#تحلیل‌مسایل‌روز
#عبرت‌های‌عاشورا
✍ #عمر_سعد آدم عجیبی‌ست!
▪️آدم فکر نمیکند کسی مثل او فرماندهی تاریک‌ترین سپاه تاریخ بشود. ما تصور میکنیم سردسته‌ی آدم‌هایی که مقابل امام حسین میایستند، باید خیلی آدم عجیب و غریبی در ظلم و قساوت باشد. ظاهراً اما این‌طور نیست. عمرسعد، خیلی هم آدم دور از دسترس و غریبی نیست. ما شاید شبیه #شمر نباشیم یا نشویم، اما رگه‌هایی از شخصیت #عمرسعد را خیلی‌هایمان داریم. رگه‌هایی که وسط معرکه می‌تواند آدم را تا لبه‌ی پرت‌گاه ببرد.
▪️از همان لحظه‌ی اول ورود به کربلا شک دارد به آمدن، به جنگیدن با حسین. حتی جایی آرزو کرده که کاش خدا من را از جنگیدن با حسین نجات بدهد. عمر سعد «علم» دارد. «علم» دارد به این‌که حسین حق است. به این‌که جنگیدن با حسین، یعنی قرار گرفتن در سپاه باطل. اما چیزهایی هست که وقت «عمل» می‌لنگد. زن و بچه، مال و ثروت، خانه و زندگی و مهم‌تر از همه‌ی این‌ها؛ گندم‌های ری؛ وعده‌ی شیرین فرمانداریِ ری.
▪️شب دهم امام او را کنار کشید و دعوت به برگشتن نمود. گفت؛ می‌ترسم خانه‌ام را خراب کنند، امام فرمود: خانه دیگری برایت میسازم. گفت؛ اموالم را مصادره میکنند! فرمود؛ بهتر از آنها را به تو میدهم. میگوید نگران خانواده‌ام هستم، نکند آسیبی به آنها برسانند. ما هم «شک» داریم، همیشه در رفت و آمدیم بین حق و باطل. با آن‌که به حق واقفیم. مال، جان، زندگی و موقعیت‌مان را دوست داریم؛ و نگران از دست دادنشان هستیم.
💢 این‌ها نشانه‌های خطرناکی هستند. نشانه های سیاهی از شباهت ما با عمر بن‌سعد بن ابی وقاص. هزاری هم که هر بار در زیارت عاشورا لعنتش کنیم. عمرسعد از آن خاکستری هایی بود که کربلا تکلیفشان را با خودشان معلوم کرد. رفت و آمد میان سیاهی و سفیدی تمام شد دیگر. رفت تا عمق سیاهی‌ها و دیگر همان‌جا ماند.
@modiryar
#عبرت‌های‌عاشورا
✍ #عمر_سعد آدم عجیبی‌ست!
▪️آدم فکر نمیکند کسی مثل او فرماندهی تاریک‌ترین سپاه تاریخ بشود. ما تصور میکنیم سردسته‌ی آدم‌هایی که مقابل امام حسین میایستند، باید خیلی آدم عجیب و غریبی در ظلم و قساوت باشد. ظاهراً اما این‌طور نیست. عمرسعد، خیلی هم آدم دور از دسترس و غریبی نیست. ما شاید شبیه #شمر نباشیم یا نشویم، اما رگه‌هایی از شخصیت #عمرسعد را خیلی‌هایمان داریم. رگه‌هایی که وسط معرکه می‌تواند آدم را تا لبه‌ی پرت‌گاه ببرد.
▪️از همان لحظه‌ی اول ورود به کربلا شک دارد به آمدن، به جنگیدن با حسین. حتی جایی آرزو کرده که کاش خدا من را از جنگیدن با حسین نجات بدهد. عمر سعد «علم» دارد. «علم» دارد به این‌که حسین حق است. به این‌که جنگیدن با حسین، یعنی قرار گرفتن در سپاه باطل. اما چیزهایی هست که وقت «عمل» می‌لنگد. زن و بچه، مال و ثروت، خانه و زندگی و مهم‌تر از همه‌ی این‌ها؛ گندم‌های ری؛ وعده‌ی شیرین فرمانداریِ ری.
▪️شب دهم امام او را کنار کشید و دعوت به برگشتن نمود. گفت؛ می‌ترسم خانه‌ام را خراب کنند، امام فرمود: خانه دیگری برایت میسازم. گفت؛ اموالم را مصادره میکنند! فرمود؛ بهتر از آنها را به تو میدهم. میگوید نگران خانواده‌ام هستم، نکند آسیبی به آنها برسانند. ما هم «شک» داریم، همیشه در رفت و آمدیم بین حق و باطل. با آن‌که به حق واقفیم. مال، جان، زندگی و موقعیت‌مان را دوست داریم؛ و نگران از دست دادنشان هستیم.
