🔴 جنبش معلمان: ویژگی‌ها، مطالبات و روش‌های پیگیری
🔷 محمدرضا نیک نژاد*
▪️ گرچه به لحاظ گستردگی و بازتاب بیرونی به ویژه در بازتاب های رسانه‌ای مهمترین خواسته‌های فرهنگیان معیشتی است اما این بدان معنی نیست که آنان دلنگرانی‌های دیگری ندارند. خواسته‌های صنفی معلمان سطح و ژرفای گوناگونی دارد و بی گمان گسترده ترین آنها افزایش دستمزد درخور یک زندگی معمولی، از بین بردن تبعیض در پرداخت میان معلمان و دیگر حقوق بگیران دولت و برقراری بیمه‌های کارآمد است. اما هنگامی که از جنبش معلمان سخن گفته می‌شود داستان اندکی دگرگون می‌شود.
🔸 جنبش معلمان، جریانی مدنی، پیوسته، تا اندازه‌ای فراوانی سازمان یافته، عدالت خواهانه و البته رادیکال است؛ که این ویژگی‌ها هماهنگی و همانندی‌های فراوانی با جنبش‌های اتحادیه‌ای، از آن میان اتحادیه‌های معلمان در کشورهای دیگر دارد. همچنان که بسیاری از اتحادیه‌ها در جهان برگزیدن و گنجاندن شعارهای اجتماعی‌گرایانه مانند عدالت آموزشی را، هم به عنوان هدف و هم راهبرد، پذیرفته و تلاش‌های گسترده‌ای برای همسویی با دیگر جنبش‌های مدنی در کشورهای خود صورت بندی و اجرا نموده‌اند. جنبش صنفی معلمان ایران نیز در بیش از یک دهه گذشته و بیش از همیشه در راستای همسویی با دیگر جنبش‌های مدنی گام برداشته و به کامیابی‌های فراوانی دست یافته است؛ چنانگه این همسویی را می‌تواند در شعارها، بیانیه‌ها، کنش‌های رسانه‌ای و حتی در رفتار و کنش‌های اعتراضی بسیاری از کنشگران صنفی دید.
▪️ امروز آموزش رایگان و مبارزه با پولی‌سازی آموزش، مبارزه با سویه‌های گسترده ایدئولوژیک در ساختار و محتوای آموزشی، مبارزه با استخدام‌های موقتی کادر آموزشی که نشانه‌های گویایی از رویکردهای نئولیبرالی در کشور و البته در آموزش دارد، تلاش برای محرومیت زدایی در آموزش و گسترش ساختار سخت افزاری آموزش برای کیفیت بخشی آن در مناطق نابرخوردار و خانواده‌های تهی‌دست، نقد جدی کنکور به عنوان یکی از مهمترین شاخص‌های نابرابری آموزش در کشور ... را می‌توان در جای جای شعارها و بیانیه‌ها و اعتراض‌های معلمان دید و شنید. گرچه این سویه‌های نوین در تلاش‌های صنفی چندان بروز بیرونی ندارد اما هر چه زمان می‌گذرد گروه بیشتری از کنشگران صنفی به این گرایش می‌پیوندند و هر روز بیش از دیروز این گرایشِ صنفی، بالنده تر، بنیادی تر و دارای طرفداران بیشتری شده و می‌شود؛ گرچه اکنون تنها در گروهی از کنشگران پیشرو جنبش صنفی خود را نشان می‌دهد.
🔸 این خواسته‌ها افزون برمطالبات معیشتی، سال‌هاست که به هر شکلی و با هر شیوه‌ای، از آن میان دیدار و رایزنی با دست اندرکاران حتی در سطح وزیر و معاون‌هایش، بهره گیری از رسانه‌های نوشتاری، صوتی و تصویری، استفاده گسترده از فضای ارزشمند نت و البته اعتصاب در مدرسه‌ها و اعتراض‌های خیابانی ... دنبال شده و دستاوردهای مهمی دربر داشته است. گرچه خیابان نقطه عطف اعتراض‌هاست اما نباید آن را تنها راه رسیدن به مطالبات دانست و به نظر می‌رسد همه شکل‌های پیگیری از نظر تاثیر و کارآمدی در طول هم قرار گرفته‌اند.
