✍ درد و رنج بی تفاوتی
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ گاهی درد و رنج همه ی وجود #انسان را فرا می گیرد، حالش خوب نیست، بد بیاری پشت بد بیاری، شکست پشت شکست، گویی همه ی زمانه علیه انسان می شود و دست به هر کاری می زند توفیقی حاصل نمی شود و از هر مسیری که می رود به بن بست می خورد. حتماً برای شما هم پیش آمده است روز و شب هایی که به زندگی و اتفاقات پیرامون خود اصلاً حس خوبی ندارید و در برخی موارد ممکن است حتی حس کنید راه تنفس شما محدود شده است. فقدان یا داغ یک عزیز، ورشکستی مالی، به خطر افتادن آبرو، جدایی یا طلاق و مواردی از این دست رایج ترین اتفاقات تلخ احتمالی است.
✅ البته از این موارد چالش های سخت تری هم وجود دارد آن جا که درد و رنجی در دل داری و به دلایلی با احدی نمی توانی در میان بگذاری، مشورت کنی، کمک بگیری و یا حداقل همدلی کنی. در طول زندگی گاهی زخم هایی عمیق بر وجود انسان می نشیند و گویی تا مغز استخوان را می سوزاند و فرایند درمان و التیام بسیار سختی دارد که شاید برخی موارد غیرممکن به نظر برسد. هر چند ما اعتقاد داریم دستی هست بالای همه ی دست که مهربان ترین مهربان هاست و همه ی انسان ها را تحت نظر دارد و از آن ها حمایت می کند ولی در واقع باید این سئوال را از خود بپرسیم که ما در مواجهه با فردی از میان خانواده، دوستان، بستگان و عزیزان مان که با چالش های این چنینی مواجه شده اند چه تکالیف و وظایفی داریم؟
✅ یکی از بزرگ ترین بیماری های #عصر_حاضر «بیماری بی تفاوتی» است. بسیاری از آدم ها به هر آن چه منافع آن ها را تأمین کند و مستقیم با سود و زیان خودشان ارتباط داشته باشد دقت می کنند، توجه دارند و برای آن تلاش می کنند و هر چه احساس کنند تعلق و رابطه ای با آن ها ندارند را کلاً رها می کنند. برای همین چه بسیار فرزندانی که از حال و روز و نیازهای پدر و مادر خود اطلاعی ندارند، یا همسایه ای که از حال همسایه خود بی خبر است و دوست و رفیقی که سال ها می گذرد و نمی داند ممکن است نیازی داشته باشد یا این که ما می توانیم گره ای از زندگی او باز کنیم یا مسأله ی پیچیده ای را برایش حل کنیم.
✅ هر چند #زندگی امروز خیلی شلوغ و پیچیده است و همه ی ما به دلیل مشکلات معیشتی فراوان هشتمان گروی نه است اما این دلیل موجهی برای بی تفاوتی نسبت به تکالیف، وظایف و احساساتمان نسبت به اطرافیانمان نیست و نخواهد بود. بی تفاوتی ما نسبت به دیگران برای آن ها «رنج» به دنبال دارد و برای ما «درد» می شود. این خاصیت دنیاست که هر که از رنج دیگرانی که نسبت به آن ها وظیفه دارد بی خبر باشد و به وظایفش عمل نکند خود روزی درد بی تفاوتی را خواهد چشید و این گونه رسم مهربانی، همدلی و انسانیت آسیب خواهد دید. مگر نه این است که «آدمی را آدمیت لازم است» پس قاعدتاً ما تنها نسبت به خود و همسر و فرزندان خویش وظیفه نداریم. باید آگاه باشیم و خیرخواه.
✅ البته این بدان معنا نیست که خود را داروغه ی شهر پنداریم و در زندگی همگان سرک بکشیم. بلکه معنایش توجه به نیازها، کمبودها، احساس ها، مطالبات و علاقه مندی های همان هایی است که طبق عرف و شرع به گردن ما حقی دارند و ما نسبت به برخی امور آن ها تکالیفی بر عهده داریم. باور کنید اگر هر فردی همان گونه که هوای خودش را دارد به نزدیکان و بستگانش نیز توجه داشته باشد #زندگی_اجتماعی بسیار زیباتر، راحت تر، مطلوب تر و نهایتاً شیرین تر خواهد بود.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۱۷ اسفند ۱۴۰۲، شماره ۱۰۰۴
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ گاهی درد و رنج همه ی وجود #انسان را فرا می گیرد، حالش خوب نیست، بد بیاری پشت بد بیاری، شکست پشت شکست، گویی همه ی زمانه علیه انسان می شود و دست به هر کاری می زند توفیقی حاصل نمی شود و از هر مسیری که می رود به بن بست می خورد. حتماً برای شما هم پیش آمده است روز و شب هایی که به زندگی و اتفاقات پیرامون خود اصلاً حس خوبی ندارید و در برخی موارد ممکن است حتی حس کنید راه تنفس شما محدود شده است. فقدان یا داغ یک عزیز، ورشکستی مالی، به خطر افتادن آبرو، جدایی یا طلاق و مواردی از این دست رایج ترین اتفاقات تلخ احتمالی است.
✅ البته از این موارد چالش های سخت تری هم وجود دارد آن جا که درد و رنجی در دل داری و به دلایلی با احدی نمی توانی در میان بگذاری، مشورت کنی، کمک بگیری و یا حداقل همدلی کنی. در طول زندگی گاهی زخم هایی عمیق بر وجود انسان می نشیند و گویی تا مغز استخوان را می سوزاند و فرایند درمان و التیام بسیار سختی دارد که شاید برخی موارد غیرممکن به نظر برسد. هر چند ما اعتقاد داریم دستی هست بالای همه ی دست که مهربان ترین مهربان هاست و همه ی انسان ها را تحت نظر دارد و از آن ها حمایت می کند ولی در واقع باید این سئوال را از خود بپرسیم که ما در مواجهه با فردی از میان خانواده، دوستان، بستگان و عزیزان مان که با چالش های این چنینی مواجه شده اند چه تکالیف و وظایفی داریم؟
✅ یکی از بزرگ ترین بیماری های #عصر_حاضر «بیماری بی تفاوتی» است. بسیاری از آدم ها به هر آن چه منافع آن ها را تأمین کند و مستقیم با سود و زیان خودشان ارتباط داشته باشد دقت می کنند، توجه دارند و برای آن تلاش می کنند و هر چه احساس کنند تعلق و رابطه ای با آن ها ندارند را کلاً رها می کنند. برای همین چه بسیار فرزندانی که از حال و روز و نیازهای پدر و مادر خود اطلاعی ندارند، یا همسایه ای که از حال همسایه خود بی خبر است و دوست و رفیقی که سال ها می گذرد و نمی داند ممکن است نیازی داشته باشد یا این که ما می توانیم گره ای از زندگی او باز کنیم یا مسأله ی پیچیده ای را برایش حل کنیم.
✅ هر چند #زندگی امروز خیلی شلوغ و پیچیده است و همه ی ما به دلیل مشکلات معیشتی فراوان هشتمان گروی نه است اما این دلیل موجهی برای بی تفاوتی نسبت به تکالیف، وظایف و احساساتمان نسبت به اطرافیانمان نیست و نخواهد بود. بی تفاوتی ما نسبت به دیگران برای آن ها «رنج» به دنبال دارد و برای ما «درد» می شود. این خاصیت دنیاست که هر که از رنج دیگرانی که نسبت به آن ها وظیفه دارد بی خبر باشد و به وظایفش عمل نکند خود روزی درد بی تفاوتی را خواهد چشید و این گونه رسم مهربانی، همدلی و انسانیت آسیب خواهد دید. مگر نه این است که «آدمی را آدمیت لازم است» پس قاعدتاً ما تنها نسبت به خود و همسر و فرزندان خویش وظیفه نداریم. باید آگاه باشیم و خیرخواه.
✅ البته این بدان معنا نیست که خود را داروغه ی شهر پنداریم و در زندگی همگان سرک بکشیم. بلکه معنایش توجه به نیازها، کمبودها، احساس ها، مطالبات و علاقه مندی های همان هایی است که طبق عرف و شرع به گردن ما حقی دارند و ما نسبت به برخی امور آن ها تکالیفی بر عهده داریم. باور کنید اگر هر فردی همان گونه که هوای خودش را دارد به نزدیکان و بستگانش نیز توجه داشته باشد #زندگی_اجتماعی بسیار زیباتر، راحت تر، مطلوب تر و نهایتاً شیرین تر خواهد بود.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۱۷ اسفند ۱۴۰۲، شماره ۱۰۰۴
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
جای مهتاب به تاریکی شب ها تو بتاب
✍ #دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ روزگار عجیب و غریبی شده است. هیچ چیزی سر جای خود قرار ندارد. اخلاق و #انسانیت حلقه ی گم شده ی کارکرد نظام های بشری است. هر کسی ساز خودش را می زند و تنها به خویشتن و منافع شخصی می اندیشد. گاهی انسان دلش می گیرد که چرا صفا و صمیمیت، مهربانی و همدلی و تقوا و اخلاق مداری که در گذشته های نه چندان دور در جامعه دیده می شد امروز کمرنگ و کمرنگ تر شده است. هرگز قصد سیاه نمایی و یا بد جلوه دادن اغراق آمیز اوضاع و احوال کنونی را ندارم. هرگز! ولی خدا وکیلی اگر منصفانه و کمی با دقت بیشتر و با نگاه مقایسه ای نسبت به زمان کودکی خود اوضاع و احوال جامعه امروز را نگاه کنیم به خوبی در خواهیم یافت که آن چه در محیط پیرامون ما رخ می دهد در شأن ما و جایگاه تاریخی و ادبی ما نیست. اوضاع و احوال اجتماعی اصلاً جالب نیست.
✅ خانواده های سست بنیادی که با کوچک ترین مسأله بلافاصله راه دادگاه و #طلاق را در پیش می گیرند، اعتیاد گسترده و مصرف دخانیات در سنین پایین و خیلی دیگر از چالش های اجتماعی موجود که کام انسان را تلخ می کند. برخی نظریه پردازان این مسائل را صرفاً به معیشت و محدودیت های اقتصادی یا همان فقر نسبت می دهند. البته بخشی از این اتفاقات قاعدتاً ریشه در وضع اقتصادی دارد ولی حتماً این همه ی ماجرا نیست و خیلی عوامل دیگر در این زمینه اثرگذار است. ما نباید همرنگ جماعت و بلافاصله با اتفاقات محیطی همراه شویم. باید نسبت به اصالت رفتاری و مبانی ارزشی که به آن اعتقاد داریم تعصب بیشتری نشان دهیم و به مبانی اخلاق و انسانیت همواره وفادار باشیم. هر چند در جامعه امروز به نسبت سال های قبل خیلی از سنت های خوب رنگ باخته است اما هنوز جای امیدواری زیادی داریم. هر یک از ما وظیفه داریم در تاریکی ها و هر آن چه رنگ و بوی اخلاق و انسانیت ندارد اصالت خود را حفظ کنیم و در عین حال برای اصلاح جامعه نیز همت گماشته و همچون مهتاب که در تاریکی شب همه جا را روشن می کند حیات بخش و نورآفرین باشیم.
✅ به خدا سوگند جواب بدی را نباید با بدی داد. کمی مراعات و شکیبایی می تواند بسیاری از کدورت ها و ناملایمات را از میان بردارد. صداقت، مهربانی، کمک به همنوعان، پاکدستی، صبر و شکیبایی و سایر مصادیق اخلاقی هرگز کلیشه و قدیمی نمی شود و در هر جامعه ای که این خصلت ها در رفتار و گفتار مردم عیان تر و پررنگ تر باشد مطلوبیت زندگی در آن بیشتر و بیشتر خواهد بود. اگر هر یک از ما اراده کنیم و در هر شرایطی مصمم باشیم تنها و تنها در مسیر صلاح و فلاح فردی و اجتماعی حرکت کنیم و هر آن چه برای خود می پسندیم برای دیگران نیز روا داشته و بپسندیم باور کنید سلامت روحی و روانی و اخلاقی در جامعه فراگیر خواهد شد و همگان از زندگی زیبا و سالم بهره خواهیم برد. «آدمی را آدمیت لازم است» به بیان ساده تر هر یک از ما آمده ایم تا به سهم خود جهانی را که در آن زندگی می کنیم زیباتر کنیم و برای پیشرفت و اصلاح جامعه حرکت کنیم. پس شما هم مهتاب باشید و در تاریکی ها هم خود نورانی و غرق امید باشید و هم آن را به دیگرانی که در اطراف و اکناف شما قرار دارند و به کل #جامعه هدیه کنید. اگر این چنین دیدگاهی فراگیر شود خیلی زود منافع و لذت آن به همه ی ما خواهد رسید.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۲۴ اسفندماه ۱۴۰۲، شماره ۱۰۰۵
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
✍ #دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ روزگار عجیب و غریبی شده است. هیچ چیزی سر جای خود قرار ندارد. اخلاق و #انسانیت حلقه ی گم شده ی کارکرد نظام های بشری است. هر کسی ساز خودش را می زند و تنها به خویشتن و منافع شخصی می اندیشد. گاهی انسان دلش می گیرد که چرا صفا و صمیمیت، مهربانی و همدلی و تقوا و اخلاق مداری که در گذشته های نه چندان دور در جامعه دیده می شد امروز کمرنگ و کمرنگ تر شده است. هرگز قصد سیاه نمایی و یا بد جلوه دادن اغراق آمیز اوضاع و احوال کنونی را ندارم. هرگز! ولی خدا وکیلی اگر منصفانه و کمی با دقت بیشتر و با نگاه مقایسه ای نسبت به زمان کودکی خود اوضاع و احوال جامعه امروز را نگاه کنیم به خوبی در خواهیم یافت که آن چه در محیط پیرامون ما رخ می دهد در شأن ما و جایگاه تاریخی و ادبی ما نیست. اوضاع و احوال اجتماعی اصلاً جالب نیست.
✅ خانواده های سست بنیادی که با کوچک ترین مسأله بلافاصله راه دادگاه و #طلاق را در پیش می گیرند، اعتیاد گسترده و مصرف دخانیات در سنین پایین و خیلی دیگر از چالش های اجتماعی موجود که کام انسان را تلخ می کند. برخی نظریه پردازان این مسائل را صرفاً به معیشت و محدودیت های اقتصادی یا همان فقر نسبت می دهند. البته بخشی از این اتفاقات قاعدتاً ریشه در وضع اقتصادی دارد ولی حتماً این همه ی ماجرا نیست و خیلی عوامل دیگر در این زمینه اثرگذار است. ما نباید همرنگ جماعت و بلافاصله با اتفاقات محیطی همراه شویم. باید نسبت به اصالت رفتاری و مبانی ارزشی که به آن اعتقاد داریم تعصب بیشتری نشان دهیم و به مبانی اخلاق و انسانیت همواره وفادار باشیم. هر چند در جامعه امروز به نسبت سال های قبل خیلی از سنت های خوب رنگ باخته است اما هنوز جای امیدواری زیادی داریم. هر یک از ما وظیفه داریم در تاریکی ها و هر آن چه رنگ و بوی اخلاق و انسانیت ندارد اصالت خود را حفظ کنیم و در عین حال برای اصلاح جامعه نیز همت گماشته و همچون مهتاب که در تاریکی شب همه جا را روشن می کند حیات بخش و نورآفرین باشیم.
✅ به خدا سوگند جواب بدی را نباید با بدی داد. کمی مراعات و شکیبایی می تواند بسیاری از کدورت ها و ناملایمات را از میان بردارد. صداقت، مهربانی، کمک به همنوعان، پاکدستی، صبر و شکیبایی و سایر مصادیق اخلاقی هرگز کلیشه و قدیمی نمی شود و در هر جامعه ای که این خصلت ها در رفتار و گفتار مردم عیان تر و پررنگ تر باشد مطلوبیت زندگی در آن بیشتر و بیشتر خواهد بود. اگر هر یک از ما اراده کنیم و در هر شرایطی مصمم باشیم تنها و تنها در مسیر صلاح و فلاح فردی و اجتماعی حرکت کنیم و هر آن چه برای خود می پسندیم برای دیگران نیز روا داشته و بپسندیم باور کنید سلامت روحی و روانی و اخلاقی در جامعه فراگیر خواهد شد و همگان از زندگی زیبا و سالم بهره خواهیم برد. «آدمی را آدمیت لازم است» به بیان ساده تر هر یک از ما آمده ایم تا به سهم خود جهانی را که در آن زندگی می کنیم زیباتر کنیم و برای پیشرفت و اصلاح جامعه حرکت کنیم. پس شما هم مهتاب باشید و در تاریکی ها هم خود نورانی و غرق امید باشید و هم آن را به دیگرانی که در اطراف و اکناف شما قرار دارند و به کل #جامعه هدیه کنید. اگر این چنین دیدگاهی فراگیر شود خیلی زود منافع و لذت آن به همه ی ما خواهد رسید.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۲۴ اسفندماه ۱۴۰۲، شماره ۱۰۰۵
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
✍ نه تو می مانی و نه اندوه
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ اجازه دهید این نوشتار را با قطعه ای از شعر #سهراب_سپهری آغاز کنم:
«نه تو می مانی و نه اندوه،
و نه هیچ یک از مردم این آبادی،
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت، غصه هم خواهد رفت،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند،
لحظه ها عریانند، به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز».
✅ زندگی همچون برق و باد می گذرد و تا چشم بر هم زنی عمر به سر می آید و زمان «هجرت و رحلت» انسان فرا می رسد و خیلی زود باید پاسخگوی خیر و شر عمل خویش باشد و در دادگاه الهی حاضر شود. هر سخن و رفتار انسان حتی در اندازه ی مثقال کوچکی مورد ارزیابی و حسابرسی قرار می گیرد و آدمی هرگز توان فرار کردن از اعمال خویشتن را ندارد. پس چه خوب است تا هستیم، تا می توانیم، تا حرف ما به جایی می رسد و تا فرصت و عمر در اختیار ماست قدر بدانیم و در هرکار خیری اسم خویش را ثبت کنیم و به سمت شکوفایی اخلاقی و #کمال_انسانی حرکت کنیم. زندگی دنیا دو روز بیش نیست.
✅در روزی اوضاع بر وفق مراد است و حال و هوای ما خوب است و در روز دیگر چرخ زمانه می چرخد و امور متحول می شود و ممکن است در مسیر سختی و چالش های زندگی قرار بگیریم. بنا بر آموزه های اخلاقی نه در آن روز که غرق نعمت هستیم باید سخت بتازیم و چشم خود را بر روی دیگران ببندیم و آن ها را نادیده انگاریم و نه در روزی که احوالات زمانه مطابق میل و نظر ما پیش نمی رود نباید بی تابی کنیم و از مدار شکیبایی خارج گردیم. #بالاترین نعمت ها را خداوند در قالب دو امر مهم «امنیت و سلامتی» به انسان ارزانی می دارد.
✅ پس تا زمانی که این دو نعمت را داریم و #تاج_سلامتی بر سرماست هیچ چیز دیگری ارزش غمگین بودن و غصه خوردن ندارد. باید بی حد و حصر شاکر خداوند مهربان باشیم و سعی کنیم از امکانات و نعمت هایی که داریم هر چند در چشم ما اندک به نظر آید باز هم قدردان و شاکر باشیم. چه بسیار افرادی که حتی برای یک نفس کشیدن آسان و سالم با سختی مواجه می شوند و زجر فراوانی را در زندگی تحمل می کنند و شاید حتی جرعه ای آب از گلوی آن ها به آسانی پایین نمی رود. پس ما را چه می شود که برای کم و کاستی ها و محدودیت های احتمالی دنیا که برای هر کسی در سطح خودش قطعاً مقدار و میزان خاصی از آن وجود دارد عنان از کف داده و چنان بی تابی کنیم که هم الطاف الهی را فراموش کنیم و هم جامه ی اندوه را بر لحظه لحظه عمر خویش می پوشانیم؟
✅ به خود آیید مردمان زمانه ی من که عمر ما هم همچون قدما و بزرگان رحمت شده و درگذشته به پایان خواهد رسید و بدبخت واقعی کسی است که از این فرصت و نعمت برای لذت بردن خویش، منفعت رساندن به دیگران و آبادانی شهر و جامعه بهره نگیرد. هر انسانی وظیفه دارد در اندازه صلاحیت، استعداد و توان خویش تمامی امکانات و مواهب خلقت را به کار گیرد و با #شایستگی خویشتن هر آن چه در چنته دارد برای خلق لحظات بهتری در دنیا برای زندگی خویشتن و دیگران رو کند. به راستی اگر این دیدگاه در جامعه فراگیر شود بسیاری از مشکلات را می توان بیشتر و بیشتر تحمل کرد، می توان در عین سختی ها شاد زندگی کرد و به دیگران نیز این موهبت را ارزانی داشت و در نهایت دنیای ما جای بهتری برای زندگی خواهد شد.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۱۳ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴، شماره ۱۰۰۸
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ اجازه دهید این نوشتار را با قطعه ای از شعر #سهراب_سپهری آغاز کنم:
«نه تو می مانی و نه اندوه،
و نه هیچ یک از مردم این آبادی،
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت، غصه هم خواهد رفت،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند،
لحظه ها عریانند، به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز».
✅ زندگی همچون برق و باد می گذرد و تا چشم بر هم زنی عمر به سر می آید و زمان «هجرت و رحلت» انسان فرا می رسد و خیلی زود باید پاسخگوی خیر و شر عمل خویش باشد و در دادگاه الهی حاضر شود. هر سخن و رفتار انسان حتی در اندازه ی مثقال کوچکی مورد ارزیابی و حسابرسی قرار می گیرد و آدمی هرگز توان فرار کردن از اعمال خویشتن را ندارد. پس چه خوب است تا هستیم، تا می توانیم، تا حرف ما به جایی می رسد و تا فرصت و عمر در اختیار ماست قدر بدانیم و در هرکار خیری اسم خویش را ثبت کنیم و به سمت شکوفایی اخلاقی و #کمال_انسانی حرکت کنیم. زندگی دنیا دو روز بیش نیست.
✅در روزی اوضاع بر وفق مراد است و حال و هوای ما خوب است و در روز دیگر چرخ زمانه می چرخد و امور متحول می شود و ممکن است در مسیر سختی و چالش های زندگی قرار بگیریم. بنا بر آموزه های اخلاقی نه در آن روز که غرق نعمت هستیم باید سخت بتازیم و چشم خود را بر روی دیگران ببندیم و آن ها را نادیده انگاریم و نه در روزی که احوالات زمانه مطابق میل و نظر ما پیش نمی رود نباید بی تابی کنیم و از مدار شکیبایی خارج گردیم. #بالاترین نعمت ها را خداوند در قالب دو امر مهم «امنیت و سلامتی» به انسان ارزانی می دارد.
✅ پس تا زمانی که این دو نعمت را داریم و #تاج_سلامتی بر سرماست هیچ چیز دیگری ارزش غمگین بودن و غصه خوردن ندارد. باید بی حد و حصر شاکر خداوند مهربان باشیم و سعی کنیم از امکانات و نعمت هایی که داریم هر چند در چشم ما اندک به نظر آید باز هم قدردان و شاکر باشیم. چه بسیار افرادی که حتی برای یک نفس کشیدن آسان و سالم با سختی مواجه می شوند و زجر فراوانی را در زندگی تحمل می کنند و شاید حتی جرعه ای آب از گلوی آن ها به آسانی پایین نمی رود. پس ما را چه می شود که برای کم و کاستی ها و محدودیت های احتمالی دنیا که برای هر کسی در سطح خودش قطعاً مقدار و میزان خاصی از آن وجود دارد عنان از کف داده و چنان بی تابی کنیم که هم الطاف الهی را فراموش کنیم و هم جامه ی اندوه را بر لحظه لحظه عمر خویش می پوشانیم؟
✅ به خود آیید مردمان زمانه ی من که عمر ما هم همچون قدما و بزرگان رحمت شده و درگذشته به پایان خواهد رسید و بدبخت واقعی کسی است که از این فرصت و نعمت برای لذت بردن خویش، منفعت رساندن به دیگران و آبادانی شهر و جامعه بهره نگیرد. هر انسانی وظیفه دارد در اندازه صلاحیت، استعداد و توان خویش تمامی امکانات و مواهب خلقت را به کار گیرد و با #شایستگی خویشتن هر آن چه در چنته دارد برای خلق لحظات بهتری در دنیا برای زندگی خویشتن و دیگران رو کند. به راستی اگر این دیدگاه در جامعه فراگیر شود بسیاری از مشکلات را می توان بیشتر و بیشتر تحمل کرد، می توان در عین سختی ها شاد زندگی کرد و به دیگران نیز این موهبت را ارزانی داشت و در نهایت دنیای ما جای بهتری برای زندگی خواهد شد.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۱۳ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴، شماره ۱۰۰۸
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
✍ در تکاپوی زندگی
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ زندگی گذران زمان و پشت سر گذاشتن پیاپی لحظات نیست بلکه جان دادن و معنا بخشیدن به دقایق و آنات است که از دل آن ها فرصت های تعالی و پیشرفت حاصل می شود. «زندگی» عمر کردن نیست بلکه رشد کردن است عمر کردن کاری است که از همه حیوانات بر می آید. اما رشد کردن هدف والای انسان است که عده معدودی می توانند ادعایش را داشته باشند و از عهده ی آن برآیند. اما چه می شود که در بسیاری موارد آدمی هدف و مسئولیت خود را به دست فراموشی می سپارد و غفلت می کند از همه ی آن چه حکمت خلقت بر دوش او بنا نهاده است. آن قدر گرفتار روزمرگی ها می شویم و در مسیر نامشخص و به سمت اهدافی نامعلوم می دویم که ناخودآگاه در سنین بالاتر به خود آمده و می بینیم نه از زندگی دنیایی خود لذت آن چنانی برده ایم و نه آن چنان که شایسته ی ماست توشه ی مناسب و در خور برای #آخرت خویش فراهم ساخته ایم.
✅ #زندگی هرگز نمی تواند کامل باشد اما همیشه می تواند زیبا باشد پس «در تکاپوی زندگی باشید». این جمله بدان معناست که اولاً جایگاه خود را خوب بشناسید و بدانید برای چه خلق شده اید و چه هدفی برای زندگانی انسانی خویش باید داشته باشید. ثانیاً فرای همه ی روزمرگی ها و عادت ها و گرفتاری هایی که زندگی عصر فراصنعتی برای ما ایجاد می کند برای امروز و فردای خود برنامه داشته باشید و در مسیر پیاده کردن آن برنامه همت گمارید و از خود صلاحیت، توانایی و اراده نشان دهید. همان تقسیم بندی مشهور که امیرالمومنین بدان توصیه می فرماید قطعاً می تواند بهترین حالت باشد که فرمود:
«#انسان_باايمان ساعات شبانه‌روز خود را به سه بخش تقسيم مى‌كند:
▪قسمتى را صرف مناجات با پروردگارش مى‌كند و
▪قسمت ديگرى را براى ترميم معاش و كسب و كار زندگى قرار مى‌دهد و
▪قسمت سوم را براى بهره‌گيرى از لذات حلال و دلپسند مى‌گذارد و سزاوار نيست كه انسان عاقل حركتش جز در سه چيز باشد: مرمت معاش، گامى در راه معاد و لذت در غير حرام.»
✅ امروز جریان هایی وجود دارد که #آگاهانه یا غیرآگاهانه دو هدف را دنبال می کند: یا می خواهد انسان را غرق دنیای مادی و معاش حیوانی نماید که معنایش رشد ارگانیکی انسان به علاوه ی لذت جویی بی انتها در طول عمر است و یا با هیچ انگاری و هیچ پنداری همه چیز ناامیدی و تباه کردن زندگی را تلقین می کند. بدین صورت که با سیاه نمایی زندگی و بزرگ نمایی همه ی مشکلات، کمبودها، محدودیت ها و سختی های پیش رو می خواهد توان و اراده ی و روح زندگی را از آدمی بگیرد و با القای بی فایده بودن هرگونه تلاش و هدفمندی او را به ورطه ی نابودی بکشاند. قطعاً هیچ یک از این دو مورد پسندیده نیست.
✅ هر روز صبح، زنده می شوم و زندگی می کنم برای رویاهایی که منتظرند به دست من واقعی شوند. فکر و توان آدمی باید همه جوره در جهت پیشرفت اخلاق مدارانه و بر پایه ارزش های انسانی باشد و بدین گونه در تکاپوی زندگی لحظات خود را به گونه ای امیدوار و پرتلاش بگذراند که گویی عمر جاودان در دنیا دارد و آن گونه نیت خالص و رفتار سالم داشته باشد که در هر لحظه خود را در کمین رحلت و هجرت بداند. این گونه زندگی همراه با خوف و رجا هم حلاوت تلاش و #موفقیت حاصل از آن را در کام انسان می نشاند و هم باعث می شود او همیشه خود را در محضر خداوند ببیند و از هر گونه رفتار و کردار ناشایست و به دور از اخلاق حسنه و انسانی پرهیز نماید.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳، شماره ۱۰۰۷
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ زندگی گذران زمان و پشت سر گذاشتن پیاپی لحظات نیست بلکه جان دادن و معنا بخشیدن به دقایق و آنات است که از دل آن ها فرصت های تعالی و پیشرفت حاصل می شود. «زندگی» عمر کردن نیست بلکه رشد کردن است عمر کردن کاری است که از همه حیوانات بر می آید. اما رشد کردن هدف والای انسان است که عده معدودی می توانند ادعایش را داشته باشند و از عهده ی آن برآیند. اما چه می شود که در بسیاری موارد آدمی هدف و مسئولیت خود را به دست فراموشی می سپارد و غفلت می کند از همه ی آن چه حکمت خلقت بر دوش او بنا نهاده است. آن قدر گرفتار روزمرگی ها می شویم و در مسیر نامشخص و به سمت اهدافی نامعلوم می دویم که ناخودآگاه در سنین بالاتر به خود آمده و می بینیم نه از زندگی دنیایی خود لذت آن چنانی برده ایم و نه آن چنان که شایسته ی ماست توشه ی مناسب و در خور برای #آخرت خویش فراهم ساخته ایم.
✅ #زندگی هرگز نمی تواند کامل باشد اما همیشه می تواند زیبا باشد پس «در تکاپوی زندگی باشید». این جمله بدان معناست که اولاً جایگاه خود را خوب بشناسید و بدانید برای چه خلق شده اید و چه هدفی برای زندگانی انسانی خویش باید داشته باشید. ثانیاً فرای همه ی روزمرگی ها و عادت ها و گرفتاری هایی که زندگی عصر فراصنعتی برای ما ایجاد می کند برای امروز و فردای خود برنامه داشته باشید و در مسیر پیاده کردن آن برنامه همت گمارید و از خود صلاحیت، توانایی و اراده نشان دهید. همان تقسیم بندی مشهور که امیرالمومنین بدان توصیه می فرماید قطعاً می تواند بهترین حالت باشد که فرمود:
«#انسان_باايمان ساعات شبانه‌روز خود را به سه بخش تقسيم مى‌كند:
▪قسمتى را صرف مناجات با پروردگارش مى‌كند و
▪قسمت ديگرى را براى ترميم معاش و كسب و كار زندگى قرار مى‌دهد و
▪قسمت سوم را براى بهره‌گيرى از لذات حلال و دلپسند مى‌گذارد و سزاوار نيست كه انسان عاقل حركتش جز در سه چيز باشد: مرمت معاش، گامى در راه معاد و لذت در غير حرام.»
✅ امروز جریان هایی وجود دارد که #آگاهانه یا غیرآگاهانه دو هدف را دنبال می کند: یا می خواهد انسان را غرق دنیای مادی و معاش حیوانی نماید که معنایش رشد ارگانیکی انسان به علاوه ی لذت جویی بی انتها در طول عمر است و یا با هیچ انگاری و هیچ پنداری همه چیز ناامیدی و تباه کردن زندگی را تلقین می کند. بدین صورت که با سیاه نمایی زندگی و بزرگ نمایی همه ی مشکلات، کمبودها، محدودیت ها و سختی های پیش رو می خواهد توان و اراده ی و روح زندگی را از آدمی بگیرد و با القای بی فایده بودن هرگونه تلاش و هدفمندی او را به ورطه ی نابودی بکشاند. قطعاً هیچ یک از این دو مورد پسندیده نیست.
✅ هر روز صبح، زنده می شوم و زندگی می کنم برای رویاهایی که منتظرند به دست من واقعی شوند. فکر و توان آدمی باید همه جوره در جهت پیشرفت اخلاق مدارانه و بر پایه ارزش های انسانی باشد و بدین گونه در تکاپوی زندگی لحظات خود را به گونه ای امیدوار و پرتلاش بگذراند که گویی عمر جاودان در دنیا دارد و آن گونه نیت خالص و رفتار سالم داشته باشد که در هر لحظه خود را در کمین رحلت و هجرت بداند. این گونه زندگی همراه با خوف و رجا هم حلاوت تلاش و #موفقیت حاصل از آن را در کام انسان می نشاند و هم باعث می شود او همیشه خود را در محضر خداوند ببیند و از هر گونه رفتار و کردار ناشایست و به دور از اخلاق حسنه و انسانی پرهیز نماید.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳، شماره ۱۰۰۷
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
✍ وقت استعفا رسیده است
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ حتماً شما با نیت خیر این #مسئولیت را پذیرفته اید، انشالله هدفی جز خدمت به مردم و کشور را نداشته اید، به احتمال زیاد جنابعالی مدیری صادق و خادمی امین هستید، ما شک نداریم شما آن چه در توان داشته اید برای پیشبرد امور در طبق اخلاق قرار داده اید، ما قبول داریم در زمان پذیرش مسئولیت اطمینان داشتید از عهده آن بر می آیید و... اما اکنون که در این مسئولیت توفیق لازم را نداشته اید، حالا که دریافته اید اداره این کار در توان و صلاحیت شما نیست، یا الان که خودتان می بینید افکار و برنامه هایتان نتیجه ی لازم برای توسعه و پیشرفت سیستم را نداشته است، یا حالا که مخالفت با تداوم مسئولیت شما به اندازه ای رسیده که کار به اصطلاح قفل شده و ممکن است به منافع عمومی و روند پیشرفت امور آسیبی وارد کند پس حتماً وقت استعفای شما فرا رسیده است.
✅ آقای #مدیر باور کنید گاهی با رفتن شما خیلی از امور درست می شود و کارها سامان می یابد. این تصمیم هم نشانه تقوای کاری است که در چنین شرایطی فرد مسئولیت را به مدیری شایسته تر واگذار نماید و هم خبر از تعهد و مسئولیت پذیری می دهد. البته در آن چه ذکر شد قطعاً منظور جا خالی دادن و فرار کردن از چالش ها نیست که آن معنای دیگری دارد بلکه مقصود زمانی است که در عمل مشاهده می شود رفتن فردی از یک جایگاه مدیریتی از ماندنش اثرات و ثمرات بهتری برای مردم و کشور دارد. برخی چنان دو دستی به یک پست می چسبند و برای ماندگاری خویش همه چیز حتی منافع عمومی را قربانی می کنند که گویی اگر آن ها نباشند همه چیز از هم می پاشد و امور مختل می شود. همان اندازه که جا خالی دادن و میدان تلاش و خدمت را رها کردن ناپسند است ماندگاری در مسئولیتی که برای جامعه و کشور هزینه و زیان دارد گناهی نابخشودنی است.
✅ #مدیریت قواعد و چهارچوب های خودش را دارد. وقتی اقتضائات حضور فردی در یک جایگاه تصمیم گیری فراهم نیست بهترین تصمیم واگذاری آن به فردی مناسب است. امری که فرهنگ آن در میان مدیران کشور ما جانیفتاده است و بسیاری فکر می کنند حتی به قیمت مبارزه کردن و آسیب رساندن به منافع عمومی و به هر طریق ممکن باید دوران مدیریت آن ها تداوم داشته باشد. اگر باور داشته باشیم جایگاه های مدیریتی «امانت» است که باید ضمن اهتمام لازم در امانت داری و حفظ شئونی که دارد در موقع لازم به اهل شایسته ی آن واگذار گردد و همچنین در صورتی که به مصالح عمومی و اهمیت و قداست بیت المال آگاه باشیم هرگز برای منافع و خواسته های شخصی خود به منافع جمعی آسیب نمی رسانیم.
✅ گاهی عده ای از #مدیران در حالی که می دانند شرایط سیستم به گونه ای است که با ماندن آن ها در پست، چهارچوب های کاری به هم می ریزد و منافع زیادی به مردم و سیستم تحمیل می شود با «لجاجت» و منفعت طلبی شخصی بر حفظ جایگاه خود اصرار می ورزند و بدین ترتیب توانی که باید صرف پیشبرد امور و توسعه فعالیت ها گردد برای اختلافات داخلی و کش و قوس های مدیریتی هزینه می شود. در مواقع ضرور یک استعفای محترمانه و به هنگام می تواند هم مانعی برای اختلال در امور باشد و هم از مخدوش شدن چهره ی مدیر جلوگیری کند و همچنین بعد از مدتی وی را آماده مناصب جدیدی نماید که مطابق توانایی ها و شرایط اوست. در فرایندهای مدیریتی این مهم به عنوان یک واقعیت وجود دارد که باید محترم شمرده شود و در زمان لازم با تصمیم های مدبرانه به پیشرفت جامعه کمک کرد.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۳۰ فروردین ماه ۱۴۰۳، شماره ۱۰۰۶
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ حتماً شما با نیت خیر این #مسئولیت را پذیرفته اید، انشالله هدفی جز خدمت به مردم و کشور را نداشته اید، به احتمال زیاد جنابعالی مدیری صادق و خادمی امین هستید، ما شک نداریم شما آن چه در توان داشته اید برای پیشبرد امور در طبق اخلاق قرار داده اید، ما قبول داریم در زمان پذیرش مسئولیت اطمینان داشتید از عهده آن بر می آیید و... اما اکنون که در این مسئولیت توفیق لازم را نداشته اید، حالا که دریافته اید اداره این کار در توان و صلاحیت شما نیست، یا الان که خودتان می بینید افکار و برنامه هایتان نتیجه ی لازم برای توسعه و پیشرفت سیستم را نداشته است، یا حالا که مخالفت با تداوم مسئولیت شما به اندازه ای رسیده که کار به اصطلاح قفل شده و ممکن است به منافع عمومی و روند پیشرفت امور آسیبی وارد کند پس حتماً وقت استعفای شما فرا رسیده است.
✅ آقای #مدیر باور کنید گاهی با رفتن شما خیلی از امور درست می شود و کارها سامان می یابد. این تصمیم هم نشانه تقوای کاری است که در چنین شرایطی فرد مسئولیت را به مدیری شایسته تر واگذار نماید و هم خبر از تعهد و مسئولیت پذیری می دهد. البته در آن چه ذکر شد قطعاً منظور جا خالی دادن و فرار کردن از چالش ها نیست که آن معنای دیگری دارد بلکه مقصود زمانی است که در عمل مشاهده می شود رفتن فردی از یک جایگاه مدیریتی از ماندنش اثرات و ثمرات بهتری برای مردم و کشور دارد. برخی چنان دو دستی به یک پست می چسبند و برای ماندگاری خویش همه چیز حتی منافع عمومی را قربانی می کنند که گویی اگر آن ها نباشند همه چیز از هم می پاشد و امور مختل می شود. همان اندازه که جا خالی دادن و میدان تلاش و خدمت را رها کردن ناپسند است ماندگاری در مسئولیتی که برای جامعه و کشور هزینه و زیان دارد گناهی نابخشودنی است.
✅ #مدیریت قواعد و چهارچوب های خودش را دارد. وقتی اقتضائات حضور فردی در یک جایگاه تصمیم گیری فراهم نیست بهترین تصمیم واگذاری آن به فردی مناسب است. امری که فرهنگ آن در میان مدیران کشور ما جانیفتاده است و بسیاری فکر می کنند حتی به قیمت مبارزه کردن و آسیب رساندن به منافع عمومی و به هر طریق ممکن باید دوران مدیریت آن ها تداوم داشته باشد. اگر باور داشته باشیم جایگاه های مدیریتی «امانت» است که باید ضمن اهتمام لازم در امانت داری و حفظ شئونی که دارد در موقع لازم به اهل شایسته ی آن واگذار گردد و همچنین در صورتی که به مصالح عمومی و اهمیت و قداست بیت المال آگاه باشیم هرگز برای منافع و خواسته های شخصی خود به منافع جمعی آسیب نمی رسانیم.
✅ گاهی عده ای از #مدیران در حالی که می دانند شرایط سیستم به گونه ای است که با ماندن آن ها در پست، چهارچوب های کاری به هم می ریزد و منافع زیادی به مردم و سیستم تحمیل می شود با «لجاجت» و منفعت طلبی شخصی بر حفظ جایگاه خود اصرار می ورزند و بدین ترتیب توانی که باید صرف پیشبرد امور و توسعه فعالیت ها گردد برای اختلافات داخلی و کش و قوس های مدیریتی هزینه می شود. در مواقع ضرور یک استعفای محترمانه و به هنگام می تواند هم مانعی برای اختلال در امور باشد و هم از مخدوش شدن چهره ی مدیر جلوگیری کند و همچنین بعد از مدتی وی را آماده مناصب جدیدی نماید که مطابق توانایی ها و شرایط اوست. در فرایندهای مدیریتی این مهم به عنوان یک واقعیت وجود دارد که باید محترم شمرده شود و در زمان لازم با تصمیم های مدبرانه به پیشرفت جامعه کمک کرد.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۳۰ فروردین ماه ۱۴۰۳، شماره ۱۰۰۶
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
✍ افق زندگی و تعصبات زمانی
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ در کتابی با عنوان «تعصبات زمانی: نظریه‌ای برای برنامه‌ریزی منطقی و استمرار شخصی» فیلسوفی از دانشگاه نوتردام هلند با نام #مگان_سالیوان در ارتباط با مقوله تعصبات زمانی نظریه قابل توجهی ارائه می دهد.
✅ وی می گوید ما نسبت به زمان متعصب هستیم، به این معنی که #ترجیحات بی‌موردی در مورد زمان وقوع حوادث داریم. وی در این رابطه چند نوع تعصب را مطرح می کند:
▪تعصب نزدیک:
اگر شما «تعصب نزدیک» داشته باشید در این حالت ذرت بوداده را زمانی که فیلم هنوز شروع نشده، می‌خورید؛ با اینکه اگر منتظر بمانید، لذت بیشتری خواهید برد.
▪تعصب آینده:
اگر «تعصب آینده» داشته باشید از کار ناخوشایندی که فردا باید انجام دهید ناراحت هستید، با اینکه از یادآوری کاری به همان اندازه ناخوشایند که دیروز انجام داده‌اید، ناراحت نخواهید شد.
▪تعصب ساختاری:
زمانی که «تعصب ساختاری» دارید ترجیح می‌دهید تجربیات‌تان شکل زمانی مشخصی داشته باشند: تعطیلات‌تان را طوری برنامه‌ریزی می‌کنید که بهترین قسمت آن در پایان تعطیلی اتفاق بیفتد.
▪تعصب قریب الوقوع:
شاید بزرگ‌ترین خطای زمانی ما تعصب قریب‌الوقوع باشد. غنی اهمیت دادن بیش از اندازه به آنچه قرار است اتفاق بیفتد و توجه بسیار اندک به آینده. با این حال بیشتر اوقات این اتفاق می‌افتد که همان‌طور که اقتصاددانان می‌گویند ما ارزش چیزی را که قرار است اتفاق بدهد، بسیار نادیده می‌گیریم. این تعصب گریبان ما را در تصمیمات هر روزه می‌گیرد. هنگام برنامه‌ریزی برای آینده دور خونسرد و منطقی عمل می‌کنیم، اما با نزدیک شدن وسوسه‌ها کنترل‌مان را از دست می‌دهیم.
✅ #سالیوان اعتقاد دارد همه این تعصبات زمانی امری نادرست است. برای همین وی موضوع مهم «بی‌طرفی زمانی» را مطرح می نماید. بی طرفی زمانی یعنی نوعی عادت ذهنی که به گذشته، حال و آینده وزنی برابر می‌بخشد. در همین راستا او با بیان نکات مهم دو اصل تصمیم‌گیری منطقی به استدلال‌های خود در بی‌طرفی زمانی می‌رسد:
▪#اصل_موفقیت:
بر اساس اصل #موفقیت، یک فرد منطقی ترجیح می‌دهد زندگی‌اش هر چه بهتر پیش رود؛
▪#اصل_غیراختیاری_بودن:
بر اساس اصل غیراختیاری‌بودن، ترجیحات یک شخص منطقی نسبت به تفاوت‌های اتفاقی حساس نیست. #سالیوان معتقد است تعهد به منطقی بودن ما را نسبت به زمان بی‌طرف‌تر می‌کند و بی‌طرفیِ زمانی به ما کمک می‌کند تا درباره مشکلات روزمره بهتر فکر کنیم.
✅ اغلبِ ما بیشتر اوقات جای دیگری غیر از زمان حال حضور داریم. گذشته، حال، آینده؛ تاریخ، امسال، دهه‌های آینده. چطور باید در ذهن‌مان میان آنها تعادل برقرار کنیم؟ مدت زمان یک تجربه لمس‌شده بین دو تا سه ثانیه است؛ تقریباً به همان میزانی که طول می‌کشد. همه چیزهای پیش از آن متعلق به «خاطره» است و همه چیزهای بعدی «انتظار».
✅ اینکه زندگی ما در این پنجره کوچک و متحرک سپری می‌شود واقعیتی عجیب و تقریبا غیرقابل‌فهم است. کسانی که تمرینات مراقبه انجام می‌دهند تلاش می‌کنند ذهن خود را حین این کار استراحت دهند. بقیه ما شاید در بعضی لحظات خاص از زمان حال با موقعیت مشابهی مواجه شویم.
✅ برای مدیریت مناسب ذهن، روح، روان و رفتار در ارتباط با مقوله ی زمان باید ضمن کنار گذشتن تعصبات زمانی و گرفتاری در دام های افراطی تعصبات باید نسبت به مقوله ی #زمان در زندگی خود سه اصل مهم:
▪آموختن از گذشته،
▪زندگی کردن در حال و
▪برنامه ریزی برای آینده
را در نظر داشته باشیم. این مهم به ما کمک می کند ضمن بهره گیری حداکثری از زمان در اختیار خود از گذشته درس بگیریم اشتباهات قبلی خود را تکرار نکنیم و نسبت به افق پیش رو و آینده ی احتمالی که در پیش روی ماست خوش بین، هدفمند و دارای برنامه باشیم. زمان هرکسی از #ارزش خاصی برخوردار است.
✅ مهارت‌های ضعیف #مدیریت_زمان می‌تواند مشکلات زیادی از جمله کمبود خواب، نارضایتی، مشکلات سلامتی و اضطراب را به همراه داشته باشد. داشتن زمان کم برای انجام وظایف شغلی می‌تواند هر کسی را مضطرب کند. مهارت‌های مدیریت زمان (برنامه‌ریزی، اولویت بندی کارها، تنظیم زمان خواب و دانلود برنامه‌های افزایش بهره‌وری) می‌توانند به بهبود بهره‌وری از زمان کمک کنند.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۲۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، شماره ۱۰۱۰
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ در کتابی با عنوان «تعصبات زمانی: نظریه‌ای برای برنامه‌ریزی منطقی و استمرار شخصی» فیلسوفی از دانشگاه نوتردام هلند با نام #مگان_سالیوان در ارتباط با مقوله تعصبات زمانی نظریه قابل توجهی ارائه می دهد.
✅ وی می گوید ما نسبت به زمان متعصب هستیم، به این معنی که #ترجیحات بی‌موردی در مورد زمان وقوع حوادث داریم. وی در این رابطه چند نوع تعصب را مطرح می کند:
▪تعصب نزدیک:
اگر شما «تعصب نزدیک» داشته باشید در این حالت ذرت بوداده را زمانی که فیلم هنوز شروع نشده، می‌خورید؛ با اینکه اگر منتظر بمانید، لذت بیشتری خواهید برد.
▪تعصب آینده:
اگر «تعصب آینده» داشته باشید از کار ناخوشایندی که فردا باید انجام دهید ناراحت هستید، با اینکه از یادآوری کاری به همان اندازه ناخوشایند که دیروز انجام داده‌اید، ناراحت نخواهید شد.
▪تعصب ساختاری:
زمانی که «تعصب ساختاری» دارید ترجیح می‌دهید تجربیات‌تان شکل زمانی مشخصی داشته باشند: تعطیلات‌تان را طوری برنامه‌ریزی می‌کنید که بهترین قسمت آن در پایان تعطیلی اتفاق بیفتد.
▪تعصب قریب الوقوع:
شاید بزرگ‌ترین خطای زمانی ما تعصب قریب‌الوقوع باشد. غنی اهمیت دادن بیش از اندازه به آنچه قرار است اتفاق بیفتد و توجه بسیار اندک به آینده. با این حال بیشتر اوقات این اتفاق می‌افتد که همان‌طور که اقتصاددانان می‌گویند ما ارزش چیزی را که قرار است اتفاق بدهد، بسیار نادیده می‌گیریم. این تعصب گریبان ما را در تصمیمات هر روزه می‌گیرد. هنگام برنامه‌ریزی برای آینده دور خونسرد و منطقی عمل می‌کنیم، اما با نزدیک شدن وسوسه‌ها کنترل‌مان را از دست می‌دهیم.
✅ #سالیوان اعتقاد دارد همه این تعصبات زمانی امری نادرست است. برای همین وی موضوع مهم «بی‌طرفی زمانی» را مطرح می نماید. بی طرفی زمانی یعنی نوعی عادت ذهنی که به گذشته، حال و آینده وزنی برابر می‌بخشد. در همین راستا او با بیان نکات مهم دو اصل تصمیم‌گیری منطقی به استدلال‌های خود در بی‌طرفی زمانی می‌رسد:
▪#اصل_موفقیت:
بر اساس اصل #موفقیت، یک فرد منطقی ترجیح می‌دهد زندگی‌اش هر چه بهتر پیش رود؛
▪#اصل_غیراختیاری_بودن:
بر اساس اصل غیراختیاری‌بودن، ترجیحات یک شخص منطقی نسبت به تفاوت‌های اتفاقی حساس نیست. #سالیوان معتقد است تعهد به منطقی بودن ما را نسبت به زمان بی‌طرف‌تر می‌کند و بی‌طرفیِ زمانی به ما کمک می‌کند تا درباره مشکلات روزمره بهتر فکر کنیم.
✅ اغلبِ ما بیشتر اوقات جای دیگری غیر از زمان حال حضور داریم. گذشته، حال، آینده؛ تاریخ، امسال، دهه‌های آینده. چطور باید در ذهن‌مان میان آنها تعادل برقرار کنیم؟ مدت زمان یک تجربه لمس‌شده بین دو تا سه ثانیه است؛ تقریباً به همان میزانی که طول می‌کشد. همه چیزهای پیش از آن متعلق به «خاطره» است و همه چیزهای بعدی «انتظار».
✅ اینکه زندگی ما در این پنجره کوچک و متحرک سپری می‌شود واقعیتی عجیب و تقریبا غیرقابل‌فهم است. کسانی که تمرینات مراقبه انجام می‌دهند تلاش می‌کنند ذهن خود را حین این کار استراحت دهند. بقیه ما شاید در بعضی لحظات خاص از زمان حال با موقعیت مشابهی مواجه شویم.
✅ برای مدیریت مناسب ذهن، روح، روان و رفتار در ارتباط با مقوله ی زمان باید ضمن کنار گذشتن تعصبات زمانی و گرفتاری در دام های افراطی تعصبات باید نسبت به مقوله ی #زمان در زندگی خود سه اصل مهم:
▪آموختن از گذشته،
▪زندگی کردن در حال و
▪برنامه ریزی برای آینده
را در نظر داشته باشیم. این مهم به ما کمک می کند ضمن بهره گیری حداکثری از زمان در اختیار خود از گذشته درس بگیریم اشتباهات قبلی خود را تکرار نکنیم و نسبت به افق پیش رو و آینده ی احتمالی که در پیش روی ماست خوش بین، هدفمند و دارای برنامه باشیم. زمان هرکسی از #ارزش خاصی برخوردار است.
✅ مهارت‌های ضعیف #مدیریت_زمان می‌تواند مشکلات زیادی از جمله کمبود خواب، نارضایتی، مشکلات سلامتی و اضطراب را به همراه داشته باشد. داشتن زمان کم برای انجام وظایف شغلی می‌تواند هر کسی را مضطرب کند. مهارت‌های مدیریت زمان (برنامه‌ریزی، اولویت بندی کارها، تنظیم زمان خواب و دانلود برنامه‌های افزایش بهره‌وری) می‌توانند به بهبود بهره‌وری از زمان کمک کنند.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۲۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، شماره ۱۰۱۰
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
✍ بیشتر آدم ها
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ بیشتر آدم‌ها با «نعمت» نمی‌فهمند، با «داشتن» فراموش می‌کنند، با «بودن» قدر نمی‌دانند، با «محبّت» لوس می‌شوند، با «گذشت و فداکاری» هوا برشان می‌دارد و در نهایت با کمال #غرور و تکبّر «کمک و لطف» مکرر شما را وظیفه‌ی مقررتان می‌پندارند. باور کنید همیشه در برابر خوبی‌هایتان خوبی دریافت نمی‌کنید، قدردان شما نخواهند بود، قدر محبّت‌هایتان را نمی‌دانند، مهرورزی‌هایتان را ارج نمی‌گذارند و بعد از مدّتی دیگر هیچ ارزشی برای شما و خوبی‌هایتان قائل نیستند.
✅ من از زمانه‌ای سخن می‌گویم که مردمانش خروار خروار مهربانی شما را با کوچک‌ترین کم و کاستی نادیده می‌گیرند، نداری و ناتوانی‌هایتان را همچون چماقی بر سرتان می‌کوبند و خیلی زود چشم بر شما و همه‌ی خوبی‌هایتان می‌بندند. پس خوب حواستان را جمع کنید، مراقب خودتان، دلتان و خوبی‌هایتان باشید و صرفاً تا آنجا در دسترس باشید، ببخشید، محبّت و مهربانی کنید که شأن و کرامت شما خدشه‌دار نگردد. هرگز نمی‌گویم به عزیزانتان مهربانی نکنید و هوای دیگران را نداشته باشید
✅ فقط خواستم به شمایی که قلب مهربانی دارید که مکرر می‌گذرد و می‌بخشد یادآوری کنم که قبل از هر کسی وجود شریف خودتان اهمیّت دارد و این‌گونه بی‌محابا عشق ورزیدن شما را ملول می‌کند و دیگران را لوس. شما باید قبل از همه کس و همه چیز هوای خودتان را داشته باشید، از عزت نفس و #کرامت_نفس خویش مراقبت کنید، نعمت بزرگ انسانیت را که خداوند مهربان به شما ارزانی داشته است قدر بدانید و برای حفظ مکارم اخلاق و انسانیت تلاش کنید.
✅ کسی که به خودش احترام نگذارد و هوای #سلامت_روح و روان و جسم و جان خویش را نداشته باشد از طرف دیگران مورد آزار و سواستفاده قرار می گیرد و خیلی زود به این نتیجه خواهد رسید که از او و خواسته هایش هیچ چیزی باقی نمانده است. دنیای مادی و منفعت طلبی هیچ گاه برای شما و علاقه مندی هایتان نگران نیست و در جای ضرور برای شما تره هم خرد نمی کند پس چرا من از خودم و مبانی فکری و ارزشی که بدان اعتقاد دارم و با آن بزرگ شده ام مراقبت نکنم. متأسفانه این موضوع غریبه و آشنا و دور و نزدیک ندارد. باور کنید همه ی انسان ها این استعداد را دارند که در بزنگاه خاصی در زندگی حال ما را بگیرند و یا حق بزرگی را تضییع نمایند.
✅ چقدر سخت است وقتی به یاد آوریم آدمی بیشترین ضربه ها را از کسانی خورده که به آن ها #اعتماد بیشتری داشته است. باور کنید به هیچ وجه در این نوشتار قصد سیاه نمایی ندارم یا در پی پرهیز دادن شما از عمل خیر و اعتماد به دیگران نیستم. بلکه فقط فکر می کنم لازم است این تلنگر را به یکدیگر بزنیم که ما اگر خودمان مراقب نباشیم و حواسمان را جمع نکنیم هیچ گاه نمی توانیم دیگران را به خاطر ضرر و زیانی که به روح و جان ما رسانده اند سرزنش کنیم و از آن ها توقع خاصی داشته باشیم.
✅ انسان مومن باید باهوش باشد و ضمن این که حواسش به دیگران است، به آن ها خیر می رساند، به خاطرشان فداکاری می کند، به عزیزانش محبت و مهرورزی می کند هوای خودش را نیز داشته باشد و هرگز از یاد نبرد آدمی قبل از هر کسی نسبت به خودش تعهدات پرشمار و وظایف کلانی دارد که باید به هر صورتی که می داند و تا جایی که می تواند نسبت به آن ها وفادار و پیگیر باشد. اگر همواره قدرتمند و با صلابت باشیم و کرامت و #عزت_نفس خویش را در سطحی بالا مراقبت نماییم می توانیم در زندگی مسیر خوبی را برای خویشتن ترسیم و دنبال کنیم و در عین حال به سایر انسان هایی که با ما در ارتباط هستند خیر برسانیم و حال آن ها را خوب کنیم.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۱۰ خرداد ۱۴۰۳، شماره ۱۰۱۲
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ بیشتر آدم‌ها با «نعمت» نمی‌فهمند، با «داشتن» فراموش می‌کنند، با «بودن» قدر نمی‌دانند، با «محبّت» لوس می‌شوند، با «گذشت و فداکاری» هوا برشان می‌دارد و در نهایت با کمال #غرور و تکبّر «کمک و لطف» مکرر شما را وظیفه‌ی مقررتان می‌پندارند. باور کنید همیشه در برابر خوبی‌هایتان خوبی دریافت نمی‌کنید، قدردان شما نخواهند بود، قدر محبّت‌هایتان را نمی‌دانند، مهرورزی‌هایتان را ارج نمی‌گذارند و بعد از مدّتی دیگر هیچ ارزشی برای شما و خوبی‌هایتان قائل نیستند.
✅ من از زمانه‌ای سخن می‌گویم که مردمانش خروار خروار مهربانی شما را با کوچک‌ترین کم و کاستی نادیده می‌گیرند، نداری و ناتوانی‌هایتان را همچون چماقی بر سرتان می‌کوبند و خیلی زود چشم بر شما و همه‌ی خوبی‌هایتان می‌بندند. پس خوب حواستان را جمع کنید، مراقب خودتان، دلتان و خوبی‌هایتان باشید و صرفاً تا آنجا در دسترس باشید، ببخشید، محبّت و مهربانی کنید که شأن و کرامت شما خدشه‌دار نگردد. هرگز نمی‌گویم به عزیزانتان مهربانی نکنید و هوای دیگران را نداشته باشید
✅ فقط خواستم به شمایی که قلب مهربانی دارید که مکرر می‌گذرد و می‌بخشد یادآوری کنم که قبل از هر کسی وجود شریف خودتان اهمیّت دارد و این‌گونه بی‌محابا عشق ورزیدن شما را ملول می‌کند و دیگران را لوس. شما باید قبل از همه کس و همه چیز هوای خودتان را داشته باشید، از عزت نفس و #کرامت_نفس خویش مراقبت کنید، نعمت بزرگ انسانیت را که خداوند مهربان به شما ارزانی داشته است قدر بدانید و برای حفظ مکارم اخلاق و انسانیت تلاش کنید.
✅ کسی که به خودش احترام نگذارد و هوای #سلامت_روح و روان و جسم و جان خویش را نداشته باشد از طرف دیگران مورد آزار و سواستفاده قرار می گیرد و خیلی زود به این نتیجه خواهد رسید که از او و خواسته هایش هیچ چیزی باقی نمانده است. دنیای مادی و منفعت طلبی هیچ گاه برای شما و علاقه مندی هایتان نگران نیست و در جای ضرور برای شما تره هم خرد نمی کند پس چرا من از خودم و مبانی فکری و ارزشی که بدان اعتقاد دارم و با آن بزرگ شده ام مراقبت نکنم. متأسفانه این موضوع غریبه و آشنا و دور و نزدیک ندارد. باور کنید همه ی انسان ها این استعداد را دارند که در بزنگاه خاصی در زندگی حال ما را بگیرند و یا حق بزرگی را تضییع نمایند.
✅ چقدر سخت است وقتی به یاد آوریم آدمی بیشترین ضربه ها را از کسانی خورده که به آن ها #اعتماد بیشتری داشته است. باور کنید به هیچ وجه در این نوشتار قصد سیاه نمایی ندارم یا در پی پرهیز دادن شما از عمل خیر و اعتماد به دیگران نیستم. بلکه فقط فکر می کنم لازم است این تلنگر را به یکدیگر بزنیم که ما اگر خودمان مراقب نباشیم و حواسمان را جمع نکنیم هیچ گاه نمی توانیم دیگران را به خاطر ضرر و زیانی که به روح و جان ما رسانده اند سرزنش کنیم و از آن ها توقع خاصی داشته باشیم.
✅ انسان مومن باید باهوش باشد و ضمن این که حواسش به دیگران است، به آن ها خیر می رساند، به خاطرشان فداکاری می کند، به عزیزانش محبت و مهرورزی می کند هوای خودش را نیز داشته باشد و هرگز از یاد نبرد آدمی قبل از هر کسی نسبت به خودش تعهدات پرشمار و وظایف کلانی دارد که باید به هر صورتی که می داند و تا جایی که می تواند نسبت به آن ها وفادار و پیگیر باشد. اگر همواره قدرتمند و با صلابت باشیم و کرامت و #عزت_نفس خویش را در سطحی بالا مراقبت نماییم می توانیم در زندگی مسیر خوبی را برای خویشتن ترسیم و دنبال کنیم و در عین حال به سایر انسان هایی که با ما در ارتباط هستند خیر برسانیم و حال آن ها را خوب کنیم.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۱۰ خرداد ۱۴۰۳، شماره ۱۰۱۲
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
✍ همه چیز به خودت بستگی دارد
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ نمی دانم این جمله ی مشهور که به ضرب المثل تبدیل شده است را شنیده اید یا نه: «آبجوشی که سیب زمینی را نرم می کند تخم مرغ را سفت می کند؛ همه چیز به خودت بستگی دارد». این یک مثالی است برای فرزند آدم که به خودش بیاید و سعی کند در برابر همه ی ناکامی ها، مشکلات، مسائل و چالش های پیش رو و قطعی که در زندگی همه ی انسان ها وجود دارد از خود #ظرفیت و قابلیت رشد، ارتقا، تغییر و انطباق سازی نشان دهد.
✅ گاهی فراموش می کنیم که این انسان با همه ی ضعف ها و کاستی هایی که دارد بازهم می تواند از روح بزرگ و صلاحیت روان برای حل چالش های پیش روی خود در زندگی برخوردار باشد به شرط آن که حواسش به کار خودش باشد، از تلاش و کوشش مضاعف دست برندارد، هرگز #ناامید نشود و برای دیگران بدی نخواهد. فکر کنید همه ی آدم های دنیا سرشان به کار خودشان بود و از روی حسادت یا رقابت های ناسالم سعی در تخریب دیگران و یا به یغما بردن صلاحیت های دیگران را نداشتند چه اتفاق مبارکی بود و چه پیشرفت های وسیعی برای همه ی ما رخ می داد.
✅ این جمله واقعیت است که: «هر چه تلاش کنی دیگران را خراب کنی همان قدر وقت کم داری خودت را آباد کنی» و چه بسیار پیشرفت ها و قابلیت های خویش را به راحتی از دست داده ایم به خاطر این که بر خویشتن تمرکز نداشته ایم. پس وقت آن رسیده است که حواسمان به خودمان باشد و سرمان را از زندگی این و آن و نعمات و کاستی هایی که آن ها دارند برداریم تا بتوانیم عیب ها و ضعف های خود را شناسایی کنیم و نسبت به رفع آن ها اقدام نماییم. #حضرت_علی علیه السلام می فرمایند:
✅ «اى مردم، خوشا كسى كه پرداختن به عيب خود او را از عيب ديگر مردم بازمى دارد و خوشا كسى كه در خانه اش بماند و روزى خود بخورد و به طاعت پروردگارش مشغول باشد و بر گناهان خود بگريد. چنين كسى، هم به كار خود پرداخته و هم مردم از او آسوده اند.» برای تحقق این مهم باید قبل از هر چیز کنترل جدی و همه جانبه بر خود، رفتار، افکار، و گفتارمان داشته باشیم. همچنین در حدیث دیگری منسوب به حضرت #امیرالمومنین علیه السلام این گونه نقل شده است که:
✅ «در تنهایی مراقب افکارت در #خانواده مواظب رفتارت و در جامعه مراقب گفتارت باش». بدون شک اگر این موارد و توصیه ها مورد توجه ویژه ی ما قرار گیرد و در زندگی فردی و اجتماعی خویش بدان وفادار باشیم ضمن این که بسیاری از چالش ها و مشکلات پیش رو از میان برداشته خواهد شد همگان نسبت به خودسازی و توسعه ی فردی اقدام می کنند که این امر زمینه ی مناسبی برای سلامت روحی در جامعه فراهم می سازد.
✅ این که می گویند: «آدمی را آدمیت لازم است» در واقع تفسیری این چنین دارد که هر بنده ای از بندگان خدا باید برای تحقق جایگاه والای خود در خلقت فکر و باور خود را کامل نماید و نهایت تلاش و اهتمام خویش را به کار گیرد تا نقش خود را برای خلق جهانی بهتر و زیباتر به بهترین شکل ایفا نماید. بدون شک #عوامل_محیطی در زندگی همه ی ما نقش بسیار مهمی دارد اما نباید فراموش کنیم که بیشتر از هر چیزی و هر کسی این خود ما هستیم که می توانیم (و باید بتوانیم) اوضاع را برای خویش بهتر کنیم و رفتار مناسبی از خودمان در جامعه به تصویر بکشیم.
✅ به شرط این که دچار «خطای خودخدمتی» نشویم که همه ی کامیابی ها و #موفقیت_ها را به خودمان نسبت دهیم و همه ی ناکامی ها و زشتی ها را منسوب به دیگران و محیط پیرامون بدانیم و این جمله را مکرر با خودمان تکرار کنیم که: «همه چیز به خودت بستگی دارد»
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۷ تیرماه ۱۴۰۳، شماره شماره ۱۰۱۵
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ نمی دانم این جمله ی مشهور که به ضرب المثل تبدیل شده است را شنیده اید یا نه: «آبجوشی که سیب زمینی را نرم می کند تخم مرغ را سفت می کند؛ همه چیز به خودت بستگی دارد». این یک مثالی است برای فرزند آدم که به خودش بیاید و سعی کند در برابر همه ی ناکامی ها، مشکلات، مسائل و چالش های پیش رو و قطعی که در زندگی همه ی انسان ها وجود دارد از خود #ظرفیت و قابلیت رشد، ارتقا، تغییر و انطباق سازی نشان دهد.
✅ گاهی فراموش می کنیم که این انسان با همه ی ضعف ها و کاستی هایی که دارد بازهم می تواند از روح بزرگ و صلاحیت روان برای حل چالش های پیش روی خود در زندگی برخوردار باشد به شرط آن که حواسش به کار خودش باشد، از تلاش و کوشش مضاعف دست برندارد، هرگز #ناامید نشود و برای دیگران بدی نخواهد. فکر کنید همه ی آدم های دنیا سرشان به کار خودشان بود و از روی حسادت یا رقابت های ناسالم سعی در تخریب دیگران و یا به یغما بردن صلاحیت های دیگران را نداشتند چه اتفاق مبارکی بود و چه پیشرفت های وسیعی برای همه ی ما رخ می داد.
✅ این جمله واقعیت است که: «هر چه تلاش کنی دیگران را خراب کنی همان قدر وقت کم داری خودت را آباد کنی» و چه بسیار پیشرفت ها و قابلیت های خویش را به راحتی از دست داده ایم به خاطر این که بر خویشتن تمرکز نداشته ایم. پس وقت آن رسیده است که حواسمان به خودمان باشد و سرمان را از زندگی این و آن و نعمات و کاستی هایی که آن ها دارند برداریم تا بتوانیم عیب ها و ضعف های خود را شناسایی کنیم و نسبت به رفع آن ها اقدام نماییم. #حضرت_علی علیه السلام می فرمایند:
✅ «اى مردم، خوشا كسى كه پرداختن به عيب خود او را از عيب ديگر مردم بازمى دارد و خوشا كسى كه در خانه اش بماند و روزى خود بخورد و به طاعت پروردگارش مشغول باشد و بر گناهان خود بگريد. چنين كسى، هم به كار خود پرداخته و هم مردم از او آسوده اند.» برای تحقق این مهم باید قبل از هر چیز کنترل جدی و همه جانبه بر خود، رفتار، افکار، و گفتارمان داشته باشیم. همچنین در حدیث دیگری منسوب به حضرت #امیرالمومنین علیه السلام این گونه نقل شده است که:
✅ «در تنهایی مراقب افکارت در #خانواده مواظب رفتارت و در جامعه مراقب گفتارت باش». بدون شک اگر این موارد و توصیه ها مورد توجه ویژه ی ما قرار گیرد و در زندگی فردی و اجتماعی خویش بدان وفادار باشیم ضمن این که بسیاری از چالش ها و مشکلات پیش رو از میان برداشته خواهد شد همگان نسبت به خودسازی و توسعه ی فردی اقدام می کنند که این امر زمینه ی مناسبی برای سلامت روحی در جامعه فراهم می سازد.
✅ این که می گویند: «آدمی را آدمیت لازم است» در واقع تفسیری این چنین دارد که هر بنده ای از بندگان خدا باید برای تحقق جایگاه والای خود در خلقت فکر و باور خود را کامل نماید و نهایت تلاش و اهتمام خویش را به کار گیرد تا نقش خود را برای خلق جهانی بهتر و زیباتر به بهترین شکل ایفا نماید. بدون شک #عوامل_محیطی در زندگی همه ی ما نقش بسیار مهمی دارد اما نباید فراموش کنیم که بیشتر از هر چیزی و هر کسی این خود ما هستیم که می توانیم (و باید بتوانیم) اوضاع را برای خویش بهتر کنیم و رفتار مناسبی از خودمان در جامعه به تصویر بکشیم.
✅ به شرط این که دچار «خطای خودخدمتی» نشویم که همه ی کامیابی ها و #موفقیت_ها را به خودمان نسبت دهیم و همه ی ناکامی ها و زشتی ها را منسوب به دیگران و محیط پیرامون بدانیم و این جمله را مکرر با خودمان تکرار کنیم که: «همه چیز به خودت بستگی دارد»
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۷ تیرماه ۱۴۰۳، شماره شماره ۱۰۱۵
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
✍ به خودتان سخت نگیرید
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ «بدون ترديد، ما انسان را در رنج و سختى آفريديم» این جمله ترجمه ی آیه ی شریفه ی قرآن است که می فرماید: «لَقَد خَلَقنَا ٱلإِنسَانَ فِي كَبَدٍ». بدان معنا که ذات زندگی در دنیای محدود، فانی، پست و کم ارزش آمیخته با بسیاری دردها، رنج ها، بیماری ها، فقدان ها، سختی ها، محدودیت ها و مشکلات است. پس اکنون که انسان با این چالش بزرگ در مسیر تعالی و پیشرفت و حرکت به سوی #کمال مواجه است چرا باید خودش به خودش مهربان تر نباشد و هوای خودش را بیشتر نداشته باشد.
✅ آن #ضرب_المثل معروف «سخت گیرید این جهان بر مردمان سخت گیر» را فراموش نکنیم و به یاد داشته باشیم در بسیاری مواقع این خود ما هستیم که مشکلات پیش روی خود را از آن چه که هست بزرگ تر و پیچیده تر می کنیم. پس فراموش نکنید زندگی در ذات خودش سخت است پس شما به خودتان سخت نگیرید. بعضی آدم ها بدون اینکه حواسشان باشد بیش از حد بر خودشان سخت می گیرند. این افراد بر این باورند که اوضاع شان خوب است، اما مدام به صدای منفی درون سرشان گوش می دهند.
✅ برخی هم به دلیل کمال گرایی مفرط گرفتار این ظلم به خویشتن می شوند. سرزنش خود پاسخی متداول به داشتن یک تجربه آسیب زا است. این امر به‌ویژه زمانی صادق است که رویداد آسیب‌زا بدون تقصیر خودمان رخ می‌دهد. ما از رخ دادن این رویداد استقبال نکردیم و مطمئناً با وقوع آن موافق نبودیم. اساساً آنچه مشخص است این است که ما انسان ها ظرفیت به ظاهر بی پایانی برای انتقاد از خود داریم. ما سعی می کنیم که همیشه #انسان کامل و بدون نقص باشیم.
✅ #کمال_گرایی ویژگی بارز افرادی است که به خودشان سخت می‌گیرند. این افراد تا جایی که امکان داشته باشد، تلاش می‌کنند به بهترین هر چیز دست پیدا کنند. اگر جزء این دسته از افراد باشید، هضم نواقص و کمبودها برایتان دشوار است. به همین دلیل مدام روی نقطه‌ضعف‌های خود تمرکز می‌کنید و به دنبال راهکاری برای برطرف کردن آنها هستید.افراد سخت‌گیر نسبت به خود باید کارها را به روش خاصی که دارند، انجام دهند. این افراد زمانی که دیگران مشغول پروژه‌های مربوط به آنها می‌شوند، یک سری قوانین مشخص می‌کنند تا دیگران به استانداردهای آنها نزدیک شوند و کارها باب میلشان انجام شود.
✅ احساس کم ارزشی، ناامنی و بی کفایتی ناشی از این طرز تفکر است. واقعیت این است که همه ما تصمیمات بدی می گیریم که به خاطر آن رنج می بریم. بسیاری از این ها نتیجه عواملی هستند که خارج از کنترل ما هستند. به نظر می رسد یک باور رایج وجود دارد که ما می توانیم بر تمام وقایع زندگی کنترل داشته باشیم و بنابراین #مسئول هر اتفاقی هستیم. برای آن که نسبت به خود نگاهی همراه با واقعیت و رأفت داشته باشیم و زندگی از آن چه در ذاتش هست برایمان سخت تر نشود باید موارد زیر را به عنوان اصول جدی مورد توجه قرار دهیم:
✅ «اشتباه کردن؛ بخشی از فرایند یادگیری شماست»، «خودتان را با دیگران مقایسه نکنید؛ زیرا شما جای آن ها نیستید»، «با افرادی ارتباط برقرار کنید که؛ می خواهند شما به موفقیت برسید»، «عالی بودن را کنار بگذارید؛ و به پیشرفت و بهبود خود فکر کنید»، «ضعف های خود را بپذیرید؛ به عنوان ویژگی خود»، «از افرادی که از شما انتقاد می کنند؛ یاد بگیرید»، «هر مشکلی که دارید؛ منحصر به فرد و تنها برای شما نیست؟»، «هیچ راه درست و قطعی؛ برای انجام کارها وجود ندارد»، «برای چیزی که باور دارید؛ تلاش کنید حتی اگر از نظر دیگران محبوب نباشد» و «از خشم خود؛ به عنوان محرکی برای تغییر استفاده کنید» این رویه و طرز فکر در مرور زمان ذهن و فکر و رفتار ما را به سمت اعتدال در مواجهه با #مسائل هدایت می کند و زندگی را برای ما و اطرافیانمان راحت تر و شیرین تر خواهد کرد.
🔻منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنج شنبه ۱۴ تیرماه ۱۴۰۴، شماره ۱۰۱۶
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ «بدون ترديد، ما انسان را در رنج و سختى آفريديم» این جمله ترجمه ی آیه ی شریفه ی قرآن است که می فرماید: «لَقَد خَلَقنَا ٱلإِنسَانَ فِي كَبَدٍ». بدان معنا که ذات زندگی در دنیای محدود، فانی، پست و کم ارزش آمیخته با بسیاری دردها، رنج ها، بیماری ها، فقدان ها، سختی ها، محدودیت ها و مشکلات است. پس اکنون که انسان با این چالش بزرگ در مسیر تعالی و پیشرفت و حرکت به سوی #کمال مواجه است چرا باید خودش به خودش مهربان تر نباشد و هوای خودش را بیشتر نداشته باشد.
✅ آن #ضرب_المثل معروف «سخت گیرید این جهان بر مردمان سخت گیر» را فراموش نکنیم و به یاد داشته باشیم در بسیاری مواقع این خود ما هستیم که مشکلات پیش روی خود را از آن چه که هست بزرگ تر و پیچیده تر می کنیم. پس فراموش نکنید زندگی در ذات خودش سخت است پس شما به خودتان سخت نگیرید. بعضی آدم ها بدون اینکه حواسشان باشد بیش از حد بر خودشان سخت می گیرند. این افراد بر این باورند که اوضاع شان خوب است، اما مدام به صدای منفی درون سرشان گوش می دهند.
✅ برخی هم به دلیل کمال گرایی مفرط گرفتار این ظلم به خویشتن می شوند. سرزنش خود پاسخی متداول به داشتن یک تجربه آسیب زا است. این امر به‌ویژه زمانی صادق است که رویداد آسیب‌زا بدون تقصیر خودمان رخ می‌دهد. ما از رخ دادن این رویداد استقبال نکردیم و مطمئناً با وقوع آن موافق نبودیم. اساساً آنچه مشخص است این است که ما انسان ها ظرفیت به ظاهر بی پایانی برای انتقاد از خود داریم. ما سعی می کنیم که همیشه #انسان کامل و بدون نقص باشیم.
✅ #کمال_گرایی ویژگی بارز افرادی است که به خودشان سخت می‌گیرند. این افراد تا جایی که امکان داشته باشد، تلاش می‌کنند به بهترین هر چیز دست پیدا کنند. اگر جزء این دسته از افراد باشید، هضم نواقص و کمبودها برایتان دشوار است. به همین دلیل مدام روی نقطه‌ضعف‌های خود تمرکز می‌کنید و به دنبال راهکاری برای برطرف کردن آنها هستید.افراد سخت‌گیر نسبت به خود باید کارها را به روش خاصی که دارند، انجام دهند. این افراد زمانی که دیگران مشغول پروژه‌های مربوط به آنها می‌شوند، یک سری قوانین مشخص می‌کنند تا دیگران به استانداردهای آنها نزدیک شوند و کارها باب میلشان انجام شود.
✅ احساس کم ارزشی، ناامنی و بی کفایتی ناشی از این طرز تفکر است. واقعیت این است که همه ما تصمیمات بدی می گیریم که به خاطر آن رنج می بریم. بسیاری از این ها نتیجه عواملی هستند که خارج از کنترل ما هستند. به نظر می رسد یک باور رایج وجود دارد که ما می توانیم بر تمام وقایع زندگی کنترل داشته باشیم و بنابراین #مسئول هر اتفاقی هستیم. برای آن که نسبت به خود نگاهی همراه با واقعیت و رأفت داشته باشیم و زندگی از آن چه در ذاتش هست برایمان سخت تر نشود باید موارد زیر را به عنوان اصول جدی مورد توجه قرار دهیم:
✅ «اشتباه کردن؛ بخشی از فرایند یادگیری شماست»، «خودتان را با دیگران مقایسه نکنید؛ زیرا شما جای آن ها نیستید»، «با افرادی ارتباط برقرار کنید که؛ می خواهند شما به موفقیت برسید»، «عالی بودن را کنار بگذارید؛ و به پیشرفت و بهبود خود فکر کنید»، «ضعف های خود را بپذیرید؛ به عنوان ویژگی خود»، «از افرادی که از شما انتقاد می کنند؛ یاد بگیرید»، «هر مشکلی که دارید؛ منحصر به فرد و تنها برای شما نیست؟»، «هیچ راه درست و قطعی؛ برای انجام کارها وجود ندارد»، «برای چیزی که باور دارید؛ تلاش کنید حتی اگر از نظر دیگران محبوب نباشد» و «از خشم خود؛ به عنوان محرکی برای تغییر استفاده کنید» این رویه و طرز فکر در مرور زمان ذهن و فکر و رفتار ما را به سمت اعتدال در مواجهه با #مسائل هدایت می کند و زندگی را برای ما و اطرافیانمان راحت تر و شیرین تر خواهد کرد.
🔻منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنج شنبه ۱۴ تیرماه ۱۴۰۴، شماره ۱۰۱۶
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
✍ صرفاً جهت یادآوری
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ نه روز پدر است نه روز مادر، نه تولدی در کار است نه دور از جان شما و عزیزانتان داغ و عزایی. صرفاً می خواهم در این مجال جهت یادآوری موضوع بسیار مهمی را خدمت شما عرض کنم. عادت کرده ایم در هیاهوی زندگی عصر فراصنعتی به دنبال اهداف ریز و درشت خود بدویم و مقوله ی معیشت و روپا ماندن مالی و #اقتصادی اکنون آن قدر سخت و پیچیده شده است که گاهی مسائل بسیار مهمی از یادمان می رود، اهمیت خود را از دست می دهد، نسبت به آن غفلت می کنیم، یا حداقل آن طور که باید و شاید به آن ها نمی پردازیم.
✅ یکی از این مسائل و موارد که بسیار بسیار مهم است و سعادت دنیا و آخرت ما تا حد زیادی به آن وابسته است حفظ شأن، جایگاه، احترام، کرامت و نقش «پدر و مادر» در زندگی همه ی ماست. خداوند در قرآن آن جا که سامانه ی ارتباط انسان با سایرین را تعریف می کند می فرماید؛ «إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ» یعنی «همانا «خدا (خلق را) فرمان به عدل و احسان می‌دهد». اما به پدر و مادر که می رسد پروردگار آن ها را از سایرین جدا می سازد و دیگر سخنی از #عدل نمی کند و در سطحی بالاتر امر می دهد و می فرماید:
✅ «وَقَضَى رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا» یعنی؛ «و پروردگار تو مقرر کرد که جز او را مپرستید و به پدر و مادر [خود] احسان کنید» آیه احسان به والدین آیه ۲۳ سوره اسراء است که پس از دعوت به توحید انسان‌ها را به نیکی‌کردن به پدر و مادر دعوت می‌کند. این بدان معناست که به والدین که می رسی تکلیف تو فقط و فقط #احسان و نیکی است. باید بی محابا آن را تکریم کنی، قدر بدانی، در صدر نشانی و هر آن چه در توان داری برای آرامش، شادمانی و حفظ کرامت و احترام آن ها به کار ببری.
✅ مفسران احسان به والدین در آیه را حکمی قطعی و نسخ‌نشدنی از جانب خدا می‌دانند. همچنین #علامه_طباطبایی مقدم شدن احسان به والدین بر سایر احکامی که در آیات بعدی آمده را دلیلی بر اهمیت این حکم می‌داند. در این آیه حق والدین هم‌ردیف حق خداوند شمرده شده است. مفسران قرار گرفتن آن بعد از اصل توحید را نشان از اهمیت احترام به پدر و مادر و جایگاه رفیع این نوع اطاعت نزد خداوند می‌دانند. عده‌ای در تناسب بین توحید و احسان به والدین در آیه مواردی را ذکر کرده‌اند؛
✅ از جمله آنکه خداوند سبب حقیقی وجود انسان و #والدین سبب ظاهری و معیشت آنها هستند و همان‌طور که شکر نعمت‌های خداوند به عنوان منعم حقیقی واجب است، شکر نعمت‌های مخلوقین در حق انسان نیز واجب است و هیچ کس به‌اندازه والدین در حق انسان کاری نکرده و مستحق شکرگزاری نیستند. مگر می شود آدمی پدر و مادر را فراموش کند، حق آن ها را ادا نکند، قدرشان را نداند، در برابر آن ها مبادی آداب نباشد، صدایش را بلند کند، فرمان آن ها را اجابت نکند و با غرور و تکبر به هنگام پیری با آن ها مواجهه نماید.
✅ این چنین انسانی از رحمت خدا به دور خواهد بود و مرتکب گناهی می شود که خداوند آن را در زمره ی گناهانی قرار داده است که هیچ گاه بخشیده نمی شوند. پدر و مادر اسباب اجابت دعا، مایه رحمت خدا و ریشه و اصالت آدم هستند که باید در هرحالی احترام آن ها حفظ شود و توسط فرزندان گرامی داشته شوند. پس به یادآورید و به خود تذکر دهید دوباره و چند باره، هر روز و هر لحظه که شما وظیفه دارید همچون پروانه دور شمع وجودی نورانی و گرما بخش آن ها طواف کنید و هر آن چه از #مهربانی، ادب، تکریم و یاری رساندن آموخته اید دودستی و با کمال امتنان و احترام تقدیم وجود شریف و پربرکت آن ها نمایید.
✅ یادمان نرود که هر آن چه امروز داریم به همت و برکت #والدین خویش داریم و موظف هستیم در زمان «حیات» تمام وقت و تمام قد در خدمت آن ها باشیم و در زمان «ممات» به گونه ای زندگی کنیم و آن ها را یاد نماییم که روحشان قرین رحمت و شادی باشد و در سرای آخرت برای فرزندان خویش دعا کنند. و چه زیباست رابطه ی عاشقانه، مهربانانه و مودبانه فرزندی با پدر و مادرش که از سر انسانیت و کمالِ رفتار آن ها ارج می نهد، در برابرشان تواضع دارد و همه جوره به آن ها خدمت می کند.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۲۱ تیرماه ۱۴۰۳، شماره ۱۰۱۷
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ نه روز پدر است نه روز مادر، نه تولدی در کار است نه دور از جان شما و عزیزانتان داغ و عزایی. صرفاً می خواهم در این مجال جهت یادآوری موضوع بسیار مهمی را خدمت شما عرض کنم. عادت کرده ایم در هیاهوی زندگی عصر فراصنعتی به دنبال اهداف ریز و درشت خود بدویم و مقوله ی معیشت و روپا ماندن مالی و #اقتصادی اکنون آن قدر سخت و پیچیده شده است که گاهی مسائل بسیار مهمی از یادمان می رود، اهمیت خود را از دست می دهد، نسبت به آن غفلت می کنیم، یا حداقل آن طور که باید و شاید به آن ها نمی پردازیم.
✅ یکی از این مسائل و موارد که بسیار بسیار مهم است و سعادت دنیا و آخرت ما تا حد زیادی به آن وابسته است حفظ شأن، جایگاه، احترام، کرامت و نقش «پدر و مادر» در زندگی همه ی ماست. خداوند در قرآن آن جا که سامانه ی ارتباط انسان با سایرین را تعریف می کند می فرماید؛ «إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ» یعنی «همانا «خدا (خلق را) فرمان به عدل و احسان می‌دهد». اما به پدر و مادر که می رسد پروردگار آن ها را از سایرین جدا می سازد و دیگر سخنی از #عدل نمی کند و در سطحی بالاتر امر می دهد و می فرماید:
✅ «وَقَضَى رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا» یعنی؛ «و پروردگار تو مقرر کرد که جز او را مپرستید و به پدر و مادر [خود] احسان کنید» آیه احسان به والدین آیه ۲۳ سوره اسراء است که پس از دعوت به توحید انسان‌ها را به نیکی‌کردن به پدر و مادر دعوت می‌کند. این بدان معناست که به والدین که می رسی تکلیف تو فقط و فقط #احسان و نیکی است. باید بی محابا آن را تکریم کنی، قدر بدانی، در صدر نشانی و هر آن چه در توان داری برای آرامش، شادمانی و حفظ کرامت و احترام آن ها به کار ببری.
✅ مفسران احسان به والدین در آیه را حکمی قطعی و نسخ‌نشدنی از جانب خدا می‌دانند. همچنین #علامه_طباطبایی مقدم شدن احسان به والدین بر سایر احکامی که در آیات بعدی آمده را دلیلی بر اهمیت این حکم می‌داند. در این آیه حق والدین هم‌ردیف حق خداوند شمرده شده است. مفسران قرار گرفتن آن بعد از اصل توحید را نشان از اهمیت احترام به پدر و مادر و جایگاه رفیع این نوع اطاعت نزد خداوند می‌دانند. عده‌ای در تناسب بین توحید و احسان به والدین در آیه مواردی را ذکر کرده‌اند؛
✅ از جمله آنکه خداوند سبب حقیقی وجود انسان و #والدین سبب ظاهری و معیشت آنها هستند و همان‌طور که شکر نعمت‌های خداوند به عنوان منعم حقیقی واجب است، شکر نعمت‌های مخلوقین در حق انسان نیز واجب است و هیچ کس به‌اندازه والدین در حق انسان کاری نکرده و مستحق شکرگزاری نیستند. مگر می شود آدمی پدر و مادر را فراموش کند، حق آن ها را ادا نکند، قدرشان را نداند، در برابر آن ها مبادی آداب نباشد، صدایش را بلند کند، فرمان آن ها را اجابت نکند و با غرور و تکبر به هنگام پیری با آن ها مواجهه نماید.
✅ این چنین انسانی از رحمت خدا به دور خواهد بود و مرتکب گناهی می شود که خداوند آن را در زمره ی گناهانی قرار داده است که هیچ گاه بخشیده نمی شوند. پدر و مادر اسباب اجابت دعا، مایه رحمت خدا و ریشه و اصالت آدم هستند که باید در هرحالی احترام آن ها حفظ شود و توسط فرزندان گرامی داشته شوند. پس به یادآورید و به خود تذکر دهید دوباره و چند باره، هر روز و هر لحظه که شما وظیفه دارید همچون پروانه دور شمع وجودی نورانی و گرما بخش آن ها طواف کنید و هر آن چه از #مهربانی، ادب، تکریم و یاری رساندن آموخته اید دودستی و با کمال امتنان و احترام تقدیم وجود شریف و پربرکت آن ها نمایید.
✅ یادمان نرود که هر آن چه امروز داریم به همت و برکت #والدین خویش داریم و موظف هستیم در زمان «حیات» تمام وقت و تمام قد در خدمت آن ها باشیم و در زمان «ممات» به گونه ای زندگی کنیم و آن ها را یاد نماییم که روحشان قرین رحمت و شادی باشد و در سرای آخرت برای فرزندان خویش دعا کنند. و چه زیباست رابطه ی عاشقانه، مهربانانه و مودبانه فرزندی با پدر و مادرش که از سر انسانیت و کمالِ رفتار آن ها ارج می نهد، در برابرشان تواضع دارد و همه جوره به آن ها خدمت می کند.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۲۱ تیرماه ۱۴۰۳، شماره ۱۰۱۷
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar