حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة‌الله‌علیه
4.98K subscribers
1.48K photos
2.54K videos
14 files
162 links
مؤسسه مصابیح الهدی
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی(ره)
021-77652134
اینستاگرام:
instagram.com/mojtabatehrani.ir
ارتباط با ما:
@masabiholhoda_77652134
سروش:
https://sapp.ir/mojtabatehrani.ir
ایتا، گپ و بله:
@mojtabatehrani_ir
Download Telegram

📍 اثر رضا و ناراحتی درونی وقت خروج امام زمان(عج)❗️
📌عبدالسلام‌بن‌صالح الهروی‌ که چه بسا بعضی او را به عنوان اباصلت هروی نام می‌برند، از امام‌رضا(ع) نقل می‌کند. مسئله‌اش هم این است که وقتی امام‌زمان(عج) خروج می‌کند، طبق روایت، قتلۀ امام‌حسین را می‌آورند و کسانی که ذراری آن‌ها هستند و آن‌ها را به‌خاطر خشنودی فعل پدرانشان مجازات می‌کنند. سپس آیه را مطرح می‌کند که «وَ لَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ اُخْرَی». حضرت می‌فرماید: «وَ مَنْ‏ رَضِيَ‏ شَيْئاً كَانَ‏ كَمَنْ‏ أَتَاهُ». عبارت «کَمَن» اشاره به ریشۀ حرکت است. حرکت بیرونی هر چه باشد کسی هم که به آن رضا داده است، مثل اوست نه خود اوست. «وَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا قُتِلَ بِالْمَشْرِقِ فَرَضِيَ بِقَتْلِهِ رَجُلٌ بِالْمَغْرِبِ»؛ اگر کسی در مشرق کشته شود و دیگری در مغرب از کشته شدن او خشنود باشد، با توجّه به این فاصله، «لَكَانَ الرَّاضِي عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ شَرِيكَ الْقَاتِلِ»1️⃣؛ شخص راضی نزد خداوند شریک قاتل است. حال اگر کسی که کشته شد، از زنادقه بود و قتل او واجب بوده و به قاتل ثواب می‌دهند، پس به آن شخص راضی هم ثواب می‌رسد، و اگر کسی که کشته شده از اولیای خدا بود و موجب عقاب باشد، برای او هم عقاب خواهد بود.
1️⃣ وسائل الشيعه، ج‏16، ص 139

📚 #سلوک_عاشورایی
#منزل_دوم
📕 #امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر

📝 جلسه سوم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

📍 در نزول عذاب به قوم نوح؛ سرنوشت اطفال چگونه شد❗️
📌عبدالسلام‌بن‌صالح الهروی نقل شده که ، به امام‌هشتم(ع) عرض می‌کند:
«قُلْتُ لَهُ لِأَيِّ عِلَّةٍ أَغْرَقَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الدُّنْيَا كُلَّهَا فِي زَمَنِ نُوحٍ (ع) وَ فِيهِمُ الْأَطْفَالُ وَ مَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ»؛ چه زیبا مطرح می کند. در ماجرای غرق شدن قوم نوح(ع) اطفال را مطرح می‌کند که از بین رفتند، در حالی که گناهی نکرده بودند؛ «فَقَالَ مَا كَانَ فِيهِمُ الْأَطْفَالُ لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَعْقَمَ‏ أَصْلَابَ‏ قَوْمِ‏ نُوحٍ‏- وَ أَرْحَامَ‏ نِسَائِهِمْ‏ أَرْبَعِينَ‏ عَاماً فَانْقَطَعَ نَسْلُهُمْ فَغَرِقُوا وَ لَا طِفْلَ فِيهِمْ»؛ حضرت فرمود: در بین ایشان هیچ طفلی وجود نداشت؛ زیرا مردان آن‌ها تا چهل سال عقیم شدند و زن‌هایشان زایمان نداشتند؛ لذا هنگام غرق شدن قوم نوح(ع)، طفلی در بین ایشان نبود. در مورد غرق شدن بقیه فرمودند: «أَمَّا الْبَاقُونَ مِنْ قَوْمِ نُوحٍ (ع)فَأُغْرِقُوا بِتَكْذِيبِهِمْ لِنَبِيِّ اللَّهِ نُوحٍ (ع)»؛ امّا بقیه‌ای که غرق شدند، به خاطر تکذیب کردن نبوّت حضرت نوح(ع) بود و عملاً با حضرت نوح(ع) برخورد خارجی کردند.
«وَ سَائِرُهُمْ أُغْرِقُوا بِرِضَاهُمْ بِتَكْذِيبِ الْمُكَذِّبِينَ»؛ و بقیه‌ که با نوح(ع) رویارویی نکردند، نسبت‌به حرکت کسانی که با او رویارویی می‌کردند موافق بودند؛ یعنی از نظر خارجی حرکت بیرونی نداشتند، امّا از نظر درونی راضی بودند. «وَ مَنْ غَابَ عَنْ أَمْرٍ فَرَضِيَ بِهِ كَانَ كَمَنْ شَاهَدَهُ وَ أَتَاهُ»1️⃣؛ و اگر کسی در جایی که عملی انجام می‌شود حضور نداشته باشد، ولی نسبت‌به آن کار راضی باشد و از انجام آن کار خوشش بیاید، مثل کسی‌ است که آنجا بوده و مشغول به انجام آن عمل بوده است.
1️⃣ وسائل الشيعه، ج‏16، ص 139

