🌀💠فریاد زدن سر کودک و عواقب آن💠🌀
🔷والدین می‌توانند پیش از آنکه مجبور به فریاد زدن بر سر کودک خود شوند رفتارهای تربیتی مثبت دیگری را امتحان کنند:
🔹۱- برای خود وقت استراحت در نظر بگیرید:
پیش از عصبانی شدن و از دست دادن کنترل و بالا بردن صدایتان خود را کنترل کنید. با ترک محیطی که در آن قرار دارید و کشیدن نفس عمیق خود را آرام کنید.
🔹۲- در مورد احساسات خود صحبت کنید:
عصبانیت احساس طبیعی است و در صورتیکه به درستی کنترل شود می‌توان از آن نکته‌هایی آموخت.
🔵با تایید تمامی احساسات از شادی و هیجان گرفته تا عصبانیت و حسادت می‌توان به کودک آموخت که این رفتارها همگی بخشی از وجود انسان هستند.
🔵در مورد احساسات خود با فرزندانتان صحبت کنید و آنان نیز را نیز به انجام این کار تشویق کنید.
🔹۳- با رفتارهای بد فرزندتان آرام اما قاطع برخورد کنید:
کودکان در برخی مواقع رفتارهای اشتباه دارند که بخشی از روند رشد آنان به حساب می‌آید.
با آنان به شکلی قاطع صحبت کنید که به شأن آنان خدشه‌ای وارد نشود و در عین حال متوجه شوند برخی رفتارها غیرقابل تحمل هستند.
🔹۴- از تهدید کردن خودداری کنید:
تنبیه و تهدید کردن باعث به وجود آوردن احساس عصبانیت و درگیری بیشتر میشود و در درازمدت مانع از آن میشود تا فرزند به یک نظم درونی دست پیدا کند.
🔵همچنین وجود نیازهای اساسی در کودکان و برطرف کردن آنها مثل خواب و گرسنگی آنان را شاد ساخته و مجموع رفتارهای کودکان را مناسب می‌سازد.
🔵علاوه بر این، در نظر گرفتن برنامه‌های معین به آنان کمک می‌کند تا کمتر مضطرب شوند.
🔵در برخی مواقع با وجود به کار گرفتن راهکاری برای جلوگیری از بالا رفتن صدا، والدین مجبور به فریاد زدن می‌شوند.
در چنین شرایطی معذرت‌خواهی کنید در نتیجه کودکان این نکته مهم را آموزش می‌بینند که تمامی افراد اشتباه میکنند و لازم است معذرت‌خواهی کنند.
🔵همچنین در صورتیکه فرزندتان فریاد زد، حد و مرزها را به او یادآوری کرده و گوشزد کنید که داد زدن روشی قابل قبول برای برقراری ارتباط نیست.
🔵در صورتیکه برای منظم کردن فرزند خود سر او فریاد می‌زنید، می‌توانید تاثیرات منفی آن را در رفتار کودک خود ببینید.
به طور مثال فرزندانتان نیز برای انتقال پیام و منظور خود با صدای بلند صحبت میکنند، علاوه بر این، به جای آرام و محترمانه صحبت کردن، سر والدین خود فریاد می‌زنند، رابطه والدین با فرزند ناپایدار و آسیب‌پذیر میشود و در نتیجه برقراری ارتباطی سالم با آنان سخت میشود و همچنین ممکن است این شیوه
رفتاری آنان را از والدین دور کند.
✍ نرگسی کارشناس روانشناسی
🔷والدین می‌توانند پیش از آنکه مجبور به فریاد زدن بر سر کودک خود شوند رفتارهای تربیتی مثبت دیگری را امتحان کنند:
🔹۱- برای خود وقت استراحت در نظر بگیرید:
پیش از عصبانی شدن و از دست دادن کنترل و بالا بردن صدایتان خود را کنترل کنید. با ترک محیطی که در آن قرار دارید و کشیدن نفس عمیق خود را آرام کنید.
🔹۲- در مورد احساسات خود صحبت کنید:
عصبانیت احساس طبیعی است و در صورتیکه به درستی کنترل شود می‌توان از آن نکته‌هایی آموخت.
🔵با تایید تمامی احساسات از شادی و هیجان گرفته تا عصبانیت و حسادت می‌توان به کودک آموخت که این رفتارها همگی بخشی از وجود انسان هستند.
🔵در مورد احساسات خود با فرزندانتان صحبت کنید و آنان نیز را نیز به انجام این کار تشویق کنید.
🔹۳- با رفتارهای بد فرزندتان آرام اما قاطع برخورد کنید:
کودکان در برخی مواقع رفتارهای اشتباه دارند که بخشی از روند رشد آنان به حساب می‌آید.
