‏٣.١.
از سال ١٣٨٣ و بعداز توقیف «پیام مردم» و با سرکوب ‎#سازمان_حقوق_بشر_کردستان، برای مدت نزدیک به ١١ سال در ‎#سنندج، ‎#مهاباد و ‎#تهران، به جرم فعالیت روزنامه نگاری و حقوق بشری که ببش از ده سال آن در ‎#زندان_اوین تهران بوده، حبس کشیده ام....
‏٣.٢.
بجز ایام انفرادی و بجز سال هایی که ما زندانیان سیاسی را از سایر زندانیان جدا و به
بند ٣٥٠ انتقال دادند، تلفن در بند های عمومی در دسترس همه ی زندانیان بود،
علاوه براین شنیده میشد که معدودی هم قاچاقی موبایل دارند که البته اغلب در بازرسی ها کشف و ضبط میشد. ...
‏٣.٣.
پیش از زندانی شدم خودم هم، زندانیانی حتا در شرف ‎#اعدام هم با من به عنوان دبیر و رئیس سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان، تماس می گرفتند.
بنابر این تماس موردی و تلفنی یک زندانی با بیرون از زندان، امر عجیب و غریبی نیست !