نقدى بر اسلام
▪️ اسماء الله الحسني، صفاتى براى الله يا نام بتهاى عرب؟ #قسمت_هشتم در ادامه مقاله و در يافتن ريشه اسماء الله الحسني به كتابى به نام المفصل في تاريخ العرب كه توسط #دكتر_جواد_على از نويسنده هاى چيره دست عرب نوشته شده است مراجعه ميكنيم، زيرا دكتر جواد على…
▪️ اسماء الله الحسني، صفاتى براى الله يا نام بتهاى عرب؟
#قسمت_نهم
٣) نام #القدوس در اسماء الحسنی:
ايشان در ادامه همان صفحه قبلى در مورد نام القدوس مينويسد:
الهه ی ذغبت یا ذوغابة از مشهورترین الهه های قوم لحیان است و شاید بزرگترین و اولین الهه ی آنان محسوب می شده است. با این وجود ما چیزی در مورد آن نمی دانیم ولی آنچه معلوم است برای این الهه در الدیدان معبدی بوده است. این الهه با کلمه قدست یا القدس یا المقدس در کتابی از کتاب های آنان مورد خطاب قرار گرفته که گفته شده این الهه از جمله الهه های بوده که افرادی از انسان ها را به پايش قربانی می کرده اند.
٤) نام #العزیز در اسماء الحسنی:
العزیز اسمی عربی است و و در متون #عبرى يهوديان وجود ندارد.
اعراب بت پرست العزیز را عبادت می کردند و آن را با عزت ترین الهه ی خود می دانستند. روی همین اصل اعراب بر والی مصر اسم عزیز را اطلاق می کردند. در حال حاضر هم العزیز يكى از اسماء الحسنی است.
دکتر جواد علی در صفحه ٧٣٧ در مورد الهه العزيز مينويسد:
جمله "الهه ازیزوس جوان نیکو" را بر دیوار یکی از معابد به زبان لاتینی یافتم و جمله ای دیگری را نیز یافتم که این چنین بود"الهه جوان نیکو فوسفورس".
دو صفت برای این الهه در این عبارات قابل ذکر است، یکی"جوان" و دیگری"نیکو" این دو صفت دلالت می کند بر این مطلب که افرادی که این الهه ها را می پرسیدند آن ها را به صورت دو جوان نیکو تصور می کرده اند که نماد پاکی و مهربانی بوده اند. ما در نصوص تدمری صفاتی را برای دو الهه می بینیم، یکی"ارصو" و دیگری"ازیزو" یعنی "رصو" و "عزیز".
این دو در واقع دو الهه جدا از هم هستند و #ازیزو, الهه ای بوده که به انسان ها پاداش نیک اهداء ميكرده است.
اسم الهه #ازیزوس و #مونیموس در نزد اقوام حوران و تدمر نیز آمده است ."ازیزوس" یا "ازیزو" ممکن است همان "عزیز" در کلام عرب باشد که در نوشته های لاتینی و آرامی موجود بوده است. مونیموس همان منعم است. لذا من فکر می کنم ازیز همان عزیز باید باشد و رصو همان رضا و مونیموس همان منعم که از اسماء الحسنی هستند.
به عبارتی دیگر این ها نعتی( نعت در علم نحو زبان عربی=صفت و اسم )از نعت های صفات الهه ها بوده اند و نه اسم عَلَم( عَلَم=اسم شناخته شده).
به همین نحو امروزه ما این صفات را چنین می نامیم، عبدالرضا، عبدالعزیز و عبدالمنعم.
در مورد عزیز همچنین باید بگویم که در نزد اهل"الرها" الهه ای به نام "عزیزو"
Azizo معروف بوده است. برخی پزوهشگران اذعان کرده اند که این الهه تمثیلی از ستاره صبحگاهی یا زهره بوده است.
عبارت Deus Bonus Puer Phosphorus یعنی الهه زیبای روشن دارای اشعه های براق که روشنی آن مانند فسفر است.
ادامه دارد.....
https://t.me/naghde_eslamm/33111
#قسمت_نهم
٣) نام #القدوس در اسماء الحسنی:
ايشان در ادامه همان صفحه قبلى در مورد نام القدوس مينويسد:
الهه ی ذغبت یا ذوغابة از مشهورترین الهه های قوم لحیان است و شاید بزرگترین و اولین الهه ی آنان محسوب می شده است. با این وجود ما چیزی در مورد آن نمی دانیم ولی آنچه معلوم است برای این الهه در الدیدان معبدی بوده است. این الهه با کلمه قدست یا القدس یا المقدس در کتابی از کتاب های آنان مورد خطاب قرار گرفته که گفته شده این الهه از جمله الهه های بوده که افرادی از انسان ها را به پايش قربانی می کرده اند.
٤) نام #العزیز در اسماء الحسنی:
العزیز اسمی عربی است و و در متون #عبرى يهوديان وجود ندارد.
اعراب بت پرست العزیز را عبادت می کردند و آن را با عزت ترین الهه ی خود می دانستند. روی همین اصل اعراب بر والی مصر اسم عزیز را اطلاق می کردند. در حال حاضر هم العزیز يكى از اسماء الحسنی است.
دکتر جواد علی در صفحه ٧٣٧ در مورد الهه العزيز مينويسد:
جمله "الهه ازیزوس جوان نیکو" را بر دیوار یکی از معابد به زبان لاتینی یافتم و جمله ای دیگری را نیز یافتم که این چنین بود"الهه جوان نیکو فوسفورس".
دو صفت برای این الهه در این عبارات قابل ذکر است، یکی"جوان" و دیگری"نیکو" این دو صفت دلالت می کند بر این مطلب که افرادی که این الهه ها را می پرسیدند آن ها را به صورت دو جوان نیکو تصور می کرده اند که نماد پاکی و مهربانی بوده اند. ما در نصوص تدمری صفاتی را برای دو الهه می بینیم، یکی"ارصو" و دیگری"ازیزو" یعنی "رصو" و "عزیز".
این دو در واقع دو الهه جدا از هم هستند و #ازیزو, الهه ای بوده که به انسان ها پاداش نیک اهداء ميكرده است.
اسم الهه #ازیزوس و #مونیموس در نزد اقوام حوران و تدمر نیز آمده است ."ازیزوس" یا "ازیزو" ممکن است همان "عزیز" در کلام عرب باشد که در نوشته های لاتینی و آرامی موجود بوده است. مونیموس همان منعم است. لذا من فکر می کنم ازیز همان عزیز باید باشد و رصو همان رضا و مونیموس همان منعم که از اسماء الحسنی هستند.
به عبارتی دیگر این ها نعتی( نعت در علم نحو زبان عربی=صفت و اسم )از نعت های صفات الهه ها بوده اند و نه اسم عَلَم( عَلَم=اسم شناخته شده).
به همین نحو امروزه ما این صفات را چنین می نامیم، عبدالرضا، عبدالعزیز و عبدالمنعم.
در مورد عزیز همچنین باید بگویم که در نزد اهل"الرها" الهه ای به نام "عزیزو"
Azizo معروف بوده است. برخی پزوهشگران اذعان کرده اند که این الهه تمثیلی از ستاره صبحگاهی یا زهره بوده است.
عبارت Deus Bonus Puer Phosphorus یعنی الهه زیبای روشن دارای اشعه های براق که روشنی آن مانند فسفر است.
ادامه دارد.....
https://t.me/naghde_eslamm/33111
Telegram
نقدى بر اسلام
اسماء الله الحسني چه هستند و محمد آنها را از كجا آموخته بود؟
چرا محمد نام بتهاى عرب را بعنوان صفات الله انتخاب كرد؟
آيا محمد براى متقاعد كردن اعراب نام بتهايشان به الله منتسب كرد؟
اين مقاله زيبا را در كانال نقد اسلام دنبال كنيد.
@naghde_eslamm
چرا محمد نام بتهاى عرب را بعنوان صفات الله انتخاب كرد؟
آيا محمد براى متقاعد كردن اعراب نام بتهايشان به الله منتسب كرد؟
اين مقاله زيبا را در كانال نقد اسلام دنبال كنيد.
@naghde_eslamm