با آنان به شکلی قاطع صحبت کنید که به شأن آنان خدشه‌ای وارد نشود و در عین حال متوجه شوند برخی رفتارها غیرقابل تحمل هستند.
🔹۴- از تهدید کردن خودداری کنید:
تنبیه و تهدید کردن باعث به وجود آوردن احساس عصبانیت و درگیری بیشتر میشود و در درازمدت مانع از آن میشود تا فرزند به یک نظم درونی دست پیدا کند.
🔵همچنین وجود نیازهای اساسی در کودکان و برطرف کردن آنها مثل خواب و گرسنگی آنان را شاد ساخته و مجموع رفتارهای کودکان را مناسب می‌سازد.
🔵علاوه بر این، در نظر گرفتن برنامه‌های معین به آنان کمک می‌کند تا کمتر مضطرب شوند.
🔵در برخی مواقع با وجود به کار گرفتن راهکاری برای جلوگیری از بالا رفتن صدا، والدین مجبور به فریاد زدن می‌شوند.
در چنین شرایطی معذرت‌خواهی کنید در نتیجه کودکان این نکته مهم را آموزش می‌بینند که تمامی افراد اشتباه میکنند و لازم است معذرت‌خواهی کنند.
🔵همچنین در صورتیکه فرزندتان فریاد زد، حد و مرزها را به او یادآوری کرده و گوشزد کنید که داد زدن روشی قابل قبول برای برقراری ارتباط نیست.
🔵در صورتیکه برای منظم کردن فرزند خود سر او فریاد می‌زنید، می‌توانید تاثیرات منفی آن را در رفتار کودک خود ببینید.
به طور مثال فرزندانتان نیز برای انتقال پیام و منظور خود با صدای بلند صحبت میکنند، علاوه بر این، به جای آرام و محترمانه صحبت کردن، سر والدین خود فریاد می‌زنند، رابطه والدین با فرزند ناپایدار و آسیب‌پذیر میشود و در نتیجه برقراری ارتباطی سالم با آنان سخت میشود و همچنین ممکن است این شیوه
رفتاری آنان را از والدین دور کند.
✍ نرگسی کارشناس روانشناسی
چگونه كودكاني با هوش هيجاني بالا پرورش دهيم ؟
کودکان نیاز دارند تا احساسات خود را
برای والدین بازگو کنند و واکنش والدین به این احساسات می‌تواند هوش هیجانی آنها را بیشتر کند.
هوش هیجانی مهارتی است که از بدو تولد در انسان وجود دارد و میزان آن در افراد مختلف، متفاوت است. قابلیت‌های سرشتی کودکان از شناخت هیجانات و عواطف مختلف به تدریج در طول زمان و در محیط رشد می‌کند.
این که تا چه حد به کودک اجازه داده شود تا احساس شادمانی، عصبانیت یا ناراحتی خود را به زبان آورده و یا به تصویر بکشد نقش مهمی در افزایش سطح این مهارت دارد. آرام بودن پدر و مادر و انتقال این آرامش به کودک، تماس لمسی، کنترل حرکات و حتی تن صدا در برخورد با وی در کاهش اضطراب و افزایش توانایی اداره عواطف و احساسات کودک تاثیر ویژه‌ای دارد.
همچنین همدردی کردن با بچه‌ها در هنگام ناراحتی و خشم شان، به آنها شیوه‌های موثری در یادگیری حس همدردی با دیگران می‌آموزد.
در این مواقع می‌توانید با گفتن جمله‌هایی مثل:
ناراحت به نظر می‌رسی؟
دوست داری در خصوص موضوعی که ناراحتت کرده حرف بزنی؟
یا عبارات مشابه به آنها کمک کنید تا احساساتشان را بهتر بشناسند و روش درست ابراز یا مدیریت آنها را یاد بگیرند.
کودکان نیاز دارند تا احساسات خود را
برای والدین بازگو کنند و واکنش والدین به این احساسات می‌تواند هوش هیجانی آنها را بیشتر کند.
هوش هیجانی مهارتی است که از بدو تولد در انسان وجود دارد و میزان آن در افراد مختلف، متفاوت است. قابلیت‌های سرشتی کودکان از شناخت هیجانات و عواطف مختلف به تدریج در طول زمان و در محیط رشد می‌کند.
این که تا چه حد به کودک اجازه داده شود تا احساس شادمانی، عصبانیت یا ناراحتی خود را به زبان آورده و یا به تصویر بکشد نقش مهمی در افزایش سطح این مهارت دارد. آرام بودن پدر و مادر و انتقال این آرامش به کودک، تماس لمسی، کنترل حرکات و حتی تن صدا در برخورد با وی در کاهش اضطراب و افزایش توانایی اداره عواطف و احساسات کودک تاثیر ویژه‌ای دارد.
