#محیط_زیست_و_روابط_بین_الملل

#تهدید_استرس_آبی


🇮🇷ایران، جزء پرتنش‌ترین مناطق آبی دنیا در ۲۰ سال آینده....

ایران ‏تا سال ۲۰۴۰ جز پرتنش‌ترین مناطق دنیا با تنش آبی بالای ۸۰ درصد خواهد بود.


@IRIMO_NEWW



⭕ ️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://t.me/motaleeat_ravabt 
                                     

#محیط_زیست_و_روابط_بین_الملل

#تغییر_اقلیم

▫️پنهان‌‌‏‌کاری اقلیمی غول‌‌‏‌های نفتی

▫️دنیای‌اقتصاد

#بخش_اول

"بنجامین فرانتا"، مدرس تاریخ در دانشگاه استنفورد، در جست‌وجو برای یافتن تاریخ پنهان تغییرات اقلیمی، بالاخص برای آگاهی از زمانی که شرکت‌های مهم زغال‌سنگ، نفت و گاز از این مشکل مطلع شدند، تصمیم گرفته به نقاط مختلف آمریکا سفر کند. او با انتشار مقاله‌‌‌‌ای در وب‌سایت کانورسیشن (The Conversation)، مدارکی از دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی پیدا کرد که درک ما از چگونگی تبدیل‌شدن تغییرات اقلیمی به یک بحران اقلیمی را تغییر می‌دهد.

اسناد این صنعت نفت و گاز نشان می‌دهد که شرکت‌های فعال در این حوزه، بسیار پیش تر از دیگران از این خطر مطلع بوده‌‌‌‌اند. در ۲۸ اکتبر سال ۲۰۲۱، کمیته‌‌‌‌ای از کنگره آمریکا، مدیران شرکت‌های اکسون‌موبیل، بی‌پی، شورون، شل و موسسه نفت آمریکا را درباره تلاش‌‌‌‌های این صنعت برای کم‌‌اهمیت جلوه‌‌دادن نقش سوخت‌های فسیلی در تغییرات اقلیمی مورد سوال قرار داد. دارن وودز، مدیرعامل شرکت اکسون‌موبیل در جریان این جلسه استماع به قانون‌گذاران گفت که اظهارات عمومی شرکت او همیشه صادقانه بوده و هست و این شرکت اطلاعات نادرستی درباره تغییرات اقلیمی منتشر نمی‌کند.  البته این اظهارات وودز کاملا با واقعیت و تاریخ در تضاد است. اسناد بسیار زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد غول‌‌‌‌های نفتی طی دهه‌های گذشته، کاملا نسبت به تبعات اقدامات خود آگاهی داشته و همواره در تلاش بوده که با نشر اطلاعات گمراه‌کننده یا سرپوش گذاشتن بر حقیقت، به کسب‌‌‌‌وکار خود ادامه و سیاره زمین را در معرض خطرات جبران‌ناپذیری قرار دهند.

▪️کشفیات شگفت‌انگیز از دهه‌های دور

فرانتا در یک کارخانه قدیمی باروت، متنی از یک کنفرانس نفتی که در سال ۱۹۵۹ در دانشگاه کلمبیا در نیویورک برگزار شده بود را پیدا کرد. او سخنرانی از ادوارد تلر، دانشمند معروف در این کنفرانس یافت که به مدیران صنعت و سایر افراد حاضر در این کنفرانس نسبت به گرم‌شدن کره‌زمین هشدار می‌داد. تلر در بخش‌‌هایی از سخنرانی خود تاکید می‌کند که با سوزاندن سوخت‌های فسیلی، دی‌اکسید‌کربن تولید می‌شود که وجود آن در اتمسفر تاثیرات گلخانه‌‌‌‌ای دارد و در‌صورتی‌که جهان به استفاده از سوخت‌های فسیلی ادامه دهد، یخچال‌‌‌‌ها ذوب خواهند شد، سطح آب دریاها بالا آمده و در نهایت تمامی شهرهای ساحلی به زیر آب خواهند رفت. جالب است که این اظهارات در حالی صورت‌گرفته بود که در سال ۱۹۵۹، هنوز انسان به ‌ماه نرفته بود و قوطی‌‌‌‌های آلومینیومی به شکل مدرن آن هنوز تولید نشده بودند. فرانتا در آرشیوهای دانشگاهی در لارامی، ایالت وایومینگ سخنرانی دیگری پیدا کرد که توسط یکی از مدیران صنعت نفت در سال ۱۹۶۵ انجام شده بود. فرانک ایکارد، رئیس موسسه نفت آمریکا در نشست سالانه این گروه لابی با اشاره به گزارشی که توسط تیم مشاوران علمی لیندون جانسون، رئیس‌جمهور آمریکا تهیه شده بوده، تاکید کرد که هنوز زمان برای نجات جهان از تبعات ویران‌کننده آلودگی وجود دارد، ولی این زمان در حال پایان است؛ یکی از مهم‌ترین پیش‌بینی‌‌‌‌های این گزارش این است که دی‌اکسید‌کربن اتمسفر زمین با سوزاندن زغال‌سنگ، نفت و گاز با چنان سرعتی در حال افزایش است که تا سال۲۰۰۰ تغییرات چشمگیری در شرایط آب و هوایی سیاره زمین ایجاد خواهد کرد. ایکارد در این اجلاس خاطرنشان کرد که این گزارش نتیجه‌گیری کرده که نیاز به سوخت غیر‌آلاینده برای تامین انرژی خودروها، اتوبوس‌‌‌‌ها و کامیون‌‌‌‌ها احتمالا در آینده به یک ضرورت ملی تبدیل خواهد شد.


⭕ ️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://t.me/motaleeat_ravabt

#محیط_زیست_و_روابط_بین_الملل

#تغییر_اقلیم

▫️پنهان‌‌‏‌کاری اقلیمی غول‌‌‏‌های نفتی

▫️دنیای‌اقتصاد

#بخش_دوم

▪️اطلاع غول‌‌‌‌های نفتی از خطر سوخت‌های فسیلی

فرانتا می‌گوید؛ در همین زمان که او مشغول تحقیق بوده، سایر محققان نیز اسناد شوکه‌کننده و تکان‌دهنده‌‌‌‌ای درباره آگاهی صنعت نفت از مساله تغییرات اقلیمی یافتند. در اواخر دهه ۱۹۷۰، موسسه نفت آمریکا کمیته‌‌‌‌ای سری به‌نام «کارگروه اقلیم و دی‌اکسید‌کربن» تشکیل داد. نمایندگان شرکت‌های بزرگی نفتی برای بحث و بررسی آخرین تحولات علمی در زمینه آب و هوا در این کمیته حضور داشتند. این گروه در سال ۱۹۸۰ از جان لورمن، دانشمند دانشگاه استنفورد درخواست کرد تا برای آنها در مورد وضعیت علم اقلیمی توضیح دهد. امروز نسخه‌‌‌‌ای از سخنرانی او وجود دارد که هشدار می‌دهد در صورت ادامه استفاده از سوخت‌های فسیلی، گرمایش زمین تا سال ۲۰۰۵ قابل‌ملاحظه نخواهد بود ولی تا دهه ۲۰۶۰ اثرات ویرانگر و فاجعه‌آمیزی خواهد داشت. موسسه نفت آمریکا همان سال از دولت‌ها خواست تا تولید زغال‌سنگ را در سراسر جهان ۳ برابر کنند و با وجود چیزی که از آن مطلع بود، اصرار داشت که این کار هیچ‌گونه تبعات منفی به همراه نخواهد داشت. شرکت اکسون‌موبیل نیز برنامه تحقیقاتی مخفی در این‌باره داشته است.

در سال ۱۹۸۱، یکی از مدیران این شرکت به‌نام راجر کوهن یادداشتی داخلی ارسال کرده مبنی‌بر اینکه برنامه‌های تجاری بلندمدت شرکت می‌تواند اثرات فاجعه‌آمیزی، لااقل برای بخش قابل‌توجهی از جمعیت جهان به‌دنبال داشته باشد. سال بعد، اکسون گزارش داخلی ۴۰ صفحه‌‌‌‌ای درباره تغییرات اقلیمی تهیه کرد که روند و میزان گرمایش کره‌زمین را تقریبا دقیق پیش‌بینی کرده و در کنار آن درباره افزایش سطح دریاها، خشکسالی و برخی موارد دیگر نیز ارزیابی‌‌‌‌‌هایی داشته است.

این گزارش به‌نظر می‌رسد تقریبا در اختیار تمامی مدیران این شرکت نفتی قرار گرفته، ولی نباید در خارج از اکسون‌موبیل پخش می‌شد. به همین ترتیب اکسون‌موبیل دهه‌ها این گزارش را مخفی نگه داشت تا اینکه روزنامه‌‌‌‌نگاران تحقیقی اینساید‌کلایمت‌نیوز (Inside Climate News) در سال ۲۰۱۵ میلادی از آن پرده برداشتند.

این گزارش سال ۱۹۸۲ اکسون‌موبیل درباره تغییرات اقلیمی، میزان دی‌اکسید‌کربن ناشی از سوخت‌های فسیلی و میزان گرمایش جهانی در قرن بیست و یکم را به شکل بسیار دقیقی پیش‌‌‌‌بینی کرده بود و در آن به صراحت ذکر شده بود، این شرایط در صورتی رخ می‌دهد که اقدامی در این زمینه صورت نگیرد. البته اکسون در این میان تنها نبوده و مدیران شرکت‌های نفتی دیگر هم از اثرات محصولاتشان بر شرایط اقلیمی مطلع بوده‌‌‌‌اند. در سال ۱۹۸۶، گزارشی داخلی توسط شرکت شل تهیه شده که پیش‌بینی می‌کند گرمایش زمین ناشی از سوخت‌های فسیلی، موجب تغییراتی خواهد شد که در تاریخ بی‌سابقه است و تبعاتی چون سیل‌‌‌‌های ویرانگر و مهاجرت‌‌‌‌های اجباری در سراسر جهان را ایجاد خواهد کرد. این گزارش که مُهر «محرمانه» دارد، در سال ۲۰۱۸ میلادی توسط یک روزنامه‌نگار هلندی افشا شد.


⭕ ️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://t.me/motaleeat_ravabt

#محیط_زیست_و_روابط_بین_الملل

#تغییر_اقلیم

▫️پنهان‌‌‏‌کاری اقلیمی غول‌‌‏‌های نفتی

▫️دنیای‌اقتصاد

#بخش_پایانی

▪️حق انتخاب غول‌‌‌‌های نفتی برای اقدام اقلیمی

در سال ۱۹۷۹ شرکت اکسون به‌طور محرمانه گزینه‌‌هایی را برای اجتناب از گرمایش کره‌زمین مورد مطالعه قرار داده است. این مطالعات نشان داده که در صورت اقدام فوری، اگر این صنعت از سوخت‌های فسیلی فاصله بگیرد و بر انرژی‌های جایگزین تمرکز کند، آلودگی سوخت‌های فسیلی از دهه ۱۹۹۰ شروع به کاهش کرده و از یک بحران اقلیمی بزرگ جلوگیری خواهد شد، اما صنعت سوخت‌های فسیلی این مسیر را دنبال نکرد. در عوض، در اواخر دهه ۱۹۸۰ اکسون و شرکت‌های دیگر نفتی تلاشی جهانی را برای مخالفت با علم اقلیمی، ممانعت از کنترل سوخت‌های فسیلی و حفظ جریان عرضه محصولات‌‌‌‌شان ترتیب دادند.

فرانتا و دیگر محققان از طریق اسناد داخلی شرکت‌ها و صحبت‌های افراد درون این صنعت به این اطلاعات دست یافته‌اند. در سال ۱۹۸۹، صنعت سوخت‌های فسیلی گروهی به‌نام «ائتلاف اقلیمی جهانی» ایجاد کرد؛ ولی این ائتلاف برخلاف نامش، گروهی محیط‌زیستی نبود و در عوض برای ایجاد تردید درباره تغییرات اقلیمی تلاش و با قانون‌گذاران برای جلوگیری از تصویب قوانین مرتبط با انرژی‌‌‌‌های پاک و معاهدات اقلیمی در دهه ۱۹۹۰ لابی می‌کرد.

برای مثال، ویلیام اوکیف، رئیس این ائتلاف که همزمان معاون اجرایی موسسه نفت آمریکا نیز بود، در سال ۱۹۹۷ در روزنامه واشنگتن‌پست نوشت: «دانشمندان اقلیمی معتقد نیستند که سوختن نفت، گاز و زغال‌سنگ به‌صورت پیوسته باعث گرمایش زمین می‌شود.»

این سخنان در حالی بود که این صنعت دهه‌ها بود که از واقعیت امر اطلاع داشت، اما رئیس این گروه لابی شرکت‌های نفتی سخنانی متضاد با واقعیات و دانسته‌ها را مطرح می‌کرد. صنعت سوخت‌های فسیلی همچنین اتاق‌های فکر و مطالعات جهت‌‌‌‌دار و مغرضانه‌‌‌‌ای که کند‌شدن روند پیشرفت علم اقلیمی و حرکت به‌سوی انرژی‌‌‌‌های پاک کمک می‌کردند‌ را تامین مالی می‌کرد.

در واقع غول‌‌‌‌های نفتی در زمینه اینکه دست به چه اقداماتی برای کاهش خطرات گرمایش زمین و تغییرات اقلیمی بزنند، حق انتخاب داشتند؛ اما انتخاب آنها، تحریف و لاپوشانی حقایق برای سود هر چه بیشتر شرکت‌هایشان بود. هر چند امروزه دیگر بیشتر شرکت‌های نفتی از انکار کردن علوم اقلیمی شرم دارند، ولی همچنان با کنترل سوخت‌های فسیلی مبارزه می‌کنند و خود را به‌عنوان رهبران انرژی‌‌‌‌های پاک نشان می‌دهند؛ در صورتی‌که همچنان سهم عمده سرمایه‌‌‌‌گذاری‌‌‌‌هایشان به سوخت‌های فسیلی اختصاص دارد. جالب‌تر آنکه همین چند هفته پیش، لایحه اقلیمی برای بار دیگر توسط یکی از قانون‌گذارانی رد شد که با صنعت سوخت‌های فسیلی ارتباطات نزدیکی دارد.  امروز مردم در سراسر جهان اثرات گرمایش دمای زمین را با شرایط اقلیمی عجیب، جابه‌جایی فصل‌‌‌‌ها، موج‌‌‌‌های گرمایی شدید و حتی آتش‌سوزی‌‌‌‌های گسترده تجربه می‌کنند. آیا جهان فاجعه بزرگی را تجربه خواهد کرد که شرکت‌های نفتی سال‌ها قبل آن را پیش‌بینی کرده بودند؟ جواب این پرسش وابسته به اقداماتی است که ما امروز با در اختیار داشتن تکه‌‌هایی از تاریخ انجام می‌دهیم.


⭕ ️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://t.me/motaleeat_ravabt

/فارن پالیسی/

▫️روزهای سیاه اردوغان

▫️انتخاب

#بخش_اول

"فارن پالیسی"نوشت: حزب حاکم عدالت و توسعه و رئیس جمهور رجب طیب اردوغان در ترکیه چند ماه وحشتناک را پشت سر گذاشته اند. این کشور در سطح بین‌المللی منزوی است، اقتصادش همچنان رو به وخامت است و تردیدهایی در مورد سلامتی اردوغان وجود دارد. وضعیت رجب طیب اردوغان و حزب عدالت و توسعه در نظرسنجی‌ها خوب به نظر نمی‌رسد. برای بسیاری از ناظران و مخالفان ترکیه، سرکوب حزب عدالت و توسعه در راه است.

حزب جمهوری خواه خلق وضعیت خوبی دارد و دیگر احزاب آنقدر به خودشان اطمینان دارند که از برگزاری انتخابات زودهنگام دفاع می کنند و برنامه هایی برای کنار گذاشتن اردوغان و بازگرداندن ترکیه به سیستم ترکیبی پارلمانی-ریاست جمهوری دارند. شاید این قضاوت زودهنگامی باشد، اما به طور کلی با وجود قانون آهنین حزب عدالت و توسعه مبنی بر اینکه هرگز اردوغان را دست کم نگیرید، وضعیت رئیس جمهور و حزبش خوب نیست.

در میان همه مشکلات ترکیه، این وخامت اوضاع اقتصادی است که جدی ترین مخمصه ی رهبر ترکیه به شمار می رود. در نتیجه ی سوء مدیریت فاحش اردوغان، لیر در دهه گذشته حدود 75 درصد از ارزش خود را در برابر دلار از دست داده است. سال گذشته، ارزش لیر 45 درصد افت داشت و در روز سه شنبه به تنهایی 15 درصد از ارزشش کم شد. البته این درست است که ترکیه با وجود همه گیری جهانی، اقتصاد خود را در سال 2020، 1.8 درصد رشد داد. با این حال، بیکاری 14 درصد در این کشور افزایش یافته و بیشتر شدن شکاف بین فقرا و ثروتمندان را شاهد هستیم. در واکنش به سقوط لیر، تعدادی از بانک‌های بزرگ ترکیه فعالیت‌های آنلاین خود را بستند و مردم برای تظاهرات در بخش‌هایی از آنکارا و استانبول به خیابان‌ها آمدند و تظاهرات احتمالی و بزرگ‌تری را هم پیش‌بینی کردند.

یکی از راه‌هایی که اردوغان اخیراً تلاش کرده است از آنها استفاده کند تا به افزایش ثروت سیاسی خود بپردازد، بهبود روابط آنکارا با همسایگانش است. در این ارتباط، اردوغان به تغییر سیاست خارجی اش پرداخته و در رویکرد تهاجمی خود به ویژه در منطقه ی مدیترانه ی شرقی تجدیدنظر کرده است. آنکارا پس از خروج از انزوا موفقیت هایی داشته است. روابط دوجانبه ی این کشور با دولت‌های عربستان و امارات با چندین تماس تلفنی و دیدارهای دیپلماتیک بهبود یافته است، اگرچه به نظر می‌رسد که هنوز روابط ترکیه و دو کشور خلیج فارس کاملاً دوستانه نیست.

ترک ها به دنبال روابط بهتر با اسرائیل نیز بوده اند، اما تل آویو خیلی به این روابط دوستانه تن نداده است. مقامات تل آویو دلایل بسیار کمی برای اعتماد به اردوغان دارند. اول از همه باید به موضوع دو گردشگر اسرائیلی که اخیراً به دلیل عکس گرفتن از کاخ دولما باغچه، جایی که مقامات گردشگری ترکیه اغلب در مطالب تبلیغاتی خود از آن استفاده می کنند، دستگیر و به جاسوسی متهم شدند. آنها متعاقباً آزاد شدند، اما به نظر می‌رسید که این دستگیری برای تحریک احساسات ضد اسرائیلی و یهودستیزی در ترکیه و اهداف سیاسی طراحی شده بود. همچنین، در اواخر اکتبر، رهبر ترکیه به همتای فرانسوی خود گفت که در صورت حضور اسرائیل (و یونان و جمهوری قبرس) ترکیه در نشست 11 نوامبر پاریس درباره لیبی شرکت نخواهد کرد. اسرائیلی ها در این نشست شرکت نکردند، اما مقامات یونانی و قبرسی حضور داشتند. آنچه اردوغان و حزب عدالت و توسعه نتوانستند درک کنند این بود که اسرائیل در گذشته برای داشتن روابط خوب با ترکیه، علیرغم تلاش آنکارا برای بیرون راندن اسرائیلی ها از نشست های مهم بین المللی، روابط ترکیه با حماس و لفاظی های اغلب نفرت انگیز اردوغان در مورد اسرائیل و اسرائیلی ها تلاش می کرد اما این روند ادامه ندارد.

