#بخش_خاطرات_سفرنامه☝️🏻☝️🏻☝️🏻☝️🏻☝️🏻

فقط ۳ یورو

به مدت سه روز حراج کتاب فارسی اکازیون و دست دوم در کتابفروشی ناکجا برگزار می‌شود.

امروز از ساعت ۱۱ تا ۲۰ منتظرتان هستیم.
تمامی کتاب‌ها ۳ یورو هستند.
شما می‌توانید به صورت حضوری و یا از طریق ایمیل و تماس تلفنی با ما، کتاب مورد نظر خود را تهیه نمایید.🌱
.
#کتابفروشی_ناکجا
#نشر_ناکجا
#کتاب_دست_دوم
#کتاب_دوست
.
تماس از طریق تلگرام : @NaakojaaPub
تماس از طریق واتس‌اپ : ۰۰۳۳۶۸۴۸۴۹۳۱۳

امروز آخرین روز حراجی کتاب‌های دست دوم در کتابفروشی ناکجا

از ساعت ۱۱ تا ۱۹ منتظرتان هستیم.

تمامی کتاب‌ها ۳ یورو هستند.
شما می‌توانید به صورت حضوری و یا از طریق ایمیل و تماس تلفنی با ما، کتاب مورد نظر خود را تهیه نمایید.🌱
.
#کتابفروشی_ناکجا
#نشر_ناکجا
#کتاب_دست_دوم
#کتاب_دوست
.
تماس از طریق تلگرام : @NaakojaaPub
تماس از طریق واتس‌اپ : ۰۰۳۳۶۸۴۸۴۹۳۱۳

برای از بین بردن یک فرهنگ، نیازی به کتاب‌سوزی نیست. کافی‌ست کاری کنید که مردم کتاب نخوانند.
ری داگلاس بردبری


دهم می 1933 شبی بود که آسمان آلمان از شعله های آتش ناشی از سوزاندن کتابها در مراسم کتاب سوزان روشن شده بود. حزب نازی با استفاده از تبلیغات گسترده و به زیر سوال بردن جمهوری وایمار، به خصوص با استفاده از تحریک حس ناسیونالیسم افراطی آلمانی و تاکید بر ایجاد نژاد برتر و همچنین یهودی ستیزی بی نهایت گسترده در سراسر آلمان، از محبوبیت فراوانی میان جوانان و دانشجویان آلمانی برخوردار شد. در شب ماه می 1933، تاریکترین شب تاریخ فرهنگ رقم خورد و حکومت فاشیستی آلمان نازی از آن شب تصمیم گرفت تا به جای مردم آلمان فکر کند و برای آنها تعیین و تکلیف کند که چه کتابی خوب است و چه کتابی بد. آن شب، آغازی بود بر دوران خفقان فرهنگی آلمان. خفقانی که نه تنها در حوزه کتاب، بلکه، اخبار، فیلم و سریال و بسیاری از شاخه های دیگر فرهنگی سایه انداخته بود. از آن روز به بعد، همه کارهای فرهنگی مانند فیلم و سریال، کتاب، نمایش و ... همگی می بایست از زیر تیغ سانسور وزارت تبلیغات حزب نازی به رهبری گوبلز می گذشت.

در آن شب، کتابهای فراوانی از نویسندگان بسیار معروف یهودی و غیر یهودی مانند انیشتین، مارکس، ارنست همینگوی، جک لندن، هلن کلر، هربرت ولز، سینکلر لوئیز، زیگموند فروید و هاینریش هاین به آتش کشیده شدند.

آیا ما نویسنده معاصری داشته و داریم، آیا کمیّت و کیفیّت آثاری که خلق ‏شده‌اند در قیاس و نسبت با فجایعی که این مردم از سر گذرانده‌اند و می‌گذرانند خوانائی داشته و دارد؟ آیا ما ‏از اینهمه درد و رنج و تباهی چیزکی در اشکال هنری برای آیندگان به ارث گذاشته‌ایم؟ آیا به اندازة کافی کار ‏کرده‌ایم، زحمت کشیده‌ایم و «عرق روح» ریخته‌ایم؟ آری، اگر قیاس و پرسشی باید بشود در این زمینه‌ها ‏است. ما روسیّة قرن نوزهم و فرانسة قرن بیستم را در آثار نویسندگان آن دوره‌ها می‌شناسیم، آیا در نیم قرن ‏آینده بازماندگان ما می‌توانند چنین ادعائی بکنند؟ به گمان این حقیر هیچ چیزی در این دنیا مانند هنر اصیل ‏دوام نمی‌یابد و روزگار و زمانة خویش را به زیبائی منعکس نمی‌کند. نمونه‌اش تراژدیهای سوفوکل!

#حسین_دولت_آبادی
#نشر_ناکجا

«در وجود هر فرد گناهکاری، سهمی از بی‌گناهی هست، و این حقیقتی است که هر محکومیت به مرگی را تحمل ناپذیر می‌کند.»


آلبر کامو در نامه به ژان گرینه