همچنین همدردی کردن با بچه‌ها در هنگام ناراحتی و خشم شان، به آنها شیوه‌های موثری در یادگیری حس همدردی با دیگران می‌آموزد.
در این مواقع می‌توانید با گفتن جمله‌هایی مثل:
ناراحت به نظر می‌رسی؟
دوست داری در خصوص موضوعی که ناراحتت کرده حرف بزنی؟
یا عبارات مشابه به آنها کمک کنید تا احساساتشان را بهتر بشناسند و روش درست ابراز یا مدیریت آنها را یاد بگیرند.
پرسش و پاسخ (پرتاب کردن اشیا توسط کودک)
کیانا چند وقتیه که خیلی اشیاء رو پرت می کنه . هر چی دم دستش بیاد پرت می کنه اعم از کنترل ، مجسمه ، حتی گاهی اوقات می بینمش که وقتی داره با خودش بازی می کنه اسباب بازیهاش رو پرت می کنه و دوباره می ره همون اسباب بازی رو می یاره و دوباره پرت می کنه . این موضوع خیلی برای من نگران کننده است ، گذشته از اینکه همیشه باید مواظبش باشم ، چون گاهی اوقات وسایل رو به سر و صورتمون می زنه ، وقتی هم بریم جایی و چیزی رو پرت کنه و بشکنه مایه خجالتم می شه . می خواستم بدونم این رفتارش به اقتضای سنشه و طبیعیه و یا ریشه در یک ناهنجاری داره ؟ اگه طبیعیه و خود به خود با بزرگتر شدنش خوب می شه که هیچی ولی اگه یه ناهنجاریه لطفا راهنماییم کنید که چطور می تونم این عادتش رو ترک بدم ؟ ناگفته نماند که وقتی چیزی رو پرت می کنه به من نگاه می کنه که عکس العمل من و ببینه ولی من اصلا عکس العمل نشون نمی دم ولی خونه مادربزرگش که می ره اونها عکس العمل نشون می دن و بهش می گن " وااااای چه کار بدی ! باز هم پرت کردی " و فکر می کنم همین کار باعث می شه بیشتر تشویق بشه .
پرت کردن اشیاء:
کودکان از سن حدودآً 14 ماهگی تا سه سالگی پرتاب کردن را یاد گرفته و از اینکه اشیاء را پرت کنند لذت می برند. اینکه آنها بتوانند انگشتانشان را از دور چیزی که در دست دارند باز کرده و آنرا رها کنند خود یک پیشرفت در استعدادهای حرکتی آنها محسوب می شود. همچنین برای پرتاب کردن اشیاء، هماهنگی بین دست و چشم لازم است. پس هنگامیکه کودک شما شروع به پرتاب کردن اشیاء می کند نه تنها او بسیار به خودش احساس غرور می کند که یک استعداد جدید را کشف کرده، بلکه شما نیز باید خوشحال باشید که او یک مرحله رشد دیگر را نیز طی کرده است. هرچند که این امر ممکن است شما را خوشحال نکند که او ماکارانی را از بشقابش بر روی زمین بریزد و یا پستانکش را توی خیابان از دهانش به بیرون پرت کند.
چگونه با پرت کردن کودکان رفتار کنید؟
تا جائیکه پرت کردن اشیاء توسط کودکتان خطری برای اطرافیان ایجاد نمی کند، نباید او را سرزنش و یا تنبیه کنید. متوقف کردن کودکتان از پرت کردن اشیاء به اطراف در این سن تلاش بیهوده است. به جای اینکه او را متوقف کنید سعی کنید به او یاد بدهید که چه چیزهایی را می تواند پرت کند و چه چیزهای را نباید پرت کند. اگر تعداد وسایلی که به او اجازه می دهید پرت کند زیاد باشد، او سریع تر یاد می گیرد که چه چیزهایی را نباید پرت کند. او را به پرت کردن چیزهای بی خطر تشویق کنید، مثلاً در منزل تعدادی توپهای فرم فومی یا پارچه ای تهیه کنید و با یکدیگر توپ بازی کنید و یا اگر به خرید می روید از او بخواهید خرید شما را داخل چرخ بیاندازد، او از اینکه به او اجازه دهید که خورده سنگهای کنار جوب را داخل جوب پرت کند بسیار لذت می برد. به این ترتیب او کم کم یاد می گیرد که پرت کردن چیزهای مناسب در زمان و مکان مناسب اشکال ندارد. اگر او چیزی را پرت کردکه نباید می کرد بعنوان مثال قاشق غذاخوریش را، به او تذکر بدهید قاشق برای پرت کردن نیست، وقتی غذایت را تمام کردی می توانی توپت را پرت کنی و بعد از غذایش به او توپ بدهید تا پرتاب کند. در صورت ایجاد ریخت و پاش بر اثر پرتاب اسباب بازی هایش از او نخواهید که آنها را جمع کند بلکه با کمک همدیگر مرتب کنید.
