زبان نایینی

#زبان_کهن_ایران
.
‍ ✔️زبان ملی، میراث مشترک و هویت ایرانی
✍️سهند ایرانمهر

🔸از وقف نامه فارسی سلطان اورخان عثمانی( دومین سلطان عثمانی و کهن‌ترین سند دیوانی عثمانی) تا خطاطی فارسی بر دیوارهای مسجد محمدعلی‌پاشا در مصر. کافی است به ابنیه باستانی از چین تا ترکیه و از قفقار تا بالکان و‌شمال آفریقا سفر کنید تا موارد دیگری از آثار بجامانده از زبان فارسی، زبان دوم جهان اسلام ( و در بعضی نقاط چون شبه قاره هند، زبان‌ اول)را ببینید و‌برداشتی دقیق از گسترده نفوذ فرهنگ ایرانی و‌ زبان فارسی داشته باشید. زبانی که برای همه‌فهمی همه اقوام بکار می‌آمده و‌به قول سلطان‌ولد فرزند مولوی:

فارسی‌گو که جمله دریابند!

زبانی که ابن‌بطوطه از زبان خنیاگران دربار خان چین می‌شنود و شندولی در سین‌کیانگ دستور زبانش را می‌نویسد!

این زبان تعلق به یک قوم ندارد و فرآورده‌های درخشان آن حاصل و‌میراث مشترک همه اقوام ایرانی است.

زبان به مثابه هویت و ابزار فهم مشترک است‌که سعدی با زبان مادری و محلی‌ شیرازی‌اش که کم و بیش در آثارش جلوه‌گر است:
گش اینها دار اغت خاطر نرنزد
که ثخنی عاقلی ده باره سنزد
گلستان و بوستان را به آن زبان معیار و همه فهم می‌نویسد و همان مضمون را در بستر این زبان مشترک می‌ریزد:
نصیحت نیکبختان گوش گیرند
حکیمان پند درویشان پذیرند

🔸اگر چندنفر از اقوام مختلف ایرانی بخواهند با یکدیگر صحبت کنند به فارسی صحبت می‌کنند، زیرا این، زبان مشترک یا میانجی ماست و محصولات فکری وفرهنگی‌ عظیم ‌و‌برجای مانده مشترک ترک‌ و بلوچ و‌کرد و‌لر و لک و تات و گیلکی و... با این زبان است. زبان معیار، نشان برتری نیست، رشته اتصال ما و بستر تبلور دستاوردهای مشترک و تاریخی همه اقوام ایرانی است. معادل گرفتن زبان فارسی با یک قوم، تحریفی آشکار است که هویت موزاییکی و برآمده از جلوه درخشان همه اقوام ایرانی با زبان میانجی فارسی را هدف قرار داده است و چندان عجیب نیست که این روزها برخی رسانه‌های خارج از کشور با بهره‌مندی از دانش اندک مسئولین بی‌کفایت ما و تصدی همپالکی‌های داخلی خود کمر به زدن ریشه این میراث مشترک زده‌اند زیرا زدن فارسی یعنی قطع ریشه اتصال ما با گذشته و متلاشی کردن هویت تاریخی ایرانی‌ها.

🔸آنچه ایران امروز می‌خواهد نفی زبان ملی و مشترک نیست ، تغییر قوانین غیرمنصفانه‌ای است که چیزی جز حق انسانی را ملاک برتری قرار دهد و زبان ملی شاخص برتری نیست ابزار مشترک یک ملت بزرگ تاریخی برای مفاهمه و پیوستگی است. اقوامی ایرانی که همچون فرش ایرانی با رنگهای متنوع و‌چشم‌نوازشان، به ضیافت چشم تاریخ می‌آیند و خامه این فرش زبانی است که برای همه آنها قابل فهم و خاطره‌ها و دستاوردهای فرهنگی و‌قلمی‌شان با آن جلوه‌گر شده است.
#قندپارسی
#منوفارسی
#هویت_ملی
#زبان_ملی
( پیوست: سخنرانی دکتر اصغر دادبه)
@sahandiranmehr

316 viewsAbas Emaml, edited 16:46