مدیریار | Modiryar
843 subscribers
4.9K photos
676 videos
3 files
4.42K links
پایگاه جامع مدیریت
www.modiryar.com
مدیرمسئول
@mahdiyarahmadi
رئیس هیئت‌مدیره
@AhmadNiroomand
• اینستاگرام
https://www.instagram.com/modiryar_com
• ایتا
https://eitaa.com/modiryar
• گپ
https://gap.im/modiryar
احرازارشاد
http://t.me/itdmcbot?start=modiryar
Download Telegram
مدیریار | Modiryar
روزهای پایان سال #دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی 🔺منبع: #هفته_نامه_نخست، 🔻پنجشنبه ۱۲ اسفند ۱۴۰۰، شماره ۹۱۲ #تحلیل_مسائل_روز #پایگاه_جامع_مدیریار www.modiryar.com @modiryar
روزهای پایان سال
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی

همچون چشم برهم زدنی سال ۱۴۰۰ به پایان رسید و در آستانه ورود به سال جدید قرار گرفته ایم. روزهای پایان سال که فرا می رسد شهر شلوغ می شود، مردم به سرعت این طرف و آن طرف می روند، بازارها رونق می یابد، عده ای دنبال بستن حساب های آخر سال خود هستند، خانم ها خانه تکانی می کنند و خلاصه گویی زندگی روی دور تند قرار می گیرد. علاوه بر همه این موارد اتفاق خاصی رخ می دهد که بعضاً کام مردم را تلخ می کند.

با توجه به نیاز آحاد جامعه به خرید پایان سال و تأمین مایحتاج نوروز به طرز سرسام آور و غیر قابل کنترلی قیمت ها افزایش می یابد و بازار از کنترل مسئولان امر خارج می گردد. تحمل این مسأله خصوصاً در روزهایی که مردم به شدت در حال مبارزه با همه گیری منحوس کرونا هستند و هزینه ی سرباری بر آن ها و خانواده هایشان در جهت رعایت پروتکل های #بهداشتی تحمیل گردیده و از طرف دیگر کسب و کارهای بسیاری از رونق افتاده اند کاری سخت تر است.

برای گذر از روزهای پایان سال هم #دولت و هم مردم وظیفه دارند نسبت به کنترل و رفع این موارد اقدامات ویژه ای انجام دهند. دولت باید با تأمین کالاهای اساسی در بازار و نظارت جدی بر قیمت ها و مبارزه جدی با مواردی از قبیل گرانفروشی، احتکار، کم فروشی و ... روند عرضه و تقاضا را کنترل نموده و اجازه هرج و مرج اقتصادی و در اختیار گرفتن زمام امور توسط دلالان، واسطه گران و افراد سود جو را ندهد.

از طرف دیگر ترویج #مهربانی، حس نوع دوستی و توسعه فرهنگ مواسات نیز توسط مردم اقدامی پسندیده و ضروری است. مواسات، اصطلاحی ناظر به سبک زندگی اسلامی و از مهم‌ترین وظایف اخلاقی و عاطفی انسان و به معنای همراهی کردن و کمک کردن به برادر مؤمن در همه‌ی امور است. از حق نگذریم امسال خیلی سخت و طاقت فرسا بود؛ پیوند نامبارک #کرونا و تحریم، فشار شدیدی بر مردم و دولت وارد کرد چه از حیث مشکلات اقتصادی و دغدغه های معیشتی و چه از نظر روحی و روانی.

لذا اکنون که به پایان سال رسیده ایم خستگی عمومی بر چهره همگان نشسته و اکثر مردم لحظه شماری می کنند تا از روزهای پایانی سال به سلامتی گذر کرده و در طلیعه ی سال جدید بتوانند طرحی نو درانداخته و روزگاری تازه برای خودشان رقم بزنند تا شاید از این رهگذر بتوانند کمی از مشکلات فاصله گرفته و با رنگ شادمانی و امید دفتر #زندگی خویش را رنگ آمیزی نمایند.

اخلاق حکم می کند همه به یاد نزدیکان، همسایگان، اقوام و دوستان خود باشند، از حال آن ها با خبر شوند، از کم و کاستی های احتمالی آن ها بی خبر نمانند و خلاصه نسبت به یکدیگر احساس تکلیف نمایند. زمانه به گونه ای است که گاهی برادر از حال و روز برادر خویش خبر ندارد و این اتفاق با روح مسلمانی و #اخلاق_انسانی کاملاً منافات دارد.