چگونه با پرت کردن از روی عصبانیت مقابله کنید؟
در صورتی که کودک شما از روی عصبانیت به سوی کودکان و یا افراد دیگر چیزی را پرت کرد، در این صورت بهترین کار این است که در صورت امکان، هر چند بار اول او را نادیده گرفته و به او محل نگذارید. زیرا اگر کودک بداند که می تواند با پرت کردن اشیاء به سوی دیگران توجه شما را جلب کند، حتماً این کار را تکرار خواهد کرد. اما اگر دیدید که او این کار را تکرار می کند و یا باعث ایجاد ناراحتی و درد در کودک دیگری می شود در این صورت بلافاصله او را از محیط دور کرده و با آرامش ولی قاطع به او بگویید «کاری که کردی درد داشت نباید این کار را بکنی».اینکه او را از محیط دور می کنید به او مهلت می دهد که فکر کند چرا از زمین بازی و یا جاییکه داشته لذت می برده دور شده است و اگر هر بار که او از روی عصبانیت چیزی را پرت کرد همین کار را تکرار کنید، او می داندکه برای چه از بازی دور شده است و به احتمال بسیار زیاد دست از پرتاب اشیاء به سوی هم بازیهایش بر می دارد. البته به یاد داشته باشید که برای مدت زیاد او را از محیط دور نکنید در غیر این صورت او فراموش می کند که چرا از بازی کردن دور نگه داشته شده است. در حالی که به او توضیح می دهید جرا او را از محیط دور کرده اید حتما از او تعریف هم بکنید طوری که گفتۀ مثبت و منفی شما پشت سر هم باشد. مثلا می توانید بگویید" تو که آنقدر بچۀ خوبی هستی این کار را نمی کنی. پرت کردن کار بدی است".
کیانا چند وقتیه که خیلی اشیاء رو پرت می کنه . هر چی دم دستش بیاد پرت می کنه اعم از کنترل ، مجسمه ، حتی گاهی اوقات می بینمش که وقتی داره با خودش بازی می کنه اسباب بازیهاش رو پرت می کنه و دوباره می ره همون اسباب بازی رو می یاره و دوباره پرت می کنه . این موضوع خیلی برای من نگران کننده است ، گذشته از اینکه همیشه باید مواظبش باشم ، چون گاهی اوقات وسایل رو به سر و صورتمون می زنه ، وقتی هم بریم جایی و چیزی رو پرت کنه و بشکنه مایه خجالتم می شه . می خواستم بدونم این رفتارش به اقتضای سنشه و طبیعیه و یا ریشه در یک ناهنجاری داره ؟ اگه طبیعیه و خود به خود با بزرگتر شدنش خوب می شه که هیچی ولی اگه یه ناهنجاریه لطفا راهنماییم کنید که چطور می تونم این عادتش رو ترک بدم ؟ ناگفته نماند که وقتی چیزی رو پرت می کنه به من نگاه می کنه که عکس العمل من و ببینه ولی من اصلا عکس العمل نشون نمی دم ولی خونه مادربزرگش که می ره اونها عکس العمل نشون می دن و بهش می گن " وااااای چه کار بدی ! باز هم پرت کردی " و فکر می کنم همین کار باعث می شه بیشتر تشویق بشه .
پرت کردن اشیاء:
کودکان از سن حدودآً 14 ماهگی تا سه سالگی پرتاب کردن را یاد گرفته و از اینکه اشیاء را پرت کنند لذت می برند. اینکه آنها بتوانند انگشتانشان را از دور چیزی که در دست دارند باز کرده و آنرا رها کنند خود یک پیشرفت در استعدادهای حرکتی آنها محسوب می شود. همچنین برای پرتاب کردن اشیاء، هماهنگی بین دست و چشم لازم است. پس هنگامیکه کودک شما شروع به پرتاب کردن اشیاء می کند نه تنها او بسیار به خودش احساس غرور می کند که یک استعداد جدید را کشف کرده، بلکه شما نیز باید خوشحال باشید که او یک مرحله رشد دیگر را نیز طی کرده است. هرچند که این امر ممکن است شما را خوشحال نکند که او ماکارانی را از بشقابش بر روی زمین بریزد و یا پستانکش را توی خیابان از دهانش به بیرون پرت کند.
چگونه با پرت کردن کودکان رفتار کنید؟
تا جائیکه پرت کردن اشیاء توسط کودکتان خطری برای اطرافیان ایجاد نمی کند، نباید او را سرزنش و یا تنبیه کنید. متوقف کردن کودکتان از پرت کردن اشیاء به اطراف در این سن تلاش بیهوده است. به جای اینکه او را متوقف کنید سعی کنید به او یاد بدهید که چه چیزهایی را می تواند پرت کند و چه چیزهای را نباید پرت کند. اگر تعداد وسایلی که به او اجازه می دهید پرت کند زیاد باشد، او سریع تر یاد می گیرد که چه چیزهایی را نباید پرت کند. او را به پرت کردن چیزهای بی خطر تشویق کنید، مثلاً در منزل تعدادی توپهای فرم فومی یا پارچه ای تهیه کنید و با یکدیگر توپ بازی کنید و یا اگر به خرید می روید از او بخواهید خرید شما را داخل چرخ بیاندازد، او از اینکه به او اجازه دهید که خورده سنگهای کنار جوب را داخل جوب پرت کند بسیار لذت می برد. به این ترتیب او کم کم یاد می گیرد که پرت کردن چیزهای مناسب در زمان و مکان مناسب اشکال ندارد. اگر او چیزی را پرت کردکه نباید می کرد بعنوان مثال قاشق غذاخوریش را، به او تذکر بدهید قاشق برای پرت کردن نیست، وقتی غذایت را تمام کردی می توانی توپت را پرت کنی و بعد از غذایش به او توپ بدهید تا پرتاب کند. در صورت ایجاد ریخت و پاش بر اثر پرتاب اسباب بازی هایش از او نخواهید که آنها را جمع کند بلکه با کمک همدیگر مرتب کنید.
چگونه با پرت کردن از روی عصبانیت مقابله کنید؟
در صورتی که کودک شما از روی عصبانیت به سوی کودکان و یا افراد دیگر چیزی را پرت کرد، در این صورت بهترین کار این است که در صورت امکان، هر چند بار اول او را نادیده گرفته و به او محل نگذارید. زیرا اگر کودک بداند که می تواند با پرت کردن اشیاء به سوی دیگران توجه شما را جلب کند، حتماً این کار را تکرار خواهد کرد. اما اگر دیدید که او این کار را تکرار می کند و یا باعث ایجاد ناراحتی و درد در کودک دیگری می شود در این صورت بلافاصله او را از محیط دور کرده و با آرامش ولی قاطع به او بگویید «کاری که کردی درد داشت نباید این کار را بکنی».اینکه او را از محیط دور می کنید به او مهلت می دهد که فکر کند چرا از زمین بازی و یا جاییکه داشته لذت می برده دور شده است و اگر هر بار که او از روی عصبانیت چیزی را پرت کرد همین کار را تکرار کنید، او می داندکه برای چه از بازی دور شده است و به احتمال بسیار زیاد دست از پرتاب اشیاء به سوی هم بازیهایش بر می دارد. البته به یاد داشته باشید که برای مدت زیاد او را از محیط دور نکنید در غیر این صورت او فراموش می کند که چرا از بازی کردن دور نگه داشته شده است. در حالی که به او توضیح می دهید جرا او را از محیط دور کرده اید حتما از او تعریف هم بکنید طوری که گفتۀ مثبت و منفی شما پشت سر هم باشد. مثلا می توانید بگویید" تو که آنقدر بچۀ خوبی هستی این کار را نمی کنی. پرت کردن کار بدی است".
سه گروه را هرگز فراموش نكن :
آنها كه در شرايط دشوار كمكت كردند ،
آنها كه در شرايط دشوار رهايت كردند ،
آنها كه در شرايط دشوار قرارت دادند
آنها كه در شرايط دشوار كمكت كردند ،
آنها كه در شرايط دشوار رهايت كردند ،
آنها كه در شرايط دشوار قرارت دادند
♏️شخصیت شناسی با استفاده از انگشتان دست
🖐کدوم انگشتت رو بیشتر دوست داری؟؟
تفسیر تست 👇👇👇👇👇👇
🖐کدوم انگشتت رو بیشتر دوست داری؟؟
تفسیر تست 👇👇👇👇👇👇
♏️تفسیرتست
🌷انگشت شماره ۱
این انگشت نماد مسایل مادی و ثروت است و کسانی که این انگشت را انتخاب میکنند، اقتصاد دانان خوبی هستند و معمولا از نظر مالی در وضعیت خوبی قرار دارند.