📚 #سلوک_عاشورایی
#منزل_دوم
📕 #امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر

📝 جلسه سوم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

📍 سقف ناراحتی مؤمن نسبت‌به بالاترین منکر❗️
📌پیغمبراکرم(ص) می‌فرماید: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص)‏ يَأْتِي‏ عَلَى‏ النَّاسِ‏ زَمَانٌ‏ يَذُوبُ‏ فِيهِ‏ قَلْبُ‏ الْمُؤْمِنِ‏ فِي جَوْفِهِ»؛ زمانی بر مردم می‌آید که دل مؤمن در درونش ذوب می‌شود، «كَمَا يَذُوبُ الْآنُكُ فِي النَّارِ يَعْنِي الرَّصَاصَ»؛ چگونه سرب سخت در کوره از سفتی خارج می‌شود که می‌گوییم وا شد، آب شد. در اصطلاح هم می‌گوییم: دل آب می‌شود، ذوب دل مؤمن هم این‌گونه است.«وَ مَا ذَاكَ إِلَّا لِمَا يَرَى مِنَ الْبَلَاءِ وَ الْأَحْدَاثِ فِي دِينِهِمْ»؛ این حالت نیست مگر به‌خاطر ضربه‌هایی است که به دین می‌زنند، نوآوری‌ها و بدعت‌هایی است که در دین می‌گذارند، «وَ لَا يَسْتَطِيعُونَ لَهُ غَيْراً»1️⃣؛ و او نمی‌تواند آن را تغییر بدهد.
سقف ناراحتی نسبت‌به منکر این‌گونه است. البته منکری که در روایت مطرح شده، ضربۀ به دین است، و الّا یک وقت ناراحتی مؤمن به‌خاطر کسی‌ است که لاابالی‌گری می‌کند و عمل معصیتی مرتکب می‌شود. منظور اینجا نیست، امّا یک وقت ضربه به دین می‌زنند، بدعت در دین می‌گذارند، به نام اسلام، ضربه به اسلام می‌زنند، اینجاست که باید انسان ببیند در درونش چه حالتی دارد. حضرت اِخبار کرده که چنین روزی می‌آید، ولی مؤمن در یک چنین شرایطی دلش این‌گونه ا‌ست. اگر از نظر درونی بی‌تفاوت باشد که گفتیم از نظر فقهی حرام است، و اگر یک ناراحتی سطحی گذرا داشته باشد، کافی نیست؛ بلکه باید روی عمق جانش اثر بگذارد.
1️⃣وسائل الشيعه، ج‏16، ص 140 - بحار الأنوار، ج‏28، ص 48

📚 #سلوک_عاشورایی
#منزل_دوم
📕 #امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر

📝 جلسه سوم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

📍 عذاب برای شصت هزار نفر از اخیار❗️
📌امام باقر(ع) می‌فرماید: خداوند به حضرت شعیب(ع) وحی کرد که من بر قوم تو عذاب نازل می‌کنم. در این روایت آمده است که تعداد ایشان صد هزار نفر بود که چهل هزار نفر از ایشان، اشرار بودند و سزاوار عذاب. و شصت هزار نفر هم از اخیار بودند. در روایت این‌گونه آمده است: «أَنِّي‏ مُعَذِّبٌ‏ مِنْ‏ قَوْمِكَ‏ مِائَةَ أَلْفٍ‏ أَرْبَعِينَ أَلْفاً مِنْ شِرَارِهِمْ وَ سِتِّينَ أَلْفاً مِنْ خِيَارِهِمْ فَقَالَ (ع) يَا رَبِّ هَؤُلَاءِ الْأَشْرَارُ فَمَا بَالُ الْأَخْيَارِ»؛ عرض کرد وضعیّت اشرار را خودت می‌دانی امّا مسئلۀ اخیار چه می‌شود؟ «فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ دَاهَنُوا أَهْلَ الْمَعَاصِي وَ لَمْ يَغْضَبُوا لِغَضَبِي‌‏»1️⃣؛ خداوند فرمود: آن‌ها با همین اشرار برخورد چاپلوسانه داشتند – معادل فارسی مداهنه، چاپلوسی است- با آنان کنار می‌آمدند و هرگز برخورد خشمگینانه و از روی ناراحتی نداشتند؛ بلکه کنار هم می‌نشستند. مانند بازیگران تعزیه که در پایان کار می‌بینی شمر و امام‌حسین(ع) دستشان در یک کاسه است. البتّه در گذشته این‌‌گونه نبوده؛ بلکه الآن این‌چنین است؛ چون تعزیه سیاسی شده است. هر چیز که سیاسی شود، همین‌طور می‌شود. پشت پرده می‌بینی هر دو نفر دست در یک کاسه دارند و سر من و تو کلاه گذاشتند. «دَاهَنُوا أَهْلَ الْمَعَاصِي» این شصت هزار تا واسه این است. این‌ها خشمگین نشدند برای چنین خشم خداوند.
1️⃣وسائل الشيعه، ج‏16، ص 146 - بحار الأنوار، ج‏97، ص 93

📚 #سلوک_عاشورایی
#منزل_دوم
📕 #امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر

📝 جلسه سوم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

📍 میزان خشم از انجام عمل منکر، مانند پلنگ زخم خورده❗️
📌در مورد مرز خشمگینی، روایتی از امام‌صادق(ع) وارد شده است که از جدّه بزرگوارشان، از امام‌زین‌العابدین(ع) نقل می‌کنند که می‌فرمایند: «قَالَ: قَالَ مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ (ع) يَا رَبِّ- مَنْ‏ أَهْلُكَ‏ الَّذِينَ‏ تُظِلُّهُمْ‏ فِي‏ ظِلِّ‏ عَرْشِكَ‏ يَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّكَ»؛ حضرت موسی(ع) به خداوند عرض می‌کند: آنانی که روز قیامت در زیر سایۀ عنایت شما هستند، چه کسانی هستند؟ «فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَيْهِ الطَّاهِرَةُ قُلُوبُهُمْ»؛ خدا به او وحی کرد و خصوصیاتی را برشمرد از جمله: «وَ الَّذِينَ يَغْضَبُونَ لِمَحَارِمِي»؛ آنان کسانی هستند که خشمگین شدند در مورد آنچه که آن را منکر دانستم و از آن‌ها نهی کردم، «إِذَا اسْتُحِلَّتْ»؛هنگامی که دیدند دیگران حرام‌های خدا را حلال دانسته و مرتکب شدند. خشم آنان چگونه و در چه حد بود؟ «مِثْلَ النَّمِرِ إِذَا جُرِِحَ»؛ مثل پلنگ زخم خورده. حضرت سقف خشم را این‌گونه تعبیر می‌کنند و می‌فرماید: باید این‌گونه ناراحت و خشمگین شوید، «مِثْلَ النَّمِرِ إِذَا جُرِِحَ»1️⃣؛ وقتی که مجروح می‌شود. از این روایات زیاد است که بعضی موارد را به عنوان نمونه نقل کردم. دقّت بفرمایید که غیرت ریشۀ امر به معروف و نهی از منکر است، و همین غیرت در دین است که این‌طور مؤمن را می‌سوزاند و نمی‌تواند بی‌تفاوت بگذرد.
1️⃣وسائل الشيعه، ج‏16، ص 147

📚 #سلوک_عاشورایی
#منزل_دوم
📕 #امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر

📝 جلسه سوم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

رُوِیَ عَنِ عَلِیٍّ اَمیرِالمُؤمِنینَ عَلَیهِ السَّلامُ قالَ:
«مَنْ كَانَتْ َفِيهِ لَهُ ثَلَاثٌ سَلِمَتْ لَهُ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةُ يَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ‌ وَ يَأْتَمِرُ بِهِ‌ وَ يَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يَنْتَهِي عَنْهُ وَ يُحَافِظُ عَلَى حُدُودِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ وَ عَلَا»
ترجمه: هر کس در او سه چیز باشد، دنیا و آخرت به او اختصاص داشته و برای اوست. به کار خوب و نیک سفارش کند و خودش هم کار خوب و نیک انجام دهد و نهی از منکر از کار زشت و بد کند و خودش هم کار منکر و زشت انجام ندهد و از حدود خداوند جلّ و جلاله محافظت کند.
شرح: روایت از امیرالمؤمنین صلوات الله علیه، منقول است که حضرت فرمودند:کسی که در او سه چیز باشد، این دنیا و آخرت، اختصاص به او دارد. به قول ما لام،لام اختصاص است.«مَنْ كَانَتْ َفِيهِ لَهُ ثَلَاثٌ سَلِمَتْ لَهُ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةُ»؛ این دنیا و آخرت برای اوست. این جا«سَلِمَ» به معنای بودن برای شخص است.
اوّل:«يَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ‌ وَ يَأْتَمِرُ بِهِ»؛ به کار نیک سفارش کند دیگران را و خودش هم کار نیک انجام بدهد، معروف. یک عدّه امر به معروف می‌کنند؛ اما خودشان دست خالی هستند. بعضی‌ها نه، خودشان کار خوب می‌کنند؛ امّا دیگران را دعوت به کار خوب نمی‌کنند. نگاه کنید هر دو طرفش را گفته است. حضرت می‌گوید دوتا باشی، تنها این که خودت مقیّد باشی، کار خوب انجام بدهی کافی نیست، دیگران را هم به کار خوب باید دعوت بکنی. نعوذبالله، از آن طرف که خیلی بد است که دیگران را به کار خوب دعوت بکنی، خودت عمل نکنی؛ آن که خیلی افتضاح است.
دو: «وَ يَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يَنْتَهِي عَنْهُ»؛ نهی بکند از کار زشت و خودش هم کار زشت مرتکب نشود. باز هم اینجا دوتاست این جا، تنها این که خودت مقیّد باشی کار زشت نکنی، کافی نیست؛ دیگران را هم باید بازداری از کار زشت؛ چه رسد به این که دیگران را نهی بکنی، خودت آن وقت کار زشت بکنی که این هم باز افتضاح است.
سوم: «وَ يُحَافِظُ عَلَى حُدُودِ دینِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ وَ عَلَا»؛ کسی باشدکه این حفاظت کند این حدود الهی را؛ چون تعبیر به حدود دارد توی روایت. «وَ يُحَافِظُ عَلَى حُدُودِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ وَ عَلَا»؛ حدود الهی که همان دین خداوند است، حدود الهی، احکام الهیّه است توی قرآن هم هست، حدود که گفته می‌شود. مرزهایی را که خداوند، قرار داده برای بشر در دنیا از نظر اعمالشان، مراقبت کند نسبت به آنها، این مرزها را.
خب، امام حسین (ع)، برای همین بود قیامش، توی آن خطبه‌ای که خواند که خطاب کرد: «النَّاسُ‌ عَبِيدُ الدُّنْيَا وَ الدِّينُ لَعِقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِم»؛ می رسد به این جملات: « أَ لَا تَرَوْنَ اَنَّ الْحَقَّ لَا يُعْمَلُ بِهِ وَ الْبَاطِلَ‌ لَا يُتَنَاهَى‌ عَنْهُ »؛ قیام امام حسین(ع) همین بود برای امر به معروف ، نهی از منکر، حفظ حدود الهی که دین خداوند بود که داشت دین منسوخ می‌شد به معنای واقعی‌اش؛ امام‌حسین(ع)، حرکت بر محور همین معنا بود، قیامش؛ یعنی همین‌هایی که امام‌علی (ع)، پدرش فرمود. توجّه می‌کنید؟ و لذا دنیا و آخرت، مال امام‌حسین (ع)است. می‌خواستم این را بگویم. امام ‌حسین (ع)، هم بُرد در دنیا دارد، شما می بینید. هم بُردش در چی؟ در آخرت که ان‌شاالله، همه مشمول شفاعتش باشیم.

تصنیف غرر الحکم و درر الکلم صفحه 332 مستدرک الوسائل، جلد12، صفحه 206
مَنْ كَانَتْ لَهُ ثَلَاثٌ سَلِمَتْ لَهُ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةُ يَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ‌ وَ يَأْتَمِرُ بِهِ‌ وَ يَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يَنْتَهِي عَنْهُ وَ يُحَافِظُ عَلَى حُدُودِ اللَّهِ جَلَّ وَ عَلَا.
النَّاسُ‌ عَبِيدُ الدُّنْيَا وَ الدِّينُ لَعِقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِم‌ . بحار ج 44 ص 383
أَ لَا تَرَوْنَ الْحَقَّ لَا يُعْمَلُ بِهِ وَ الْبَاطِلَ‌ لَا يُتَنَاهَى‌ عَنْهُ. بحار ج 44 ص 192

شرح حدیث

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM

رُوِیَ عَنِ عَلِیٍّ اَمیرِالمُؤمِنینَ عَلَیهِ السَّلامُ قالَ:
«مَنْ كَانَتْ َفِيهِ لَهُ ثَلَاثٌ سَلِمَتْ لَهُ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةُ يَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ‌ وَ يَأْتَمِرُ بِهِ‌ وَ يَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يَنْتَهِي عَنْهُ وَ يُحَافِظُ عَلَى حُدُودِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ وَ عَلَا»
ترجمه: هر کس در او سه چیز باشد، دنیا و آخرت به او اختصاص داشته و برای اوست. به کار خوب و نیک سفارش کند و خودش هم کار خوب و نیک انجام دهد و نهی از منکر از کار زشت و بد کند و خودش هم کار منکر و زشت انجام ندهد و از حدود خداوند جلّ و جلاله محافظت کند.

شرح حدیث

🎞 #كليپ_تصويرى

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

📍 شرایطی که دعا به اجابت نمی رسد❗️
📌روایت مفصّلی از‌ امام‌صادق(ع) وارد شده است که بخشی از آن را می‌خوانم. حضرت می‌فرماید: «إِنَّ‏ اللَّهَ‏ بَعَثَ‏ مَلَكَيْنِ‏ إِلَى‏ أَهْلِ‏ مَدِينَةٍ»؛ خداوند دو فرشته را به سوی شهری فرستاد، «لِيَقْلِبَاهَا»؛ برای اینکه شهر را زیر و رو کنند. فرشتۀ عذاب بودند، «عَلَى أَهْلِهَا»؛ بابودن افراد در آن، «فَلَمَّا انْتَهَيَا إِلَى الْمَدِينَةِ- فَوَجَدَا فِيهَا رَجُلًا يَدْعُو وَ يَتَضَرَّعُ»؛ وقتی به شهر رسیدند، دیدند کسی در حال تضرع و دعاست. خلاصه، اینکه رو به سوی خدا آورده است. «فَعَادَ أَحَدُهُمَا إِلَى اللَّهِ فَقَالَ يَا رَبِّ إِنِّي انْتَهَيْتُ إِلَى الْمَدِينَةِ»؛ یکی از این فرشته‌هابه سوی خداوند برمی‌گردد عرض می‌کند: پروردگارا! رفتم به سوی این شهر، «فَوَجَدْتُ عَبْدَكَ فُلَاناً يَدْعُوكَ وَ يَتَضَرَّعُ إِلَيْكَ»؛ بندۀ تو فلانی را دیدم _ نام او را می‌برد_ که تو را می‌خواند و تضرّع به سوی تو دارد. خلاصه می‌خواسته به خدا با زبان بی‌زبانی بگوید که با وجود چنین کسی چطور شهر را زیر و رو کرده و از بین ببریم؟ «فَقَالَ امْضِ لِمَا أَمَرْتُكَ بِهِ»؛ خداوند به او فرمود: برو همان کار را که گفتم، انجام بده، «فَإِنَّ ذَا رَجُلٌ لَمْ يَتَمَعَّرْ وَجْهُهُ غَيْظاً لِي قَطُّ»؛ شخصی که تو می‌بینی، چنین دعا و تضرّع می‌کند، کسی است که رنگ چهره‌اش عوض نشده؛ برای چه چیزی؟ یعنی تا به حال یک دفعه هم برای خاطر من خشمگین نشده است؛ یعنی دیده حرام مرتکب می‌شوند و تخلّف می‌کنند، امّا ناراحت نشده است. عوض شدن رنگ چهره در عبارت «لَمْ يَتَمَعَّرْ وَجْهُهُ غَيْظاً» یعنی « لَمْ يَتَغَیَّرْ »1️⃣، رنگ چهرۀ او همین است عوض نشده؛ به این معناست که آدمی که ناراحت می‌شود، باید مبرزی داشته باشد و این ناراحتی بروز و ظهور داشته باشد.
1️⃣وسائل الشيعه، ج‏16، ص 144

📚 #سلوک_عاشورایی
#منزل_دوم
📕 #امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر

📝 جلسه چهارم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir
📍 چرا برای قصد گناه مؤاخذه ندارد؟ ❗️
📌روایت را زراره نقل می‌کند و‌ می‌گوید:«عَنْ أَحَدِهِمَا» فراموش کرده که روایت را از امام‌باقر(ع) شنیده است یا از امام‌صادق(ع):
«إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى جَعَلَ‏ لآِدَمَ‏ فِي‏ ذُرِّيَّتِهِ‏ أَنَّ‏ مَنْ‏ هَمَّ بِحَسَنَةٍ فَلَمْ يَعْمَلْهَا كُتِبَتْ لَهُ حَسَنَةٌ»؛ خداوند قرار داده است برای آدم در ذرّیّۀ حضرت آدم؛ یعنی انسان‌ها، اگر کسی قصد کند که حسنه‌ای را انجام بدهد، ولی موفّق نشود عمل را انجام دهد، یک حسنه نوشته می‌شود.
«مَنْ هَمَّ بِحَسَنَةٍ وَ عَمِلَهَا»؛ ولی اگر کسی تصمیم به انجام حسنه بگیرد و بعد هم حسنه را انجام بدهد، «كُتِبَتْ لَهُ عَشْراً»؛ برای او ده حسنه می‌نویسند. «وَ مَنْ هَمَّ بِسَيِّئَةٍ لَمْ تُكْتَبْ عَلَيْهِ»1️⃣؛ اگر قصد کند گناهی انجام دهد، برای او نوشته نمی‌شود، «وَ مَنْ هَمَّ بِهَا وَ عَمِلَهَا كُتِبَتْ عَلَيْهِ سَيِّئَةٌ»؛ و اگر قصد گناه کند و گناه را هم انجام دهد، یک گناه نوشته می‌شود.
1️⃣وسائل الشيعه، ج‏1، ص 51

