🌐 اوستاکارها و #زنگنه
وحید حاجی پور/ #ژنرال‌ها به «اوستاكاري» مشغولند! اين واژه براي هركس كه آشنا نباشد براي #مديران نفتي قديمي يادآور روزهاي تلخي است كه برچسب بي‌سوادي و عدم آشنايي به مقوله پيچيده صنعت نفت به آنها زده مي‌شد؛ #شركت‌هاي ايراني متهم به عدم كارايي مي‌شدند و تلاش‌ها براي منحل كردن برخي از آنها و تأسيس شركت‌هاي نوپا برنامه اصلي وزارت نفت لقب گرفته بود.
فعالان صنعت نفت كمر همت بسته و با اين توجيه كه شركت‌هاي ايراني آشنايي با توسعه ميادين نفتي و گازي ندارند در مجلس ششم حاضر مي‌شدند و مي‌گفتند: حفاران ايراني «اين كاره» نيستند و هر چه چاه مي‌زنند به «آب» مي‌خورد تا به نفت، لذا بايد منحل شوند تا هزينه‌ها كاهش يابد. مي‌گفتند: اين شركت‌ها «اوستا‌كار» هستند و بيگانه با اصول امور فني در #توسعه.
آن روزها چندان هم دور نيست اما زخم اين طعنه‌ها و كنايه‌ها هنوز هم در بدنه صنعت نفت قابل لمس است. شركت‌هاي خارجي پروژه‌ها را در دست مي‌گرفتند و ايراني‌ها را به عنوان پيمانكار دست‌دوم خود به كار مي‌گرفتند، گويا به شركت‌هاي خارجي نيز القا شده بود كه نبايد به پيمانكاران ايراني خود «روي خوش» نشان دهند و اگر هنوز از بام انحلال سقوط نكرده‌اند به دليل فشارهاي داخلي است. خارجي‌ها برنامه توسعه دادند و كار را آغاز كردند و اوستاكارها كنار رفتند، نظراتشان در برنامه خارجي‌ها «زير‌نويس» هم نشد چراكه معتقد بودند بي‌سوادند، توتال و شل آمدند و ميادين نفت و گاز را توسعه دادند و فريادهاي متخصصان داخلي مبني بر غلط بودن برنامه توسعه‌اي راه به جايي نبرد، چون اوستا‌كار بودند و بي‌خبر از دنياي مدرن صنعت نفت.
نامه‌ها و هشدارها هر چه مي‌آمد به دستگاه «خرد‌كن» ريخته مي‌شد تا روزي كه توليد از ميادين آغاز شد و همان شد كه «اوستاكارها» مي‌گفتند. كسي هم خم به ابرو نياورد كه بيش از 40 #ميليارد دلار هزينه‌اي كه به كشور تحميل شد نتيجه‌اش افزايش سالانه حدود 45 هزار #بشكه نفت بود، گويا حق با اوستاكارها بود و همه چيز خراب شده بود، شركت شل سروش و نوروز را به بدترين شكل ممكن توسعه داده بود، توتال در سيري و دورود از روش‌هاي غير‌عقلاني براي افزايش توليد استفاده كرده بود و «نفس» مخازن نفتي را گرفته بود اما چاره‌اي نبود، بايد از عملكرد دولت دفاع مي‌شد پس به آنها گفته شد «نمي‌دانيد حرف نزنيد!»
اوستاكارها بعدها مستقيماً وارد گود شدند و فعاليت‌هاي خود را به فراي مرزها كشاندند و به رقيباني جدي براي غول‌هاي نفتي تبديل شدند و توسعه چند ميدان نفتي را بر عهده گرفتند و ناظر اصلي بر پروژه‌هاي خارجي شدند. همه چيز عوض شده بود و خبري از يكه‌تازي غربي‌ها در صنعت نفتي نبود كه مديران اصلي‌اش، به احترامشان كلاه از سر بر مي‌داشتند.
3 سال پیش٬ بيژن نامدار زنگنه به عنوان وزير نفت برگزيده شد و تئوري‌پردازان حذف شركت‌هاي ايراني مجال نفس كشيدن يافتند و اين‌بار هم سخنان گذشته را تكرار كردند اما اين‌بار با «روكشي» ديگر.
نسل نوين قراردادهاي نفتي به سرعت نور آماده شد و قرار بود در لندن رونمايي شود اما تعويق، ترجيع‌بند اين قراردادها شد تا آسمان نفت ابري شود. وزير نفت اما چاره‌اي جز به‌كارگيري اوستاكارها نداشت و از مهم‌ترين ابزار خود- شركت‌هاي ايراني- در پيشبرد پروژه‌ها استفاده كرد.
#پارس‌جنوبي و ميادين غرب #كارون به عنوان اصلي‌ترين جبهه‌هاي فعاليت اوستاكارها شتاب بيشتري گرفت و «پز» امروز وزارت نفت مبني بر پيشرفت پروژه‌ها و موفقيت و موفقيت و موفقيت، به دست همين شركت‌ها كسب شد اما باز هم نگراني‌ها از بين نرفت.
دوستان سابق نفتي كه اينك بازنشسته شده‌اند در هيئت‌مديره شركت‌ها و كارفرماهاي نفتي چينش شدند، همان روال را در پيش گرفته‌اند؛ زنگنه ديگر مي‌داند كه شركت‌هاي ايراني «اوستا‌كار »نبوده و نيستند، آنها در شرايط سخت امروز كه «ژنرال‌ها» نيز عملكردي خنثي دارند، نفت را به جلو مي‌برند.
اوستاكارها، اوستا‌كار نبوده و نيستند؛ آنها كه خواستند واسطه حضور شركت‌هاي خارجي باشند، بايد پاسخ بدهند كه چرا توان داخل را به هر «انگي» ملبس كرده و امروز سكوت كرده‌اند و در حال «مين‌گذاري» براي شركت‌هاي ايراني هستند.
@asrenaft_com
وحید حاجی پور/ #ژنرال‌ها به «اوستاكاري» مشغولند! اين واژه براي هركس كه آشنا نباشد براي #مديران نفتي قديمي يادآور روزهاي تلخي است كه برچسب بي‌سوادي و عدم آشنايي به مقوله پيچيده صنعت نفت به آنها زده مي‌شد؛ #شركت‌هاي ايراني متهم به عدم كارايي مي‌شدند و تلاش‌ها براي منحل كردن برخي از آنها و تأسيس شركت‌هاي نوپا برنامه اصلي وزارت نفت لقب گرفته بود.
فعالان صنعت نفت كمر همت بسته و با اين توجيه كه شركت‌هاي ايراني آشنايي با توسعه ميادين نفتي و گازي ندارند در مجلس ششم حاضر مي‌شدند و مي‌گفتند: حفاران ايراني «اين كاره» نيستند و هر چه چاه مي‌زنند به «آب» مي‌خورد تا به نفت، لذا بايد منحل شوند تا هزينه‌ها كاهش يابد. مي‌گفتند: اين شركت‌ها «اوستا‌كار» هستند و بيگانه با اصول امور فني در #توسعه.
آن روزها چندان هم دور نيست اما زخم اين طعنه‌ها و كنايه‌ها هنوز هم در بدنه صنعت نفت قابل لمس است. شركت‌هاي خارجي پروژه‌ها را در دست مي‌گرفتند و ايراني‌ها را به عنوان پيمانكار دست‌دوم خود به كار مي‌گرفتند، گويا به شركت‌هاي خارجي نيز القا شده بود كه نبايد به پيمانكاران ايراني خود «روي خوش» نشان دهند و اگر هنوز از بام انحلال سقوط نكرده‌اند به دليل فشارهاي داخلي است. خارجي‌ها برنامه توسعه دادند و كار را آغاز كردند و اوستاكارها كنار رفتند، نظراتشان در برنامه خارجي‌ها «زير‌نويس» هم نشد چراكه معتقد بودند بي‌سوادند، توتال و شل آمدند و ميادين نفت و گاز را توسعه دادند و فريادهاي متخصصان داخلي مبني بر غلط بودن برنامه توسعه‌اي راه به جايي نبرد، چون اوستا‌كار بودند و بي‌خبر از دنياي مدرن صنعت نفت.