در آخرین روزهای سال که حجم گرفتاری های مردم به صورت فزاینده ای افزایش می یابد باید بیشتر از همیشه مراقب هم باشیم از حال و روز هم با خبر شویم و نسبت به رفع نیازهای نزدیکان خود در حد توان خویش تلاش کنیم. نباید اجازه دهیم #مشکلات_معیشتی و اقتصادی عده ای از هموطنان ما را از زندگی ناامید نماید و یا اوضاع را برایشان تلخ و طاقت فرسا کند. بدون شک با اتحاد و همدلی و تقوا و درستکاری کشور در مسیر پیشرفت و تعالی قرار خواهد گرفت.

🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۱۲ اسفند ۱۴۰۰، شماره ۹۱۲

#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com

@modiryar
مدیریار | Modiryar
Photo
بی خانمان
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی

#وضعیت_مسکن در کشور واقعاً اسفناک و نگران کننده است. در حال حاضر بسیاری از خانواده ها بخش قابل توجهی از درآمد ماهیانه خود را خرج تأمین مسکنی می کنند که اکثراً کیفیت مناسبی ندارد یا در شأن آن ها نیست. بدتر این که هر سال در زمان تمدید قرارداد اجاره بدون هیچ حساب و کتاب و یا قانونی خاص قیمت ها چندین برابر می شود و هیچ کسی هم نمی تواند مانع آن گردد. در این میان مشاوره های املاک و کارگزاری های مسکن هم به جای نقش آفرینی در جهت کاهش قیمت ها علاقمند به رشد بی رویه قیمت اجاره بها دارند و بدین ترتیب خانواده ای که خانه مسکونی ندارد با چالش های سرسام آور اقتصادی مواجه می شود و مجبور به دست و پا زدن در بحران مالی و هزینه های ناتمام زندگی می گردد.

هر چند #دولت_سیزدهم یکی از برنامه های جدی خود را در این حوزه اعلام کرد و وعده های گسترده ای هم در این راستا به مردم داد ولی به نظر می رسد تحقق آن در عمل با مشکلات فراوانی مواجه است که تا حد زیادی امیدواری مردم را کاهش داده است. به عنوان مثال بنا به گزارش مرکز آمار از وضعیت مسکن در تهران، متوسط قیمت هر متر مربع واحد مسکونی در پایتخت از پاییز ۱۳۹۶ تا پاییز ۱۴۰۰ رشد ۵۷۰ درصدی داشته است و اکنون بعد از چند ماه این قیمت روند تصاعدی بیشتری به خود گرفته به گونه ای که نه تنها مالکیت خانه برای گروه عمده ای از مردم امری محال گردیده است بلکه حتی عده بسیاری از خانواده ها توانایی پرداخت اجاره بها و پیش پرداخت رهن واحد مسکونی را ندارند.

وضع قوانین خاص برای خانه های خالی و رویکردهای خاص نظارتی و کنترل بازار مسکن هم نتوانسته است اتفاق ویژه ای را در جهت بهبود این بازار رقم بزند. این مهم سال هاست که رفاه عمومی را تا حد زیادی کاهش داده است و عده زیادی از مردم مجبور هستند با پرداخت های گزاف در منازل مسکونی با کیفیت نازل زندگی خود را به سر ببرند و برای سایر هزینه های جاری خود نیز با محدودیت های پرشماری مواجه گردند. مدت هاست اجاره نشینی دیگر خوش نشینی نیست بلکه زندگی توأم با استرس و فشار شدید مالی است که #مستأجران را در تنگنا قرار داده و لذت زندگی را از آن ها می گیرد. مالکان منازل مسکونی با هر قیمتی که ملک خود را اجاره می دهند باز هم راضی نیستند و در دل رویای چند برابر کردن دریافتی خود در زمان تمدید اجاره را می پروانند.

به بیان ساده تر علاوه بر این که اوضاع اقتصادی و مدیریت این جریان به سامان نیست و مشکلات اقتصادی کشور در این حوزه هم چالشی و جدی است مردم هم به یکدیگر آن گونه که باید و شاید رحم نمی کنند و از هم حمایت نمی کنند. البته این یک امر مطلق نیست و قاعدتاً افراد منصف فراوانی پیدا می شوند که با در نظر گرفتن #مشکلات_معیشتی مستأجران از آن ها حمایت می کنند ولی این عدد نسبت بالایی ندارد. به هر حال تا زمانی که تلاش های دولت به نتیجه برسد و یا بخواهد اتفاق خاصی در بازار مسکن ایجاد شود که کمی بار مردم کمتر شود ضرورت دارد با نیت رضای الهی و با رویکرد مهربانی و نگاه منصفانه آن هایی که موقعیت دارند مراعات مردم را بکنند و بر موج سهمگین افزایش قیمت ها سوار نشوند تا به منظور شکرانه الهی بخاطر بهره مندی از موقعیت اقصادی مناسبی که دارند اقدامی موثر انجام داده باشند.

🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۱، شماره ۹۲۸

#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com

@modiryar
کیفیت زندگی شهروندی
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی

شهر پر است از آدم هایی که حال شان خوب نیست، دل شان گرفته است، درد و رنج فراوان دارند، هشت شان گروی نه است، طاقت شان طاق شده، صبرشان لبریز شده و همچون انبار باروتی هستند که جرقه ای کوچک می تواند آن ها را به مرز انفجار برساند. کم و کاستی های زندگی، #مشکلات_معیشتی، زندگی های ماشینی و پر از هیاهو، دود و ترافیک، کم رنگ شدن معنویت و تأثیر برخی از ویژگی های ذاتی زندگی در جهان امروز همه و همه باعث می شود خشم و ناراحتی در جامعه گسترش یابد و مردم آن چنان که باید و شاید احساس مطلوبی نداشته باشند.

‌حتماً شما هم دیده یا شنیده اید که گاهی یک اختلاف کوچک چگونه دعوایی بزرگ به پا می کند و آسایش عمومی را سلب می نماید. از بوق نابجای یک خودرو بگیرید تا دعوا بر سر جای پارک، سد معبر و .... هر کدام ممکن است همان جرقه ی کوچکی باشد که آتشی بزرگ به پا می کند. اما همه آن چه ذکر شد دلیل موجهی برای بروز و ظهور هیجانات کاذب در شهر و جامعه نیست. شاید در جایگاه سخن و کلام و یا حتی در مقام قلم و رسانه بیان یک سری مسائل تکراری و کمی کلیشه به نظر بیاید اما در واقع و عمل ضرورت هایی وجود دارد که نمی توان از آن غافل شد و حتماً در تبیین و تذکر مکرر آن منافعی وجود دارد که می تواند حال عمومی را خوب تر کند و شهرمان را به جایی بهتر برای زندگی تبدیل نماید. باید تمرین کنیم #مهربان باشیم، هوای یکدیگر را داشته باشیم، اهل گذشت باشیم و جواب کلوخ انداز را با سنگ ندهیم.

باور کنید در بسیاری موارد نادیده گرفتن و گذر از مسائلی که اصالت و یا اهمیت چندانی ندارند می تواند مانع بروز چالش ها و ناراحتی های جدی در #شهر شود. فقط کافی است کمی درنگ کنیم و هوای خودمان را داشته باشیم تا از کوره در نرویم. همچنین نباید فراموش کنیم که مردم در چه شرایطی قرار دارند و گاهی خودمان را جای آن ها بگذاریم و برای برخی ناملایمت های رفتاری که احتمالاً با آن مواجه می شویم از خود خویشتن داری نشان دهیم. ما پیرو مکتبی هستیم که پیامبرش دارای #اخلاق_پسندیده و عظیم بود که شادی اش در چهره و غمش در دلش بود.

پس باید با تأسی به چنین الگوی نیکویی در معاشرت با مردم اهل «مدارا، احترام و محبت» باشیم. خصوصاً وقتی در جوار مضجع شریف رضوی زندگی می کنیم. زندگی در شهر و معاشرت با شهروندان اصول و آموزه هایی دارد که باید آن را فرا بگیریم و نسبت به جنبه های مختلف آن سطح آگاهی و توانایی خود را بالا ببریم. بدون شک هر یک از شهروندان به نسبت استعداد و توانایی و همچنین جایگاه اجتماعی که دارند موظفند در مسیر افزایش «کیفیت زندگی شهروندی» #مشارکت جدی و فعال داشته باشند و دِین خود را نسبت به شهر و جامعه ای که در آن زندگی می کنند ادا نمایند.

🔺منبع: #روزنامه_شهرآرا
🔻شنبه ۱۳ مرداد ۱۴۰۳، شماره ۴۲۷۷

#پایگاه_جامع_مدیریار

www.modiryar.com

@modiryar
نادارهایی که «ناچار» نیستند
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی

وقتی #مشکلات_معیشتی و محدودیت های اقتصادی در جامعه افزایش پیدا کند مسائلی در حوزه های اجتماعی و فرهنگی ظاهر می شود که بر چهره ی خندان، زیبا و سالم جامعه خدشه وارد می سازد. «فقر» پدیده ای تلخ و نامطلوب است که بنا به قول مشهوری «از دري كه فقر وارد شود از در ديگر ايمان بيرون مي رود». زمانی که رفاه عمومی کاهش و فقر گسترش یابد از دل این پدیده ها رفتارهای تلخ تر و نامناسب تری متولد می شود که بعضاً در جوامع مشاهده می شود.

یکی از این موارد #تکدیگری، اظهار به نداری در فضای عمومی و مطالبه پول و کمک از مردم بدون انجام یا ارائه ی خدمتی خاص است. البته این همه ی ماجرا نیست. هر چند «تکدی گری» امری ناپسند و نادرست است اما در مواردی که واقعاً از سر ناچاری و فقدان ظرفیت و زمینه ای برای کسب درآمد از راه های متعارف و حلال باشد به گونه ای می توان آن را توجیه کرد.

مشکل اساسی وقتی است که عده ای سودجو با فریب مردم خود را نادار و ناچار نشان می دهند و به اصطلاح می خواهند از ساده ترین راه بخشی از حاصل دسترنج دیگران را برای خود به دست آورند، و متأسفانه چه بسیار متکدیانی که درآمدهای میلیونی از این راه داشته و دارند. روی دیگر این پدیده افرادی هستند که «نادار» هستند اما «ناچار» نیستند. این دسته افرادی هستند که هر چند می توانند و ظرفیت هایی برای آن ها وجود دارد شانه زیر بار کار نمی دهند و از اظهار #فقر در جامعه ابایی ندارد.

باور کنید برخی #متکدیان و مددجویان تحت حمایت مؤسسه های خیریه و مؤسسه های حمایتی که حاضر هستند مستمری و بسته های معیشتی دریافت کنند اما زیر بار کارهای پیشنهادی برای درآمدزایی نمی روند. که این نشان از ناچاری نیست و پیامی دیگر دارد که از آن به عنوان منفعت طلبی، تنبلی و سودجویی بدون انجام و ارائه خدمت یاد می شود. تکدی را می‌توان تحت عنوان «دست درازی کردن» برای کسب درآمد تعریف کرد.

بدیهی است که #تکدی_گری نه تنها یک جرم و آسیب اجتماعی مخرب بوده بلکه منجر به ناهنجاری های اجتماعی دیگر نیز شده و در مجموع می توان گفت گدایی محصول نابسامانی های اجتماعی و فرهنگی در جامعه است. تکدی گری صورتی از زندگی ارزان قیمتی است که تنها بهای آن «فقر مناعت طبع» و «سیر قهقرایی کمال» انسان است.

این پدیده ناپسند اجتماعی سبب می شود آن جایی که فردی به راستی نیاز به کمک و حمایت مردم برای اداره زندگی خویش دارد را نتوان از افراد سودجو تفکیک کرد. باید مجموعه های خیریه، موسسه های حمایتی و دست اندرکاران فرهنگی و #اجتماعی ساز و کارهایی طراحی کنند که در مرحله:

اول شناسایی محرومین و افراد دارای شرایط دریافت حمایت و کمک به صورت دقیق و فراگیر صورت پذیرد،
دوم #فرهنگ_سازی عمومی برای کمک به محرومین در قالب قانونی و رسمی از طریق مراجع ذیصلاح توسعه یابد،
سوم بساط #تکدی_گر و افراد سودجو که با اظهار به نداری و سواستفاده از احساسات مردم برای خود کسب و کار نامناسبی ایجاد کرده اند جمع شود.

🔺منبع: #روزنامه_شهرآرا،
🔻سه شنبه ۲۰ شهریور ماه ۱۴۰۳، شماره ۴۳۰۶


#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار

www.modiryar.com

@modiryar
نادارهایی که «ناچار» نیستند
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی

وقتی #مشکلات_معیشتی و محدودیت های اقتصادی در جامعه افزایش پیدا کند مسائلی در حوزه های اجتماعی و فرهنگی ظاهر می شود که بر چهره ی خندان، زیبا و سالم جامعه خدشه وارد می سازد. «فقر» پدیده ای تلخ و نامطلوب است که بنا به قول مشهوری «از دري كه فقر وارد شود از در ديگر ايمان بيرون مي رود». زمانی که رفاه عمومی کاهش و فقر گسترش یابد از دل این پدیده ها رفتارهای تلخ تر و نامناسب تری متولد می شود که بعضاً در جوامع مشاهده می شود.

یکی از این موارد #تکدیگری، اظهار به نداری در فضای عمومی و مطالبه پول و کمک از مردم بدون انجام یا ارائه ی خدمتی خاص است. البته این همه ی ماجرا نیست. هر چند «تکدی گری» امری ناپسند و نادرست است اما در مواردی که واقعاً از سر ناچاری و فقدان ظرفیت و زمینه ای برای کسب درآمد از راه های متعارف و حلال باشد به گونه ای می توان آن را توجیه کرد.

مشکل اساسی وقتی است که عده ای سودجو با فریب مردم خود را نادار و ناچار نشان می دهند و به اصطلاح می خواهند از ساده ترین راه بخشی از حاصل دسترنج دیگران را برای خود به دست آورند، و متأسفانه چه بسیار متکدیانی که درآمدهای میلیونی از این راه داشته و دارند. روی دیگر این پدیده افرادی هستند که «نادار» هستند اما «ناچار» نیستند. این دسته افرادی هستند که هر چند می توانند و ظرفیت هایی برای آن ها وجود دارد شانه زیر بار کار نمی دهند و از اظهار #فقر در جامعه ابایی ندارد.

باور کنید برخی #متکدیان و مددجویان تحت حمایت مؤسسه های خیریه و مؤسسه های حمایتی که حاضر هستند مستمری و بسته های معیشتی دریافت کنند اما زیر بار کارهای پیشنهادی برای درآمدزایی نمی روند. که این نشان از ناچاری نیست و پیامی دیگر دارد که از آن به عنوان منفعت طلبی، تنبلی و سودجویی بدون انجام و ارائه خدمت یاد می شود. تکدی را می‌توان تحت عنوان «دست درازی کردن» برای کسب درآمد تعریف کرد.

بدیهی است که #تکدی_گری نه تنها یک جرم و آسیب اجتماعی مخرب بوده بلکه منجر به ناهنجاری های اجتماعی دیگر نیز شده و در مجموع می توان گفت گدایی محصول نابسامانی های اجتماعی و فرهنگی در جامعه است. تکدی گری صورتی از زندگی ارزان قیمتی است که تنها بهای آن «فقر مناعت طبع» و «سیر قهقرایی کمال» انسان است.

این پدیده ناپسند اجتماعی سبب می شود آن جایی که فردی به راستی نیاز به کمک و حمایت مردم برای اداره زندگی خویش دارد را نتوان از افراد سودجو تفکیک کرد. باید مجموعه های خیریه، موسسه های حمایتی و دست اندرکاران فرهنگی و #اجتماعی ساز و کارهایی طراحی کنند که در مرحله:

اول شناسایی محرومین و افراد دارای شرایط دریافت حمایت و کمک به صورت دقیق و فراگیر صورت پذیرد،
دوم #فرهنگ_سازی عمومی برای کمک به محرومین در قالب قانونی و رسمی از طریق مراجع ذیصلاح توسعه یابد،
سوم بساط #تکدی_گر و افراد سودجو که با اظهار به نداری و سواستفاده از احساسات مردم برای خود کسب و کار نامناسبی ایجاد کرده اند جمع شود.

🔺منبع: #روزنامه_شهرآرا،
🔻سه شنبه ۲۰ شهریور ماه ۱۴۰۳، شماره ۴۳۰۶


#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار

www.modiryar.com

@modiryar