You

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
نظرت و برداشتت از فیلم the piano teacher چیبود

سینمای هانکه مدت نسبتا زیادی هست که مورد علاقمه و معلم پیانو هم جزو اولین فیلم هایی بود که ازش دیدم، منتها اون زمان اصلا باهاش ارتباط نگرفتم و حتی یادمه برام خیلی مضحک بود.
بعد ها در ذهنم با ماه تلخ پولانسکی پدیدار شد، این دو فیلم رو در یکجا می‌بینم.
کرکتر اریکا انسانی هست که بخاطر محدودیت های خلق شده توسط مادرش تعریف غریبی از عشق داره، شکل و تعریف اون از عشق درواقع کوهی از طمع و نفرت هست.
عشق برای این آدم با احساس هایی عادی پدیدار می‌شه اما هرچقدر می‌ره جلوتر بیشتر شکل خودش رو یعنی حسادت، طمع و رقت پیدا می‌کنه.
درواقع تعریف اریکا از عشق به شدیدی امیال های جنسی غریبش هست.
میل به فرو کردن چاقویی در قلبش و ازم هم باز شدن، اون حس پر رنگ و پر جنب‌ و جوشی که جنون عشق شناخته می‌شه که وجه سادیستی اریکاست
و همواره پس زدنش و حسد‌ورزیش که وجه مازوخیستی ارنیکاست.
وجه سادیستی اریکا ممکنه سادیستی دیده نشه اما حقیقتی درباره قدرت آزار دادن وجود داره و اون این هست که
انسانی که آزارگره و درش بسیار ماهره، دروابع انسانی هست که تماما قدرت نابودی خودش رو داره و در یکجایی از زندگیش این رو انجام داده.

فیلمی هست که می‌تونه برای هرکس یکجور باشه بنظرم، چیزیه که میل تسخیر ژووافسکی باید احساس بشه
فهمیده و درک هم.

You core

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
مادر شما مثل آهنگ nettie از type o negative قشنگی.

My day.