🌷انگشت شماره ۲
این انگشت نماد کار میباشد و اشخاصی که به این انگشت اهمیت بیشتری میدهند انسانهای کاری هستند و بطور کلی وجدان کاری خوبی دارند و موفقیت زیادی در کارها دارند.
🌷انگشت شماره ۳
این انگشت میزان اهمیت به خود فرد را نشان میدهد، افرادی که این انگشت را انتخاب میکنند، در مورد همه چیز اول به خود اهمیت داده و تا حدودی خودپرست و خودخواه هستند.
🌷انگشت شماره ۴
این انگشت نماد محبت و عشق است و کسانی که این انگشت را انتخاب میکنند، انسانهای احساساتی و عاطفی هستند و همواره به دنبال محبت و خوشحال کردن دیگران هستند.
🌷انگشت شماره ۵
این انگشت نماد خانواده و فرزند هست و کسانی که به این انگشت علاقمند هستند، افرادی هستند که به خانواده پایبند بوده و به زندگی مشترک و بطور کلی روابط بین افراد اهمیت می دهند.
🌷انگشت شماره ۱
این انگشت نماد مسایل مادی و ثروت است و کسانی که این انگشت را انتخاب میکنند، اقتصاد دانان خوبی هستند و معمولا از نظر مالی در وضعیت خوبی قرار دارند.
🌷انگشت شماره ۲
این انگشت نماد کار میباشد و اشخاصی که به این انگشت اهمیت بیشتری میدهند انسانهای کاری هستند و بطور کلی وجدان کاری خوبی دارند و موفقیت زیادی در کارها دارند.
🌷انگشت شماره ۳
این انگشت میزان اهمیت به خود فرد را نشان میدهد، افرادی که این انگشت را انتخاب میکنند، در مورد همه چیز اول به خود اهمیت داده و تا حدودی خودپرست و خودخواه هستند.
🌷انگشت شماره ۴
این انگشت نماد محبت و عشق است و کسانی که این انگشت را انتخاب میکنند، انسانهای احساساتی و عاطفی هستند و همواره به دنبال محبت و خوشحال کردن دیگران هستند.
🌷انگشت شماره ۵
این انگشت نماد خانواده و فرزند هست و کسانی که به این انگشت علاقمند هستند، افرادی هستند که به خانواده پایبند بوده و به زندگی مشترک و بطور کلی روابط بین افراد اهمیت می دهند.
♏️کودکان
🕎به دليل فطرت پاک و روح لطيفشان خيلي بيشتر از بزرگسالان تحت تأثير محيط قرار مي گيرند،
🌷 به همين دليل حضور در محافل و مجالس معنوي فرصت بسيار خوبي براي بالابردن آمادگي قلبي کودکان براي پايبندي به آموزه هاي ديني است، اما پيش از حضور در اين مجالس بايد به چند نکته توجه داشته باشيم:
1- ممکن است مراسم مذهبي که براي شما بسيار جذاب است براي فرزند شما خسته کننده و ملال آور باشد، بي توجهي به احساسات کودکان در اين موارد باعث مي شود تصويري منفي از مجالس مذهبي در کودک ايجاد شود که تا پايان عمر با او همراه باشد و براي هميشه نسبت به حضور در جلسات معنوي از خود مقاومت نشان دهد، 🌷بنابراين:
🌷 کودک را براي مدت طولاني مجبور به ماندن در مراسم نکنيد.
🌷 جايي را براي نشستن انتخاب کنيد که در صورت تمايل کودک، بتوانيد بدون ايجاد مزاحمت براي ديگران از جلسه خارج شويد.
🌷 حتماً با خود اسباب بازي مناسب و بي سر و صدا و خوراکي هاي سالم که کودک شما به آن علاقه دارد همراه داشته باشيد.
🌷کودکان در هر حالتي نياز به توجه والدين دارند در حين برگزاري مراسم از کودک خود غافل نباشيد، گاهي با او صحبت کنيد و به او توجه کنيد تا احساس نکند که حضور در جلسه مانع توجه پدر و مادر به او شده است.
🌷 احساس گرسنگي، تشنگي و خواب آلودگي و... ، رفتار کودکان را تحت تأثير قرار مي دهد، براي اين پيشامدها از قبل به فکر باشيد.
🌷در صورت امکان جايي بنشينيد که کودکان ديگري هم حاضر باشند تا با يکديگر سرگرم شوند.
2- بعضي از مجالس آييني براي کودکان خردسال مناسب نيستند، مثلاً کودکان درکي از آنچه در يک جلسه عزاداري مي گذرد ندارند. صداي بسيار بلند و تکرار آواها و صداي ضجه پدر و مادر و خاموش شدن چراغها، کودکان خردسال را مي ترساند بنابراين:
🌷در برنامه هاي مذهبي که ويژه کودکان طراحي شده اند شرکت کنيد.
🌷 جلسات آرام و مناسب با روحيات کودک را انتخاب نماييد.
🌷در صورت امکان پيش از حضور در جلسه در مورد آن با کودک گفتگو کنيد.
3- يادمان باشد استمرار حضور در مجالس معنوي اهميت زيادي در رشد شخصيت ديني کودکان دارد، بنابراين تنها به ايام خاص اکتفا نکنيد و در طول سال هم به صورت خانوادگي در مساجد حاضر شويد و قلب فرزندتان را تحت تأثير معنويت مسجد قرار دهيد، البته بايد تلاش کنيد تصويري خوشايند از مسجد در ذهن کودکتان ايجاد کنيد تا هميشه به آن ميل و رغبت داشته باشد،
4- خانه شما هم مي تواند يک مکان نوراني و معنوي باشد. محبت و مهرباني به يکديگر، عفو و گذشت، تلاوت قرآن، برپايي نماز، دعا و گره گشايي از کار بندگان خدا موجب نوراني شدن فضاي خانه شما مي شود، کودکي که در اين خانه رشد يابد در آينده از سلامت نفس و آرامش بيشتري برخوردار خواهد شد.🌷
🕎به دليل فطرت پاک و روح لطيفشان خيلي بيشتر از بزرگسالان تحت تأثير محيط قرار مي گيرند،
🌷 به همين دليل حضور در محافل و مجالس معنوي فرصت بسيار خوبي براي بالابردن آمادگي قلبي کودکان براي پايبندي به آموزه هاي ديني است، اما پيش از حضور در اين مجالس بايد به چند نکته توجه داشته باشيم:
1- ممکن است مراسم مذهبي که براي شما بسيار جذاب است براي فرزند شما خسته کننده و ملال آور باشد، بي توجهي به احساسات کودکان در اين موارد باعث مي شود تصويري منفي از مجالس مذهبي در کودک ايجاد شود که تا پايان عمر با او همراه باشد و براي هميشه نسبت به حضور در جلسات معنوي از خود مقاومت نشان دهد، 🌷بنابراين:
🌷 کودک را براي مدت طولاني مجبور به ماندن در مراسم نکنيد.
🌷 جايي را براي نشستن انتخاب کنيد که در صورت تمايل کودک، بتوانيد بدون ايجاد مزاحمت براي ديگران از جلسه خارج شويد.
🌷 حتماً با خود اسباب بازي مناسب و بي سر و صدا و خوراکي هاي سالم که کودک شما به آن علاقه دارد همراه داشته باشيد.
🌷کودکان در هر حالتي نياز به توجه والدين دارند در حين برگزاري مراسم از کودک خود غافل نباشيد، گاهي با او صحبت کنيد و به او توجه کنيد تا احساس نکند که حضور در جلسه مانع توجه پدر و مادر به او شده است.
🌷 احساس گرسنگي، تشنگي و خواب آلودگي و... ، رفتار کودکان را تحت تأثير قرار مي دهد، براي اين پيشامدها از قبل به فکر باشيد.
🌷در صورت امکان جايي بنشينيد که کودکان ديگري هم حاضر باشند تا با يکديگر سرگرم شوند.
2- بعضي از مجالس آييني براي کودکان خردسال مناسب نيستند، مثلاً کودکان درکي از آنچه در يک جلسه عزاداري مي گذرد ندارند. صداي بسيار بلند و تکرار آواها و صداي ضجه پدر و مادر و خاموش شدن چراغها، کودکان خردسال را مي ترساند بنابراين:
🌷در برنامه هاي مذهبي که ويژه کودکان طراحي شده اند شرکت کنيد.
🌷 جلسات آرام و مناسب با روحيات کودک را انتخاب نماييد.
🌷در صورت امکان پيش از حضور در جلسه در مورد آن با کودک گفتگو کنيد.
3- يادمان باشد استمرار حضور در مجالس معنوي اهميت زيادي در رشد شخصيت ديني کودکان دارد، بنابراين تنها به ايام خاص اکتفا نکنيد و در طول سال هم به صورت خانوادگي در مساجد حاضر شويد و قلب فرزندتان را تحت تأثير معنويت مسجد قرار دهيد، البته بايد تلاش کنيد تصويري خوشايند از مسجد در ذهن کودکتان ايجاد کنيد تا هميشه به آن ميل و رغبت داشته باشد،
4- خانه شما هم مي تواند يک مکان نوراني و معنوي باشد. محبت و مهرباني به يکديگر، عفو و گذشت، تلاوت قرآن، برپايي نماز، دعا و گره گشايي از کار بندگان خدا موجب نوراني شدن فضاي خانه شما مي شود، کودکي که در اين خانه رشد يابد در آينده از سلامت نفس و آرامش بيشتري برخوردار خواهد شد.🌷
💕💕💕
✔️پدر یا مادر وقتی می خواهند وارد خانه شوند قبل از این که زنگ بزنند یا کلید را بچرخانند، چند لحظه مکث کنند چون در حال وارد شدن به حرم خانه هستند که حریم خانواده است.
✅چه قدر امروزه می گویند که فکرها و درگیري ها و مسائلت را پشت درب بگذار و بعد با روي باز و شاد وارد منزل شو!
✅ حالا به این زیبایی ما در سنت خودمان داریم( مُحرم شدن ایام حج) که هر آن چه آلودگی با خودت آورده اي بیرون بگذار، غسل کن، ذکر بگو و روحت را تصفیه کن و پاك کن، بعد با آرامش وارد شو.
✅ حال در فضاي یک چنین خانواده اي،خشونت چگونه ممکن است اتفاق بیفتد؟ وقتی همه حریم ها را بشناسند و به آن احترام بگذارند.
✔️پدر یا مادر وقتی می خواهند وارد خانه شوند قبل از این که زنگ بزنند یا کلید را بچرخانند، چند لحظه مکث کنند چون در حال وارد شدن به حرم خانه هستند که حریم خانواده است.
✅چه قدر امروزه می گویند که فکرها و درگیري ها و مسائلت را پشت درب بگذار و بعد با روي باز و شاد وارد منزل شو!
✅ حالا به این زیبایی ما در سنت خودمان داریم( مُحرم شدن ایام حج) که هر آن چه آلودگی با خودت آورده اي بیرون بگذار، غسل کن، ذکر بگو و روحت را تصفیه کن و پاك کن، بعد با آرامش وارد شو.
✅ حال در فضاي یک چنین خانواده اي،خشونت چگونه ممکن است اتفاق بیفتد؟ وقتی همه حریم ها را بشناسند و به آن احترام بگذارند.
💕💕
✔️وقتی کودك در اتاقش مشغول بازي است، درب بزنید بعد وارد شوید!! "عزیزم اجازه هست بیام تو"
✅ما چنان در اتاق کودك رفت و آمد می کنیم که انگار نه انگار که این جا اتاق کودك است و هر کار دلمان می خواهدمی کنیم.
✅ هیچ عیبی ندارد می توانیم به کارمان ادامه دهیم و اصلاً هم از کودك اجازه نگیریم ولی کودك ما چگونه باید حرَم و حریم وحرمت ها را یاد بگیرد؟ وقتی خودش حریم ندارد؟!!!
✔️وقتی کودك در اتاقش مشغول بازي است، درب بزنید بعد وارد شوید!! "عزیزم اجازه هست بیام تو"
✅ما چنان در اتاق کودك رفت و آمد می کنیم که انگار نه انگار که این جا اتاق کودك است و هر کار دلمان می خواهدمی کنیم.
✅ هیچ عیبی ندارد می توانیم به کارمان ادامه دهیم و اصلاً هم از کودك اجازه نگیریم ولی کودك ما چگونه باید حرَم و حریم وحرمت ها را یاد بگیرد؟ وقتی خودش حریم ندارد؟!!!
ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ چند ﺧﺼﻮﺻﯿﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻫﯿﭻﮔﺎﻩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩ
🌟ﺍﻭﻝ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﯽﺩﻟﯿﻞ ﺷﺎﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
🌟ﺩﻭﻡ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﺮﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ .
🌟ﺳﻮﻡ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﯿﺎﻭﺭﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺑﺮ ﻧﻤﯽﺩﺍﺭﻧﺪ .
🌟ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺩﻝ ﻧﻤﯽﺑﻨﺪﻧﺪ.
🌟ﭘﻨﺠﻢ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﻋﻮﺍ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺳﺮﯾﻊ ﺁﺷﺘﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻢ ﮐﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻧﻤﯽﮔﯿﺮﻧﺪ.
🌟ﺍﻭﻝ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﯽﺩﻟﯿﻞ ﺷﺎﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
🌟ﺩﻭﻡ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﺮﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ .
🌟ﺳﻮﻡ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﯿﺎﻭﺭﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺑﺮ ﻧﻤﯽﺩﺍﺭﻧﺪ .
🌟ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺩﻝ ﻧﻤﯽﺑﻨﺪﻧﺪ.
🌟ﭘﻨﺠﻢ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﻋﻮﺍ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺳﺮﯾﻊ ﺁﺷﺘﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻢ ﮐﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻧﻤﯽﮔﯿﺮﻧﺪ.