Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
💠امام_حسن، امامى معصوم يا زنباره اى خوشگذران
#بخش_اول
در مورد #حسن_بن_على، امام دوم #شيعيان در مجالس و #محافل_شيعه كمتر سخن بميان مى ايد و كمتر داستانى در مورد علم و دانش يا فهم و شعور و احاديث او نقل ميشود.
با رجوع به تاريخ به دو نكته بسيار تاريك و فاجعه بار در زندگی اين فرزند #فاطمه, برمیخوریم که سعى داريم در این مقاله به آن بپردازيم.
قابل ذکر است که تمامی این مطالب از کتب خود اسلامگرايان و علمای شیعه برداشت شده و در پایان اسکن از صفحات این کتابها آورده شده.
١) نخست نرمش قهرمانانه يا همان صلح با معاويه :
#تاريخنامه_طبری منسوبه به #بلعمی در كتاب خود در مورد شرايط صلح #حسن_و_معاويه منجمله اين شروط مينويسد:
الف: يكى انكه بر منابر علی را لعنت نكنند، و آن خواسته كه در بيت المال عراق است همه به حسن واگذارند تا او را باشد با برادران و خواهران، و آن پنج بار هزار هزار درم بود.
ب: شهر داراب گرد، خاصه به حسن دهند و اين داراب گرد شهرى است از شهرهاى پارس نزديك بصره و اين خواسته از آن او بود و اولاد علی كه درويش مانده بودند ….
معاويه تمام ان شرطها را پذيرفت جز لعنت فرستادن بر علی.
#بلعمی در صفحه ٦٨٠ كتاب خود در اين تاريخنامه ادامه میدهد:
پس عبدالله عامر و عبدالرحمن ابن سمره بيعت بگرفت از حسن ابن على و تمام فرزندان علي، حسين بگفت من نكنم، حسن اورا بانگ بزد و گفت:
تو بهتر از من ميدانى؟ بيعت كن اين بهتر است هم بدين جهان و هم بدان جهان. پس #حسين نيز بيعت كرد بر كراهيت.
بلعمي در ادامه براي اين خفت حسن او را از طرف اعراب #مذّل_العرب مينامد و اينكه اعراب او را ذليل كننده عرب و باعث خفت و خارى خود ميدانستند.
#ابن_اسعد_واقدی از بزرگترين مورخين اسلامى در جلد پنجم كتاب #طبقات در صفحه ٣٣ نوشته است :
#معاويه بيت المال را كه در ان هنگام ٥-٦ مليون بود به حسن واگذار كرد و ايشان ان مبلغ را براى تدارك سفر خود و خانواده خود به مدينه تصرف كرد، و پس از ان معاويه ساليانه مبلغ ١ ميليون درهم مستمری مقرر كرد و امام حسن پس از آن ده سال زيست.
#کتاب_تنزيه_الانبياء نوشته شریف المرتضی در مورد صلح حسن مينويسد:
عاقبت كار به جايى رسيد كه طرفداران امام به او ميگفتند #ای_ذليل_كننده_مومنين و او را علنا سرزنش ميكردند.
#طبری نيز در تاريخ معروف خود در جلد پنجم صفحه ٢٥١٧ مينويسد:
#حسن_ابن_علی با معاويه صلح كرد به شرطی كه هرچه در بيت المال وی بود برگيرد و خراج شهر داربگرد هم به او تعلق گيرد. پس از ان هرچه در بيت المال كوفه بود برگرفت و براه افتاد.
همينطور :
ﻣﻘﺮﺭﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻤﺮ ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ ۵ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺭﻫﻢ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻠﯿﻔﻪ ﮔﺮﯼ ﻣﻌﺎﻭﯾﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﯽ ﯾﮏ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﺭﻫﻢ (ﻣﻌﺎﺩﻝ ۴ ﻫﺰﺍﺭ ﮐﯿﻠﻮ ﻧﻘﺮﻩ) ﺭﺳﯿﺪ.(ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺗﻤﺪﻥ ﺍﺳﻼﻡ ،ﺟﻠﺪ ۴ ، ﺻﻔﺤﻪ ۸۸ )
همانطور كه ديديم صلح امام حسن برای پول و راحتی مال دنيا و خوشگذرانی بوده و نه نرمش قهرمانانه و دروغهای شاخدار روحانيون شيعه.
دعواى اين دو قوم اصولا بر سر مال و منال و غنايم بوده، كما اينكه گيس كشيدنها و آبرو ريزيهاى فاطمه نيز بر سر باغ فدك(ملك دزدى محمد) بود و هنوز هم شيعه و سنى سر اين باغ و ملكيت آن به همديگر جفتك پرانى ميكنند.
براى خواندن زنبارگى حسن ادامه داستان را در بخش بعدى بخوانيد.
www.eslam.nu
#بخش_اول
در مورد #حسن_بن_على، امام دوم #شيعيان در مجالس و #محافل_شيعه كمتر سخن بميان مى ايد و كمتر داستانى در مورد علم و دانش يا فهم و شعور و احاديث او نقل ميشود.
با رجوع به تاريخ به دو نكته بسيار تاريك و فاجعه بار در زندگی اين فرزند #فاطمه, برمیخوریم که سعى داريم در این مقاله به آن بپردازيم.
قابل ذکر است که تمامی این مطالب از کتب خود اسلامگرايان و علمای شیعه برداشت شده و در پایان اسکن از صفحات این کتابها آورده شده.
١) نخست نرمش قهرمانانه يا همان صلح با معاويه :
#تاريخنامه_طبری منسوبه به #بلعمی در كتاب خود در مورد شرايط صلح #حسن_و_معاويه منجمله اين شروط مينويسد:
الف: يكى انكه بر منابر علی را لعنت نكنند، و آن خواسته كه در بيت المال عراق است همه به حسن واگذارند تا او را باشد با برادران و خواهران، و آن پنج بار هزار هزار درم بود.
ب: شهر داراب گرد، خاصه به حسن دهند و اين داراب گرد شهرى است از شهرهاى پارس نزديك بصره و اين خواسته از آن او بود و اولاد علی كه درويش مانده بودند ….
معاويه تمام ان شرطها را پذيرفت جز لعنت فرستادن بر علی.
#بلعمی در صفحه ٦٨٠ كتاب خود در اين تاريخنامه ادامه میدهد:
پس عبدالله عامر و عبدالرحمن ابن سمره بيعت بگرفت از حسن ابن على و تمام فرزندان علي، حسين بگفت من نكنم، حسن اورا بانگ بزد و گفت:
تو بهتر از من ميدانى؟ بيعت كن اين بهتر است هم بدين جهان و هم بدان جهان. پس #حسين نيز بيعت كرد بر كراهيت.
بلعمي در ادامه براي اين خفت حسن او را از طرف اعراب #مذّل_العرب مينامد و اينكه اعراب او را ذليل كننده عرب و باعث خفت و خارى خود ميدانستند.
#ابن_اسعد_واقدی از بزرگترين مورخين اسلامى در جلد پنجم كتاب #طبقات در صفحه ٣٣ نوشته است :
#معاويه بيت المال را كه در ان هنگام ٥-٦ مليون بود به حسن واگذار كرد و ايشان ان مبلغ را براى تدارك سفر خود و خانواده خود به مدينه تصرف كرد، و پس از ان معاويه ساليانه مبلغ ١ ميليون درهم مستمری مقرر كرد و امام حسن پس از آن ده سال زيست.
#کتاب_تنزيه_الانبياء نوشته شریف المرتضی در مورد صلح حسن مينويسد:
عاقبت كار به جايى رسيد كه طرفداران امام به او ميگفتند #ای_ذليل_كننده_مومنين و او را علنا سرزنش ميكردند.
#طبری نيز در تاريخ معروف خود در جلد پنجم صفحه ٢٥١٧ مينويسد:
#حسن_ابن_علی با معاويه صلح كرد به شرطی كه هرچه در بيت المال وی بود برگيرد و خراج شهر داربگرد هم به او تعلق گيرد. پس از ان هرچه در بيت المال كوفه بود برگرفت و براه افتاد.
همينطور :
ﻣﻘﺮﺭﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻤﺮ ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ ۵ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺭﻫﻢ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻠﯿﻔﻪ ﮔﺮﯼ ﻣﻌﺎﻭﯾﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﯽ ﯾﮏ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﺭﻫﻢ (ﻣﻌﺎﺩﻝ ۴ ﻫﺰﺍﺭ ﮐﯿﻠﻮ ﻧﻘﺮﻩ) ﺭﺳﯿﺪ.(ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺗﻤﺪﻥ ﺍﺳﻼﻡ ،ﺟﻠﺪ ۴ ، ﺻﻔﺤﻪ ۸۸ )
همانطور كه ديديم صلح امام حسن برای پول و راحتی مال دنيا و خوشگذرانی بوده و نه نرمش قهرمانانه و دروغهای شاخدار روحانيون شيعه.
دعواى اين دو قوم اصولا بر سر مال و منال و غنايم بوده، كما اينكه گيس كشيدنها و آبرو ريزيهاى فاطمه نيز بر سر باغ فدك(ملك دزدى محمد) بود و هنوز هم شيعه و سنى سر اين باغ و ملكيت آن به همديگر جفتك پرانى ميكنند.
براى خواندن زنبارگى حسن ادامه داستان را در بخش بعدى بخوانيد.
www.eslam.nu