تا نَکَنی کوه بَسی
دست به لَعلی نَرَسَد
تا سوی دریا نروی
گوهر و مَرجان نبری

تا نشوی مست خدا
غم نشود از تو جدا
تا صفت گرگ دَری
یوسف کنعان نَبَری

#غزل_مولانا





https://t.me/mohajrardakan

🔰 خلوت شمس و مولانا

چه شادم به دوستیِ تو
که مرا چنین دوستی داد
خدا این دلِ مرا به تو دهد
مرا چه آن جهان، چه این جهان
مرا چه قعرِ زمین، چه بالایِ آسمان
مرا چه بالا، چه پَست.

#شمس_تبریزی

هر شب و هر سَحَر تو را، من به دُعا بِخواستم
تا به چه شیوه‌ها تو را، من زِ خدا بِخواستم

تا شَوی از سُجودِ من، مونِس این وجودِ من
خود بِشُد این وجودِ من، چون که تو را بِخواستم

#غزل_مولانا

مَستی سَلامَت می‌کُند
پنهان پیامَت می‌کنُد
آن کو دِلَش را بُرده‌یی
جان هم غُلامَت می‌کُند

#غزل_مولانا


https://t.me/mohajrardakan

من آزمودم مدتی
بی‌تو ندارم لذتی
کِی عُمر را لذت بُوَد
بی‌مِلْحِ بی‌پایان تو؟

تلخی ز تو شیرین شود
کفر و ضلالت دین شود
خارِ خَسَکْ نسرین شود
صد جان فدای جان تو

#غزل_مولانا

نوح تویی، روح تویی
فاتح و مفتوح تویی

نور تویی، سور تویی
دولت منصور تویی

دانه تویی، دام تویی
باده تویی، جام تویی

#غزل_مولانا

#غزل_مولانا

آن که بی‌باده کند جان مرا مست کجاست
وان که بیرون کند از جان و دلم دست کجاست

وان که سوگند خورم جز به سر او نخورم
وان که سوگند من و توبه‌ام اشکست کجاست

وان که جان‌ها به سحر نعره زنانند از او
وان که ما را غمش از جای ببرده‌ست کجاست

جان جان ‌ست وگر جای ندارد چه عجب
این که جا می‌طلبد در تن ما هست کجاست

تا نَکَنی کوه بَسی
دست به لَعلی نَرَسَد
تا سوی دریا نروی
گوهر و مَرجان نبری

تا نشوی مست خدا
غم نشود از تو جدا
تا صفت گرگ دَری
یوسف کنعان نَبَری

#غزل_مولانا

تو چرا جمله نبات و شکری؟
تو چرا دلبر و شیرین نظری؟

تو به یک خنده چرا راه زنی؟
تو به یک غمزه چرا عقل بری؟

#غزل_مولانا

گر شکند دل مرا، جان بدهم به دل شکن
گر زِ سَرَم کُلَه بَرَد، من زِ میانْ کمر بَرَم

اوست نشسته در نظر
من به کجا نظر کُنم؟
اوست گرفته شهر دل
من به کجا سفر بَرَم؟

#غزل_مولانا

ای که رویَت چو گُل و
زلفِ تو چون شِمشاد است

جانَم آن لحظه که غمگین تو باشم
شاد است

#غزل_مولانا

بنمای رُخ که باغ و گُلِستانَم آرزوست
بُگشای لَب که قَندِ فراوانَم آرزوست

ای آفتابِ حُسن! بُرون آ دَمی زِ ابر
کان چهرۀ مُشَعشَعِ تابانَم آرزوست

مشعشع: روشن,درخشان

#غزل_مولانا