✔️تجربۀ قدسی چیست؟

✍️ مصطفی ملکیان

🔹 اگر بخواهم با مثال درخت عرض کنم، بايد بگويم
هرگاه شکوفه توانست به ساير اجزای درخت طوری بنگرد که گويی شکوفه‌اند و به خودش طوری بنگرد که گويی ساير اجزای درخت است آن گاه شکوفه تجربۀ عرفانی پيدا می‌کند. من به اين صورت عرض می‌‌کنم که تواضع یعنی من به خودم طوری نگاه کنم که گویی شما هستم و احسان یعنی به شما طوری نگاه کنم که گویا خودم هستم. اگر واجد این دو شدم من کشف و شهود عرفانی پیدا می‌کنم. اگر شما در بلیط بخت‌آزمایی صد ملیون تومان برنده شوید، من شاد نمی‌شوم. تواضع این است که چنان‌چه من نیز مبلغی را برنده شدم شاد نشوم. احسان درست خلاف این است.

🔹 اگر من دستم خون بیفتد به سرعت برای رفع آن می‌دوم، حالا اگر دست شما خون افتاد و من به همان سرعت رفتم، یعنی طوری به شما می‌نگرم که گویی منم. این یعنی احسان. بنابراین، اگر این تواضع و احسان در ما راسخ شود و به خوبی‌های خود طوری نگاه کنیم که گویی خوبی‌های دیگری است و به مصیبت‌های دیگران چنان نگاه کنیم که انگار بر ما وارد شده، در این صورت تجربه‌ای که گفتید[=تجربۀ قدسی] حاصل می‌شود. چرا که کم کم در فرآیند تواضع و احسان، انسان از خود خالی شده است..»



❇️ کتاب «دین، معنویت و روشنفکری دینی»| صفحۀ ۶۳ |
گزیده از گفت‌وگو با مجلۀ آبان | شمارۀ ۱۴۴ |بهمن‌ماه ۱۳۸۱

@mostafamalekian

✅ پرسش‌هایی درباره ایده ایماژ
✍️مهدی فولادگر


اخیرا در شبکه‌های اجتماعی، بخشهایی از سخنرانی استاد ملکیان درباره ایماژ در زندگی بازنشر و مورد توجه قرار گرفته است. این سخنان در واقع برشی است از جلسه سوم درس‌گفتارهای اضطراب که پیشتر توسط ایشان در سال ۹۸ و در ونکوور کانادا ایراد شده است. از آنجا که ایشان در مباحث دیگر از جمله ذیل مفهوم خودشکوفایی این ایده را پی‌ گرفته‌اند، به نظر می‌رسد پاسخ به این پرسش‌ها و ملاحظات، بتواند به ایضاح این مفهوم کمک کند:



۱- تاچه میزان واقعیت یا پدیده اجتماعی اجازه کنشگری و انتخاب ایماژ به ما می‌دهد؟ به عبارت دیگر چنانچه ایماژها "برساخته‌های اجتماعی" هستند که از طریق فرآیند یادگیری-یاددهی و یا جامعه‌پذیری به ما منتقل شده، تا چه میزان کنشگری ما در "واسازی" این تصاویر و بازتعریف نگرش‌مان به هستی، امکان‌پذیر است و بالاتر از این، آیا می‌توان مثلا فردی با ذهن قالبی، متعصب و شکل‌یافته با ایماژ بازار را به سر دیگر طیف نگرشی یعنی ایماژ رقص، رهنمون شد؟ به خصوص در زمانه‌ای که پویایی و جریان جامعه بر اساس عقلانیت حسابگرانه طراحی شده است. وقتی حتی پارادایم غالب بر تفکر (شامل اندیشه‌ها، روش‌ها، رویکردها و گفتگوها) مبتنی بر عقل ابزاری است، که محور آن هدف است، چند درصد قشرهای مختلف جامعه، قادرند از سیطره این اندیشه پیروز، رهایی یابند؟ (ابهام جامعه‌شناختی موضوع)


۲- از کجا که هزینه این رهایی برای کنشگران پیشرو، بیش از فواید احتمالا روانی‌اش نباشد؟ در واقع ممکنست ایماژ رقص در بُعدی، رهایی‌بخش باشد و از اضطراب‌های شماری از افراد بکاهد اما در مجموع فرد را به عنوان وصله ناچسب جامعه، دچار داغ ننگ می‌کند: "دیوانه است"، "دل خوشی دارد"، "نفسش از جای گرم برمی‌خیزد" و ده‌ها صفت تمایزبخش دیگر که به انزوای فرد منجر می‌شود که خود اضطراب تنهایی و پوچی را به همراه می‌آورد ( ابهام اگزیستانسیال موضوع).

۳- چه تفاوت‌ها و شباهت‌هایی میان ایده ایماژ و سایر نگرش‌های معرفتی (اعم از فرهنگی، آیینی، ارزشی و مناسکی) وجود دارد و آیا این موضوع، خوانش یا ترجمانی از ایده‌های عمیق‌ فلسفی مثل رواقی‌گری نیست که تنها تفاوت آن، برخورداری از ژرفای کمتر است که عامه‌پسندی ایده‌های عمیقتر را در پی دارد؟(ابهام جایگاه فلسفی ایده)


۴- در صورتی که امکان و شرایط ترویج و عمومیت چنین ایده‌ای در جامعه فراهم شود، فراگیری آن تا چه میزان مطلوب است؟ آیا اگر ایماژ کل جامعه به یک هیئت و قالب درآید این موضوع به یکسان شدن ذائقه جمعی و الگوهای مشابه و عام رفتاری منجر نمی‌شود؟ تا چه میزان همه‌گیر شدن این ایماژ خاص، برای جامعه مفید است و در صورتی که اکثر جامعه دارای ایماژ رقص یا زندان یا بازار باشند، به طرد و حذف نگرش‌های بدیل و رقیب و اقلیت‌ دست نمی‌زنند و همین رخداد، به معنای ظهور کلان‌روایت‌هایی نیست که تکثرگرایی و گروه‌های حاشیه را حذف/بی‌صدا می‌کنند (ملاحظات اخلاقی درباره ترویج ایده).

۵- با فرض امکان حصول چنین ایماژی برای افراد جامعه، چگونه می‌توانیم در بعد فردی، شخصیت و ظرفیت درونی خودمان را به حدی ارتقا دهیم که بتوانیم صاحب چنین ایماژی شویم؟ آیا به مقدماتی نیاز است که ما را برای کسب چنین ایماژی آماده‌تر کند یا نیاز است رشد و آمادگی‌های ذهنی-روانی از پیش انجام پذیرد؟(ابهام پراگماتیستی ایده)

۶- اگر نگرش‌ها/ایماژهای شخصی‌شده قابلیت پذیرش عام نداشته باشد و با جامعه و پدیده‌های اجتماعی واقعی آن، متناسب نبوده و حتی در تضاد باشد آیا در سطح آمال و آرزوهای فردی باقی نمی‌ماند و خود نمی‌تواند عامل احساس ناکامی شود؟ یعنی به جای اینکه کارکرد مثبت فردی و جمعی پیدا کند، برای فرد و جامعه، به کژکارکرد تبدیل شود؟ به خصوص اگر فرد جزء گروه‌های مرجع اجتماعی باشد و ایماژهای او فقط در حوزه فردیت خود او باقی نماند و بعد اجتماعی پررنگی پیدا کند؟



@naghedChannel

🍃🍃اثر ماندگار و زحمت بسیار

✍️مصطفی ملکیان

🔹یکی از اساتید پیر دانشگاه تهران به من می گفت- راجع به یک شخص دیگری داشت صحبت میکرد- که«هر ماه یکی دو سه مقاله از فلانی منتشر می شود.من نمی فهمم چه جوری چنین چیزی ممکن است.من 8 ماه شبانه روز کار کردم و تنها یک مقاله تهیه کردم و حالا که چاپ شده 27 صفحه مجله از کار در آمده است.8 ماه هم لاینقطع روی آن کار کردم.ولی از فلان شخص ماهی یکی دوتا مقاله منتشر میشود.اینها چه جوری کار می کنند؟!»من هیچی نگفتم و نمی خواستم وارد بحث شوم.بعد خود ایشان توجهی داد و گفت:«بله،کار آکادمیک با کار ژورنالیستی فرق می کند.کار ژورنالیستی این جوری است که میشود این کارها را کرد.»

🔹عرض بنده هم همین است که در حیطه فلسفه،اگر آدم بخواهد واقعا کار آکادمیک و جدی بکند آن وقت واقعا همینطور است؛زحمت دارد و کار زیاد میبرد.آقای ولفسون(wolfson) کتاب کوچکی نوشته است به نام تاثیر کلام اسلامی بر کلام یهودی.این کتاب تقریبا 250 صفحه است.ایشان در مقدمه این کتاب گفته است که من بر روی صورت بندی و فراهم آوردن مواد خام این کتاب 9 سال کار کردم ولی حاصلش 250 صفحه کتاب است.اما 250 صفحه کتابی که واقعا و انصافا اگر شما بخواهید یک نکته اش را عوض کنید خیلی باید فعالیت کنید.نمی گویم محال است؛نمی خواهم بگویم ولفسون معصوم بوده ولی اینقدر باید تحقیق بکنید تا بتوانید یک نکته اش را بگویید غلط است.

🔹اونامونو یک جا جمله ای می گوید راجع به پوزیتیویست ها.می گوید:این پوزیتیویست ها مثل یک حلاج اند.یعنی مثل یک پنبه زن اند که یک لحاف در اختیارشان قرار می گیرد.حلاج ماهر آن کسی است که بفهمد که تا یک حدی این لحاف را باید بزند.اما حلاج اگر ناوارد باشد،چنان این پنبه را می زند و می زند که یکبار نگاه می کنیم،می بینیم که دیگر لحافی در کار نیست.تمام پنبه ها غبار شده است و رفته است هوا.پوزیتیویست ها هم اینقدر عالم را زدند و اینقدر زدند که الان هیچی از عالم باقی نمانده است.

🔹اکثر چیزهایی که من و امثال من می نویسیم،اگر یک حلاج بیکار پیدا بشود- باور کنید- و بیاید سراغ مقاله من و بگوید ما می خواهیم مقاله ملکیان را مورد نقادی قرار بدهیم آن وقت از آن مقاله چیزی باقی نمی ماند!اکثر ماها واقعا به گفته شکسپیر هیاهو بر سر هیچ می کنیم یعنی اول یک چیزهایی می گوییم ولی وقتی مورد مداقه ها قرار می دهیم می بینیم هیچی تهش نمی ماند.اما خب البته من از طریق اینها نان خورده ام!نام و نان و شهرت و محبوبیت و قدرت و میز و پُست و مقام به دست آورده ام!دکتر فلان و پروفسور بهمان شده ام!اما بحث بر سر این است که «فردا که پیشگاه حقیقت شود پدید/شرمنده رهروی که عمل بر مجاز کرد.»

🔹کارهایی علمی و ماندگار کارهایی است که اینجوری در نیاید.منشی گوستاو فلوبر- نویسنده رمان سالامبو- در شرح حال فلوبر می گوید:من در مدت 11 سال که پیش فلوبر کار کردم بیش از یک میلیون صفحه کاغذ از ایشان پاره کردم تا اینکه در آخر،این رمان 400 صفحه ای از کار درآمد.یعنی جلاد طبع خودش بوده است و میگفته که من باید چیزی بنویسم که در عالم ماندگار شود.

❓❓اگر محققین این روش را در پیش بگیرند شاید هم هیچ گاه موفق نشوند.

🔹پاسخ:چرا،به نظر من اگر کسی اینگونه در زندگی اش مشی کند،سراغ موضوعات بسیار ریز می رود ولی آنها را تا اعماقش می کاود.ما برعکس می کنیم؛سراغ موضوع بسیار وسیع می رویم اما فقط به اندازه دو انگشت آنرا می کاویم،بلکه دو انگشت هم نمی کاویم!اسپینوزا بر روی کتاب«اخلاق»اش 22 سال کار کرد.خودتان می دانید ترجمه فارسی آن(اخلاق،ترجمه دکتر محسن جهانگیری)یک کتاب 300 صفحه ای شد.با این حال او 22 سال روی آن کار کرد.خب اگر من و شما باشیم در 22 سال،چهل پنجاه جلد کتاب تالیف می کنیم.ولی خب چه جور تالیفی؟تالیفی که اصلا قبل از اینکه خودمان بمیریم،کتابمان مرده است!اما یک تالیف هم مثل«اخلاق» اسپینوزاست که هنوز هم در آکادمی ها محل بحث و دقت و مداقه است و روی آن مطالعه می کنند.

🌷🌷مصطفی ملکیان،روش تحقیق در فلسفه

@mostafamalekian

✅درسگفتار «اصطلاحات فلسفی» استاد مصطفی ملکیان، سال 1401

➖تذکر: جلسات این درسگفتار ناقص است و تکمیل نشده است.

🔈دانلود فایل های صوتی جلسات:

1️⃣ مقدمه

2️⃣ توصیف: بخش اول

3️⃣ توصیف: بخش دوم

4️⃣ تبیین: بخش اول

5️⃣ تبیین: بخش دوم

6️⃣ تعریف: بخش اول

7️⃣ تعریف: بخش دوم

8️⃣ تعریف: بخش سوم


🎥 دانلود فایل های تصویری جلسات:

1️⃣ مقدمه

2️⃣ توصیف: بخش اول

3️⃣ توصیف: بخش دوم

4️⃣ تبیین: بخش اول

5️⃣ تبیین: بخش دوم

6️⃣ تبیین: بخش سوم

7️⃣ تعریف: بخش اول





➖جلسات این درسگفتار به مرور زمان آپدیت خواهند شد.

✖️برگزار شده توسط: مؤسسه فرهنگی فرزانه ، مؤسسه خانه دوستان آشنا

@mostafamalekian

💢سخنرانی مصطفی ملکیان در رونمایی از کتاب "فلسفه سیاسی: درآمدی کامل"

📌دکتر جواد حیدری، مترجم این کتاب و استاد مصطفی ملکیان، ویراستار علمی آن، در برنامه‌ روز سه‌شنبه، ١٧ خرداد ماه ١۴٠١ که در مؤسسه سروش مولانا برگزار شد، در مورد این کتاب و اهمیت آن سخن گفتند.
#مؤسسه_سروش_مولانا #مؤسسه_فرهنگی_فرزانه
@sorooshemewlana
@mostafamalekian

✅سلسله عکس نوشت های «آموزه های رواقی»
✍️مصطفی ملکیان
@mostafamalekian

1⃣سلسله عکس نوشت های «آموزه های رواقی»
✍️مصطفی ملکیان
@mostafamalekian

☑️سخنرانی های مصطفی ملکیان در روزهای آینده

1️⃣ سخنرانیِ درباره‌ی کتابِ «دیگردوستیِ مؤثر» نوشته‌ی پیتر سینگر

زمان: جمعه سوم تیرماه ۱۴۰۱
مکان: اصفهان، سالن همایش‌های سیتی سنتر، ساعت 11 الی 14

توجه: برای شرکت در این همایش به سایت دبیرستان اقتصاد مراجعه فرمایید:
https://formafzar.com/form/gcunx

2️⃣سخنرانی درباره کتاب «الگوگرایی در اخلاق» نوشته لیندا زگزبسکی، کاری از نشر کرگدن
سخنرانان:مصطفی ملکیان، امیرحسین خداپرست
زمان: سه شنبه، ۷ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۱۶
برگزاری جلسه در پیج اینستگرامی: شهر کتاب تهران

@mostafamalekian

2️⃣سلسله عکس نوشت های «آموزه های رواقی»
✍️مصطفی ملکیان
@mostafamalekian

3️⃣سلسله عکس نوشت های «آموزه های رواقی»
✍️مصطفی ملکیان
@mostafamalekian

🔈 بررسی مبانی فلسفی و اخلاقی امور نیکوکارانه | مصطفی ملکیان|آکادمی آگاپه| جلسه چهارم| اردیبهشت 1401
جلسات برگزار شده: 1 ، 2 ، 3 ، 4
@mostafamalekian
@agapenetwork

🔈 بررسی مبانی فلسفی و اخلاقی امور نیکوکارانه | مصطفی ملکیان|آکادمی آگاپه| جلسه پنجم| اردیبهشت 1401
جلسات برگزار شده: 1 ، 2 ، 3 ، 4
@mostafamalekian
@agapenetwork

✅ ضرورت جمع عقلانیت و اخلاق |گفتار مصطفی ملکیان در نشست رونمایی از کتاب فلسفه سیاسی

➖برگزار کننده: مؤسسه فرهنگی سروش مولانا - گزارش: روزنامه اعتماد- 17 خرداد 1401

🔹مصطفی ملکیان، پژوهشگر نام‌آشنای فلسفه و اخلاق در ایران در یک دهه اخیر، عمدتا بر اصالت فرهنگ و اولویت فرد و توجه به درونیات انسان یعنی باورها، احساسات و خواسته‌های او تاکید داشته و کمتر به اصلاحات اجتماعی و مهم‌تر از آن نهاد سیاست پرداخته است. از این رو مقدمه تحلیلی و خواندنی او بر کتاب «فلسفه سیاسی» (درآمدی کامل) می‌تواند نشان‌گر چرخش یا تحولی -ولو ناچیز- در دیدگاه‌های او تلقی شود. او البته در بخش پرسش و پاسخ نشست رونمایی این کتاب به روشنی گفت که قبلا به اهمیت سعادت جمعی به عنوان شرط حصول سعادت فردی، کمتر توجه داشته است. ملکیان البته بلافاصله تاکید کرد، هنوز هم میزان تاثیر قوت فرد را در برابر جامعه کم نمی‌داند و اصلاح فرهنگی را پایدارتر و ماندگارتر تلقی می‌کند، ضمن آنکه معتقد است اصلاحات سیاسی و اجتماعی تنها موجبات سعادت فردی را ایجاب می‌کند و لذت و بهروزی بالفعل به خود شهروندان بستگی دارد. آنچه می‌خوانید گزارشی از سخنرانی مصطفی ملکیان در جلسه رونمایی کتاب «فلسفه سیاسی» (درآمدی کامل) نوشته فیل پاروین و کلر چمبرز است که با ترجمه روان و دقیق جواد حیدری، مترجم و پژوهشگر علوم سیاسی منتشر شده و انتشارات سروش مولانا آن را منتشر کرده است.
➖گزارش:محسن آزموده ( @zamaneyebarkhord )


@mostafamalekian
@sorooshemewlana


👈 جهت مشاهده متن کامل مصاحبه کلیک کنید:

✅ معرفی کتاب شادکام زیستن|کسونیا لوبامیرسکی|#کتاب توصیه شده توسط مصطفی ملکیان| ترجمه محسن زندی

🔻درباره کتاب به قلم مترجم:

🔹زندگی خوب چیست؟ برای رسیدن به زندگی خوب چه باید کرد؟ یافتنِ پاسخ برای دو پرسش بالا، بخش زیادی از تلاش‌های تاریخ اندیشه بشر را به خود اختصاص داده است؛ از فلسفه و اخلاق و علوم انسانی و اجتماعی و پزشکی گرفته، تا صنعت و سیاست‌گذاری‌های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، و سیاسی حکومتها.

🔹روان‌شناسی مثبت‌نگر، شاخه تازه‌ای از علم تجربی است که می‌کوشد از سویی با چارچوب نظری اخلاق فضیلت ارسطویی، و از سوی دیگر با روش‌های پذیرفته‌شده رایج در جریان اصلی علوم تجربی انسانی به پرسش‌های بالا پاسخی دهد که هم درخورِ زندگی انسان مدرن باشد، و هم ریشه‌های سنتی تکاملی او را نادیده نگیرد. هدف روان‌شناسی مثبت‌نگر عبارت است از: «فهم، آزمودن، کشف و ارتقای عوامل تسهیل‌کننده رشدِ افراد و جوامع». از این رو، تجربه‌های مثبت را در سه سطحِ درونی، فردی، و گروهی؛ و در سه مقطعِ گذشته، حال و آینده می‌کاود.

🔹این شاخه نوپای علمی دارای چند کتاب کلاسیک است که به منزله استخوان‌بندی یا قانون اساسی آن می‌باشند.
مهم‌ترین کتاب این رشته، که به عبارتی کتابِ مقدس آن است، نوشته‌ای است از بنیان‌گذار این رشته، مارتین سلیگمن و همکار او کریستوفر پیترسن، با نام «طبقه‌بندی توانمندی‌های مَنِش و فضیلت‌های انسانی؛ راهنمای تشخیصی و آماری»

🔹این کتاب بر آن است که رازِ زندگی خوب، شناخت توانمندی‌های هر فرد، و زندگی بر اساس توانمندی‌ها است؛ البته، توانمندی‌هایی که در چارچوب فضیلت‌های انسانی قرار دارند. سپس برای تشخیص توانمندی‌های فردی به ارائه تستی معتبر می‌پردازد و راهکارهای پرورش هر توانمندی‌ها را بر اساس یافته‌های علوم تجربی ارائه می‌دهد.
دیگر کتاب مهم این رشته، که به منزله رساله‌ای عملی برای زندگی خوب است، محصول 18 سال کار پژوهشی و آزمایشی دانشمندِ مشهور این رشته، خانم سونیا لوبامیرسکی است، که در چارچوب نظری کتاب پیشین نگاشته شده است. عنوان این کتاب عبارت است از:
The How of Happiness
A Scientific Approach to Getting the Life You Want

🔹که با عنوان «راهنمای عملی شادکام زیستن» از سوی انتشارات رشد منتشر شده است. این کتاب «زندگی خوب» را «زندگی فضیلتمند» می‌شمارد که مهم‌ترین شاخصه آن عبارت است از مفهومی به نام «شادکامی». شادکامی، پدیده‌ای فراتر از شادی‌ها و لذت‌های هیجانی است که هر انسانی به آن نیاز دارد. به عبارتی، شادکامی آمیزه‌ای از به‌باشی لذت‌گرا و فضیلت‌گرا است. به تعبیر سلیگمن، شادکامی واقعی، ترکیبی از زندگی لذت‌بخش، زندگی متعهدانه، و زندگی معنادار است (بنگرید به مقدمه تفصیلی مترجم بر کتاب توانمندی‌های منش).

🔹کتاب «راهنمای عملی شادکام زیستن» سه ویژگی برجسته دارد:
نخست آنکه، یک راهنمای علمی معتبر برای شناسایی زندگی خوب است.
دوم آنکه، یک راهنمای عملی مناسب برای شناسایی راهکارهایی است که می‌تواند به زندگی خوب بینجامد.
و سوم آنکه، بنابر ادعای نویسنده دانشمند کتاب، هیچ ادعایی در این کتاب طرح نشده است مگر آنکه بر اساس روش‌ها و یافته‌های معتبر علوم تجربی باشد. بر همین اساس است که کتاب، هم به نقش عناصر ژنتیکی در ایجاد زندگی شادکام یا ناشادکام توجه دارد، هم به نقش عوامل محیطی و اجتماعی، و هم به میزان نقش اختیار و انتخاب‌های فردی. در هیچ کدام نه غلوّ می‌کند، و نه آنها را نادیده می‌گیرد.
علمی و عملی بودن کتاب «راهنمای عملی شادکام زیستن»، آن را برای تمام اقشار مناسب و مفید ساخته است. خواندن این کتاب را به هر قشر و طبقه و سن و سالی توصیه می‌کنیم.

➖جهت تهیه این کتاب از انتشارات رشد کلیک کنید.

@mostafamalekian

✔️پنج «من» وجودی انسان

✍️ مصطفی ملکیان

1️⃣ آنچه واقعا «من» است (من ِ واقعی)

2️⃣ آنچه من گمان می کنم من هستم (منی که خود من خیال می کند وجود دارد، تصور من از خود)

3️⃣ آنچه دیگران گمان می کنند من هستم (تصور دیگران از من)

4️⃣ آنچه گمان می کنم دیگران در مورد من گمان می کنند (تصوری که من از تصور دیگران راجع به خود دارم)

5️⃣ و آنچه دیگران گمان می کنند من در مورد خود گمان می کنم (تصوری که دیگران از تصور من راجع به خود دارند).

🔹در واقع، با یکی از این «من» ها زندگی می کنیم، اما آن چهار من دیگر را باید تعطیل کنیم و تنها به تصوری که خود از خود داریم توجه کنیم. دایماً دنبال چاق و چله کردن تصوری که دیگران از ما دارند، هستیم و آن را به قیمت نحیف و لاغر کردن تصوری که از خود داریم ، چاق می کنیم.

❇️مقاله «زندگی اصیل» |در رهگذار باد و نگهبان لاله| تهران |نشرنگاه معاصر |چاپ نخست، 1394، ج1 | (ص 446)

@mostafamalekian

✔️هماهنگی و یکپارچگی

✍️ مصطفی ملکیان

🔹من بايد ببينم همه غرفه‌هاي وجودي‌ام با هم هماهنگ است يا خير؟ چون چيزي كه در درون ناهماهنگ باشد، شكسته خواهد شد. چيزي به بيرون پرتاب نمي‌شود اما در درون نابود مي‌شود. بنابراين هماهنگي دروني و يكنواختي دروني شرط رسيدن به آرمان‌هاست. براي اينكه اين مساله پيش نيايد بايد يك هماهنگي بين تمام ساحت‌هاي وجودي‌مان پديد آوريم و هميشه انسان بايد با خود فكر كند كه اين هماهنگي را حفظ كرده است يا نه؟ براي همين است كه رواقيون و بسياري از اديان شرقي مانند آيين دائو بر تعادل آدمي تاكيد مي‌كردند و مي‌گفتند نبايد الاكلنگ وجودتان دايما بالا و پايين شود وگرنه از درون ويران مي‌شويد. اگر شما از مردن عزيز كسي از درون خوشحال باشيد و به آن فرد تسليت بگوييد، فكر مي‌كنيد كه كلاه سر آن فرد گذاشته‌ايد، در صورتي كه آن ناسازگاري شما را از درون ويران مي‌كند.

🔹هرچه وجود يكپارچه‌تر باشد، دوام معنوي، روحاني و روانشناسي بيشتري پديد مي‌آيد. نيروهاي ما در ناسازگاري اجزاي پنج‌گانه‌مان نابود مي‌شود. اين مشكل را يك‌بار براي هميشه نمي‌توان حل كرد. هر از چندي بايد رجوع كنيم به خود. مثلا شايد دو تا از باورهاي من پارسال عوض شده باشد، حال بايد نگاه كنم ببينم خواسته‌ها، احساسات و عواطف و هيجانات من هم متناسب با آن باورها عوض شده؟ اگر عوض نشود اينها در درون همديگر را سايش مي‌دهند وباعث فروپاشي دروني مي‌شود.
در همين‌جا مي‌توان گفت كه خودفريبي بزرگ‌ترين مصداق ناهمانگي دروني است. مثلا مي‌گويد من اين حرفي كه زدم براي خيل مردم بود در صورتي كه براي شهرت بوده است.

❇️ سخنرانی «قاعده، ضرورت و آثار خودشناسي»

@mostafamalekian

✅ فایل صوتی و متن سخنرانی مصطفی ملکیان در نشست بررسی و نقد کتاب «الگو گرایی در اخلاق» نوشته لیندا زگزبسکی با ترجمه امیرحسین خداپرست

برگزار شده توسط: شهر کتاب تهران
@kargadanpub
@mostafamalekian

📝 متن سخنرانی مصطفی ملکیان در نشست بررسی و نقد کتاب «الگو گرایی در اخلاق» نوشته لیندا زگزبسکی با ترجمه امیرحسین خداپرست

➖ برگزار شده توسط: شهر کتاب تهران
➖گزارش:محسن آزموده ( @zamaneyebarkhord )
@kargadanpub
@mostafamalekian

🔈 فایل صوتی سخنرانی مصطفی ملکیان در نشست بررسی و نقد کتاب «الگو گرایی در اخلاق» نوشته لیندا زگزبسکی با ترجمه امیرحسین خداپرست

➖ برگزار شده توسط: شهر کتاب تهران
@kargadanpub
@mostafamalekian

✅سخنرانی مصطفی ملکیان درباره کتاب ابرهای ندانستن
زمان: پنج شنبه، 16 تیر ماه، ساعت 18:30
مکان: خیابان انقلاب، خیابان وصال شیرازی، کوچه شفیعی، پ1

@mostafamalekian