#آداب_رسوم_نایین_قدیم
#کلمه_ترکیبهای_نایینی
.
زنبور گاوی= دونده سرخو

قدیمیا برای دک زنبورهای مهاجم این شعر را میخوندند
سیر سیر خونه‌ت آتیش گرفته

و اما بقیه گزینه‌ها

برای پروازدادن کفشدوزک
قاسمعلیو مادرت رفته سر کوه بلند، نون و شیره بخوره، گفت اگه قاسمعلیو مارا دیدیش بگو زودی بیاد

یه بازی بود توپ را به دیوار میزدند و میخوندند. و تکه آخرش هم زدن و دررفتن بود
در باغو گچ، گل سرخ، راهرو، بزن و، برو (در رو)

و بازی بچگیامون
یکی میشد ننه پیرو و با یه چوب مث عصا راه میرفت
ننه پیرو کجا میری، دارم مرم مسجد، چکار کنی؟ نماز بخونم. ما هم بیاییم؟ اگه چوس و گوز نمیدیت بیایت... و صدا درمیوردیم و ننه پیرو با چوب دنبالمون

یادش بخیر
#نوستالژی

@naein_nameh

#آداب_رسوم_نایین_قدیم
.
روزگاری، در این منازل کودکان کوری رنگ نداشتند یعنی رنگ ها را همانطور که نامگذاری شده نام می بردند ..روزگاری کودکان و نوجوانان چیزی به نام ناراحتی اعصاب و روان نمی دانستند..و  چون کف کفش ها پلاستیکی نبود و نخی یا چرمی بود، و حتی فرش ها از مواد شیمیایی نبود و از پشم و .گلیم از نخ ..کم سویی چشم  تا سن کهولت نبود...هوای خنک در تابستان از بادگیرها به حوض اب سرسرا برخورد و فضای اتاق ها همانند نسیم...  یعنی فرهنگ شرق در زندگی حکم فرما بود...دلمان تنگ روزهایی می شود که بوی سلامتی داشت..اداب و رسوم فرهنگ عامه اکبر اخوندی
@naein_nameh

#آداب_رسوم_نایین_قدیم
.
رقص چوب سرکویری
محمد سرحدی
عروسی امید مرتضوی ـ ۹۰
با سپاس از اقا ذبیح
@naein_nameh

#آداب_رسوم_نایین_قدیم
.
مراسم خوانچه بردن به خانه عروس، به قول اهالی چوپانان ( خو بردن)
با سپاس از اقا ذبیح مرتضوی
@narin_nameh

#سالنامه
.
گزارش پنج سال فعالیت کانال با اقرار به ضعفها و کمبودها و بی سوادی ادمین کانال، به همراه تشکر بسیار از همراهان صمیمی و دوستان فرهیخته و دانشمند که یاری نموده اند و تقدیم عرض تبریک نوروزی .
مطالب منتشره در سر فصل های مختلف که با #(....) مشخص شده در سال اول و دوم بیشتر از کتاب "نایین نامه" است که در سال ۱۳۹۷ منتشر شده و در بیست و پنجمین دوسالانه کتاب اصفهان به عنوان اثر برتر انتخاب شد، می باشد.
#آموزش_گویش_نایینی ( ۴۹۷ مورد). #کلمه_ترکیبهای_نایینی ( ۴۳۸ مورد)
#تاریخچه_نایین ( ۳۹۷ مورد) . #مشاهیر_نایین ( ۲۵۸ ) مورد. #مثل_حکم_نایینی ( ۲۷۸ مورد). #سخن_روز ( ۲۵۳ مورد).
#آن_روزها ( ۱۵۷ مورد) .
#طنز_هفته ( ۱۳۶ مورد).
#جمعه_بازار ( ۳۰۷ مورد).
#نایین_نامه ( ۱۱۲ مورد).
#اخبار_نایین ( ۱۰۹ مورد).
#حکایت ( ۱۲۷ مورد). #آداب_رسوم_نایین قدیم ( ۱۱۲ مورد).
#دستور_زبان_نایینی ( ۱۲۰ مورد)
#نظام_سنتی_آبیاری_نایین (۳۷ مورد)
#پنجاه_یادگار_از_نایین ( ۷۳ مورد)
#شعرای_نایین ( ۹۲ مورد)