سپس باید به روابط ترکیه و مصر بپردازیم. در طول بهار و تابستان، مطبوعات ترکیه و حامیان دولت که در واقع یکی هستند، به طور دوره ای در مورد عادی سازی روابط بین ترکیه و مصر صحبت می کردند. فرض در آنکارا بر این بود که مصری ها از فرصت استفاده کنند و بهبود روابط آنکارا با قاهره بر دولت های یونان، قبرس و اسرائیل فشار وارد کند. با این حال، مصری‌ها آن‌طور که مقامات ترکیه محاسبه کرده‌اند، مشتاق به این عادی سازی روابط نبودند، زیرا مقامات ترکیه اهمیتی را که عبدالفتاح السیسی، رئیس‌جمهور مصر برای روابط کشورش با یونان و قبرس قائل است، که به آرمان مصر در شوراهای اتحادیه اروپا کمک می‌کند، نادرست درک کرده‌اند.


⭕ ️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://t.me/motaleeat_ravabt

/فارن پالیسی/

▫️روزهای سیاه اردوغان

▫️انتخاب

#بخش_پایانی

در مورد اروپا باید بگویم که اگر تلاش های آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان نبود، اروپایی‌ها ممکن بود ترکیه را به دلیل تخلفات مختلف، از جمله عملیات نظامی در سوریه، اکتشاف گاز در نزدیکی قبرس و تهدید به سوق دادن مهاجران به سمت یونان تحریم کنند. بیش از هر چیز دیگری، موضوع مهاجران زمینه ساز روابط پرتنش اتحادیه اروپا و ترکیه است.

در سال 2016، اتحادیه اروپا شروع به پرداخت پول به آنکارا کرد تا سوری های مستأصل را در ترکیه نگه دارد و اجازه ندهد که به اروپا بروند. علی‌رغم این معامله، ترک‌ها به‌طور دوره‌ای تهدید می‌کنند که به سوری‌ها و دیگران اجازه می‌دهند از این کشور عبور کنند و به کشورهای اروپایی بروند. این موضوع یک بحران جدید پناهندگان و احتمالاً بی‌ثباتی ایجاد می‌کند. دادگاه های ترکیه همچنین از آرای دادگاه حقوق بشر اروپا سرپیچی می کنند که حکم داده است ادامه بازداشت عثمان کاوالا، نیکوکار ترک که به دروغ متهم به حمایت از تروریسم است، ناعادلانه است و باید آزاد شود. این امر می تواند منجر به تعلیق حق رای ترکیه در شورای اروپا یا اخراج از این شورا شود.

وقتی صحبت از ایالات متحده به میان می آید، باید اشاره کرد که دولت ترکیه در دیدار دوجانبه اردوغان و جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده در اجلاس G-20 در ماه اکتبر معامله بزرگی انجام داد، اما تغییر چندانی در روابط صورت نگرفته است. خرید و استقرار سامانه دفاع هوایی اس-400 ساخت روسیه از سوی ترکیه حل‌نشده باقی مانده است، واشنگتن و آنکارا بر سر حمایت آمریکا از یگان‌های مدافع خلق در سوریه اختلاف دارند و دولت ترکیه از این که سه دولت آمریکا از استرداد فتح الله گولن، روحانی ترکیه خودداری کرده اند، عصبانی است. در این شرایط، ترک ها درخواست 40 فروند جت F-16 جدید و کیت های ارتقا یافته را کرده اند. رهبری ترکیه خود را متقاعد کرده است که معاملات هواپیماها انجام خواهد شد، اما دولت بایدن خیلی در این زمینه مشتاق به نظر نمی رسد. رئیس جمهور ایالات متحده به صراحت گفت که برای چنین معاملاتی فرآیندی وجود دارد. این یک روش مؤدبانه برای گفتن این موضوع بود که کنگره، جایی که قبلا مخالفت با این توافق را اعلام کرده است، باید در این مورد نظر مساعد داشته باشد.

مشخص نیست که هر گونه بهبود در جایگاه بین المللی ترکیه چه کمکی به اقتصاد این کشور می کند، به ویژه با توجه به این موضوع که اردوغان هیچ نشانه ای مبنی بر تجدید نظر در مشکلات اقتصادی ای که خودش ایجاد کرده است، ارائه نمی دهد. برای سال‌ها، اردوغان یک توطئه خارجی ادعایی را که شامل لابی نرخ بهره، سیا، صهیونیست‌ها، غرب، جورج سوروس میلیاردر بشردوست بوده است را مطرح کرده و گفته که این ها به دنبال سقوط ترکیه هستند. اما تنها توضیح برای رنج اقتصادی در میان ترک ها سوءمدیریت اردوغان است. به ویژه، رهبر ترکیه استقلال بانک مرکزی را از طریق فشارهای سیاسی تقریباً بی وقفه تضعیف کرده است. او بانک‌های مرکزی ترکیه را بر خلاف عقل اقتصادی مورد آزار و اذیت قرار داده است تا نرخ بهره را پایین نگه دارند. نتیجه، کاهش شدید ارزش لیر بوده است که همه چیز را برای ترک‌ها گران‌تر می‌کند و ترازنامه‌های شرکت‌های ترکیه‌ای را که باید وام‌های دلاری پرداخت کنند، خراب می‌کند. البته یک لیر ارزان به صادرات ترکیه کمک می کند، اما هزینه های اجتماعی آن بسیار زیاد است.


⭕ ️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://t.me/motaleeat_ravabt

/هاآرتص/

▫️هند، میدان جدید نبرد اسرائیل و ایران / ماجرا چیست؟

▫️انتخاب

#بخش_اول

"هاآرتص"نوشت: هند، یک قدرت جهانی در حال رشد، از روابط خوبی با اسرائیل و ایران برخوردار است. واقعیتی که مورد توجه تهران و تل آویو قرار گرفته و تبدیل به صحنه جدیدی برای رقابت بین رقبای خاورمیانه شده است.

چند روز پس از ورود نائور گیلون، سفیر جدید اسرائیل در هند به دهلی نو، وی ایران را بزرگترین عامل بی ثبات کننده در خاورمیانه خواند. اظهار نظر گیلون در خلال کنفرانس مطبوعاتی آغاز به کارش، در پاسخ به سوالی در مورد نقشه راه "چهارگانه جدید" بیان شد. چهارگانه ی جدید اصطلاحی است که در هند برای توصیف گروه اخیراً تشکیل شده از ایالات متحده، اسرائیل، امارات متحده عربی و هند استفاده می شود. وزرای خارجه چهار کشور، ماه گذشته اولین نشست خود را برای تشکیل یک کارگروه مشترک جدید با تمرکز بر مسائل اقتصادی برگزار کردند و قصد دارند در هفته های آینده مجدداً در دبی با یکدیگر دیدار کنند. سفیر به رسانه‌های هندی گفت که اسرائیل دیدگاه خود را نسبت به ایران کاملاً روشن کرده است.

این اظهارات باعث ایجاد یک دعوای عمومی بین گیلون، سفارت ایران در هند و آلون اوشپیز، مدیر کل وزارت خارجه اسرائیل شد. سفارت ایران در بیانیه ای سخنان گیلون را «اظهارات کودکانه» خواند، گیلون را «نماینده شیطان صفت صهیونیست» نامید و اسرائیل را «خانه ترور» و «رژیم خودخواه و خونخوار» خواند.

گیلون در مقابل از آنها تشکر کرد و گفت: وقتی در سن 57 سالگی مرا «کودک» و «ماجراجو» خطاب می‌کنند، آن را به عنوان یک تعریف می‌پذیرم.

اوشپیز، سفیر سابق هند در توئیتر درباره انفجاری در سال 2012 در خارج از سفارت اسرائیل در دهلی نو، زمانی که یک عامل بداندیش ایرانی قصد ترور یکی از دیپلمات های اسرائیل را داشت، نوشت. ایرانی‌ها در پاسخ، تهران را «قهرمان بزرگ مبارزه با تروریسم بین‌المللی» خواندند و از گیلون خواستند، به استفاده از تاکتیک‌های کودکانه یادشده پایان دهد.

اما این اولین بار نیست که دهلی نو به عنوان میدان جنگ برای درگیری ایران و اسرائیل عمل می کند. ژانویه گذشته، یک انفجار کوچک در نزدیکی سفارت اسرائیل در پایتخت هند به ایران نسبت داده شد. انفجار سال 2012 که اوشپیز به آن اشاره کرد در همان منطقه رخ داد و چهار نفر از جمله یک دیپلمات اسرائیلی زخمی شدند.

"کبیر تانجا"، یکی از اعضای بنیاد تحقیقات آبزرور، می‌گوید: با این حال، هند بخش بزرگی از تلاش‌های دیپلماتیک خود را در خاورمیانه صرف عدم جانبداری کرده است. دهلی نو پیام نسبتاً محکمی را به تهران و تل آویو پس از انفجار در سال 2012 ارسال کرد، مبنی بر اینکه این نوع فعالیت در خاک هند به نوعی برای روابط آن با هر دو کشور مضر خواهد بود. دهلی نو در وقایع ژانویه  ی گذشته نیز همین رویکرد را در پیش گرفت.

هند از زمان برقراری روابط دیپلماتیک کامل با اسرائیل در سال 1992، با موفقیت روابط بسیار مشهود و سطح بالای خود را با اسرائیل و ایران متعادل کرده است. روابط هند با این دو کشور از سال 1950، بلافاصله پس از استقلال هند، رسمیت یافت.

اسرائیل همیشه هند را برای فاصله گرفتن از ایران تحت فشار قرار داده است. تل آویو نه فقط دهلی نو را به فاصله گرفتن از تهران دعوت می کند، بلکه از هند می خواهد که ایران را به خاطر حمایت از تروریسم در خاورمیانه هدف قرار دهد. اما فکر می کنم این اولین بار است که این نوع فراخوان عمومی که از سوی گیلون مطرح شد، اتفاق افتاده است. من کمی متحیر هستم که چرا هند به این موضوع کشیده می‌شود. هیچ کشوری مانند هند نمی‌خواهد این اتفاق در خاک خودش رخ دهد، زیرا در این صورت شما به سمت چیزی کشیده می شوید که در آن دخالتی ندارید.

بیانیه گیلون به این تصور رو به رشد در هند اعتبار می دهد که دولت نارندرا مودی، نخست وزیر، در حال تقویت روابط خود با اسرائیل به ضرر شراکت ریشه دار تاریخی خود با ایران است. البته به نظر نمی رسد که چنین چیزی درست باشد. در واقع اسرائیل در بحث مبارزه با تروریسم بسیار نتیجه‌گرا و البته ایران هم ایدئولوژیک است.

بر اساس گزارش موسسه تحقیقات صلح بین المللی استکهلم در سال 2020، هند 13 درصد تسلیحات خود را از اسرائیل، سومین تامین کننده بزرگ خود پس از روسیه و فرانسه وارد می کند. هند همچنین بزرگترین مشتری تسلیحاتی اسرائیل است و طبق گزارش این موسسه، 43 درصد از صادرات این کشور از سال 2015 تا 2020 را به خود اختصاص داده است. تجارت سالانه دوجانبه دو کشور به جز در حوزه ی دفاعی در سال گذشته 4.14 میلیارد دلار بود که از 200 میلیون دلار سال 1992 بیشتر بود و مقامات تل آویو و دهلی نو امیدوارند تا ژوئن آینده توافقنامه تجارت آزاد را نهایی کنند.


⭕ ️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://t.me/motaleeat_ravabt

/هاآرتص/

▫️هند، میدان جدید نبرد اسرائیل و ایران / ماجرا چیست؟

▫️انتخاب

#بخش_پایانی

در چند ماه گذشته، وزیر امور خارجه و روسای ارتش هند از اسرائیل دیدن کرده‌اند و نفتالی بنت، نخست‌وزیر اسرائیل قصد دارد سال آینده به هند سفر کند. اوایل این ماه، در اجلاس آب و هوای COP26 در گلاسکو، بنت برای اولین بار با مودی ملاقات کرد و او را "محبوب ترین فرد در اسرائیل" خواند و به شوخی اضافه کرد: بیا و به حزب من بپیوند.

نه اسرائیل و نه امارات تاثیر عمیقی بر روابط هند با ایران نداشته اند. با این حال، پس از اعمال تحریم‌های جدید آمریکا علیه ایرانی‌ها در سال 2019، روابط تهران-دهلی آشفته‌تر شد. هند دومین واردکننده بزرگ نفت خام ایران بود که 10 درصد از واردات انرژی هند را در آن زمان تشکیل می‌داد. پس از اعمال تحریم ها این شاخص به صفر رسید. تجارت دوجانبه ی هند و ایران که قبلاً از 17 میلیارد دلار فراتر رفته بود، ناگهان به 3.5 میلیارد دلار کاهش یافت.

"آریامان بهاتناگار"، تحلیلگر سیاست خارجی در دهلی نو می گوید: در ایران این احساس ناامیدی نسبت به دهلی نو وجود داشت که هند برای سرپیچی از این تحریم ها کاری انجام نداده است. او می‌گوید: اگرچه دولت هند معافیت‌هایی دریافت کرد و ادعا داشت که دارای خودمختاری استراتژیک است، اما مدیریت رویکردهای متضادش در قبال ایالات متحده و ایران برایش دشوار بود.

بهاتناگار معتقد است که هند بیشتر به سمت اسرائیل و کشورهای خلیج فارس متمایل شده است، زیرا در این برهه از زمان، سود بیشتری از ارتباط با آنها نسبت به ایران به دست می آورد. واقعیت این است که ایران نمی تواند در هند سرمایه گذاری کند و در مقابل، دهلی نو می تواند از کشورهای حوزه خلیج فارس نفت وارد کند. همکاری امنیتی تل آویو با اسرائیل بسیار قوی تر است. با این حال، علیرغم این دلایل، بهاتناگار معتقد است که هند احتمال دارد تا آنجا که ممکن است برای حفظ تعادل روابطش با تل آویو و تهران تلاش کند.


⭕ ️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://t.me/motaleeat_ravabt

▫️آمریکا «چابک‌سازی نظامی» را جایگزین خروج از عراق می‌کند/ واشنگتن در حال تثبیت پایگاه‌های عملیاتی خود در منطقه است

▫️ایلنا

"مهدی مطهرنیا" کارشناس مسائل آمریکا با اشاره به اعلام واشنگتن مبنی بر عدم خروج از عراق تا پایان سال ۲۰۲۱ میلادی در گفت‌وگویی اظهار کرد: در باب خارج شدن آمریکا از عراق و منطقه، استفاده از واژه «خروج» دقیقاً تعریف دیگری دارد؛ به گونه‌ای که ما در این فکر هستیم آمریکایی‌ها واقعا قرار است از این منطقه خارج شوند اما بحث اینجاست که استفاده از واژه خروج برای آنها به معنی چابک‌سازی در منطقه به حساب می‌آید. این بسیار ساده‌اندیشانه است که بگوییم آمریکایی‌ها از منطقه‌ای که خودشان به صورت مستقیم به آن ورود کردند و حتی برخی از قوانین آن را نوشته‌اند یا به نفع خود تغییر دادند، قرار است خارج شوند. وقتی ایالات متحده می‌گوید که به دنبال خارج شدن از منطقه هستیم بدون تردید جغرافیای دیگری برای نقل مکان در نظر دارند و به همین دلیل معتقدم که دموکرات‌ها و همین طور جمهوری‌خواهان در این سناریو به صورت یک دست اعمال نفوذ می‌کنند.

وی ادامه داد: آنچه در عمل دیده می‌شود و به زودی هم مدل دیگری از آن را خواهیم دید، بحث چابک‌سازی دوره به دوره نیروهای آمریکا در منطقه است. واقعیت این است که یک اتحاد عربی - عبری به وجود آمده و همین ائتلاف در حال پیوستن به قدرت‌های فرامنطقه‌ای و به خصوص آمریکا است. از این منظر معتقدم ما در حال تماشای یک چابک‌سازی مشخص شده از سوی ایالات متحده هستیم. اینکه آمریکایی‌ها اعلام می‌کنند تا آخر سال ۲۰۲۱ میلادی از عراق خارج نخواهند شد، به نوعی تأیید همین چابک‌سازی است. آنها در اصل به دنبال آن هستند تا هزینه‌های خود را در منطقه کاهش بدهند و برای همین سناریوهای خاص خود را ترسیم و اجرایی می‌کنند. آنها سعی دارند که شرکای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای خود را دخیل در طرح های موجود کنند و به نوعی کشورهای حاشیه خلیج فارس و سایر دولت‌ها به خصوص رژیم صهیونیستی را بخشی از سناریوی خود می‌دانند.

این تحلیلگر مسائل سیاسی تصریح کرد: در این میان اردن و کویت همچنان تحت نفوذ انگلیس قرار دارند و در این چند دهه گذشته لندن هر اقدامی کرده تا این دو کشور با چالش جدی روبه‌رو نشوند. توجه داشته باشید که انگلیس هم در حال نزدیک شدن به آمریکا در مورد منطقه خاورمیانه و به ویژه پرونده ایران است. در آن سوی میدان هم روس‌ها با نزدیک شدن به اسراییل سعی دارند منافع خود را با برگه ایران از آمریکا کسب کنند اما باز هم ما شاهد خروج عینی آمریکا از منطقه نخواهیم بود. واشنگتن در وضعیت کنونی در حال تثبیت پایگاه‌های عملیاتی خود در منطقه است و در مورد عراق هم شاهد همین ماجرا هستیم. اینکه آمریکایی‌ها می‌گویند از عراق فعلاً خارج نمی‌شوند نشان می‌دهد آنها بحث مستشاری و آموزشی را همچنان در دستور کار دارند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: موضوع آخر هم که بسیار مهم به نظر می‌آید، تغییر ماهیت و درون‌مایه اقدام‌های ایالات متحده در عراق و حتی سوریه است. آمریکایی‌ها در داخل عراق به دنبال آن هستند تا به همه بفهمانند که قرار است حضور خود را کاهش دهند. این کاهش ظهور دقیقاً همان کم شدن حضور آنها در منطقه است اما به معنای به پایان رسیدن این امر نیست. در فاز دوم استراتژیست‌های ایالات متحده به دنبال آن هستند تا نفوذشان را تقویت می‌کند که یک امر ماهوی به حساب می‌آید. به بیان دیگر سرمایه‌گذاری آمریکا بر کیفیت خواهد بود و از کمیت و تمرکزگرایی همانند گذشته دوری می‌کند. این مباحث صرفاً بخشی از سناریوی فعلی ایالات متحده در منطقه به حساب می‌آید اما در حقیقت اوضاع و احوال به نوعی نیست که بگوییم آنها قرار است به زودی و برای همیشه منطقه را ترک کنند.


⭕ ️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://t.me/motaleeat_ravabt

مجله ایرانی روابط بین الملل در کلاب هاوس برگزار می کند
با حضور اساتید:
دکتر مهدی نوربخش
دکتر مهدی مطهرنیا
دکتر حسام واعظ زاده
دکتر امیرهوشنگ میرکوشش
زمان:دوشنبه 8 آذر
ساعت:21:30
مکان:Clubhouse
لینک ورود :
https://www.clubhouse.com/join/%D9%85%D8%AC%D9%84%D9%87-%D8%B1%D9%88%D8%A7%D8%A8%D8%B7-%D8%A8%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%84%D9%84/KrRxVMH7

‍ چشم ها به وین

سیدقائم موسوی دکتری علوم سیاسی

تا 29 نوامبر و از سرگیری مذاکرات هسته ای ایران و قدرتهای جهانی چیزی نمانده است. مذاکراتی که در صدد احیاء برجام و از قِبل آن رفع بخشی از تحریمهای ایران از یکسو و دلشوره های مخالفان برنامۀ هسته ای ایران از ابعاد بالقوۀ نظامی اش از سوی دیگر است.

برجام از نطفگی اش تا مقطع به کما رفتن[خروج ترامپ]و اکنون که ممکن است ریکاوری شود، مخالفانی راسخ و موافقانی کم رمق داشت. موافقانش نه از سرِ اشتیاق که بر سبیلِ ضرورت دست آویزش شده بودند. اما همین اقتضاءِ ابتناء بر ناچاری، مزایای بیشتری از فقدان یا دورۀ کسالتش داشت. نشانه هایش تشدید تحریم های نفس گیر از یکطرف و استعلایِ روندِ هسته ای ایران از طرف دیگر بود.


ادامه مطلب در لینک زیر👇👇👇

https://b2n.ir/eyestoviyan2021

🔸 لینک دسترسی به سایت فارسی

http://www.iirjournal.ir



⭕️ کانال مطالعات روابط بین الملل

https://t.me/motaleeat_ravabt

‍ دادگاه بین المللی سوئد، مفاهیم عدالت انتقالی و عدالت ترمیمی و پیوند مفاهیم عدالت و صلح

بنیامین صادقی پژوهشگر صلح و مناسبات بین المللی

آیه ها و روایت های متعددی از لزوم پیوند عدالت و صلح در دست موجود است و از جمله امام صادق اشاره می کنند: "هر آینه اصلاح نمودن میان دو نفر را از صدقه دادن دو دینار، بیشتر دوست می دارم."(وسایل الشیعه، ج 18،ص439) و یا در جای دیگری باز امام صادق اشاره می نمایند که: "صدقه ای که خداوند متعال دوست می دارد سازش و صلح دادن میان مردم است، (در) زمانی که (عدم صلح و سازش آنان) موجب فساد و تباهی می شود و نزدیک نمودن میان آنها، زمانی که از یکدیگر (به واسطه کدورت و...) فاصله گرفته‌اند."(الکافی، ج2، ص209)


ادامه مطلب در لینک زیر👇👇👇

https://b2n.ir/courtsoed2021

🔸 لینک دسترسی به سایت فارسی

http://www.iirjournal.ir



⭕️ کانال مطالعات روابط بین الملل

https://t.me/motaleeat_ravabt

/واشنگتن‌پست/

▫️چرا احیای توافق هسته‌ای ایران سخت‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد؟

▫️انتخاب

#بخش_اول

"واشنگتن‌پست"در مطلبی به قلم"هنری روم" نوشت: پس از ۲۰ ژانویه، سیاست آمریکا در قبال ایران چیست؟ جو بایدن در جریان مبارزات انتخاباتی گفت که وی ایالات متحده را به توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ با ایران بازمی‌گرداند تا زمانی که تهران نیز همین کار را انجام دهد. ایران متعهد شده است که پس از لغو تحریم‌ها، از برنامه هسته‌ای خود عقب نشینی کرده و به تعهداتش بازگردد.

بنابراین، در تئوری، بازگشت به برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) یا توافق هسته‌ای ایران در سال ۲۰۱۵ که توسط چین، فرانسه، آلمان، ایران، بریتانیا، ایالات متحده و روسیه امضا شد، ساده است. بایدن می‌تواند در اولین روز ریاست جمهوری خود این تصمیم را بگیرد.

اما سیاست داخلی در هر دو کشور و ملاحظات منطقه‌ای آنها، بازگشت فوری به توافق را سخت‌تر از آنچه به نظر می‌رسد، کرده است. پرزیدنت ترامپ در ماه می ۲۰۱۸ خروج ایالات متحده از توافق را اعلام کرد و احیای برجام احتمالاً به زودی پس از خروج او از کاخ سفید اتفاق نخواهد افتاد. دلایلی وجود دارد که در ادامه می‌آید.

بازگشت فوری به توافق هسته‌ای ایران ساده به نظر می‌رسد و از این نظر جذاب است. دولت جدید می‌تواند این کار را به صورت یکجانبه با امضای یک فرمان اجرایی، صدور معافیت‌ها و حذف تحریم‌ها انجام دهد. اگرچه ترامپ تلاش کرد تحریم‌های جدیدی را در هفته‌های آخر ریاست جمهوری خود علیه ایران اعمال کند، اما هیچ یک از این گام‌ها برگشت ناپذیر یا دائمی نیست. علاوه بر این، بازگشت مستقیم به توافق نیازی به بررسی کنگره ندارد.

اما فشار برای بازگشت سریع به برجام می‌تواند هزینه سیاسی زیادی داشته باشد. در سال ۲۰۱۵، دعوای داخلی بر سر اجرای این قرارداد به همان شدتی بود که نبرد برای اصلاحات مراقبت‌های بهداشتی وجود داشت. دولت اوباما انرژی و سرمایه سیاسی زیادی را برای حفظ برجام صرف کرد. دولت اوباما این طور نتیجه گرفت که تعیین تکلیف اولویت اصلی سیاست خارجی واشنگتن، ارزش تلاش سیاسی را دارد.

مشخص نیست که توافق هسته‌ای ایران در دوران بایدن، حداقل در ابتدا، وضعیت مشابه دوران اوباما را داشته باشد یا خیر. بایدن با چالش‌های داخلی و بین‌المللی سرسام‌آوری مانند مبارزه با همه‌گیری ویروس کرونا، احیای اقتصاد و بازسازی اتحاد‌های ایالات متحده روبرو است. ایران در دستور کار سیاست خارجی واشنگتن است، اما به سادگی نمی‌توان گفت که در رأس همه‌ی امور قرار دارد. اگر جمهوری خواهان همچنان در سنا قدرت داشته باشند، چیزی که در دو دور دوم انتخابات در جورجیا در ژانویه تعیین می‌شود، می‌توانند گزینه‌های بایدن را بیشتر محدود کنند، اگرچه این به اولویت‌های قانونی آن‌ها بستگی دارد.

▪️دوستان ایالات متحده با هر تصمیم فوری مخالفت خواهند کرد

دوستان ایالات متحده در خاورمیانه نیز به شدت با بازگشت مستقیم به توافق مخالفت خواهند کرد. به ویژه رهبران اسرائیل و عربستان سعودی، معتقدند توافق هسته‌ای ایران برای محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران عملکرد خوبی نداشت و به تهران در منطقه آزادی عمل داد. آن‌ها نمی‌توانند واشنگتن را از پیوستن مجدد به توافق بازدارند، همانطور که در وهله اول نتوانستند ایالات متحده را از انعقاد برجام باز دارند، اما می‌توانند آن را از نظر سیاسی دشوارتر کنند. مخالفت مداوم شرکای ایالات متحده در منطقه می‌تواند پایداری توافق را به خطر بیندازد.


⭕ ️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://t.me/motaleeat_ravabt

/واشنگتن‌پست/

▫️چرا احیای توافق هسته‌ای ایران سخت‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد؟

▫️انتخاب

#بخش_پایانی

با این حال، میزان مخالفت عمومی اسرائیل تا حد زیادی به تحولات داخلی آن بستگی دارد. در سطح استراتژیک، تهدیدی که ایران ایجاد می‌کند، برای مقامات بلندپایه سیاسی و امنیتی اسرائیل به صراحت مشخص نیست. همچنین در مورد چگونگی تهاجمی بودن اسرائیل در واشنگتن نیز آنان با یکدیگر اختلاف نظر دارند. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر سابق، مایل به درگیری علنی با باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا بر سر برجام بود، اما دیگر شرکای ائتلاف نتانیاهو، از جمله گابی اشکنازی، وزیر امور خارجه، کمتر متخاصم بودند. اسرائیل به سمت انتخابات جدیدی در سال آینده پیش می‌رود که می‌تواند رهبری آن را متزلزل کند و بر مخالفت صریح با ورود مجدد ایالات متحده به برجام تأثیر بگذارد.

▪️چرا تهران ممکن است کند حرکت کند

حتی اگر بایدن درباره بازگشت فوری به برجام تصمیم بگیرد، ایران ممکن است آماده واکنش متقابل در این زمینه نباشد. اول، بعید است که رهبران ایران بیش از حد مشتاق مذاکره به نظر برسند.

این احتمال که یک جمهوری خواه بتواند در انتخابات ۲۰۲۴ آمریکا پیروز شود و بار دیگر توافق را رد کند، به احتیاط ایران کمک خواهد کرد.

تهران احتمالاً در مورد جسارت احتمالی دولت بایدن برای گسترش دامنه مذاکرات بعدی نیز محتاط خواهد بود. در طول مبارزات انتخاباتی، بایدن اعلام کرد که می‌خواهد از ورود مجدد برجام به‌عنوان «نقطه شروع» برای «تقویت و تمدید مفاد توافق هسته‌ای و در عین حال پرداختن به سایر موضوعات نگران‌کننده» استفاده کند که احتمالاً شامل برنامه موشکی ایران و فعالیت‌های منطقه‌ای تهران می‌شود. چیز‌هایی که ایران سعی خواهد کرد از گفتگو درباره‌ی آن‌ها اجتناب کند. تهران همچنین از ایالات متحده خواسته است تا خسارات ناشی از تحریم‌ها را از نظر مالی جبران کند، خواسته‌ای که احتمالاً با هدف بازدارندگی واشنگتن از گسترش مذاکرات مطرح شده است.

دوم، انتخابات ریاست جمهوری ایران در ژوئن ۲۰۲۱ نیز به عنوان یک مانع دیگر عمل کرد. برای رئیس جمهور حسن روحانی، اطمینان از ورود مجدد سریع به برجام قبل از انتخابات می‌توانست به بازسازی میراث او کمک کند و به نفع متحدانش باشد. اما اصولگرایان تلاش کردند تا از این اتفاق جلوگیری کنند، زیرا بازگشت به برجام می‌توانست مزیت آن‌ها را در آستانه انتخابات مختل کند. در حالی که ممکن بود ایران مذاکرات ایران و آمریکا را قبل از انتخابات ژوئن تایید کند، همانطور که قبل از انتخابات روحانی در سال ۲۰۱۳ این کار را انجام داد، می‌توانست این مذاکرات را تا زمانی که رئیس جمهور بعدی ایران در ماه اوت سوگند یاد کند ادامه دهد.


⭕ ️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://t.me/motaleeat_ravabt

/هاآرتص/

▫️مذاکرات احیای برجام؛ بنت و بایدن شاخ به شاخ می شوند؟

▫️انتخاب

#بخش_اول

"یوسی ورتر" در "هآرتص" چاپ تل آویو نوشت:"یائیر لاپید"، وزیر امور خارجه ی اسرائیل به همراه "بوریس جانسون"، نخست وزیر بریتانیا در جشن حنوکا در خیابان داونینگ شمع روشن خواهند کرد. آنها آشنایان قدیمی هستند، از زمانی که جانسون نماینده مجلس بود و لاپید یک شخصیت رسانه ای به شمار می رفت. در همین روز، مذاکرات هسته ای بین قدرت های جهانی و ایران در وین از سر گرفته می شود. احتمالاً دیدار لاپید و جانسون فراتر از صحبت در مورد آداب و رسوم «حنوکا» (یک عید یهودی) خواهد بود.

وزیر اسرائیلی ممکن است این را تأیید نکند، اما در واقع هدف از سفر او متقاعد کردن جانسون و در روز بعد، امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه برای تحت فشار گذاشتن آمریکایی‌ها به منظور حفظ تحریم‌هایی است که در دوران ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ تشدید شده بود.

لاپید این مقامات را ترغیب خواهد کرد که به بایدن بگویند که خطاب به مقامات تهران متذکر شود: تا زمانی که یک توافق نامه واقعی و محکم و بدون خلا امضا نشود، هیچ کاهشی در تحریم ها ارائه نخواهد شد.

قرار بود مذاکرات در وین، کم و بیش به بازگشت به توافقی منجر شود که دولت باراک اوباما و طرف های دیگری در سال 2015 با تهران منعقد کردند. جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده، راه متفاوتی را در ارتباط با توافق در پیش گرفته که آن را می توان رویکرد کمتر برای کمتر نامید. در این روش، تا حدودی از تحریم‌های ایران کاسته می شود و در عوض تهران برنامه هسته‌ای خود را به تاخیر خواهند انداخت. بنت و لاپید و همچنین بنی گانتز، وزیر دفاع که تا دو هفته دیگر راهی واشنگتن خواهد شد، می گویند که این اتفاق نخواهد افتاد. ایرانی ها امتیازات را کسب خواهند کرد و به پیشروی ادامه می دهند.

مذاکرات هسته ای چالشی پیچیده برای رهبری دیپلماتیک و امنیتی اسرائیل است. موضع سنتی اسرائیل، در صورت عدم وجود بسته جامع ممنوعیت روی میز، فراتر از تاخیر در برنامه هسته ای تهران، هرگونه مذاکره را منتفی می داند.

در بخش امنیتی، وضعیت حتی پیچیده تر است. اکثر مقامات در طول سال ها از توافق برجام حمایت کردند. آنها آن را جایگزینی بد در بین بدترین ها می دیدند. پیش از تجدید مذاکرات، آویو کوچاوی، رئیس ستاد ارتش که برخی جاه طلبی های سیاسی را نیز به او نسبت می دهند، برای اعلام موضع خود و مخالفت نیروهای دفاعی اسرائیل در قبال هر نوع توافق جدید، عجله کرد. همانطور که آمریکایی ها می گویند، تفاوت بین مواضع گانتز و بنت را قطعاً می توان مانند روز روشن تشخیص داد. اما هنوز مشخص نیست که لاپید کجا ایستاده است و چه موضعی دارد. آنها در مورد هدف کلی مبنی بر جلوگیری از یک توافق بد که پر از حفره است و ایجاد یک گزینه نظامی با یکدیگر اختلاف نظر ندارند. اما در مورد محدودیت های گفتمان، همکاری و نحوه ی گفت و گو با آمریکایی ها با یکدیگر متفق القول نیستند.

گانتز در کنفرانس هاآرتص گفت که از توافقی که «بهتر و قوی‌تر» باشد، حمایت خواهد کرد. توافقی که توانایی‌های هسته‌ای ایران را رد می‌کند و در عین حال بازرسی و نظارت مؤثر بر سایت‌های هسته‌ای را بازمی‌گرداند. او خاطرنشان کرد که در حال حاضر چنین شرایطی وجود ندارد. اظهارات بنت چندان واضح نبود. آویگدور لیبرمن، وزیر دارایی که مانند بنت در گذشته به عنوان وزیر دفاع فعالیت می کرد، این هفته در اظهار نظری و گفت: در عرض پنج سال، ایران یک قدرت هسته ای با توانایی اثبات شده خواهد بود.

لیبرمن ظاهرا دارد چیزی را بلند فریاد می زند که بنت جراتش را ندارد بگوید.بنت قید و بندهایی دارد. با توجه به ایدئولوژی و پایگاه انتخاباتی کوچکش و اجماع عمومی علیه توافق، او واقعاً آزادی عمل ندارد. او نمی تواند سکوت کند، رقبایش از سمت راست به او حمله خواهند کرد. اما او در گفتگوی خصوصی خود در بخش مسکونی کاخ سفید در اواخر ماه اوت به جو بایدن قول داد که یک کمپین عمومی علیه دولت آمریکا راه اندازی نکند و در کنگره علیه رئیس جمهور اقدامی انجام ندهد. او گفت که موضع اسرائیل را بیان خواهد کرد و کار عملی از طریق مجاری دیپلماتیک انجام خواهد شد. بایدن از این موضوع قدردانی کرد.

بنت نمی‌تواند از توافق حمایت کند، اما می‌تواند ارتفاع شعله‌های آتش را در روابط اسرائیل و آمریکا تنظیم کند. با این حال باید دقت داشت که نه ساخت و ساز در مناطق، نه عملیات نظامی در نوار غزه، نه کنسولگری آمریکا در بیت المقدس شرقی بلکه مذاکرات هسته ای ایران است که پتانسیل اولین درگیری واقعی بین اورشلیم و واشنگتن را دارد.


⭕ ️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://t.me/motaleeat_ravabt

/هاآرتص/

▫️مذاکرات احیای برجام؛ بنت و بایدن شاخ به شاخ می شوند؟

▫️انتخاب

#بخش_پایانی

در مثلث بین وین، واشنگتن و اورشلیم یک بازی دو نفره جریان دارد. از یک طرف سخنان تند علیه هرگونه توافقی مطرح می شود. در عین حال، فعالیت های شدیدی برای تأثیرگذاری بر محتوای توافق وجود خواهد داشت. در این مورد، بایدن در مقابل دولت کنونی اسرائیل، قدری بردباری نشان خواهد داد. البته این اقدامی خواهد بود که بیشتر به دنبال دستیابی به منافع داخلی بود تا تأثیرگذاری بر آمریکایی ها. شرایط اکنون طوری شده است که دو طرف علناً با یکدیگر دعوا و در خفا آشتی می کنند.

یک منبع عالی دولتی در این هفته به من گفت که بحث عمومی درباره میراث واقعی بنیامین نتانیاهو در مورد برنامه هسته ای ایران آغاز خواهد شد. من پرسیدم این میراث چیست؟ او پاسخ داد: یک بلوف بزرگ.

نتانیاهو سال های طولانی، آقای مسئله ایران بود. ماشین روابط عمومی پیچیده ای که او در اختیار داشت و به ویژه توانایی های اثبات شده اش در این زمینه، تصویری را ایجاد کرد که به دست آوردن آن، برای سایر سیاستمداران دشوار بود. ایهود باراک، ایهود اولمرت و البته روسای سازمان‌های جاسوسی و اطلاعاتی نیز که از آن زمان بازنشسته شده‌اند، کارهای خوبی انجام دادند. اما همیشه یک نخست وزیر و مخالفانی وجود داشتند که می گفتند، تاریخ انقضای این تلاش ها به سرعت در حال نزدیک شدن است.

ورود بنت به دفتر نخست وزیری در ژوئن گذشته او را با این مطالب آشنا کرد. او برای حدود پنج هفته به بازبینی در سیاست ها پرداخت، یک بررسی مجدد از سیاست اسرائیل در مورد ایران انجام شد که طی آن ساعت‌ها و تقریباً هر روز درباره ی ایران بحث می شد.

بنت نتایج خود را در بیانیه‌ای بیان کرد و گفت: «از شکاف بین لفاظی و اعمال شگفت‌زده شدم. بین این جمله که "ما هرگز اجازه نمی‌دهیم ایران هسته‌ای شود" و میراثی که دریافت کرده‌ایم، فاصله نگران‌کننده‌ای پیدا کردم. اشتباهی که ما بعد از 2015 مرتکب شدیم، تکرار نخواهد شد."

از منبعم پرسیدم که منظور او از "یک بلوف بزرگ" چیست؟ او مثالی زد و گفت: در نیم سال آخر دوران نتانیاهو، بین ژانویه تا ژوئن سال جاری، ترامپ کنار رفت و یک دولت دموکرات روی کار آمد. ایرانی‌ها دیگر هراسی از حمله نداشتند. پا روی گاز گذاشتند و با سرعت تمام به سمت بمب جلو رفتند. سپس برای ما روشن شد که تحریم های ترامپ نتیجه مورد انتظار را به بار نیاورده است و خروج آمریکا از توافق نه تنها وضعیت عینی را بهبود نمی بخشد بلکه حتی آن را بدتر می کند. در آن دوره ی حساس، استراتژی اسرائیل نسبت به وضعیت جدید مجدداً تنظیم نشد. بلکه استراتژی قبلی ادامه یافت.


⭕ ️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://t.me/motaleeat_ravabt

/ایندیپندنت/

▫️شانس پیروزی اردوغان در انتخابات آینده چقدر است؟

▫️ایسنا

#بخش_اول

"با پیشرفت نظام به سمت حکومت یک‌نفره، وعده‌های‌ اردوغان عملی نشد و وضعیت اقتصادی ترکیه به‌طور قابل‌توجهی به وخامت گرایید."

" ایندیپندنت" در مطلبی به قلم نویسنده خود به بیان دیدگاه‌هایش درباره ادامه حکومت اردوغان پرداخته و نوشته است: درحالی‌که اقتصاد ترکیه به فروپاشی ادامه می‌دهد و سیاست خارجی آن در حال خروج از کنترل است، درخواست‌ها برای برگزاری انتخابات زودهنگام ملی در این کشور افزایش می‌یابد. اکنون اگر تصمیم به اجرای چنین انتخاباتی در تابستان یا پاییز ۲۰۲۲، تقریبا حدود یک سال زودتر از زمان تعیین‌شده اتخاذ شود، آیا رای‌دهندگان ترکیه، رجب طیب اردوغان را از قدرت برکنار خواهند کرد؟

نظرسنجی‌ها و تحولات سیاسی اخیر، کاهش آشکار و پیوسته حمایت از رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهوری ترکیه و حزب حاکم عدالت و توسعه را نشان می‌دهد، علاوه بر این‌که مدت‌ها است که از حکومت اردوغان به‌عنوان «استبداد رقابتی» یاد می‌شود. با آن‌که ادامه روند کنونی، شانس پیروزی اپوزیسیون را افزایش می‌دهد، اما گروه اپوزیسیون ترکیه هنوز هم برای رسیدن به قدرت با چالش‌های متعددی روبه‌رو است که مهم‌ترین آن‌ها برگزاری آزاد و عادلانه انتخابات و پذیرش نتایج آن در صورت پیروزی اپوزیسیون است.

