♦️♦️ضرورت آموزش و پرورش رایگان و کیفی برای همه کودکان
#یادآوری_۹_آبان_۵۳
✍ مهدی بهلولی، خبرگزاری ایرنا، ۶ آبان ۹۸
در تاریخ پر فراز و نشیب آموزش و پرورش نوین در ایران، که از دوره قاجار آغاز گردید، بیش یا کم این بحث مطرح بوده است که دولت موظف است بسترهای بایسته آموزش رایگان همه کودکان را فراهم سازد. با وجود این از همان آغاز می توان وجود مدرسه های خصوصی در آموزش نوین ایران را مشاهده کرد. همواره نیز این بحث مطرح بوده است که آیا وجود این مدرسه ها، با عدالت و برابری آموزشی، سازگار است یا نیست؟ یکی از رخدادهای مهم در این زمینه، قانون 9 آبان 1353 می باشد که شاید بتوان از آن با عنوان "سال روز دولتی شدن مدرسه ها" در ایران نام برد. آنگونه که در برخی از منابع آمده است : " با افزایش درآمدهای دولت، ناشی از لغو قرارداد کنسرسیوم نفت ایران، شاه فرمان اجرای آموزش رایگان و اجباری را در 1352 برای مقاطع ابتدایی و راهنمایی و در سال 1353 برای دوره متوسطه – به شرط سپردن تعهد خدمت- رایگان اعلام کرد. در سال 1353- 1354 از تعداد 6925052 دانش آموز کشور 6422605 نفر در همه مقاطع تحصیلی، از مزایای آموزش رایگان بهره مند شدند و اکثریت قریب به اتفاق دانش آموزان دبیرستان های غیردولتی نیز مانند دانش آموزان دیگر، با دادن تعهد خدمت، از برنامه تحصیل رایگان برخوردار شدند."
در پس از انقلاب 57 نیز اصل 30 قانون اساسی بر رایگان بودن آموزش تا پایان دوره متوسطه ، مهر تایید گذاشت و تا سال های پایانی دهه 60 نیز خبر چندانی از رشد و گسترش مدرسه های خصوصی یا پولی نبود و بیشتر این مدرسه ها، مدرسه هایی با رویکردهای مذهبی به جامانده از پیش از انقلاب بودند. اما از دهه هفتاد به بعد، مدرسه های پولی رو به گسترش نهادند. هم اکنون پیرامون 14 درصد از دانش آموزان ایران، در مدرسه های پولی درس می خوانند و در برخی منطقه های تهران، بین 70 تا 90 درصد مدرسه ها، مدرسه های پولی هستند.
درخور درنگ، پیامدهای منفی مدرسه های پولی است. روی هم رفته می توان پیامدهای وجود این مدرسه ها را بر دو دسته دانست : پیامدهای آموزشی و پیامدهای غیرآموزشی. آموزش پولی، با رقابت، آزمون و کمّی سازی آموزش، پیوندی ناگسستنی دارد. مدرسه پولی برای جذب هر چه بیشتر مشتری، نیاز به ارائه آمار قبولی دانش آموزان خود در آزمون های گوناگون دارد و بنابراین سپهر آموزش عمومی را هر چه بیشتر به نمره و آزمون می کشاند و از هدف های والای آموزش عمومی که پرورش شهروند شایسته اخلاق مداری است که سنجشگرانه به زندگی می نگرد و در رشد و بهسازی جامعه خود کنشگرانه رفتار می کند، دور می سازد. در زمینه های غیرآموزشی، آموزش پولی به شقه شقه کردن بیشتر جامعه می انجامد و همبستگی ملی و دموکراسی را سست می کند، افزون بر این، به شکاف طبقاتی نیز دامن می زند. (این بحث البته بحثی بسیار پردامنه است که در اینجا به کوتاهی به آن اشاره شد.)
هم اکنون "آموزش و پرورش رایگان و کیفی برای همه کودکان" یکی از شعارها و خواسته های فراگیر و پربسامد بخش بزرگی از جامعه مدنی آموزگاران جهان است و بسیاری از نهادهای اجتماعی- فرهنگی مردمی نیز از آن پشتیبانی می کنند. شوربختانه آنچه در ایران این سال ها دیده می شود دور شدن هر چه بیشتر از این خواست که با توجیه های گوناگون سست بنیاد اقتصادی و غیراقتصادی انجام می گیرد.
🔹 لینک مطلب 👇👇
🔖 jvan.me/1EKO
✨✨کانال #اخبارمعلم
✒️ @moalempress1
#یادآوری_۹_آبان_۵۳
✍ مهدی بهلولی، خبرگزاری ایرنا، ۶ آبان ۹۸
در تاریخ پر فراز و نشیب آموزش و پرورش نوین در ایران، که از دوره قاجار آغاز گردید، بیش یا کم این بحث مطرح بوده است که دولت موظف است بسترهای بایسته آموزش رایگان همه کودکان را فراهم سازد. با وجود این از همان آغاز می توان وجود مدرسه های خصوصی در آموزش نوین ایران را مشاهده کرد. همواره نیز این بحث مطرح بوده است که آیا وجود این مدرسه ها، با عدالت و برابری آموزشی، سازگار است یا نیست؟ یکی از رخدادهای مهم در این زمینه، قانون 9 آبان 1353 می باشد که شاید بتوان از آن با عنوان "سال روز دولتی شدن مدرسه ها" در ایران نام برد. آنگونه که در برخی از منابع آمده است : " با افزایش درآمدهای دولت، ناشی از لغو قرارداد کنسرسیوم نفت ایران، شاه فرمان اجرای آموزش رایگان و اجباری را در 1352 برای مقاطع ابتدایی و راهنمایی و در سال 1353 برای دوره متوسطه – به شرط سپردن تعهد خدمت- رایگان اعلام کرد. در سال 1353- 1354 از تعداد 6925052 دانش آموز کشور 6422605 نفر در همه مقاطع تحصیلی، از مزایای آموزش رایگان بهره مند شدند و اکثریت قریب به اتفاق دانش آموزان دبیرستان های غیردولتی نیز مانند دانش آموزان دیگر، با دادن تعهد خدمت، از برنامه تحصیل رایگان برخوردار شدند."
در پس از انقلاب 57 نیز اصل 30 قانون اساسی بر رایگان بودن آموزش تا پایان دوره متوسطه ، مهر تایید گذاشت و تا سال های پایانی دهه 60 نیز خبر چندانی از رشد و گسترش مدرسه های خصوصی یا پولی نبود و بیشتر این مدرسه ها، مدرسه هایی با رویکردهای مذهبی به جامانده از پیش از انقلاب بودند. اما از دهه هفتاد به بعد، مدرسه های پولی رو به گسترش نهادند. هم اکنون پیرامون 14 درصد از دانش آموزان ایران، در مدرسه های پولی درس می خوانند و در برخی منطقه های تهران، بین 70 تا 90 درصد مدرسه ها، مدرسه های پولی هستند.
درخور درنگ، پیامدهای منفی مدرسه های پولی است. روی هم رفته می توان پیامدهای وجود این مدرسه ها را بر دو دسته دانست : پیامدهای آموزشی و پیامدهای غیرآموزشی. آموزش پولی، با رقابت، آزمون و کمّی سازی آموزش، پیوندی ناگسستنی دارد. مدرسه پولی برای جذب هر چه بیشتر مشتری، نیاز به ارائه آمار قبولی دانش آموزان خود در آزمون های گوناگون دارد و بنابراین سپهر آموزش عمومی را هر چه بیشتر به نمره و آزمون می کشاند و از هدف های والای آموزش عمومی که پرورش شهروند شایسته اخلاق مداری است که سنجشگرانه به زندگی می نگرد و در رشد و بهسازی جامعه خود کنشگرانه رفتار می کند، دور می سازد. در زمینه های غیرآموزشی، آموزش پولی به شقه شقه کردن بیشتر جامعه می انجامد و همبستگی ملی و دموکراسی را سست می کند، افزون بر این، به شکاف طبقاتی نیز دامن می زند. (این بحث البته بحثی بسیار پردامنه است که در اینجا به کوتاهی به آن اشاره شد.)
هم اکنون "آموزش و پرورش رایگان و کیفی برای همه کودکان" یکی از شعارها و خواسته های فراگیر و پربسامد بخش بزرگی از جامعه مدنی آموزگاران جهان است و بسیاری از نهادهای اجتماعی- فرهنگی مردمی نیز از آن پشتیبانی می کنند. شوربختانه آنچه در ایران این سال ها دیده می شود دور شدن هر چه بیشتر از این خواست که با توجیه های گوناگون سست بنیاد اقتصادی و غیراقتصادی انجام می گیرد.
🔹 لینک مطلب 👇👇
🔖 jvan.me/1EKO
✨✨کانال #اخبارمعلم
✒️ @moalempress1
ایرنا
ضرورت آموزش و پرورش رایگان و کیفی برای همه کودکان
تهران- ایرنا- در تاریخ پر فراز و نشیب آموزش و پرورش نوین در ایران که از دوره قاجار آغاز شد، کم و بیش این بحث مطرح بوده که دولت موظف است بسترهای بایسته آموزش رایگان همه کودکان را فراهم سازد. با وجود این از همان آغاز می توان وجود مدرسه های خصوصی در آموزش نوین…