@naein_nameh

#سالنامه
.
#آداب_رسوم_نایین_قدیم
.
از بیست و پنجم اسفند، دیگر زمستان رفته و بهار سر زده بود. پنج روز آخر اسفند را «پنجه» می‌گفتیم که از قدیم‌ترین زمان از روزهای پرمعنای سال بود، زیرا می‌بایست مقدمات آمدن نوروز را فراهم کند. این نوروز به‌هرحال و در هر خانه، ولو با مقداری گرفتاری، عادت شده بود و جزو حکم بود که امید تازه برانگیزد.
در کنار خانه‌تکانی، سایر نظافت‌های گاه‌به‌گاهی نیز که در طی سال نشده بود، می‌شد: چراغ‌ها و لامپاها، سماور و شیشه‌های پنجره و ظرف‌های مس را می‌دادند سفید کنند. همه‌ی گوشه‌های دوردست منزل رُفته می‌شد. رخت‌های بهاری را می‌شستند و روی بند می‌انداختند و آن‌گاه تهیه‌ی خوراکی‌های خاصّ نوروز بود.
شیرینی که به‌آن «حلوا» می‌گفتند، البته از شهر آورده می‌شد، ولی این شیرینی پادزهری داشت که می‌بایست آن را در همان خانه تهیه کرد و آن عبارت بود از آن‌چه که در مجموع «آب‌کرده» می‌گفتند؛ یعنی میوه‌های خشک ترش و شیرین، چون آلو، قیسی، آلبالو، برگه‌ی شفتالو و زردآلو که در آب خیس می‌شد. از این «آب‌کرده» رسم بود که یک لیوان به‌ هر مهمانی که وارد خانه می‌شد خورانده شود، زیرا فرض بر این بود که اشخاص با خوردن شیرینی و تنقلات گرمی‌شان می‌کند و نوشابه‌ی خشک، آن گرمی را دفع خواهد نمود. بنابراین تغارهایی توی خانه بود مخصوص این کار و کمچه‌ای روی آن که در آن می‌زدند و توی نیم‌کاسه یا لیوان برای تازه‌وارد می‌آوردند..

یک یا دو روز پیش از رسیدن عید، چاروادارهای زغال‌کِش -که از شهر می‌رسیدند- بارشان شیرینی و سورسات عید بود. عطارها می‌دادند خرما و کشمش و نخودچی و انجیر و حلواهای ارزان‌قیمتی که از شیره‌ی انگور و مغز گردو درست می‌شد بیاورند که به‌مصرف عید فقیرترها می‌رسید، زیرا آن‌ها دسترسی به‌ خرید حلوای اصلی نداشتند؛ بنابراین این کاروان پیش از شب عید، کاروان مخصوصی بود. علاوه بر آن، مقدار اضافه‌تری قند و چای و ادویه و پارچه با خود می‌آوردند: شیرین‌کننده‌ی کام و نونوارکننده‌ی کسانی بود که در دِه دستشان به‌دهن‌شان می‌رسید. شیرینی در زندگی مردمِ آن زمان اهمیّت بسیار داشت؛ زیرا خیلی کم‌تر از آن‌چه بدن احتیاج داشت، به‌آن می‌رسید. به‌ چربی (به‌علت وجود گوسفند) کم‌ و بیش دسترسی بود ولی شیرینی جزو نوادر به‌شمار می‌رفت. از این رو، وجود آن با عید و عیش و عروسی و سور وابسته بود.

پنج روز «پنجه» در خانه‌ی ما کارهای عید تهیّه می‌شد. نخستین نشانه‌ی عید با رسیدن نخستین شیر آغوز (ماک) که از صحرا می‌آوردند، آغاز می‌گشت. این شیر را کمی می‌جوشاندند که سفت می‌شد مانند ماست و آن را در اصطلاح محلّی «فله» می‌خواندند. طعمی نه ترش، بلکه روغنی داشت و بسیار خوشمزه و مقوّی بود. همان هفته‌ی اول زایمان، شیر بز را می‌شد به‌این صورت درآورد، بعد از آن دیگر به‌مصرف ماست می‌رسید.
از شیر نخستین گوسفندانی که زاییده بودند «فله» برای ارباب‌ها فرستاده می‌شد؛ زیرا یمن داشت که روز نوروز «سفیدی» بر سر سفره باشد. ما خودمان گوسفند صحرایی نداشتیم، اما از گله‌ی خویشاوندان برای ما نیز آورده می‌شد.
رسم بر این بود که تشریفات عید به‌بهترین نحو ممکن انجام گیرد. نوعی ماهیّت مذهبی پیدا کرده بود، یعنی رعایتش به‌همان اندازه‌ی مناسک مذهبی واجب شمرده می‌شد. آدابی که در کبوده به‌کار می‌رفت، نسبت به‌ آن‌چه من بعد در تهران دیدم، گمان می‌کنم که ریشه‌ی قدیمی‌تر و دست‌نخورده‌تر داشت؛ مثلاً ما هفت‌سین نمی‌شناختیم.
روز عید، چنان‌که در سراسر ایران رسم است، شرط اول نظافت بود. همه می‌بایست به‌حمّام رفته و نوترین لباس خود را در بر کرده باشند. زن‌ها با زینت‌هایی بر خود.
پدرم که همیشه نظیف و منظّم بود، لباس پاکیزه‌ی خود را به‌تن می‌کرد. در زمان من دیگر کت و شلوار بود. مادرم سراپا در لباس نو می‌رفت، نو نه بدان معنا که همان سال دوخته شده باشد، منظور آن‌ست که از لای بقچه بیرون آمده و خیلی کم به‌تن شده بود. بوی گل سرخ و بیدمشک که لای آن‌ها خوابانده شده بود، می‌داد. همه دم به‌روشنی می‌زد، با چارقد سفید وال، چادر نماز سفید که خال‌ها یا گل‌های خیلی ریز داشت. تنها شلوار استثناء بود. من و خواهرم نیز نوترین لباسی که داشتیم می‌پوشیدیم. چه انتظار خوشی بود!

دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن
با ارزوی علو درجات برای استاد بزرگوار مرحوم دکتر ندوشن
@naein_nameh

#آداب_رسوم_نایین_قدیم
.
.
خضاب کردن و حنا بستن و سر تراشیدن
از کارهایی که در حمام های عمومی ( در گذشته کمتر منزلی حمام خصوصی داشته است) خضاب کردن که عبارت از رنگ کردن ریش توسط حنا  یا رنگ توسط دلاک انجام می شده است. همچنین تراشیدن سر نیز رایج بوده که انهم از وظایف دلاک بوده است.
هزینه حمام به صورت سالانه پرداخت می شد. ان هم اغلب با جنس و مواد خوراکی از قبیل گندم و جو و آرد یا نان برای رعایا و زارعین و قند و چای و غیره توسط کاسب ها و بازاریان، البته تنها خوانین پول نقد پرداخت می کردند که در سال حدود چهل ریال بود.
تیغ زدن رگ( فصد کردن) و حجامت نیز اغلب توسط دلاک ها در حمام انجام می شد.
@naein_nameh

#آداب_رسوم_نایین_قدیم

﷽🔮 «آیین کوزه بران بیاضه »
بیاضه کهن ترین بخش  «بیابانک» در اصل متعلق به  «ناحیه کری» از ولایات  «قهستان» ، خراسان بزرگ، جامانده در استان «اصفهان» است، فرهنگ این سرزمین قرنهای متمادی به «نیشابور خراسان» متعلق است.
در روز 14 اردیبهشت، زنانی با لباس سنتی، پوشیده صورت، و کس آنرا نشناسد، «کوزه بدوش» از تاریکی«قنات بیاضه» ، «کهن ترین قنات ایران» درآیند، وآهنگ بالا کنند، حرف نزنند، درکوزه آب و گلاب، در لب خندق به«اهل قنات و مردم» ادای احترام کنند، داخل قلعه شده، بیرون روند، گرد قلعه حلقه زده، دست ها بر آسمان گیرند، مردان به کنارند، دعایی خوانند،و در حال حرکت، قلعه را نشانه روند، به وارث، حفظ میراث را یاد دهند. لباس آنها رنگیست،دستار یکرنگ، موی پنهان دارند، در زیبایی و نجابت کوزه آب را در پای«نارون خندق» میریزند، واین بیاد «آناهیتا» الهه آبهاست. که «درخت» را پاس و تو را یاد که قدر میراث بدانید.و در سیاهی «قنات خندق» ناپدید میشوند! . «سوغات» گسترده اند. و این زنان کوزه بدوش در«سن و تعداد» متفاوت. و آن روز«نذری آش» به مهمان دهند. و چنین در جهان نبوده و نیست.

⚜تاریخ بیابانک⚜
@historybyabank

#آن_روزها
#آداب_رسوم_نایین_قدیم
.
چراغ زنبوری،
چراغ توری
وقتی این چراغ به آرند آمد من کودک بودم، جز برای شب نشینی و آمدن مهمان گاهی برای بافتن قالی نیز شبها روشن می کردند. به اندازه یک لامپ صد وات روشنایی داشت. مادربزرگم فکر می کرد مثل لامپا و پی سوز و گرد سوز میتوان فتیله انرا تنظیم کرد. برای کم مصرف شدن نفت گرانبها که با مشقت تهیه می شد می گفت " فتیله اش را پایین بکشید"
در این آدینه شب روح همه اموات شاد باشد.
@naein_nameh

#آداب_رسوم_نایین_قدیم
.
⭕️ جشن کوزه بران در روستای بیاضه خوروبیابانک

اهالی بیاضه برای نخستین بار جشن کوزه بران را برای گرامیداشت میراث ماندگار قنات قدیمی این روستا برگزار کردند.

🔹 به گزارش خبرگزاری صداوسیما، مرکزاصفهان؛ دهیار روستای بیاضه، این روستا را یکی از قدیمی‌ترین روستا‌های کشور معرفی کردو گفت:قلعه باستانی، مسجد جامع، امام زاده و بافت قدیمی این روستا نشان از جریان زندگی هزار ساله در آن است.

💠 هاشمی افزود : برای نخستین بار جشن کوزه بران که نشان دهنده سبک زندگی مادران قدیم این روستا به شمار می‌رود به منظور فراهم کردن مقدمات ثبت قنات تاریخی
آن برگزار شده است.

روستای بیاضه در ۵۵ کیلومتری جنوب شرقی مرکز خور
و بیابانک قرار دارد.


@sabatbayazeh

#آداب_رسوم_نایین_قدیم
.
به صد سال نمی رسد که اغلب خانه ها یکی از این اسیاب های دستی که از دو سنگ بزرگ با یک محور تشکیل شده بود ، داشتند. سنگ زیرین ثابت و سنگ روی با دسته ای حول محور می چرخید تا گندم بین دو سنگ به آرد تبدیل شود.
"روز و روزگاری از دوره قاجار...دختران ارامنه در حال ا سیا نمودن گندم ..تصاویر نشان از فرهنگ  زمان قاجاریه"
...ارسالی اکبر اخوندی پژوهش هنر

@naein_nameh

#نایین_به_روایت_اسناد
#آداب_رسوم_نایین_قدیم
.
مسوّده نویسی
در نایین قدیم به مهر برون مسوّده نویسی می گفتند. مسوّده پیش نویس سندی است که بر اساس توافق به عمل آمده مقدار مهریه و صداق را برای اجرایصیغه عقد روشن می ساخت.امروزه نیز این هماهنگی برای تعیین مقدار طلا، فرش، آینه و شمعدان و لباس زنانه که برعهده داماد است انجام می شود. بخش دیگر شامل صداق  و مهریه بود که عموما سهمی از خانه مسکونی، اب و املاک و باغات که بر عهده اب الزوجه نوشته می شد.
ناگفته نماند که نمونه مسوده اکنون در اختیارم نبود . متن سند ازدواج که هنگام قرائت خطبه عقد توسط مجتهد نوشته شده و اصل سند ازدواج محسوب می شد.
@naein_nameh

#آداب_رسوم_نایین_قدیم
.
چله تموز..
جشن تابستانه تقدیم اهالی خونگرم نایین و حومه .امیدوارم گروه ادبی جلوه نایین اینگونه مراسم و جشن ها را یاد اوری و به مناسبت ها که ریشه در تاریخ فرهنگ و هنر نایین دارد بصورت فلکلور. تاتر ...سخنرانی و مقاله نویسی اجرا گردد..
استاد اکبر اخوندی پژوهش هنر

@naein_nameh

#نایین_نامه
#آداب_رسوم_نایین_قدیم
.
یا نصیب و یا قسمت
واژه ای از عمق عقیده و باور مردم منطقه کویر، به عبارت دیگر:
انچه نصیب است نه کم میدهند
گر نستانی به ستم میدهند

@naein_nameh

#آداب_رسوم_نایین_قدیم
.
﷽🔮«ثبت  زنجیر آتشی بیاضه در فهرست رویدادهای گردشگری»

" آیین زنجیر آتشین یکی از مهم ترین  مراسم عزاداری روستای بیاضه که در سحرگاه روز عاشورا برگزار می گردد، نماد آتش زدن خیمه های امام حسین می باشد. در این آیین گروهی از عزاداران به دانه های پایینی زنجیر نخ یا الیاف نخی بسته و با بستن طنابی در انتهای زنجیر برای حمایل در دست (ضریب ایمنی) محتوی را آغشته به نفت کرده و کمی مانده به طلوع آفتاب روز عاشورا آتش می زنند و حول سقاخانه ی حسینیه می چرخانند. زمان اجرای این مراسم حدود ۲۰ دقیقه می باشد .
این مهم که از دیدنیهای شهرستان خوربیابانک در روستای تاریخی «بیاضه» است، که به شماره «20304914» در فهرست رویدادهای گردشگری کشور جمهوری اسلامی ایران به ثبت رسیده است. یادآور  است که  ثبت  «قنات و مراسم زیبای کوزه بران» بیاضه در حال پیگیری و انجام است".

*عباسعلی ایرجی میراث فرهنگی شهرستان خوروبیابانک.  *

⚜تاریخ بیابانک⚜
@historybyabank. تلگرام
@tarikhebyabanak. ایتا
Www.bayazeh.ir     سایت

#آداب_رسوم_نایین_قدیم
#هنرهای_فراموش_شده
.
کشت پنبه در نایین سالیان بسیاری است رایج است. تذکره سمرقندی می گوید در نایین نوعی پنبه خود رنگ ( کرم رنگ) وجود داشته به نام 《 ملّه》 و به تبع ان هنر نخ ریسی که بین مردان و زنان نایینی و روستاهای ان متدوال تا لباس مورد نیاز خود و فرزندان را به کمک دستگاه بافندگی که در اغلب منازل بود ، تهیه کنند. نوع پارچه از جهت مصرف به ( کار) ، ( مدخال) ، ( کرباس) تقسیم بندی می شد.
( امامی آرندی)
ویدئو از پایگاه ممتی
@naein_nameh