▪️ آن‌چه که خیابان را از دیگر شکل‌های پیگیری مطالبات متفاوت کرده واکنش دست اندرکاران نسبت به آن است. بارها و بارها به کنشگران صنفی هشدار داده می‌شود که خط قرمز برخورد با پیگیری مطالبات، حضور خیابانی است. تا آن جا که نگارنده به عنوان یک کنشگر صنفی به یاد دارد کم و بیش هیچ گردهمایی صنفی از سوی معلمان به خشونت و درگیری کشیده نشده و اگر هم اوضاع به هم ریخته در بسیاری موارد این نیروهای مسئول کنترل بوده‌اند که زمینه درگیری و احتمالا خشونت را فراهم کرده‌اند؛ گرچه در اکثر موارد با بردباری دو سوی جریان اعتراض‌ها به خوبی به پایان رسیده است. اما این حساسیت‌های امنیتی دو رویِ مثبت و منفی دارد! دست بر قضا روی مثبت آن برآمده از حساسیت دست اندرکاران درباره این گردهمایی هاست و در بسیاری از موارد منجر به براورده شدن کمینه‌ای از خواسته شده و می‌شود. اما جنبه منفی آن فشارهای امنیتی، زمین گیر کردن کنشگران صنفی و تشکل‌های آن‌هاست.....
متن کامل:
https://bit.ly/3Vica8J
#مطالبات_جنبش_معلمان
#ویژگی‌های_جنبش_معلمان
🔷 محمدرضا نیک نژاد*
▪️ گرچه به لحاظ گستردگی و بازتاب بیرونی به ویژه در بازتاب های رسانه‌ای مهمترین خواسته‌های فرهنگیان معیشتی است اما این بدان معنی نیست که آنان دلنگرانی‌های دیگری ندارند. خواسته‌های صنفی معلمان سطح و ژرفای گوناگونی دارد و بی گمان گسترده ترین آنها افزایش دستمزد درخور یک زندگی معمولی، از بین بردن تبعیض در پرداخت میان معلمان و دیگر حقوق بگیران دولت و برقراری بیمه‌های کارآمد است. اما هنگامی که از جنبش معلمان سخن گفته می‌شود داستان اندکی دگرگون می‌شود.
🔸 جنبش معلمان، جریانی مدنی، پیوسته، تا اندازه‌ای فراوانی سازمان یافته، عدالت خواهانه و البته رادیکال است؛ که این ویژگی‌ها هماهنگی و همانندی‌های فراوانی با جنبش‌های اتحادیه‌ای، از آن میان اتحادیه‌های معلمان در کشورهای دیگر دارد. همچنان که بسیاری از اتحادیه‌ها در جهان برگزیدن و گنجاندن شعارهای اجتماعی‌گرایانه مانند عدالت آموزشی را، هم به عنوان هدف و هم راهبرد، پذیرفته و تلاش‌های گسترده‌ای برای همسویی با دیگر جنبش‌های مدنی در کشورهای خود صورت بندی و اجرا نموده‌اند. جنبش صنفی معلمان ایران نیز در بیش از یک دهه گذشته و بیش از همیشه در راستای همسویی با دیگر جنبش‌های مدنی گام برداشته و به کامیابی‌های فراوانی دست یافته است؛ چنانگه این همسویی را می‌تواند در شعارها، بیانیه‌ها، کنش‌های رسانه‌ای و حتی در رفتار و کنش‌های اعتراضی بسیاری از کنشگران صنفی دید.
▪️ امروز آموزش رایگان و مبارزه با پولی‌سازی آموزش، مبارزه با سویه‌های گسترده ایدئولوژیک در ساختار و محتوای آموزشی، مبارزه با استخدام‌های موقتی کادر آموزشی که نشانه‌های گویایی از رویکردهای نئولیبرالی در کشور و البته در آموزش دارد، تلاش برای محرومیت زدایی در آموزش و گسترش ساختار سخت افزاری آموزش برای کیفیت بخشی آن در مناطق نابرخوردار و خانواده‌های تهی‌دست، نقد جدی کنکور به عنوان یکی از مهمترین شاخص‌های نابرابری آموزش در کشور ... را می‌توان در جای جای شعارها و بیانیه‌ها و اعتراض‌های معلمان دید و شنید. گرچه این سویه‌های نوین در تلاش‌های صنفی چندان بروز بیرونی ندارد اما هر چه زمان می‌گذرد گروه بیشتری از کنشگران صنفی به این گرایش می‌پیوندند و هر روز بیش از دیروز این گرایشِ صنفی، بالنده تر، بنیادی تر و دارای طرفداران بیشتری شده و می‌شود؛ گرچه اکنون تنها در گروهی از کنشگران پیشرو جنبش صنفی خود را نشان می‌دهد.
🔸 این خواسته‌ها افزون برمطالبات معیشتی، سال‌هاست که به هر شکلی و با هر شیوه‌ای، از آن میان دیدار و رایزنی با دست اندرکاران حتی در سطح وزیر و معاون‌هایش، بهره گیری از رسانه‌های نوشتاری، صوتی و تصویری، استفاده گسترده از فضای ارزشمند نت و البته اعتصاب در مدرسه‌ها و اعتراض‌های خیابانی ... دنبال شده و دستاوردهای مهمی دربر داشته است. گرچه خیابان نقطه عطف اعتراض‌هاست اما نباید آن را تنها راه رسیدن به مطالبات دانست و به نظر می‌رسد همه شکل‌های پیگیری از نظر تاثیر و کارآمدی در طول هم قرار گرفته‌اند.
▪️ آن‌چه که خیابان را از دیگر شکل‌های پیگیری مطالبات متفاوت کرده واکنش دست اندرکاران نسبت به آن است. بارها و بارها به کنشگران صنفی هشدار داده می‌شود که خط قرمز برخورد با پیگیری مطالبات، حضور خیابانی است. تا آن جا که نگارنده به عنوان یک کنشگر صنفی به یاد دارد کم و بیش هیچ گردهمایی صنفی از سوی معلمان به خشونت و درگیری کشیده نشده و اگر هم اوضاع به هم ریخته در بسیاری موارد این نیروهای مسئول کنترل بوده‌اند که زمینه درگیری و احتمالا خشونت را فراهم کرده‌اند؛ گرچه در اکثر موارد با بردباری دو سوی جریان اعتراض‌ها به خوبی به پایان رسیده است. اما این حساسیت‌های امنیتی دو رویِ مثبت و منفی دارد! دست بر قضا روی مثبت آن برآمده از حساسیت دست اندرکاران درباره این گردهمایی هاست و در بسیاری از موارد منجر به براورده شدن کمینه‌ای از خواسته شده و می‌شود. اما جنبه منفی آن فشارهای امنیتی، زمین گیر کردن کنشگران صنفی و تشکل‌های آن‌هاست.....
متن کامل:
https://bit.ly/3Vica8J
#مطالبات_جنبش_معلمان
#ویژگی‌های_جنبش_معلمان
Telegraph
🔴 جنبش معلمان: ویژگی‌ها، مطالبات و روش‌های پیگیری
🔷 محمدرضا نیک نژاد* @iranfardamag ▪️ گرچه به لحاظ گستردگی و بازتاب بیرونی به ویژه در بازتاب های رسانه‌ای مهمترین خواسته‌های فرهنگیان معیشتی است اما این بدان معنی نیست که آنان دلنگرانی‌های دیگری ندارند. خواسته‌های صنفی معلمان سطح و ژرفای گوناگونی دارد و…