انتظار یه امیدواریِ اشتباهی برای آدم میسازه که اگه نشه همهی معادلاتت رو بهم میریزه. ولی وقتی منتظر چیزی نیستی و امیدی هم به معجزه نداری، یه اتفاق خوب کوچیک هم زندهت میکنه.
رابطهی درست یعنی اینکه به یکی انقدر حس تعلق داری که حتا با بزرگترین چلنجها و مشکلات هم نخوای ذرهای ازش فاصله بگیری.
نه تاییدشدن انقدر مهمه، نه دیدهشدن، نه موجه به نظر رسیدن. زمان پدیدهی عجیبیه بچهها. تا ذوقش هست، تا حوصلهش هست، تا وقت دارید خودتون رو از علایقتون محروم نکنید که مبادا قضاوت بشید. از جاده نزنید به ناکجاآباد ولی راه صافی که همه میرن رو هم نرید! تکرار و روزمرگی، فرسایش میاره.
Forwarded from That guy over there!
آدمی که یاد گرفته به خودش احترام بذاره، احترام بقیه رو هم نگه میداره!
"نه تو سد راهمی، نه من میسازم برات در آهنی." همین یه جمله گویای اینه که یکی از مهمترین فلسفههای رابطه رشد کنار همدیگهس. رابطه باید از ما آدم بهتری بسازه نه اینکه چیزهایی که داشتیم رو هم از بین ببره!
آدمهای بامعرفت، سالم و همراه و دلسوز واقعی این روزها خیلی معدود پیدا میشه. اگه کنارتون همچین کسی رو دارید قدرشو بدونید و نذارید اون ارتباط راحت خراب بشه. اون بیرون، همهچی خیلی وقته حول منفعت شخصی میچرخه!
زندگی خیلی پیچیده نیست. همینکه با همهی بگاییهای بزرگسالی یه آدمی رو کنارم دارم که باعث میشه کمتر فکر کنم، واقعی بخندم و کم نیارم کافیه.
ته همهی اون تنهاییها، خستگیها، فشارهای روانی یکی میاد و میشه theone زندگیت. یادت میره که قبلش چیکار میکردی و کی بودی!
چقدر همهچی در یک آن میتونه سخت بشه و تو هیچ کاری ازت بر نیاد. بیثباتتر و مسخرهتر از زندگی آدمیزاد ندیدم. جمعش کنید بریم بابا.
تصویری که امروز از خودم تو آینه میبینم که حالش خوبه و لبخند زده، درونش جای کلی اشتباه و خریت و بگارفتن و زخمه. من زورم به خیلی چیزهای زندگی نرسید ولی زنده موندم، زنده موندم و امیدوار که شاید یه روزی حال منم خوب بشه، دلگرم زندگی کنم و خستگی این روزها از تنم در بیاد. زمان زیادی برد، خیلی سخت گذشت ولی آخرش تونستم از باتلاقی که خودم ساخته بودم در بیام و تسلیم نشم!
من نه کاملم نه ادعای بهترینبودن دارم، فقط همهی سعیم رو میکنم که آدم درستی باشم واسهت و بتونم از تو و احساست مراقبت کنم.