📚 #سلوک_عاشورایی
#منزل_دوم
📕 #امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر

📝 جلسه چهارم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir
📍 در انجام منکر مرز، حدود و حریم الهی شکسته می‌شود❗️
📌به این مطلب دقّت کنید: در باب امر به معروف و نهی از منکر، مطلبی مطرح است – در آتیه در موضوع ادلّۀ امر به معروف و نهی از منکر اشاره خواهم کرد- مبنی بر اینکه آنچه در این باب مهم است و زشت شمرده می‌شود، این است که احکام الهیّه که از آن تعبیر به حدود و مرزها و حریم الهی‌‌ می‌شود و در آیات هم به آن اشاره شده است: «تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ»1️⃣ شکسته نشود. محرّمات به چه معنا است؟ به معنای حریم شکستن است و امر به معروف و نهی از منکر هم بر این محور دور می‌زند؛ یعنی حریم الهی را حفظ کردن؛ لذا در بحث غیرت گفتم: کسی که غیرتمند است، هیچ‌گاه در این واجب امر به معروف و نهی از منکر تسامح نمی‌کند. یعنی چه؟ یعنی حرمتِ اوامر، احکام و حریم الهی را حفظ می‌کند. بعداً خواهم گفت که این مطلب را، هم عقل می‌گوید و هم نقل.
1️⃣سور مبارکۀ بقره؛ آیات 187و 229و 230 - نساء،آیۀ 13- مجادله، آیۀ4- طلاق، آیۀ1

📚 #سلوک_عاشورایی
#منزل_دوم
📕 #امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر

📝 جلسه چهارم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir
📍 چرا رضایت به عمل منکر حرام است؟❗️
📌بنابراین آنانی که به مؤاخذه کسانی که راضی به عمل منکر هستند اشکال می‌گیرند، نتوانستند بین دو مطلب تفاوت بگذارند. کسی که قصد گناه کرده و گناه را انجام نداده، حریم شکنی و مرزشکنی نکرده است؛ بلکه یک خباثت درونی یا یک غفلتی از او سرزده است، ولی حریم شکنی نکرده است؛ بلکه در عمل ،حریم را حفظ کرده است. امّا بحث ما در مورد این است که دیگری حرام و منکر انجام داده و او خوشش آمده باشد. این یعنی حریم شکسته شده و او از این حریم شکنی راضی است، بین این دو تفاوت فراوانی است که او نتوانست بین این دو تفاوت بگذارد و کاملاً دو چیز مختلف هستند. عبد باید حریم ربّش را حفظ کند و او که راضی به انجام منکر شده، این حریم را حفظ نکرده است؛ امّا کسی که فقط قصد منکر را داشته مرزشکنی نکرده است. پس اینکه بگویی: خدا برای کسی که قصد معصیت کرده ولی معصیت را انجام نداده است، معصیت نمی‌نویسد؛ ولی برای کسی که خودش معصیت نکرده، معصیت می‌نویسد، به خاطر تفاوت این دو است. محور عبارت است از مرزشکنی، و آنچه مغبوض است، مرزشکنی ا‌ست. در این مورد، مرزشکنی صورت گرفته و او خوشحال است که این مرز شکسته شده و حرمت خدا حفظ نشده است. پس فقها هم که فتوا به حرام بودن رضا به فعل منکری که در خارج توسّط دیگری انجام شده است داده‌اند، دقیقاً این را فهمیده‌اند.

📚 #سلوک_عاشورایی
#منزل_دوم
📕 #امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر

📝 جلسه چهارم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir