🌐 تفاوت های #ایران و #عراق و رد دلایل #وزارت نفت
چرا IPC سراب #سرمایه گذاری است؟
✔️ وحید حاجی پور/ اصل شفافیت و راستگویی در ماجرای IPC اقتضا می کند تا #وزارت نفت همه جوانب سرمایه گذاری در صنعت نفت را اعلام کند و نه با برش های کسل کننده٬ آرزوهای خود را «بولد» کند؛ ضروری است این وزارتخانه قبول کند هیچ #تعهدی برای افزایش تولید نفت و گاز با اجرای این #قراردادها وجود ندارد اما چه می توان کرد وقتی که این نهاد هیچ علاقه ای به عیان شدن نکات خاکستری جذب سرمایه گذاری خارجی ندارد و با #قراردادهای پرابهام خود و فرافکنی شگفت انگیزی سعی در به کرسی نشاندن قصد خود دارد.
✔️ مدافعان IPC می گویند با جذب سرمایه های خارجی قطار نفت با سرعت بیشتری به طی طریق ادامه می دهد. وزارت نفت شرکت های خارجی را اعم از شرقی و غربی پولدار عنوان می کند که با سرمایه آنها می تواند تولید را افزایش دهد اما نگاهی گذرا به توقف سرمایه گذاری ها و به #تاخیر افتادن پروژه ها نشان می دهد چنین تاخیرهایی نیز در ایران حتمی است. به عنوان نمونه شرکت های خارجی فعال در عراق٬ از وزارت نفت این کشور خواسته اند سهم آنها را از درآمدهای نفتی این کشور افزایش دهند وگرنه نمی توانند به تعهدات تولید خود پایبند باشند. چندی پیش بود که شرکت های نفتی بین المللی به دولت عراق هشدار داده اند که اگر این کشور بر کاهش شدید هزینه ها در سال جاری اصرار ورزد، پروژه های افزایش تولید به تاخیر خواهند افتاد.
✔️ همانطور که بارها اشاره شده است قراردادهای عراق شباهت زیادی به قراردادهای ایران دارد و به همین دلیل می تواند ضعف عمده آنرا برای ایران شفاف تر کند؛ ضعفی که نشان می دهد شرکت خارجی اگر از میدان درآمد مورد نظر خود را نداشته باشد فعالیت های خود را متوقف می کنند چه با تعهد و چه بی #تعهد قراردادی. آنها از خود پولی نمی آورند و همه هزینه ها را از منابع کشور میزبان برداشت می کنند.
نکته مهمتر این است که پاداش تولید در عراق ثابت است و با توجه به قراردادی که میان شرکت های خارجی با حکومت مرکزی منعقد می شود به ازای افزایش تولید پاداشی ثابت پرداخت می شود. به عنوان مثال میزان پاداش در میدان رومیله 2 دلار٬ در میدان مجنون 1.39 دلار٬ در میدان بدر 6 دلا ر و ... بطور ثابت است. به این معنا که اگر قیمت نفت 100 دلار یا 10 دلار شود شرکت های خارجی نه تنها #هزینه های خود را دریافت می کنند بلکه پاداششان را هم می گیرند ولی در IPC این پاداش متغیر است بطوری که با کاهش قیمت نفت پاداش شرکت های خارجی نیز کاهش می یابد. این بدان معناست که با توجه به شرایط فعلی #قیمت نفت٬ پاداش پیمانکاران نفتی عراق بیشتر از پیمانکاران نفت ایران با IPC است ولی با این حال شاهد آنیم که آنها از چنین وضعیتی ناراضی هستند!
✔️ حال اگر IPC در چنین شرایطی در میادین ایران اجرا می شد چه پیامدی را به همراه داشت؟ پاسخ بسیار ساده است: با نظر به قیمت اندک نفت آنها دست از کار می کشیدند و ادامه کار را به افزایش قیمت نفت منوط می کردند مانند سایر پروژه های خود.
این خطر در جایی خطرناک تر می شود که بدانیم برخلاف #عراق که پیمانکار موظف به تحقق تولید مشخصی برای دوره ی مشخصی است چنین مهمی در IPC دیده نمی شود. در عراق دوره پلاتو وجود دارد و پیمانکار چنانچه نتواند در دوره ای تعیین شده آن رقم را محقق کند با جریمه های سنگینی روبه رو می شود که این موضوع تحت عنوان performance factor قرار دارد اما در IPC #جریمه ای برای طرف خارجی وجود ندارد.
متن کامل در لینک زیر:
goo.gl/46dGLF
@asrenaftcom
چرا IPC سراب #سرمایه گذاری است؟
✔️ وحید حاجی پور/ اصل شفافیت و راستگویی در ماجرای IPC اقتضا می کند تا #وزارت نفت همه جوانب سرمایه گذاری در صنعت نفت را اعلام کند و نه با برش های کسل کننده٬ آرزوهای خود را «بولد» کند؛ ضروری است این وزارتخانه قبول کند هیچ #تعهدی برای افزایش تولید نفت و گاز با اجرای این #قراردادها وجود ندارد اما چه می توان کرد وقتی که این نهاد هیچ علاقه ای به عیان شدن نکات خاکستری جذب سرمایه گذاری خارجی ندارد و با #قراردادهای پرابهام خود و فرافکنی شگفت انگیزی سعی در به کرسی نشاندن قصد خود دارد.
✔️ مدافعان IPC می گویند با جذب سرمایه های خارجی قطار نفت با سرعت بیشتری به طی طریق ادامه می دهد. وزارت نفت شرکت های خارجی را اعم از شرقی و غربی پولدار عنوان می کند که با سرمایه آنها می تواند تولید را افزایش دهد اما نگاهی گذرا به توقف سرمایه گذاری ها و به #تاخیر افتادن پروژه ها نشان می دهد چنین تاخیرهایی نیز در ایران حتمی است. به عنوان نمونه شرکت های خارجی فعال در عراق٬ از وزارت نفت این کشور خواسته اند سهم آنها را از درآمدهای نفتی این کشور افزایش دهند وگرنه نمی توانند به تعهدات تولید خود پایبند باشند. چندی پیش بود که شرکت های نفتی بین المللی به دولت عراق هشدار داده اند که اگر این کشور بر کاهش شدید هزینه ها در سال جاری اصرار ورزد، پروژه های افزایش تولید به تاخیر خواهند افتاد.
✔️ همانطور که بارها اشاره شده است قراردادهای عراق شباهت زیادی به قراردادهای ایران دارد و به همین دلیل می تواند ضعف عمده آنرا برای ایران شفاف تر کند؛ ضعفی که نشان می دهد شرکت خارجی اگر از میدان درآمد مورد نظر خود را نداشته باشد فعالیت های خود را متوقف می کنند چه با تعهد و چه بی #تعهد قراردادی. آنها از خود پولی نمی آورند و همه هزینه ها را از منابع کشور میزبان برداشت می کنند.
نکته مهمتر این است که پاداش تولید در عراق ثابت است و با توجه به قراردادی که میان شرکت های خارجی با حکومت مرکزی منعقد می شود به ازای افزایش تولید پاداشی ثابت پرداخت می شود. به عنوان مثال میزان پاداش در میدان رومیله 2 دلار٬ در میدان مجنون 1.39 دلار٬ در میدان بدر 6 دلا ر و ... بطور ثابت است. به این معنا که اگر قیمت نفت 100 دلار یا 10 دلار شود شرکت های خارجی نه تنها #هزینه های خود را دریافت می کنند بلکه پاداششان را هم می گیرند ولی در IPC این پاداش متغیر است بطوری که با کاهش قیمت نفت پاداش شرکت های خارجی نیز کاهش می یابد. این بدان معناست که با توجه به شرایط فعلی #قیمت نفت٬ پاداش پیمانکاران نفتی عراق بیشتر از پیمانکاران نفت ایران با IPC است ولی با این حال شاهد آنیم که آنها از چنین وضعیتی ناراضی هستند!
✔️ حال اگر IPC در چنین شرایطی در میادین ایران اجرا می شد چه پیامدی را به همراه داشت؟ پاسخ بسیار ساده است: با نظر به قیمت اندک نفت آنها دست از کار می کشیدند و ادامه کار را به افزایش قیمت نفت منوط می کردند مانند سایر پروژه های خود.
این خطر در جایی خطرناک تر می شود که بدانیم برخلاف #عراق که پیمانکار موظف به تحقق تولید مشخصی برای دوره ی مشخصی است چنین مهمی در IPC دیده نمی شود. در عراق دوره پلاتو وجود دارد و پیمانکار چنانچه نتواند در دوره ای تعیین شده آن رقم را محقق کند با جریمه های سنگینی روبه رو می شود که این موضوع تحت عنوان performance factor قرار دارد اما در IPC #جریمه ای برای طرف خارجی وجود ندارد.
متن کامل در لینک زیر:
goo.gl/46dGLF
@asrenaftcom
پایگاه خبری - تحلیلی عصر نفت
عصر نفت - چرا IPC سراب سرمایه گذاری است؟
وحید حاجی پور/ اصل شفافیت و راستگویی در ماجرای IPC اقتضا می کند تا وزارت نفت همه جوانب سرمایه گذاری ...