خیلی از حرفها طوری شدن که نمیشه روشون حساب کرد چون خیلی از آدمها دیگه نسبت به گفتههاشون حس مسئولیت نمیکنن و به وقتش دایورتگونه منکرش میشن و این یکم ترسناکه شاید. علیالحساب با ذکر هیچی از هیچکس بعید نیست بریم جلو تا بعد.
هر گوهکاریای رو به اسم روشنفکری و مدرنیته نمیشه توجیه کرد. یهسری چیزها تا ابد اشتباهه!
بچهها. آدمهای نمکنشناس زندگیتون رو بگا میدن. اینطوری که شما هرکاری واسهشون کردین رو نادیده میگیرن و دائم طلبکارن. قضیه اونجایی خندهدار میشه که وقتی بخاطر حفظ روانتون حذفشون کردین، طوری وانمود میکنن که شما همهچی رو خراب کردین و اونها خوبِ قصه بودن! تا دیر نشده، ازشون فرار کنید.
رفاقت خیلی حرفها رو برنمیداره. منتگذاشتن نداره، دو دوتا چاهارتا نداره، زیر و رو کشیدن نداره. رفاقت به معرفت و اعتماد بین دوتا آدم پابرجاس. اگه کسی رفیق صداتون میزنه، حرمتش رو نگه دارید و نامردی نکنید.
بلدبودن آداب معاشرت، خوب گوشدادن و صبوری واقعا از مهمترین ویژگیهای یکنفر میتونه باشه.
خیلی چیزها هنوز هم واسهم حل نشده، باهاشون کنار نیومدم هیچوقت، هنوز هم میتونن عصبیم کنن گاهی ولی من دیگه حوصلهی واکنش نشوندادن بهشون رو ندارم.
کاش جوری زندگی کنیم که اگه یه روزی هم افتادیم مُردیم، بگن آدم خوبی بود و خدا بیامرزهتش!
جدیجدی هرچقدر سنت میره بالاتر به جز یه تعداد معدود، بیشتر آدمها خستهکننده و رو اعصابتن.
تا شما به حریم خودتون، به شخصیت خودتون، به تن و بدن خودتون احترام نذارید، چطور میتونید توقع داشته باشید آدمها مثل اسباببازی باهاتون رفتار نکنن؟
متاسفانه آدمها برای اینکه موردتایید و محبوب باشن، قضاوت نشن و موجه جلوه کنن توی برخوردهای اول، زدنِ نقابهای مختلفی رو به جون میخرن بچهها. کسی رو راحت و بدون شناخت، به نزدیکترین نقطهی زندگیتون راه ندین که یه روزی یه جایی ممکنه همهچی عوض شه!
یه روزهایی از شب قبلش کثافت شروع شده و هر کاری هم کنی تا آخرش باز حالت بده و از همهی جهان متنفری.
Forwarded from خیلی دور، خیلی نزدیک
زندگی سخت آدم رو قوی نمیکنه، آدم رو پیر میکنه.