به همین دلیل، پیش‌بینی آینده سیاسی ترکیه و این‌که آیا انتخابات پیش‌رو در سایه تقلب اجرا خواهد شد، یا هنوز هم زمینه برگزاری عادلانه آن فراهم است، به محور اصلی بحث و گفتگوها در ترکیه تبدیل شده است. به‌هرحال نشانه‌های قوی وجود دارد مبنی بر این‌که رای‌دهندگان ترکیه ممکن است به‌زودی با اردوغان خداحافظی کنند.

درواقع، نظام «استبداد رقابتی»، در سال ۲۰۱۴ و هم‌زمان با انتخاب اردوغان به‌عنوان رئیس‌جمهوری ترکیه ظهور کرد. به‌ویژه این‌که تا آن زمان، روسای جمهور این کشور توسط پارلمان انتخاب می‌شدند و اختیارات رئیس قوه مجریه نسبتا محدود بود؛ اما اردوغان با یک رویکرد روشن که هدف از آن، تغییر نظام سیاسی از پارلمانی به ریاستی متمرکز و از بین بردن تمامی عوامل و شروط مرتبط با حکومت دموکراتیک بود، قدرت را در دست گرفت.

دومین گام اردوغان به سمت رژیم کنونی، در زمان اعمال وضعیت اضطراری در کشور پس از کودتای نافرجام ادعایی علیه حکومت او در سال ۲۰۱۶، برداشته شد. سال بعد، مقامات ترکیه یک همه‌پرسی در مورد اصلاحات موردنیاز قانون اساسی برای دستیابی به دوره گذار سازمان‌دهی کردند و این اصلاحات با ۵۱.۴ درصد آرا به تصویب رسید، گرچه ناظران انتخابات در سازمان امنیت و همکاری اروپا اظهار داشتند که شرایط اجرای همه‌پرسی آزاد و عادلانه نبوده است.

در آن زمان، اردوغان وعده داد که ساختار جدید حکومت برای مقابله با مشکلات کشور کارآمدتر خواهد بود و رونق بیشتری را برای کشور به‌همراه خواهد داشت. در سال ۲۰۱۸، رجب طیب اردوغان بار دیگر به‌راحتی و با اکثریت آرا به‌عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شد و انتقال به سیستم جدید را آغاز کرد.

با پیشرفت نظام به سمت حکومت یک‌نفره، وعده‌های‌ اردوغان عملی نشد و وضعیت اقتصادی ترکیه به‌طور قابل‌توجهی به وخامت گرایید. سپس، ارزش پول ترکیه از ۲.۱۸ لیر در برابر دلار در ماه اوت ۲۰۱۴، زمانی که اردوغان برای نخستین بار به‌عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شد، به بیش از ۱۱ لیر در اواسط ماه نوامبر جاری کاهش یافت و بیش از ۷۰ درصد ارزش خود را در برابر دلار از دست داد. کاهش شدید نرخ ارز منجر به کاهش تولید سرانه ناخالص داخلی ترکیه شده است و آن را از ۱۲ هزار دلار در سال ۲۰۱۴ به ۸۵۰۰ دلار در سال ۲۰۲۰ رساند. علاوه بر این‌که افزایش مداوم تورم، اوج‌گیری نرخ بیکاری و سوء‌مدیریت بحران همه‌گیری کرونا باعث شد مردم ترکیه با چالش‌های بیشتری روبه‌رو شوند.

چشم‌انداز سیاسی ترکیه بیانگر کاهش آزادی رسانه‌ها، ضعف استقلال قضایی و گسترش دامنه سرکوبی در این کشور است. سیاست خارجی تهاجمی آنکارا که به‌جای دیپلماسی، بر تقابل مبتنی است، ترکیه را ازنظر پیوندهای منطقه‌ای به انزوا کشانده است. ناظران، تصمیم اخیر رئیس‌جمهوری ترکیه مبنی بر «عناصر غیر مطلوب» خواندن ۱۰ تن از سفرای خارجی در ترکیه، ازجمله سفیر آمریکا، سفرای چند کشور اروپایی، کانادا و نیوزلند را اقدامی «غیرمنطقی» و «بی‌سابقه‌» توصیف کردند که منافع ملی ترکیه را تهدید می‌کند.


⭕ ️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://t.me/motaleeat_ravabt

/ایندیپندنت/

▫️شانس پیروزی اردوغان در انتخابات آینده چقدر است؟

▫️ایسنا

#بخش_پایانی

به همین ترتیب، تحولات اخیر منجر به کاهش قابل‌توجه محبوبیت اردوغان و حزب عدالت و توسعه شده است. نارضایتی عمومی حتی در میان رای‌دهندگان طرفدار دولت در حال گسترش است. نزدیک به ۸۱ درصد از ترک‌ها در نظرسنجی ماه اکتبر گذشته از این دیدگاه حمایت کردند که اقتصاد ترکیه مدیریت ضعیفی دارد. بر اساس گزارش آژانس نظرسنجی متروپل، محبوبیت اردوغان در ماه اوت ۲۰۲۱ به ۳۸ درصد کاهش یافته است که پایین‌ترین سطح در شش سال گذشته را نشان می‌دهد.

شاید اولین و مهم‌ترین عامل شکست اردوغان در انتخابات پیش ‌رو، همسویی احزاب سیاسی مخالف بر این مسئله باشد که نظام پارلمانی نسبت به ‌نظام ریاستی که اردوغان آن را اعمال کرده است، از اختیارات قانونی بیشتری برخوردار است، به‌ویژه این‌که حمایت از نظام ریاست جمهوری کنونی به کمترین میزان خود یعنی ۳۴ درصد کاهش یافته است، درحالی‌که ۵۷.۷ درصد از شهروندان ترکیه بازگشت نظام پارلمانی را ترجیح می‌دهند.

عامل دوم، کاهش شدید توانایی اردوغان برای تعیین دستور کار و ساکت کردن مخالفان است. افزون بر این‌که همکاری اردوغان با حزب ملی‌گرای جنبش ملی (MHP) باعث شد بسیاری از کردها در انتخابات محلی ۲۰۱۹ به نامزدهای حزب جمهوری‌خواه خلق (CHP) که به‌عنوان عمده‌ترین حزب مخالف شناخته می‌شود، رای دهند.

عامل سوم، ظهور چهره‌های سیاسی میانه‌رو جدید در میان مخالفان است که محبوبیت اردوغان را کاهش داده است و در حال حاضر حزب جمهوری‌خواه خلق کنترل بسیاری از شهرهای پرجمعیت کشور ازجمله استانبول و آنکارا را در اختیار دارد.

عامل چهارم شکست احتمالی اردوغان، انشعاب‌های فزاینده در حزب عدالت و توسعه است که وضعیت کنونی آن کشتی را به‌تصویر می‌کشد که در حال غرق شدن است. این روند درواقع، از سال گذشته و زمانی آغاز شد که علی باباجان و احمد داووداوغلو، دو تن از اعضای پیشین کابینه اردوغان، حزب عدالت و توسعه را ترک کردند و احزاب سیاسی خود یعنی حزب دموکراسی و پیشرفت و حزب آینده را تاسیس کردند.

همچنان، انتظار می‌رود که دو حزب جدید یادشده، رای‌دهندگان ناراضی را به سمت خود جذب کنند، به‌ویژه این‌که بحران اقتصادی با فرارسیدن زمستان رو به افزایش است. استعفای برات آلبایراک، داماد اردوغان، در ماه نوامبر ۲۰۲۰ از سمتش به‌عنوان وزیر دارایی، بیانگر تشدید درگیری‌های داخلی است که به‌نظر می‌رسد اردوغان دیگر توانایی مدیریت آن را ندارد. علاوه بر این‌که حزب حاکم عدالت و توسعه به‌تازگی تحت تاثیر رسوایی‌هایی قرارگرفته است که به فساد گسترده، بی‌کفایتی و دادن امتیاز به نزدیکان و خویشاوندان در رده‌های بالای نظام اشاره دارد.

در نهایت می‌توان گفت که اگر سیاست دولت ترکیه با روش کنونی ادامه پیدا کند، اردوغان در هر انتخابات عادلانه و شفافی که در آینده برگزار شود، شکست خواهد خورد.


⭕ ️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://t.me/motaleeat_ravabt

▫️اعلام نامزدی بایدن در سال ۲۰۲۴ برای فرار از حاشیه‌ها بود/ احتمال از دست رفتن کنگره برای دمکرات‌ها بسیار بالاست/ شاهد «ستاره در حال برآمدن» از دو حزب نیستیم

▫️ایلنا

#بخش_اول

اعلام نامزدی"جو بایدن"برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا اگرچه برای بسیاری غیرقابل تصور بود، اما به هر ترتیب این اقدامِ او حالا گمانه‌زنی‌های زیادی را به ره انداخته است. برخی‌ معتقدند که او نباید حالا در مورد این مساله موضع می‌گرفت و برخی دیگر این اقدام را تاکتیک سیاسی کاخ‌سفید می‌دانند. در این میان جمهوری‌خواهان هم در حال سم‌پاشی علیه او به خصوص در مورد مسائل جاری و پرونده افغانستان هستند. برای روشن شدن ابعاد این اقدام بایدن و بررسی ابعاد گوناگون این پرونده به گفت‌وگو با "کوروش احمدی"، دیپلمات پیشین و کارشناس ارشد مسائل آمریکا پرداختیم که به شرح زیر از نظر می‌گذرد:

▪️به رغم سن بالا و کاهش مقبولیت بایدن، چرا کاخ‌سفید از تصمیم او برای نامزدی مجدد در انتخابات ۲۰۲۴ آمریکا  خبر داد؟ آیا این تصمیم خوشآیند حزب دموکرات است؟

واقعیت این است که بایدن هیچگاه اشاره‌ای به اینکه ممکن است در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ کاندیدا نشود، نکرده بود و برعکس حداقل دو بار طی ۱۰ ماه گذشته از اینکه مجدداً کاندیدا خواهد شد، سخن گفته بود. البته او در جریان مبارزات انتخاباتی ایده‌ای مبنی بر اینکه مناسب‌ترین فرد برای غلبه بر ترامپ است و رئیس جمهور انتقالی خواهد بود مطرح می‌کرد. لذا اعلام تصمیم او برای نامزد شدن در انتخابات بعدی ختم ماجرا و قطعی و نهایی نیز نخواهد بود. اصولاً نباید انتظار داشته باشیم که تکلیف این قضیه تا قبل از شروع مبارزات مقدماتی انتخابات آتی معلوم شود. واقعیت این است که او به عنوان رئیس‌جمهوری، آن هم رئیس‌جمهوری کشوری مانند آمریکا که کم و کیف رهبری آن اثرات جهانی دارد، نمی‌تواند ۱۰ ماه بعد از شروع دوره‌اش، به طور صریح یا ضمنی روشن کند که سه سال و اندی بعد برای دور دوم کاندیدا نخواهد بود.

