تأکيــد شــده کە ايــن صــومعه هــا از آن مسيحيان بوده است، وسلمان نيز وصی عيـسا شـده، يعنـی الله در نامـه ئـی کە بە #ســـلمان نوشـــته بـــوده گفتـــه: يـــا روزبـــه!انـــتَ وَ ِصـــیّ عيـــسى، آِمـــن و اتـــرُك المجوســـــية) ای روزبـــــه! تـــــو وصـــــی عيـــــسا هســـــتی، مـــــؤمن شـــــو و دســـــت از مجوسیگری بردار(نامه ئی کە آنروز سلمان ديـد کە از سـقف آويـزان اسـت و آنرا گرفـت و درجـا عربـی خـوان شـد و آنرا خوانـد نيـز، #الله بە دسـت خـودش نوشـته و اختــصاصا بــرای ســلمان فرســتاده بــوده اســت تــا مــسلمان شــود، و ايــن ســالها پيش از تولد پيامبر بوده است.
چنانکە ديديم، کشيشان صومعه ها نيـز چـونکە بـسيار باايمـان بـوده انـد از علم غيب خبر داشته انـد و تـا چشمـشان بە سـلمان مـی افتـاده مـیدانـسته انـد کە همان روزبه است کە قرار بوده در اين لحظه بە نزدشان بيايـد؛ لـذا پـيش از آنکە او چيزی گفته باشد نامش را می برده اند و میگفته اند »بيا بالا«.
#شـــيخ_صـــدوق يـــادآور شـــده کە #ســـلمان_فارســـی ۴۰۰ ســـال شـــهر بە شـــهر مـیگـشت و از نـزد ايـن فقيـه بە نـز ِد آن فقيـه مـیرفـت و در جـستجوی اسـرار و منتظر قيام قائم بود، و چنين بود تا شـنيد کە پيـامبر متولـد شـده و هنگـام فـرج رسيده است؛ آنگاه رهسپار ﺗﻬامه شد ولی بە بردگی افتاد.(ﺗﻬامــه ســرزمين مکــه اســت. اگــر ســلمان بنــابر ايــن داســتان در زمــان تولد پيامبر بە بردگی افتاده باشد بـيش از پنجـاه سـال در بردگـی مـیزيـسته تـا آنگاه کە پيامبر بە مدينه رفته و او مسلمان و آزاد شـده اسـت.
پـيش از آن نيـز (بە گفتــۀ شــيخ صــدوق) ٤٠٠ ســال در جــستجوی اســرار ودر تــلاش شــناختن قائم بوده و بەدنبال اين هـدف والا شهر بە شـهر مـیگـشته اسـت.
#منبع_داستان: كتاب کمال الدين، از شيخ صدوق صفحات ١٦١ و ۱۶۲
پـس، #روزبـه شيراز ی پيشين و سلمان فارسی بعدی روزی کە در حضور پيامبر اسلام، مـسلمان شده دست کم ۴۷۰ سال سن داشته است. پس از آن نيز حدود ۳۰ سـال زنـده بــوده، يعنــی روز مــرگش ۵۰۰ ســاله بــوده اســت.(البته طبق گزارش شيخ صدوق كه بزرگترين روحانيون مذهب شيعه ميباشد)
تا اينجا چند داستان مختلف در مورد زندگى نامه #سلمان_فارسى را خوانديد كه يكى از ديگرى مضحك تر و جعلى تر بود و البته داستان روحانى بزرگ شيعه، شيخ صدوق(كه حتى خود علماى شيعه وى را #دروغگو خطاب كرده اند) از همه داستانهاى قبلى نه بلكه مضحك تر بلكه بى نهايت #احمقانه و افسانه وار بود و فقط تعجب من ازين است كه خواننده و باور كننده اين داستان بايد تا چه حد و اندازه اى عارى از عقل و شعور باشد كه چنين داستانى را باور كند.

#كانال_تخصصى_نقد_اسلام
https://t.me/naghde_eslamm/22081