نامه‌ها و هشدارها هر چه مي‌آمد به دستگاه «خرد‌كن» ريخته مي‌شد تا روزي كه توليد از ميادين آغاز شد و همان شد كه «اوستاكارها» مي‌گفتند. كسي هم خم به ابرو نياورد كه بيش از 40 #ميليارد دلار هزينه‌اي كه به كشور تحميل شد نتيجه‌اش افزايش سالانه حدود 45 هزار #بشكه نفت بود، گويا حق با اوستاكارها بود و همه چيز خراب شده بود، شركت شل سروش و نوروز را به بدترين شكل ممكن توسعه داده بود، توتال در سيري و دورود از روش‌هاي غير‌عقلاني براي افزايش توليد استفاده كرده بود و «نفس» مخازن نفتي را گرفته بود اما چاره‌اي نبود، بايد از عملكرد دولت دفاع مي‌شد پس به آنها گفته شد «نمي‌دانيد حرف نزنيد!»
اوستاكارها بعدها مستقيماً وارد گود شدند و فعاليت‌هاي خود را به فراي مرزها كشاندند و به رقيباني جدي براي غول‌هاي نفتي تبديل شدند و توسعه چند ميدان نفتي را بر عهده گرفتند و ناظر اصلي بر پروژه‌هاي خارجي شدند. همه چيز عوض شده بود و خبري از يكه‌تازي غربي‌ها در صنعت نفتي نبود كه مديران اصلي‌اش، به احترامشان كلاه از سر بر مي‌داشتند.
3 سال پیش٬ بيژن نامدار زنگنه به عنوان وزير نفت برگزيده شد و تئوري‌پردازان حذف شركت‌هاي ايراني مجال نفس كشيدن يافتند و اين‌بار هم سخنان گذشته را تكرار كردند اما اين‌بار با «روكشي» ديگر.
نسل نوين قراردادهاي نفتي به سرعت نور آماده شد و قرار بود در لندن رونمايي شود اما تعويق، ترجيع‌بند اين قراردادها شد تا آسمان نفت ابري شود. وزير نفت اما چاره‌اي جز به‌كارگيري اوستاكارها نداشت و از مهم‌ترين ابزار خود- شركت‌هاي ايراني- در پيشبرد پروژه‌ها استفاده كرد.
#پارس‌جنوبي و ميادين غرب #كارون به عنوان اصلي‌ترين جبهه‌هاي فعاليت اوستاكارها شتاب بيشتري گرفت و «پز» امروز وزارت نفت مبني بر پيشرفت پروژه‌ها و موفقيت و موفقيت و موفقيت، به دست همين شركت‌ها كسب شد اما باز هم نگراني‌ها از بين نرفت.
دوستان سابق نفتي كه اينك بازنشسته شده‌اند در هيئت‌مديره شركت‌ها و كارفرماهاي نفتي چينش شدند، همان روال را در پيش گرفته‌اند؛ زنگنه ديگر مي‌داند كه شركت‌هاي ايراني «اوستا‌كار »نبوده و نيستند، آنها در شرايط سخت امروز كه «ژنرال‌ها» نيز عملكردي خنثي دارند، نفت را به جلو مي‌برند.
اوستاكارها، اوستا‌كار نبوده و نيستند؛ آنها كه خواستند واسطه حضور شركت‌هاي خارجي باشند، بايد پاسخ بدهند كه چرا توان داخل را به هر «انگي» ملبس كرده و امروز سكوت كرده‌اند و در حال «مين‌گذاري» براي شركت‌هاي ايراني هستند.
@asrenaft_com
🌐 رویه #وزیر نفت به بیراهه می رود
تضعیف #داخلی ها برای جذب #توتال
✔️ سقف #قراردادي يكي از مهم‌ترين تأكيدات #زنگنه در اجراي قراردادهاي #بيع متقابل در دوره گذشته #وزارت خود بود و با تأكيد بر آن، اصرار داشت كه حافظ منافع ملي است. در #ميدان نفتي #دارخوين هم چنين اتفاقي رخ داد كه #قرارداد 585 ميليون دلاري توسعه فاز دوم دارخوين بيش از يك‌ميليارد‌و250 ميليون دلار تمام شد و شركت #اني ايتاليا به‌جاي اتمام كار در پنج سال، پروژه را ۱۰ ساله انجام داد و از قضا ادعاي خسارت نيز كرد. اين دو مصداق، گواه مشخصي براي ادعاي وزير نفت است كه معتقد است ايراني‌ها #پروژه‌ها را با دو برابر #هزينه و #زمان به اتمام مي‌رسانند.
✔️ اندكي بعد وزير نفت #تحريم‌ها را موجب دو برابر شدن هزينه‌ها و زمان دانست كه همان دليل تأخير در اجراي #پروژه‌ها بود. به عنوان نمونه با توجه به تشديد تحريم‌ها براي تأمين كالا و #تجهيزات زمان زيادي صرف شد، به طوري كه براي ورود يك #توربين به داخل، پروژه‌اي يك سال معطل شد و توربين مدنظر براي جلوگيري از توقيف، پس از جابه‌جايي در شش كشور وارد كشور شد. بخش عمده‌اي از افزايش هزينه‌هاي #پارس‌جنوبي به دليل تحريم فشار زيادي را بر صنعت نفت وارد كرد اما نگاهي به پيشرفت فيزيكي پروژه‌هاي پارس‌جنوبي نشان مي‌دهد در آن ايام، سرعت پروژه‌ها سه برابر دولت فعلي بود.
✔️ شركت ٬توتال - مورد علاقه برخي مديران نفت- براي توسعه فاز ۱۱ پارس‌جنوبي رقم ۸ ميليارد دلار را پیشنهاد داده است. اين فاز برخلاف ساير فازهاي پارس جنوبي نيازي به سكوی آنچنانی ندارد و با يك يا نهايت دو سكو و #خط لوله مي‌شود توليد را از آن شروع كرد. يعني در واقع #توتال براي يك پروژه حداکثر ۲ ميليارد دلاري چهار برابر #قيمت پيشنهاد داده است كه رقم بسيار بزرگي است.
✔️ توتال براي آزادگان هم رقمي غيرمعمول داده است، در ميان رقم‌هاي اعلام شده براي توسعه آزادگان جنوبي، ۶۶ هزار دلار به ازاي هر بشكه نيز شنيده شده است در حالي كه شركت‌هاي ايراني حاضر به توسعه #آزادگان با رقم ۳۰ هزار دلار هم هستند، البته منابع آگاه رقم ۶۶ هزار دلار توتال را نه رد كردند و نه تأييد ولي در صورت تأييد اين موضوع بايد منتظر يك حراج بزرگ باشيم. شركت ايراني #پرشيا براي توسعه ميدان ياران شمالي - همجوار آزادگان- موفق شده است ۳۰ هزار بشكه نفت در كمتر از ۴۰ماه توليد كند كه رقم تمام شده براي هر بشكه ۲۰هزار دلار تمام شده است.
متن کامل در لینک زیر:
goo.gl/w3aSlD
@asrenaftcom
تضعیف #داخلی ها برای جذب #توتال
✔️ سقف #قراردادي يكي از مهم‌ترين تأكيدات #زنگنه در اجراي قراردادهاي #بيع متقابل در دوره گذشته #وزارت خود بود و با تأكيد بر آن، اصرار داشت كه حافظ منافع ملي است. در #ميدان نفتي #دارخوين هم چنين اتفاقي رخ داد كه #قرارداد 585 ميليون دلاري توسعه فاز دوم دارخوين بيش از يك‌ميليارد‌و250 ميليون دلار تمام شد و شركت #اني ايتاليا به‌جاي اتمام كار در پنج سال، پروژه را ۱۰ ساله انجام داد و از قضا ادعاي خسارت نيز كرد. اين دو مصداق، گواه مشخصي براي ادعاي وزير نفت است كه معتقد است ايراني‌ها #پروژه‌ها را با دو برابر #هزينه و #زمان به اتمام مي‌رسانند.
✔️ اندكي بعد وزير نفت #تحريم‌ها را موجب دو برابر شدن هزينه‌ها و زمان دانست كه همان دليل تأخير در اجراي #پروژه‌ها بود. به عنوان نمونه با توجه به تشديد تحريم‌ها براي تأمين كالا و #تجهيزات زمان زيادي صرف شد، به طوري كه براي ورود يك #توربين به داخل، پروژه‌اي يك سال معطل شد و توربين مدنظر براي جلوگيري از توقيف، پس از جابه‌جايي در شش كشور وارد كشور شد. بخش عمده‌اي از افزايش هزينه‌هاي #پارس‌جنوبي به دليل تحريم فشار زيادي را بر صنعت نفت وارد كرد اما نگاهي به پيشرفت فيزيكي پروژه‌هاي پارس‌جنوبي نشان مي‌دهد در آن ايام، سرعت پروژه‌ها سه برابر دولت فعلي بود.
✔️ شركت ٬توتال - مورد علاقه برخي مديران نفت- براي توسعه فاز ۱۱ پارس‌جنوبي رقم ۸ ميليارد دلار را پیشنهاد داده است. اين فاز برخلاف ساير فازهاي پارس جنوبي نيازي به سكوی آنچنانی ندارد و با يك يا نهايت دو سكو و #خط لوله مي‌شود توليد را از آن شروع كرد. يعني در واقع #توتال براي يك پروژه حداکثر ۲ ميليارد دلاري چهار برابر #قيمت پيشنهاد داده است كه رقم بسيار بزرگي است.
✔️ توتال براي آزادگان هم رقمي غيرمعمول داده است، در ميان رقم‌هاي اعلام شده براي توسعه آزادگان جنوبي، ۶۶ هزار دلار به ازاي هر بشكه نيز شنيده شده است در حالي كه شركت‌هاي ايراني حاضر به توسعه #آزادگان با رقم ۳۰ هزار دلار هم هستند، البته منابع آگاه رقم ۶۶ هزار دلار توتال را نه رد كردند و نه تأييد ولي در صورت تأييد اين موضوع بايد منتظر يك حراج بزرگ باشيم. شركت ايراني #پرشيا براي توسعه ميدان ياران شمالي - همجوار آزادگان- موفق شده است ۳۰ هزار بشكه نفت در كمتر از ۴۰ماه توليد كند كه رقم تمام شده براي هر بشكه ۲۰هزار دلار تمام شده است.
متن کامل در لینک زیر:
goo.gl/w3aSlD
@asrenaftcom
پایگاه خبری - تحلیلی عصر نفت
عصر نفت - تضعیف داخلی ها برای جذب توتال
وحید حاجی پور/ وزير نفت معتقد است شركت‌هاي ايراني در مديريت پروژه مديريت و اجراي آن ضعيف هستند ...
🌐 تاملی بر اظهارات اخیر #منوچهری
ذبح حقایق به پای #توتال
✔️ متأسفانه مقوله دفاع از IPC به حدي تبديل به موضوع مهم #صنعت نفت شده است كه شاهد آنيم مدافعان به راحتي حقايق را زير پا می‌گذارند و در پاسخ به خبرنگاران به راحتي آنها را كتمان مي‌كنند. يكي از اين مصاديق ادعاي #منوچهري درباره قيمت تمام شده #فازهاي ۲ و ۳ پارس‌جنوبي است كه توسط توتال در دهه ۷۰ اجرا شده است. اين همان #پروژه‌اي است كه #وزير نفت بارها و بارها آن را مصداق يك پروژه بي‌نظير ياد مي‌كند و مدام مي‌گويد براي هر فاز اين پروژه يك #ميليارد دلار هزينه شده است. منوچهري كه عمده فعاليت نفتي خود را در #پارس‌جنوبي سپري كرده است مي‌گويد هزينه #سرمايه‌گذاري، #پاداش و سود بانكي اين پروژه ۳ ميليارد دلار است و حتي در مقابل مستندات ارائه شده، آن را غير‌ممكن ارزيابي مي‌كند.
✔️ اينكه يك مسئول رسمي به راحتي مي‌تواند بر سپهر حقايق «تيغ» بكشد به كنار، اما بايد پذيرفت كه باب شدن چنين روحيه‌اي منبعث از تأكيد‌هاي فراوان و غيرعلمي است كه در بستر تعارض‌هاي موجود، سعي دارد IPC را به اوج برساند غافل از آنكه اصولاً در طراحي نظام نوين #قراردادهاي نفتي، نگاه به گذشته و پندگيري از نقاط ضعف گذشته مي‌تواند راهگشا باشد. البته مدافعان IPC مي‌گويند با همين ديدگاه است كه چنين الگوي قراردادي كم‌نظيري طراحي شده است كه قصد ورود به آن را نداريم چراكه مسئله اصلي بسيار ريشه‌اي‌تر از آن چيزي است كه به نظر مي‌رسد. برخي مديران شركت نفت براي اقناع افكار عمومي و جامعه براي همراه كردنشان با طرح‌هاي خود، نقاط خاكستري را فراموش كرده و در صدد نمادسازي از قراردادهاي #بيع متقابل گذشته هستند. گرچه قراردادهاي سابق داراي نقاط قوت و ضعف‌هاي متعددي بودند ولي دليل نمي‌شود تا با تمسك به گذشته، ضعف‌ها را ناديده انگاشت و در جهت بت‌سازي شركت‌هاي غربي به راحتي مطالب غيرواقع بيان كرد.
✔️ پس از زنگنه كه به صورت «بخشي» مطالبي را درباره فازهاي ۲و ۳ و كيفيت شركت توتال در اين پروژه بيان كرد، منوچهري در تكميل اظهارات وزير به طور كلي همه چيز را برعكس جلوه داد. همانطور كه اشاره شده او معتقد است اين پروژه با ۳ ميليارد دلار تمام شده است اما بر اساس گزارش تفريغ #بودجه درباره تعهدات مالي شركت ملي نفت، تعهد اين پروژه بيش از 4.5 ميليارد دلار بوده است. البته ارقام مختلفي در اين باره بيان مي‌شود كه كمترين آن 4.2 ميليارد دلار و بيشترين آن 4.7 ميليارد دلار است ولي هر چه كه باشد در خوش‌بينانه‌ترين حالت، فاصله 1.2 ميليارد دلاري ميان واقعيت و اظهارات اين مقام مسئول انكار‌ناپذير است. بر اساس گزارش‌هاي رسمي هزينه ساخت اين پروژه 2.1 ميليارد دلار، پاداش 1.4 ميليارد دلار و حدود يك ميليارد دلار هزينه و سود بانكي است كه منوچهري به هيچ عنوان آن را قبول نمي‌كند.
✔️ شايد بتوان مدعي شد كه اين مقام مسئول دسترسي دقيقي به آمارها و اطلاعات اين پروژه نداشته كه بسيار بعيد است زيرا منوچهري از جمله مديراني است كه در پارس جنوبي به بلوغ رسيده و اطلاعات دقيقي از اين حوزه گازي دارد و بسيار سخت مي‌توان پذيرفت كه وي بي‌اطلاع است. قصد قضاوت نداريم اما وي در مصاحبه اخير خود به شدت به مدح و منقبت از توتال پرداخته و آن را مظلوم خوانده است؛ توتال در نگاه #معاون توسعه شركت ملي نفت به اوج رسيده است و چنان تأكيدي روي آن وجود دارد كه همه حقايق پاي آن ذبح مي‌شود. اين هم از عجايب صنعت نفت در برهه كنوني است كه حقايق براي خوشامدگويي به #توتال ذبح مي‌شوند.
متن کامل در لینک زیر:
goo.gl/VwDH5b
@asrenaftcom
ذبح حقایق به پای #توتال
✔️ متأسفانه مقوله دفاع از IPC به حدي تبديل به موضوع مهم #صنعت نفت شده است كه شاهد آنيم مدافعان به راحتي حقايق را زير پا می‌گذارند و در پاسخ به خبرنگاران به راحتي آنها را كتمان مي‌كنند. يكي از اين مصاديق ادعاي #منوچهري درباره قيمت تمام شده #فازهاي ۲ و ۳ پارس‌جنوبي است كه توسط توتال در دهه ۷۰ اجرا شده است. اين همان #پروژه‌اي است كه #وزير نفت بارها و بارها آن را مصداق يك پروژه بي‌نظير ياد مي‌كند و مدام مي‌گويد براي هر فاز اين پروژه يك #ميليارد دلار هزينه شده است. منوچهري كه عمده فعاليت نفتي خود را در #پارس‌جنوبي سپري كرده است مي‌گويد هزينه #سرمايه‌گذاري، #پاداش و سود بانكي اين پروژه ۳ ميليارد دلار است و حتي در مقابل مستندات ارائه شده، آن را غير‌ممكن ارزيابي مي‌كند.
✔️ اينكه يك مسئول رسمي به راحتي مي‌تواند بر سپهر حقايق «تيغ» بكشد به كنار، اما بايد پذيرفت كه باب شدن چنين روحيه‌اي منبعث از تأكيد‌هاي فراوان و غيرعلمي است كه در بستر تعارض‌هاي موجود، سعي دارد IPC را به اوج برساند غافل از آنكه اصولاً در طراحي نظام نوين #قراردادهاي نفتي، نگاه به گذشته و پندگيري از نقاط ضعف گذشته مي‌تواند راهگشا باشد. البته مدافعان IPC مي‌گويند با همين ديدگاه است كه چنين الگوي قراردادي كم‌نظيري طراحي شده است كه قصد ورود به آن را نداريم چراكه مسئله اصلي بسيار ريشه‌اي‌تر از آن چيزي است كه به نظر مي‌رسد. برخي مديران شركت نفت براي اقناع افكار عمومي و جامعه براي همراه كردنشان با طرح‌هاي خود، نقاط خاكستري را فراموش كرده و در صدد نمادسازي از قراردادهاي #بيع متقابل گذشته هستند. گرچه قراردادهاي سابق داراي نقاط قوت و ضعف‌هاي متعددي بودند ولي دليل نمي‌شود تا با تمسك به گذشته، ضعف‌ها را ناديده انگاشت و در جهت بت‌سازي شركت‌هاي غربي به راحتي مطالب غيرواقع بيان كرد.
✔️ پس از زنگنه كه به صورت «بخشي» مطالبي را درباره فازهاي ۲و ۳ و كيفيت شركت توتال در اين پروژه بيان كرد، منوچهري در تكميل اظهارات وزير به طور كلي همه چيز را برعكس جلوه داد. همانطور كه اشاره شده او معتقد است اين پروژه با ۳ ميليارد دلار تمام شده است اما بر اساس گزارش تفريغ #بودجه درباره تعهدات مالي شركت ملي نفت، تعهد اين پروژه بيش از 4.5 ميليارد دلار بوده است. البته ارقام مختلفي در اين باره بيان مي‌شود كه كمترين آن 4.2 ميليارد دلار و بيشترين آن 4.7 ميليارد دلار است ولي هر چه كه باشد در خوش‌بينانه‌ترين حالت، فاصله 1.2 ميليارد دلاري ميان واقعيت و اظهارات اين مقام مسئول انكار‌ناپذير است. بر اساس گزارش‌هاي رسمي هزينه ساخت اين پروژه 2.1 ميليارد دلار، پاداش 1.4 ميليارد دلار و حدود يك ميليارد دلار هزينه و سود بانكي است كه منوچهري به هيچ عنوان آن را قبول نمي‌كند.
✔️ شايد بتوان مدعي شد كه اين مقام مسئول دسترسي دقيقي به آمارها و اطلاعات اين پروژه نداشته كه بسيار بعيد است زيرا منوچهري از جمله مديراني است كه در پارس جنوبي به بلوغ رسيده و اطلاعات دقيقي از اين حوزه گازي دارد و بسيار سخت مي‌توان پذيرفت كه وي بي‌اطلاع است. قصد قضاوت نداريم اما وي در مصاحبه اخير خود به شدت به مدح و منقبت از توتال پرداخته و آن را مظلوم خوانده است؛ توتال در نگاه #معاون توسعه شركت ملي نفت به اوج رسيده است و چنان تأكيدي روي آن وجود دارد كه همه حقايق پاي آن ذبح مي‌شود. اين هم از عجايب صنعت نفت در برهه كنوني است كه حقايق براي خوشامدگويي به #توتال ذبح مي‌شوند.
متن کامل در لینک زیر:
goo.gl/VwDH5b
@asrenaftcom
پایگاه خبری - تحلیلی عصر نفت
عصر نفت - ذبح حقایق به پای توتال
عصرنفت/ غلامرضا منوچهري معاون توسعه شركت ملي نفت ايران معتقد است قراردادهاي جديد نفتي بهترين شكل قراردادهاي ...