🔴 یک گام دیگر تا فروغلطیدن در #نظام_سلطه!
🔻#کنوانسیون_UPOV چگونه پای شرکتهای استعماری چندملیتی را در بخش کشاورزی ایران باز می‌کند؟
◀️ در خبرها آمده، امروز قرار است لایحه پیوستن ایران به کنوانسیون حمایت از ارقام جدید گیاهی (UPOV) در دستور کار مجلس شورای اسلامی قرار گیرد.
◀️ اتحادیه UPOV با هدف تخصیص حقوق انحصاری برای به‌نژادگران گیاهی (شرکتهای چند ملیتی) ایجاد شده است یعنی اگر کشاورزی بخواهد از بذری که به نام فرد یا شرکت دیگری ثبت شده است، استفاده کند، باید مبلغی تحت عنوان #حق_استفاده به شرکت مذکور بپردازد!
◀️ در حال حاضر كه بيشترين سرمايه‌گذاري در بخش به‌نژادي گياهان در دست شركت‌هاي چند مليتي بذر است و ایران صادر کننده بذر نبوده و قسمت اعظم بذرِ محصولاتِ مختلف، از خارج از کشور، وارد می‌شود، آیا پیوستن به این کنوانسیون معنایی جز حمایت از شرکتهای #چند_ملیتی فعال در این عرصه دارد؟
◀️ به عبارت دیگر علاوه بر قیمت بذری که تا کنون پرداخت می‌کردیم باید حقوق و مزایای بیشتری به طرف خارجی تقدیم کنیم؛ کدام انسان #عاقلی می‌پذیرد در کشور قانونی تصویب کنیم که نتیجه آن، حق و حقوق و سود بیشتر برای شرکتهای چندملیتی باشد؟
◀️ ولی اله محمدی، استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه تهران در این‌باره می‌گوید: حدود ۸۰ درصد کشاورزان ایران خرده پا هستند که از مزرعه خود برای سال بعد بذرگیری می‌کنند و در صورت عضویت همه آنها مجبور به پرداخت مبلغی به شرکتهای خارجی خواهند شد. در نتیجه در صورت تخلف، صدها پرونده حقوقی در مجامع بین‌المللی علیه ایران طرح خواهد شد.
◀️ این استاد دانشگاه تهران به نکته مهم و دردناکی هم اشاره کرده و توضیح می‌دهد که بذر بسیاری از ارقام بومی مانند گندم، شبدر، یونجه، گیاهان دارویی و ... در سال های گذشته از کشور خارج شده‌اند و هم اکنون توسط شرکتهای خارجی به عنوان رقم ثبت شده‌اند، پس در صورت عضویت در کنوانسیون، حتی برای کشتِ همین ارقام ایرانی (مانند شبدر ایرانی) هم مجبور به پرداخت مبلغی به طرف‌های خارجی خواهیم شد!!
◀️ بدیهی است که نتیجه پذیرش این کنوانسیون چیزی جز تضعیف بیش‌ترِ بخش #کشاورزی و فرصت دادن به شرکتهای چند ملیتی برای جولان دادن در بخش کشاورزی ایران نیست. بخشی که #امنیت_غذایی کشور به آن وابسته بوده و در صورتِ باز شدن پای شرکتهای #استعماری به این بخش می‌تواند بحرانهای زیادی برای کشور ایجاد کند!
◀️ پیوستن دومینووار به کنوانسیون‌ها و معاهدات مختلف این پرسش را ایجاد می‌کند که این عضویت‌های فله‌ای (پالرمو، FATF، 2030 و ...) چه نسبتی با منافع عمومی مردم و نیز اهداف کلان انقلاب اسلامی در #مبارزه با نظام سلطه دارد؟
🎬 @Mostazafin_TV
🔻#کنوانسیون_UPOV چگونه پای شرکتهای استعماری چندملیتی را در بخش کشاورزی ایران باز می‌کند؟
◀️ در خبرها آمده، امروز قرار است لایحه پیوستن ایران به کنوانسیون حمایت از ارقام جدید گیاهی (UPOV) در دستور کار مجلس شورای اسلامی قرار گیرد.
◀️ اتحادیه UPOV با هدف تخصیص حقوق انحصاری برای به‌نژادگران گیاهی (شرکتهای چند ملیتی) ایجاد شده است یعنی اگر کشاورزی بخواهد از بذری که به نام فرد یا شرکت دیگری ثبت شده است، استفاده کند، باید مبلغی تحت عنوان #حق_استفاده به شرکت مذکور بپردازد!
◀️ در حال حاضر كه بيشترين سرمايه‌گذاري در بخش به‌نژادي گياهان در دست شركت‌هاي چند مليتي بذر است و ایران صادر کننده بذر نبوده و قسمت اعظم بذرِ محصولاتِ مختلف، از خارج از کشور، وارد می‌شود، آیا پیوستن به این کنوانسیون معنایی جز حمایت از شرکتهای #چند_ملیتی فعال در این عرصه دارد؟
◀️ به عبارت دیگر علاوه بر قیمت بذری که تا کنون پرداخت می‌کردیم باید حقوق و مزایای بیشتری به طرف خارجی تقدیم کنیم؛ کدام انسان #عاقلی می‌پذیرد در کشور قانونی تصویب کنیم که نتیجه آن، حق و حقوق و سود بیشتر برای شرکتهای چندملیتی باشد؟
◀️ ولی اله محمدی، استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه تهران در این‌باره می‌گوید: حدود ۸۰ درصد کشاورزان ایران خرده پا هستند که از مزرعه خود برای سال بعد بذرگیری می‌کنند و در صورت عضویت همه آنها مجبور به پرداخت مبلغی به شرکتهای خارجی خواهند شد. در نتیجه در صورت تخلف، صدها پرونده حقوقی در مجامع بین‌المللی علیه ایران طرح خواهد شد.
◀️ این استاد دانشگاه تهران به نکته مهم و دردناکی هم اشاره کرده و توضیح می‌دهد که بذر بسیاری از ارقام بومی مانند گندم، شبدر، یونجه، گیاهان دارویی و ... در سال های گذشته از کشور خارج شده‌اند و هم اکنون توسط شرکتهای خارجی به عنوان رقم ثبت شده‌اند، پس در صورت عضویت در کنوانسیون، حتی برای کشتِ همین ارقام ایرانی (مانند شبدر ایرانی) هم مجبور به پرداخت مبلغی به طرف‌های خارجی خواهیم شد!!
◀️ بدیهی است که نتیجه پذیرش این کنوانسیون چیزی جز تضعیف بیش‌ترِ بخش #کشاورزی و فرصت دادن به شرکتهای چند ملیتی برای جولان دادن در بخش کشاورزی ایران نیست. بخشی که #امنیت_غذایی کشور به آن وابسته بوده و در صورتِ باز شدن پای شرکتهای #استعماری به این بخش می‌تواند بحرانهای زیادی برای کشور ایجاد کند!
◀️ پیوستن دومینووار به کنوانسیون‌ها و معاهدات مختلف این پرسش را ایجاد می‌کند که این عضویت‌های فله‌ای (پالرمو، FATF، 2030 و ...) چه نسبتی با منافع عمومی مردم و نیز اهداف کلان انقلاب اسلامی در #مبارزه با نظام سلطه دارد؟
🎬 @Mostazafin_TV
🖊 علی پزشکی: (+)
◀️ امروز داشتم به این فکر می‌کردم که در طول دو سال گذشته که دانشگاه‌ها در اثر شیوع #کرونا تقریبا تعطیل بودند، آیا جامعه فقدان فعالیت آنها را احساس کرد؟
🔹 اگر یک روز پاکبانان #شهرداری به سر کار نروند، احتمالاً همه مردم نیاز خود را به آنها حس خواهند کرد، اما آیا چنین ضرورتی را مثلاً نسبت به دانشکده‌های تغذیه هم احساس می‌کنند؟
🔹 حقیقت آن است که نهاد #دانشگاه در کشور ما هرگز به دنبال طرح مسأله ساخته نشده، بلکه از روی نمونه‌های غربی ترجمه شده و به همین دلیل چندان گره‌ای هم از مشکلات‌مان باز نمی‌کند.
.
🔹 دانشگاهی که فلسفه اصلی آن پاسخ به مسائل #جامعه بود، اینک دیواری به دور خود کشیده و روزبه‌روز از جامعه بیگانه‌تر می‌شود. نظام ارتقاء آن نه بر پایه حل مشکلات مردم بلکه بر اساس تعداد مقالات بنا نهاده شده و از دانشجوی سال اول تا استادتمام، فکر و ذکرشان اکسپت گرفتن از فلان ژورنال خارجی شده.
🔹 از آنجایی که بودجه‌های پژوهشی نیز به شیر #نفت متصل‌اند، کارآمدی و سودمندی نتایج مقالات یا اخذ گرنت از صنعت نیز چندان محلی از اعراب ندارد. با وجود اینکه در دنیا بیش از ۱۰۰ جایزه علمی وجود دارد که هیچ‌یک از شاخص‌های ISI استفاده نمی‌کنند، در جشنواره‌های #علوم_پزشکی ما همچنان ملاک برگزیده شدن، شاخص‌های #علم_سنجی است!
.
🔹 اینجاست که دانشکده تغذیه‌ای را می‌بینی که از نظر کمیت و کیفیت مقالات امتیازات بالایی را کسب می‌کند، اما پیرامون آن مردم از #ناامنی_غذایی، سوءتغذیه، و انواع بیماری‌های مرتبط با تغذیه ناسالم رنج می‌برند. این یعنی چنین دانشکده‌ای برای خود #رسالت_اجتماعی قائل نیست و اساساً برای درمان دردهای مردم به وجود نیامده.
🔹 در شرایط فعلی که طبق گزارش مرکز آمار، #تورم نقطه‌ای گروه خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها به ۶۲٪ رسیده و بسیاری از طبقات فرودست جامعه در تهیه ساده‌ترین اقلام غذایی مانده‌اند، صدای چند انجمن علمی، استاد، یا فارغ‌التحصیل تغذیه درآمده؟ مگر نه اینکه رسالت اصلی ما کاستن باری از مشکلات تغذیه‌ای مردم بوده؟
.
🔹 به راستی دانشکده‌های تغذیه تاکنون چند کمپین ملی مؤثر برای آگاهی‌بخشی به شهروندان در حوزۀ غذا و تغذیه برگزار کرده‌اند؟ برای چند مسئول و سیاستمدار از اهمیت #امنیت_غذایی در ارتقاء سلامت مردم گفته‌اند؟
🔺 تا چه اندازه از ظرفیت رسانه‌ها، انجمن‌های مردم‌نهاد، هنرمندان، احزاب سیاسی، بخش خصوصی و ... برای جهت‌دهی به رفتارهای سالم تغذیه‌ای مردم استفاده کرده‌اند؟ در میان دغدغه‌هایمان پیرامون #ایمپکت_فاکتور و #اچ_ایندکس کاش فرصتی هم برای تأمل به چنین سؤالاتی پیدا کنیم...
🎬 @Mostazafin_TV
◀️ امروز داشتم به این فکر می‌کردم که در طول دو سال گذشته که دانشگاه‌ها در اثر شیوع #کرونا تقریبا تعطیل بودند، آیا جامعه فقدان فعالیت آنها را احساس کرد؟
🔹 اگر یک روز پاکبانان #شهرداری به سر کار نروند، احتمالاً همه مردم نیاز خود را به آنها حس خواهند کرد، اما آیا چنین ضرورتی را مثلاً نسبت به دانشکده‌های تغذیه هم احساس می‌کنند؟
🔹 حقیقت آن است که نهاد #دانشگاه در کشور ما هرگز به دنبال طرح مسأله ساخته نشده، بلکه از روی نمونه‌های غربی ترجمه شده و به همین دلیل چندان گره‌ای هم از مشکلات‌مان باز نمی‌کند.
.
🔹 دانشگاهی که فلسفه اصلی آن پاسخ به مسائل #جامعه بود، اینک دیواری به دور خود کشیده و روزبه‌روز از جامعه بیگانه‌تر می‌شود. نظام ارتقاء آن نه بر پایه حل مشکلات مردم بلکه بر اساس تعداد مقالات بنا نهاده شده و از دانشجوی سال اول تا استادتمام، فکر و ذکرشان اکسپت گرفتن از فلان ژورنال خارجی شده.
🔹 از آنجایی که بودجه‌های پژوهشی نیز به شیر #نفت متصل‌اند، کارآمدی و سودمندی نتایج مقالات یا اخذ گرنت از صنعت نیز چندان محلی از اعراب ندارد. با وجود اینکه در دنیا بیش از ۱۰۰ جایزه علمی وجود دارد که هیچ‌یک از شاخص‌های ISI استفاده نمی‌کنند، در جشنواره‌های #علوم_پزشکی ما همچنان ملاک برگزیده شدن، شاخص‌های #علم_سنجی است!
.
🔹 اینجاست که دانشکده تغذیه‌ای را می‌بینی که از نظر کمیت و کیفیت مقالات امتیازات بالایی را کسب می‌کند، اما پیرامون آن مردم از #ناامنی_غذایی، سوءتغذیه، و انواع بیماری‌های مرتبط با تغذیه ناسالم رنج می‌برند. این یعنی چنین دانشکده‌ای برای خود #رسالت_اجتماعی قائل نیست و اساساً برای درمان دردهای مردم به وجود نیامده.
🔹 در شرایط فعلی که طبق گزارش مرکز آمار، #تورم نقطه‌ای گروه خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها به ۶۲٪ رسیده و بسیاری از طبقات فرودست جامعه در تهیه ساده‌ترین اقلام غذایی مانده‌اند، صدای چند انجمن علمی، استاد، یا فارغ‌التحصیل تغذیه درآمده؟ مگر نه اینکه رسالت اصلی ما کاستن باری از مشکلات تغذیه‌ای مردم بوده؟
.
🔹 به راستی دانشکده‌های تغذیه تاکنون چند کمپین ملی مؤثر برای آگاهی‌بخشی به شهروندان در حوزۀ غذا و تغذیه برگزار کرده‌اند؟ برای چند مسئول و سیاستمدار از اهمیت #امنیت_غذایی در ارتقاء سلامت مردم گفته‌اند؟
🔺 تا چه اندازه از ظرفیت رسانه‌ها، انجمن‌های مردم‌نهاد، هنرمندان، احزاب سیاسی، بخش خصوصی و ... برای جهت‌دهی به رفتارهای سالم تغذیه‌ای مردم استفاده کرده‌اند؟ در میان دغدغه‌هایمان پیرامون #ایمپکت_فاکتور و #اچ_ایندکس کاش فرصتی هم برای تأمل به چنین سؤالاتی پیدا کنیم...
🎬 @Mostazafin_TV