طبعاً در چنین صورتی اولاً موقعیت چنین رئیس جمهوری در داخل و خارج تضعیف و نگاه‌ها متوجه جانشین احتمالی او خواهد شد، ثانیا رقابتی بسیار زودرس برای تعیین نامزد او در داخل حزب دموکرات و حتی دولت او برای انتخابات  ۲۰۲۴ شکل خواهد گرفت که مخل تمرکز بر مسائل و اولویت‌های جاری خواهد بود. در نظر داشته باشیم که اعلام تصمیم بایدن در پی اوج گرفتن حرف و حدیث‌ها بین سیاستمداران و در رسانه‌ها راجع به اینکه مثلا آیا معاون او برای جانشینی‌اش بهتر است یا وزیر حمل و نقل یا فلان سناتور یا بهمان فرماندار. اکنون بایدن با اعلام نظرش در مورد نامزد شدن، به حواشی مربوط به ۲۰۲۴ حداقل برای مدتی خاتمه داده است.

▪️تا چه حد وضعیت سلامتی بایدن روی وضعیت سیاسی و همچنین کاندیداتوری وی تاثیرگذار خواهد بود؟

نظر بر این نیست که وضعیت سلامتی فعلی او مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند. معاینه کاملی که جمعه گذشته از او به عمل آمد حداقل از بعد از نیکسون امری معمول و عادی در آمریکا بوده است و روسای جمهور که فرمانده نیروهای مسلح هم هستند، به‌طور دوره‌ای تحت معاینات کامل پزشکی قرار می‌گیرند. در خاتمه معاینات جمعه نیز اعلام شده که بایدن به لحاظ جسمی قادر به انجام وظایفش است و دو مشکل یعنی خشک راه رفتن و سرفه‌های گاه به گاه او به ترتیب ناشی از آرتروز و اسید رفلاکس است.

 به لحاظ سنی نیز به هر حال روشن است که حدود یک سال قبل بیش از ۸۱ میلیون از رأی‌دهندگان با اطلاع از سن او (۷۸ سال) به او رای دادند. در کل، برای اینکه بدانیم سن و وضعیت سلامتی بایدن تا چه حد بر تصمیم او برای نامزد شدن مجدد و تصمیم بدنه سیاسی و رای دهندگان تاثیر خواهد داشت، باید حداقل دو سال و اندی صبر کنیم. همچنین باید در نظر گرفت که رقیبِ فعلاً مطرح او یعنی ترامپ تنها سه سال از او کوچکتر است.


⭕ ️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://t.me/motaleeat_ravabt

▫️اعلام نامزدی بایدن در سال ۲۰۲۴ برای فرار از حاشیه‌ها بود/ احتمال از دست رفتن کنگره برای دمکرات‌ها بسیار بالاست/ شاهد «ستاره در حال برآمدن» از دو حزب نیستیم

▫️ایلنا

#بخش_پایانی

▪️موضع حزب جمهوری‌خواه و همچنین ترامپ درباره کاندیداتوری وی چگونه است؟

در این مورد نیز نمی‌توان در این مقطع زمانی یعنی در فاصله سه سال به انتخابات مانده راجع به اینکه غلبه بر کدام نامزد دمکرات برای جمهوری‌خواهان آسان‌تر خواهد بود، اظهارنظر کرد. هنوز تا شروع مبارزات مقدماتی انتخاباتی در اواخر ۲۰۲۳ دو سال و اندی باقی است. تنها در آن زمان صف‌بندی‌ چهره‌های مطرح، تکلیف بایدن و معاونش تا حدود زیادی مشخص خواهد شد و روشن می‌شود که «قابل انتخاب بودن» کدام نامزد دمکرات بیشتر خواهد بود و جمهوری‌خواهان از کدام نامزد دمکرات باید بیشتر بترسند. فعلاً مشخص است که معاون بایدن یعنی کامالا هریس در موقعیت خوبی قرار ندارد.

مقبولیت او در نظرسنجی‌ها بسیار پائین و در حدود ۲۸ درصد است که در مقایسه با پیشینیانش در حدود یک سال بعد از شروع کار، بسیار پائین و بی‌سابقه است. تردیدهایی نیز در بین بدنه سیاسی در مورد اینکه او آیا اساساً هیچ عملکرد و دستاورد مثبتی داشته یا نه و در صورت کاندیداتوری بر مبنای چه سابقه و عملکردی می‌تواند رقابت کند، وجود دارد. در صورتی که بایدن و ترامپ کاندیدا شوند، رقابت آنها عملاً تکرار رقابت قبلی خواهد بود. دیگر چهره‌های محتمل دموکرات نیز که بخواهند کاندیدا شوند، هنوز قطعی نیست. ضمن اینکه در این دوره شاهد هیچ به اصطلاح «ستاره در حال برآمدنی» در هیچ یک از دو حزب نیستیم.  

▪️تا چه حد شهروندان آمریکا به بایدن نگاه مثبت دارند؟

نظرسنجی‌هایی که اخیرا انجام شده، مقبولیت عملکرد بایدن را پائین و در حدود ۴۰ درصد یا کمتر ارزیابی کرده‌اند. این درصد پائین شاید برای رئیس جمهوری با ده ماه سابقه کار، بی‌سابقه باشد. این گویای شکل گرفتن وضعیت خطرناکی برای بایدن و حزب دمکرات است. خاصه آنکه انتخابات میان دوره‌ای کنگره در نوامبر ۲۰۲۲ در پیش است و به‌طور معمول روسای جمهوری که نرخ مقبولیتشان در این حد پائین بوده، بین ۳۰ تا ۴۰ کرسی را در کنگره از دست داده‌اند. چنانچه این وضع ادامه یابد و نرخ مقبولیت بایدن رو به افزایش نگذارد، احتمال اینکه دموکرات‌ها کنترل کنگره را در انتخابات سال بعد از دست بدهند بسیار بالا خواهد بود.

 زنگ خطر در این رابطه با شکست دموکرات‌ها در انتخابات فرمانداری ویرجینیا و پیروزی ضعیف نامزد دمکرات در ایالت همیشه دمکرات نیوجرسی به صدا در آمده است. خروج آشفته و نابسامان آمریکا از افغانستان یکی از دلایل ناخشنودی شهروندان از کاخ سفید است. به علاوه، نرخ تورم به علت رونق سریع بعد از کم شدن شیوع کرونا و ناتوانی زنجیره عرضه ملی و جهانی در همگامی با گشایش‌ها رو به افزایش است و به حدود ۵ درصد رسیده که در مقایسه با نرخ تورم تقریباً صفر در یکی دو سال قبل از آن، خیلی بالا محسوب می‌شود. دموکرات‌ها امیدوارند که با تصویب لایحه یک تریلیون دلاری زیرساخت‌ها و نهایی شدن لایحه ۷/۱ تریلیون دلاری شبکه تامین اجتماعی در آینده نزدیک، شرایط تغییر کند و نرخ مقبولیت بایدن سیر صعودی بگیرد. اگر چنین نشود، آینده دمکرات‌ها، هم در انتخابات کنگره و هم در انتخابات ریاست جمهوری آینده ناروشن خواهد بود.


⭕ ️کانال مطالعات روابط بین الملل

@motaleeat_ravabt  ⭕️   

https://t.me/motaleeat_ravabt

‍ سقوط تاریخی ارزش ترکیه

زهرا شریف زاده عضو هیئت تحریریه مجله ایرانی روابط بین الملل

لیر ترکیه پس از اینکه طیب اردوغان از کاهش نرخ بهره دفاع کرد و قول داد که در "جنگ اقتصادی استقلال" خود برنده شود، علیرغم انتقادات گسترده و درخواست برای تغییر مسیر، بیش از 15 درصد کاهش یافت.لیر تا 13.45 در برابر دلار سقوط کرد و برای یازدهمین بار متوالی به پایین ترین سطح خود رسید.امسال نیز 42 درصد از ارزش خود را از دست داده است که بیش از 22 درصد کاهش داشته است.اکنون این سوال مطرح است که چه چیزی باعث سقوط ارزش لیر در ترکیه شده است؟و پاسخ احتمالی به این سوال آن است که بی ثباتی سیاسی در ترکیه و افزایش تنش های دیپلماتیک با آمریکا از دلایل سقوط ارزش لیر در این کشور است.

جنبه های زیادی وجود دارد که می تواند با بحران مرتبط باشد. اینها عمدتاً تصمیمات سیاسی هستند که هنگام اتخاذ سیاست هایی برای غلبه بر مسائل مربوط به روابط داخلی و بین المللی اتخاذ می شوند.

ادامه مطلب در لینک زیر👇👇👇

https://b2n.ir/fallenlirar2021

🔸 لینک دسترسی به سایت فارسی

http://www.iirjournal.ir



⭕️ کانال مطالعات روابط بین الملل

https://t.me/motaleeat_ravabt