Forwarded from محمد رضا نائینی
#چراغ_راه /۱۷
💠بخشی از توصیه های #بسیار_مهم آیت الله العظمی سیستانی دامت برکاته به اساتید مدرسه علمیه نجم الأئمه(در نجف اشرف) ⬇️
1⃣ عالم کسی است که به سوی خدا و آخرت، و نه به سوی خود دعوت می کند؛
و اگر صادقانه در اندیشه #آخرت باشد تاثیر شگرفی در دل مردم و اصلاح عقاید آنها خواهد داشت؛
↩️ اما اگر به سوی خود دعوت کند و در اندیشه دنیا باشد باعث تضعیف و نابودی #عقاید مردم شده و آنها را نسبت به دین دچار شک و تردید می کند.
2⃣ از جمله مسائلی که استاد باید رعایت کند، احترام به علماء هنگام ذکر نام و دیدگاه های آنها است؛
↩️ نمی گویم اغراق در تجلیل (بالا بردن) بلکه احترام و رعایت جایگاه علماء در ستایش.
تملق و زياده روى در ذکر القاب و عناوین طولانی به ویژه برای علمای در قید حیات نکند بلکه به آنها احترام بگذارد و از جایگاهشان نیز نکاهد؛ چرا که این مسئله تاثیر زیادی روی طلاب و رفتار آنها دارد.
3⃣ فروتنی و احترام به آنها(شاگردان) چنانکه در روایت آمده است: "در برابر کسی که به وی آموزش می دهید، فروتن باشید".
4⃣ آنها را شرمسار نکنید و از شأن آنها نکاهید.
حتی اگر یکی از آنها در درک مطلب نیز دچار اشتباه شد به وی نگوئید که:
"این اشتباه است و تو اشتباه کرده ای".
↩️ بلکه «به نظر تو اگر معنای آن فلان و فلان باشد بهتر نیست❓» یا «آیا احتمال ندارد معنای آن این چنین باشد❓» و جمله های از این قبیل را به وی بگوئید.
5⃣ استاد دارای اصول و مبانی شرعی باشد؛ چرا که این مسئله سبب اعتماد به استاد شده و سخنانش تاثیرگذارتر باشد.
«با چیزی غیر از زبان خود، مردم را به سوی ما دعوت کنید» (امام صادق علیه السلام).
به عنوان مثال من شاگرد اساتید زیادی در مشهد و نجف بودم و هر کدام از آنها ویژگی متمایز خود را داشتند؛
↩️ برخی از آن ها از دیگران تاثیرگذارتر بودند هر چند که هر یک ویژگی منحصر به فرد و متمایز از سایرین را داشتند؛
از جمله اساتیدی که تاثیر زیادی روی من گذاشت «سید محسن حکیم» (قدس سره) بود؛
جائی که در برخی جلسات درس ایشان در مسجد «الخضراء» و مسجد «عمران» شرکت کردم و ایشان در درس، سخنان و تمامی حرکات و سکنات خود مبانی شرعی را چنان دقیق رعابت می کرد که من آن را در چنین درجه و سطحی در کس دیگری ندیدم؛
↩️ از جمله این که هنگام آمدن، با آرامش کامل و طمأنینه وارد جلسه درس می شد و در حالی که طلاب جمع شده و ایشان را می نگریستند، ابتدا دو رکعت نماز ورود به مسجد را می خواند سپس بالای منبر می رفت و درس را ایراد می کرد.
6⃣ فرد طالب علم باید از منزلت و ویژگی های خود محافظت کند به گونه ای که در ماهیت زندگی خویش، رفتار و کردار خانواده خود و برخورد با دیگران همچون یک طالب علم متمایز باشد؛
زیرا مردم به علماء باور دارند و ما باید با تمایل به آخرت، روی گردانی از دنیا و دعوت به سوی خدا و آخرت، از این باور و عقیده محافظت کنیم؛
عالم کسی است که به سوی خدا و آخرت و نه به سوی خود دعوت می کند و اگر صادقانه در اندیشه آخرت باشد تأثیر شگرفی در دل مردم و اصلاح عقاید آنها خواهد داشت اما اگر به سوی خود دعوت کند و در اندیشه دنیا باشد باعث تضعیف و نابودی عقاید مردم شده و آنها را نسبت به دین دچار شک و تردید می کند.
به یاد می آورم هنگامی که در مشهد بودم برخی بازرگانان این شهر را می شناختم که می گفتند ما مطالب زیادی نخوانده و دانش وسیعی نداریم به عنوان مثال کتاب «تجرید الاعتقاد» و غیر آن را نخوانده ایم با این حال به دلیل آشنایی با برخی از علما از قبیل حاج «سید حسین قمی» و غیره، عقیده درست و سالمی داریم چرا که در آنها شاهد زهد و تقوا و رویگردانی از دنیا بودیم و این مسئله در دل های ما بیشترین تاثیر را برای پایبندی به دین و عقیده داشت.
7⃣ اهتمام به خواندن بخش «جهاد نفس» در کتاب «وسائل الشیعه».
T.me/mr_naeinii
💠بخشی از توصیه های #بسیار_مهم آیت الله العظمی سیستانی دامت برکاته به اساتید مدرسه علمیه نجم الأئمه(در نجف اشرف) ⬇️
1⃣ عالم کسی است که به سوی خدا و آخرت، و نه به سوی خود دعوت می کند؛
و اگر صادقانه در اندیشه #آخرت باشد تاثیر شگرفی در دل مردم و اصلاح عقاید آنها خواهد داشت؛
↩️ اما اگر به سوی خود دعوت کند و در اندیشه دنیا باشد باعث تضعیف و نابودی #عقاید مردم شده و آنها را نسبت به دین دچار شک و تردید می کند.
2⃣ از جمله مسائلی که استاد باید رعایت کند، احترام به علماء هنگام ذکر نام و دیدگاه های آنها است؛
↩️ نمی گویم اغراق در تجلیل (بالا بردن) بلکه احترام و رعایت جایگاه علماء در ستایش.
تملق و زياده روى در ذکر القاب و عناوین طولانی به ویژه برای علمای در قید حیات نکند بلکه به آنها احترام بگذارد و از جایگاهشان نیز نکاهد؛ چرا که این مسئله تاثیر زیادی روی طلاب و رفتار آنها دارد.
3⃣ فروتنی و احترام به آنها(شاگردان) چنانکه در روایت آمده است: "در برابر کسی که به وی آموزش می دهید، فروتن باشید".
4⃣ آنها را شرمسار نکنید و از شأن آنها نکاهید.
حتی اگر یکی از آنها در درک مطلب نیز دچار اشتباه شد به وی نگوئید که:
"این اشتباه است و تو اشتباه کرده ای".
↩️ بلکه «به نظر تو اگر معنای آن فلان و فلان باشد بهتر نیست❓» یا «آیا احتمال ندارد معنای آن این چنین باشد❓» و جمله های از این قبیل را به وی بگوئید.
5⃣ استاد دارای اصول و مبانی شرعی باشد؛ چرا که این مسئله سبب اعتماد به استاد شده و سخنانش تاثیرگذارتر باشد.
«با چیزی غیر از زبان خود، مردم را به سوی ما دعوت کنید» (امام صادق علیه السلام).
به عنوان مثال من شاگرد اساتید زیادی در مشهد و نجف بودم و هر کدام از آنها ویژگی متمایز خود را داشتند؛
↩️ برخی از آن ها از دیگران تاثیرگذارتر بودند هر چند که هر یک ویژگی منحصر به فرد و متمایز از سایرین را داشتند؛
از جمله اساتیدی که تاثیر زیادی روی من گذاشت «سید محسن حکیم» (قدس سره) بود؛
جائی که در برخی جلسات درس ایشان در مسجد «الخضراء» و مسجد «عمران» شرکت کردم و ایشان در درس، سخنان و تمامی حرکات و سکنات خود مبانی شرعی را چنان دقیق رعابت می کرد که من آن را در چنین درجه و سطحی در کس دیگری ندیدم؛
↩️ از جمله این که هنگام آمدن، با آرامش کامل و طمأنینه وارد جلسه درس می شد و در حالی که طلاب جمع شده و ایشان را می نگریستند، ابتدا دو رکعت نماز ورود به مسجد را می خواند سپس بالای منبر می رفت و درس را ایراد می کرد.
6⃣ فرد طالب علم باید از منزلت و ویژگی های خود محافظت کند به گونه ای که در ماهیت زندگی خویش، رفتار و کردار خانواده خود و برخورد با دیگران همچون یک طالب علم متمایز باشد؛
زیرا مردم به علماء باور دارند و ما باید با تمایل به آخرت، روی گردانی از دنیا و دعوت به سوی خدا و آخرت، از این باور و عقیده محافظت کنیم؛
عالم کسی است که به سوی خدا و آخرت و نه به سوی خود دعوت می کند و اگر صادقانه در اندیشه آخرت باشد تأثیر شگرفی در دل مردم و اصلاح عقاید آنها خواهد داشت اما اگر به سوی خود دعوت کند و در اندیشه دنیا باشد باعث تضعیف و نابودی عقاید مردم شده و آنها را نسبت به دین دچار شک و تردید می کند.
به یاد می آورم هنگامی که در مشهد بودم برخی بازرگانان این شهر را می شناختم که می گفتند ما مطالب زیادی نخوانده و دانش وسیعی نداریم به عنوان مثال کتاب «تجرید الاعتقاد» و غیر آن را نخوانده ایم با این حال به دلیل آشنایی با برخی از علما از قبیل حاج «سید حسین قمی» و غیره، عقیده درست و سالمی داریم چرا که در آنها شاهد زهد و تقوا و رویگردانی از دنیا بودیم و این مسئله در دل های ما بیشترین تاثیر را برای پایبندی به دین و عقیده داشت.
7⃣ اهتمام به خواندن بخش «جهاد نفس» در کتاب «وسائل الشیعه».
T.me/mr_naeinii