Waanzin dit… maar: go Douwe!

https://nos.nl/artikel/2577741 Douwe Bob spant kort geding aan tegen Yesilgöz, wil dat zij tweet verwijdert

“Na 178 dagen aan boord van het Internationale Ruimtestation (ISS) te hebben doorgebracht, keerde astronaut Ron Garan niet alleen terug met wetenschappelijke gegevens, maar ook met een onthulling die hij "de grote leugen" noemt.

Hoog boven de aarde cirkelend, was Garan verbijsterd door de natuurlijke wonderen van de planeet: poollichten die wervelden als levende penseelstreken en bliksemschichten die flitsten als camerabollen op wereldschaal. Maar wat hem het meest trof, was de flinterdunne laag atmosfeer die de planeet omhulde als een fragiele, glinsterende sluier tussen al het leven en de leegte van de ruimte. Op dat moment leek de aarde zowel veerkrachtig als hartverscheurend kwetsbaar.

Vanuit zijn unieke uitkijkpunt zag Garan een planeet zonder grenzen, zonder politieke scheidslijnen, slechts één onderling verbonden thuis. Maar op de grond blijft de mensheid verdelen en uitbuiten. Hij kwam tot een grimmig besef: de systemen van de wereld zijn verkeerd om gecreëerd. Onze economie behandelt de aarde als een wegwerpproduct, een onderdeel van winst. Voor hem is deze illusie de "grote leugen", de overtuiging dat groei vóór duurzaamheid zou moeten komen. Garan benadrukt dat de juiste hiërarchie planeet → maatschappij → economie moet zijn, een herschikking die het voortbestaan van de aarde erkent als de basis van alle vooruitgang.

Dit is geen poëtische abstractie, maar een praktische waarschuwing. Garans ruimte-inzicht dwingt ons om te heroverwegen hoe we beleid maken, infrastructuur ontwerpen en ons verhouden tot de natuur. Als onze adembenemend dunne atmosfeer in gevaar komt, geldt dat ook voor alles wat zich daaronder bevindt. Vanuit dit hemelse perspectief wordt de urgentie van de uitdagingen van de aarde onmiskenbaar. Of het nu gaat om klimaatverandering, uitputting van hulpbronnen of sociale ongelijkheid, elke crisis is gekoppeld aan ons onvermogen om de planeet op de eerste plaats te zetten.
Ron Garans boodschap, gebracht met de stille ernst van iemand die onze wereld daadwerkelijk van buitenaf heeft gezien, is een pleidooi voor bewustzijn en actie. Hij herinnert ons eraan dat we leven in “een paradijs in de kosmos”, een wereld die ongelooflijk zeldzaam, onvoorstelbaar mooi en wanhopig behoefte heeft aan onze zorg.”


Ik denk persoonlijk dat je niet perse de ruimte in hoeft om tot dit inzicht te komen. Sommigen van ons komen hier met dit besef. Toch is het m.i. een mooie reminder.

Heb een mooie dag ❤️

Sarah onderstreept hiermee wat Molly McCord in bovenstaande podcast astrologisch gezien uitlegt.

Tegelijkertijd geldt: tijd bestaat niet, én is infinite. Podcast met wat uitleg over deze paradox:
https://youtu.be/go-Mwkh6G_8

Het leven is een samenspel van trekken en duwen: krachten trekken ons naar een lot, en wij duwen terug met onze wil. Draagkracht ontstaat waar we een evenwicht vinden tussen die uitersten — niet te veel weerstand, niet te veel overgave.

Als je voortdurend ‘trekt’ aan de toekomst of betekenis, dan kan je draagkracht onder druk komen te staan door overbelasting. Als je daarentegen alleen ‘getrokken’ wordt door externe krachten (maatschappij, verwachtingen), zonder eigen innerlijke inbreng, dan vervliegt de draagkracht via zelfverloochening.

Persoonlijk draagvlak ontstaat wanneer jouw innerlijk niet alleen reageert op de buitenwereld, maar ook je eigen toon bewaakt. Het is een plek waar je niet duwt en trekt. Daar is geen wil om te beheersen en geen neiging om mee te gaan. Geen energieverlies aan polariteit.

Ik noem die plek ‘The Middle Road’ — niet als compromis, maar als coherente middenlijn. Niet het vermijden van extremen, maar het ademen tussen projectie en overgave, tussen doen en zijn, tussen weten en niet-weten.

Het is ook de plek waar het ‘ik’ losser komt te staan van de projecties.
Niet “wie ben ik als ik niet duw of getrokken word?”, maar: “wat blijft er stralen als niets mij vervormt?”

Dat is de Middenweg.
Niet de weg van het midden.
Maar de weg vanuit het midden.

#draagkracht #evenwicht #middleroad #hetisdetoondiedemuziekmaakt #cestletonquifaitlamusique

Gisteren deelde ik een podcast over AI en ik kreeg daarna wat berichten over de wiskundige en geometrische kennis van deze meneer. Daar dit niet echt de reden is dat ik het deel, laat ik nu slechts een fragment zien.

Zoals alles in dualiteit, heeft AI voor en nadelen, en is het zonde om aan één kant van die medaille te blijven hangen. Denk ik dat AI mijn vak gaat over nemen? Deels, ja. Je hoort het. Tegelijkertijd is datgene dat zorgt dat ik goed om ga met AI, mijn liefde, mijn intentie en onderscheidingsvermogen, ook ‘what keeps me in business’.

We staan aan de vooravond van enorme ontwikkelingen op het gebied van bewustzijn en technologie. Blijkbaar gaan die twee ook mooi samen soms...

Voor de hele opname, zie: https://youtu.be/e_SMyF3CeG0 met name de tweede helft is de moeite.

#Ai #CrazyTimes #EmbraceItAll #NoMistakesInLife #TheOuterMostEdgeOfSeparation #SentienceIsNotElitism

Aanvulling op het thema: use it wisely… and know what you’re capable of ❤️

Je kijkt naar Kelly Kolodney & Heather Ensworth