💢 این‌ها نشانه‌های خطرناکی هستند. نشانه های سیاهی از شباهت ما با عمر بن‌سعد بن ابی وقاص. هزاری هم که هر بار در زیارت عاشورا لعنتش کنیم. عمرسعد از آن خاکستری هایی بود که کربلا تکلیفشان را با خودشان معلوم کرد. رفت و آمد میان سیاهی و سفیدی تمام شد دیگر. رفت تا عمق سیاهی‌ها و دیگر همان‌جا ماند.
@modiryar
✍ گندم ملک ری
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ «گندم ملک ری» در ادبیات شیعه حکایتی دارد تلخ و البته بسیار عبرت آموز. حضرت امام اباعبدالله الحسین علیه السلام روز هشتم محرم الحرام در دیدار با عمربن سعد فرمودند: «تو را چه می شود؟ خداوند جانت را در بسترت بگیرد و تو را در قیامت نیامرزد. به خدا سوگند! من می دانم که از گندم ملک ری نخواهی خورد.» این فرمایش حضرت ماجرای مفصل و قابل توجهی دارد. عمربن سعد ابی وقاص از افراد بسیار بد نام و خبیث تاریخ است. او در حالی که شأن و منزلت امام سوم شیعیان و نسبت خانوادگی ایشان با پیامبر اسلام(ص) را کاملاً می دانست اما به دلیل دنیا طلبی و زیاده روی و به طلب ملک ری یکی از عوامل مهم بزرگ ترین جنایت #تاریخ_بشریت گردید. او بی شرمانه اظهار می کرد:
✅ «من در لحظات حساسی از زندگی قرار گرفته ام و نمی دانم باید چه کنم، حکومتی که در اشتیاقش می سوزم و یا دستانم به خون حسین آلوده گردد؟ در حالی که می دانم کیفر این کار آتش است. #حکومت_ری به منزله نور چشمان من است و من در خود نمی بینم بتوانم از آن گذشت کنم.» او در برابر امام حسین (ع) هر بار بهانه ای می آورد. امام فرمودند: «آیا می خواهی با من مقاتله کنی؟» عذری آورد. یک بار گفت: «می‌ترسم خانه‌ام را خراب كنند!» امام(ع) فرمودند: «من خانهات را میسازم.» ابن‌سعد گفت: «می‌ترسم اموال و املاكم را بگيرند!» ايشان گفتند: «من بهتر از آن را به تو خواهم داد، از اموالی كه در حجاز دارم.»
✅ عمربن سعد گفت: «من در كوفه بر جان افراد خانواده‌ام از خشم ابن‌زياد بيمناكم و می‌ترسم آنها را از دم شمشير بگذراند.» حضرت هنگامی‌كه مشاهده كردند عمربن سعد از تصميم خود باز نمیگردد، از جای برخاستند و در حالی‌كه آن جمله مشهور تاریخی میفرمودند: «تو را چه میشود؟ خداوند جانت را در بسترت بگيرد و تو را در قيامت نيامرزد. به خدا سوگند! من میدانم كه از گندم ری نخواهی خورد!» ابن سعد با تمسخر گفت: «جو ما را بس است.» این حکایت بسیاری از انسان های دنیا پرست و زیاده خواه است که برای شان هدف وسیله را توجیه می کند و برای رسیدن به آن چه طمع ورزیده اند، هوس کرده اند یا شهوت دارند چشم بر همه مبانی انسانی، #اخلاقی و اسلامی می بندند و بعضاً جنایت های بسیار بزرگی را مرتکب می شوند.
✅ البته این مسائل در کمین همه انسان ها در ادوار مختلف تاریخ است. اگر آدمی نفس سرکش خود را کنترل نکند و به آن برای هر زیاده خواهی و خواسته نامشروعی فرصت و مهلت دهد استعداد #عمر_سعد شدن وجود خواهد داشت. مدیریت و مسئولیت در شریعت ما امانت است. پس ضرورت دارد این امانت به اهل آن سپرده شود آن چنان که در قرآن کریم این گونه آمده است: «ان الله یامرکم ان تودو الامانات الی اهلها» جای بسی تأسف و خسران است در جامعه اسلامی افرادی هستند که برای رسیدن به جایگاه ها و مناصب مدیریتی اخلاق را قربانی می کنند، اراجیف می گویند، به تعبیر عامیانه زیر آب این و آن را می زنند تا برای خود جایگاه و پایگاهی را آماده سازند.
✅ برخی از این ها ظاهر مسلمانی و ژست اخلاق نیز به خود می گیرند و رفتارشان را با واژه «فعالیت سیاسی» توجیه می کنند غافل از این که این گونه در صدر نشستن وبال انسان خواهد شد و سرعت و آسیب سقوط آن ها را چند برابر خواهد کرد. #گندم_ملک_ری کنایه ای است برای همه حق نشناس ها و زیاده خواهان تاریخ که دامن مدیریت و مسئولیت را با بی اخلاقی و بی تقوایی آلوده می سازند و کاری را بر عهده می گیرند که یا صلاحیت آن را ندارند و یا متعلق به فرد دیگری است. پس خدا را در نظر بگیریم و حدود حق الله و حق الناس را رعایت کنیم که عمر دنیا کوتاه است و مواهب آن وبالی بر گردن انسان!
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۲۷ بهمن ۱۴۰۱، شماره ۹۵۵
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ «گندم ملک ری» در ادبیات شیعه حکایتی دارد تلخ و البته بسیار عبرت آموز. حضرت امام اباعبدالله الحسین علیه السلام روز هشتم محرم الحرام در دیدار با عمربن سعد فرمودند: «تو را چه می شود؟ خداوند جانت را در بسترت بگیرد و تو را در قیامت نیامرزد. به خدا سوگند! من می دانم که از گندم ملک ری نخواهی خورد.» این فرمایش حضرت ماجرای مفصل و قابل توجهی دارد. عمربن سعد ابی وقاص از افراد بسیار بد نام و خبیث تاریخ است. او در حالی که شأن و منزلت امام سوم شیعیان و نسبت خانوادگی ایشان با پیامبر اسلام(ص) را کاملاً می دانست اما به دلیل دنیا طلبی و زیاده روی و به طلب ملک ری یکی از عوامل مهم بزرگ ترین جنایت #تاریخ_بشریت گردید. او بی شرمانه اظهار می کرد:
✅ «من در لحظات حساسی از زندگی قرار گرفته ام و نمی دانم باید چه کنم، حکومتی که در اشتیاقش می سوزم و یا دستانم به خون حسین آلوده گردد؟ در حالی که می دانم کیفر این کار آتش است. #حکومت_ری به منزله نور چشمان من است و من در خود نمی بینم بتوانم از آن گذشت کنم.» او در برابر امام حسین (ع) هر بار بهانه ای می آورد. امام فرمودند: «آیا می خواهی با من مقاتله کنی؟» عذری آورد. یک بار گفت: «می‌ترسم خانه‌ام را خراب كنند!» امام(ع) فرمودند: «من خانهات را میسازم.» ابن‌سعد گفت: «می‌ترسم اموال و املاكم را بگيرند!» ايشان گفتند: «من بهتر از آن را به تو خواهم داد، از اموالی كه در حجاز دارم.»
✅ عمربن سعد گفت: «من در كوفه بر جان افراد خانواده‌ام از خشم ابن‌زياد بيمناكم و می‌ترسم آنها را از دم شمشير بگذراند.» حضرت هنگامی‌كه مشاهده كردند عمربن سعد از تصميم خود باز نمیگردد، از جای برخاستند و در حالی‌كه آن جمله مشهور تاریخی میفرمودند: «تو را چه میشود؟ خداوند جانت را در بسترت بگيرد و تو را در قيامت نيامرزد. به خدا سوگند! من میدانم كه از گندم ری نخواهی خورد!» ابن سعد با تمسخر گفت: «جو ما را بس است.» این حکایت بسیاری از انسان های دنیا پرست و زیاده خواه است که برای شان هدف وسیله را توجیه می کند و برای رسیدن به آن چه طمع ورزیده اند، هوس کرده اند یا شهوت دارند چشم بر همه مبانی انسانی، #اخلاقی و اسلامی می بندند و بعضاً جنایت های بسیار بزرگی را مرتکب می شوند.
✅ البته این مسائل در کمین همه انسان ها در ادوار مختلف تاریخ است. اگر آدمی نفس سرکش خود را کنترل نکند و به آن برای هر زیاده خواهی و خواسته نامشروعی فرصت و مهلت دهد استعداد #عمر_سعد شدن وجود خواهد داشت. مدیریت و مسئولیت در شریعت ما امانت است. پس ضرورت دارد این امانت به اهل آن سپرده شود آن چنان که در قرآن کریم این گونه آمده است: «ان الله یامرکم ان تودو الامانات الی اهلها» جای بسی تأسف و خسران است در جامعه اسلامی افرادی هستند که برای رسیدن به جایگاه ها و مناصب مدیریتی اخلاق را قربانی می کنند، اراجیف می گویند، به تعبیر عامیانه زیر آب این و آن را می زنند تا برای خود جایگاه و پایگاهی را آماده سازند.
✅ برخی از این ها ظاهر مسلمانی و ژست اخلاق نیز به خود می گیرند و رفتارشان را با واژه «فعالیت سیاسی» توجیه می کنند غافل از این که این گونه در صدر نشستن وبال انسان خواهد شد و سرعت و آسیب سقوط آن ها را چند برابر خواهد کرد. #گندم_ملک_ری کنایه ای است برای همه حق نشناس ها و زیاده خواهان تاریخ که دامن مدیریت و مسئولیت را با بی اخلاقی و بی تقوایی آلوده می سازند و کاری را بر عهده می گیرند که یا صلاحیت آن را ندارند و یا متعلق به فرد دیگری است. پس خدا را در نظر بگیریم و حدود حق الله و حق الناس را رعایت کنیم که عمر دنیا کوتاه است و مواهب آن وبالی بر گردن انسان!
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۲۷ بهمن ۱۴۰۱، شماره ۹۵۵
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar