🌐 چرچیل٬ صدام و نفت
وحید حاجی پور/ هراندازه که وینستون #چرچیل در بهره گیری از نفت برای #قدرت نمایی در جهان بهره گرفت به همان اندازه و حتی بیشتر از آن٬ #صدام یا نفت «خودسوزی» کرد. چرچیل زمانی که به #وزارت دریاداری بریتانیا رسید با یک ایده مهم ظهور کرد. او می خواست #سوخت نیروی دریایی را از زغال سنگ به نفت #کوره تغییر دهد.
بسیاری فکر می کردند چنین تبدیلی فقط یک حماقت صرف است چه معنایش این بود که نیروی دریایی از این پس نمی تواندبه منابع عظیم و سالم داخلی #زغال سنگ «ولز»متکی باشد و به جای آن باید بیشتر به منابع نفتی بسیار دوردست، غیر مطمئن و ناامن #ایران که در آن زمان «پرشیا» خوانده می شد اتکا نماید.چرچیل می گفت البته متکی کردنِ بازگشت ناپذیر نیروی دریایی به نفت در واقع نظیر شمشیر کشیدن به روی نیروی دریایی از مصائب و مشکلات است اما منافع استراتژیک آن(سرعت بیشتر و استفاده مؤثرتر از نیروی انسانی)به قدری برای او آشکار بود که در این مورد کوچکترین درنگی نکرد.
چرچیل می گفت راه دیگری وجود ندارد؛ پاداش این عمل جسارت آموز به دست آوردن برتری است. او با نفت همه را پشت سر گذاشت و به تاریخ پیوست. تقریباً 80 سال پس از آنکه چرچیل خود را به نفت متعهد کرد، و با درگیری دو #جنگ جهانی و یک دوران طولانی جنگ سرد است، یک بار دیگر نفت به عنوان کانون اختلافات جهانی در آمد. روز دوم اوت سال 1990، یکی از دیکتاتور های این قرن، صدام حسین عراقی، به کشور همسایه خود کویت حمله کرد. هدف اونه تنها فتح یک کشور مستقل، بلکه به دست آوردن ثروت های آن بود.
این امر برایش پاداشی عظیم داشت. اگر صدام موفق می شد، #عراق تبدیل به مهم ترین قدرت جهان می گردید و می توانست تسلط خود را ، هم بر دنیای عرب و هم حوزۀ #خلیج فارس، که بخش اعظم #ذخایر نفت جهان را در سینۀ خویش دارد، اعمال کند. این قدرت جدید با در اختیار داشتن ثروت و نفت بقیه جهان را ناگزیر می کرد به جاه طلبی های صدام حسین احترام بگذارند.
چند سالی بود این امر تقریباً به صورت مدِ روز درآمده بود که گفته شود نفت دیگر اهمیت ندارد اما حمله به کویت این توهم را بسرعت از میان برداشت. در اوایل سال 1991 وقتی اقدامات مسالمت آمیز نتوانست منجر به تخلیه کویت از ارتش عراق گردد. ائتلافی از 33 کشور به رهبری امریکا طی 5 هفته جنگ هوایی و یکصد ساعت جنگ زمینی، عراق را ناگزیر به خروج از کویت کردند و ثابت شد که در پایان قرن بیستم نیز نفت از لحاظ تأمین امنیت و رفاه، ستون فقرات تمدن جهانی و هنوز هم عنصر مرکزی و اساسی به شمار می آید.
چرچیل و صدام با همه تفاوت هایی که داشتند در یک مورد مشترک بودند؛ هر دو ثابت کردند با موج سواری روی نفت می توان قدرت کسب کرد و نفت همچنان نفت است؛ اولی موفق و دومی ناکام ماند... شاید دلیل اصلی اش تفاوت بریتانیا و عراق است و یا شاید هم صدام و چرچیل
منبع: تاریخ جهانی نفت
@asrenaft_com
وحید حاجی پور/ هراندازه که وینستون #چرچیل در بهره گیری از نفت برای #قدرت نمایی در جهان بهره گرفت به همان اندازه و حتی بیشتر از آن٬ #صدام یا نفت «خودسوزی» کرد. چرچیل زمانی که به #وزارت دریاداری بریتانیا رسید با یک ایده مهم ظهور کرد. او می خواست #سوخت نیروی دریایی را از زغال سنگ به نفت #کوره تغییر دهد.
بسیاری فکر می کردند چنین تبدیلی فقط یک حماقت صرف است چه معنایش این بود که نیروی دریایی از این پس نمی تواندبه منابع عظیم و سالم داخلی #زغال سنگ «ولز»متکی باشد و به جای آن باید بیشتر به منابع نفتی بسیار دوردست، غیر مطمئن و ناامن #ایران که در آن زمان «پرشیا» خوانده می شد اتکا نماید.چرچیل می گفت البته متکی کردنِ بازگشت ناپذیر نیروی دریایی به نفت در واقع نظیر شمشیر کشیدن به روی نیروی دریایی از مصائب و مشکلات است اما منافع استراتژیک آن(سرعت بیشتر و استفاده مؤثرتر از نیروی انسانی)به قدری برای او آشکار بود که در این مورد کوچکترین درنگی نکرد.
چرچیل می گفت راه دیگری وجود ندارد؛ پاداش این عمل جسارت آموز به دست آوردن برتری است. او با نفت همه را پشت سر گذاشت و به تاریخ پیوست. تقریباً 80 سال پس از آنکه چرچیل خود را به نفت متعهد کرد، و با درگیری دو #جنگ جهانی و یک دوران طولانی جنگ سرد است، یک بار دیگر نفت به عنوان کانون اختلافات جهانی در آمد. روز دوم اوت سال 1990، یکی از دیکتاتور های این قرن، صدام حسین عراقی، به کشور همسایه خود کویت حمله کرد. هدف اونه تنها فتح یک کشور مستقل، بلکه به دست آوردن ثروت های آن بود.
این امر برایش پاداشی عظیم داشت. اگر صدام موفق می شد، #عراق تبدیل به مهم ترین قدرت جهان می گردید و می توانست تسلط خود را ، هم بر دنیای عرب و هم حوزۀ #خلیج فارس، که بخش اعظم #ذخایر نفت جهان را در سینۀ خویش دارد، اعمال کند. این قدرت جدید با در اختیار داشتن ثروت و نفت بقیه جهان را ناگزیر می کرد به جاه طلبی های صدام حسین احترام بگذارند.
چند سالی بود این امر تقریباً به صورت مدِ روز درآمده بود که گفته شود نفت دیگر اهمیت ندارد اما حمله به کویت این توهم را بسرعت از میان برداشت. در اوایل سال 1991 وقتی اقدامات مسالمت آمیز نتوانست منجر به تخلیه کویت از ارتش عراق گردد. ائتلافی از 33 کشور به رهبری امریکا طی 5 هفته جنگ هوایی و یکصد ساعت جنگ زمینی، عراق را ناگزیر به خروج از کویت کردند و ثابت شد که در پایان قرن بیستم نیز نفت از لحاظ تأمین امنیت و رفاه، ستون فقرات تمدن جهانی و هنوز هم عنصر مرکزی و اساسی به شمار می آید.
چرچیل و صدام با همه تفاوت هایی که داشتند در یک مورد مشترک بودند؛ هر دو ثابت کردند با موج سواری روی نفت می توان قدرت کسب کرد و نفت همچنان نفت است؛ اولی موفق و دومی ناکام ماند... شاید دلیل اصلی اش تفاوت بریتانیا و عراق است و یا شاید هم صدام و چرچیل
منبع: تاریخ جهانی نفت
@asrenaft_com