🌐تاملی بر تغییر ساختارهای معکوس
غرق نفت در باتلاق دو قطبی سازی
✔️#وحيد_حاجي پور/ در اوايل انقلاب این انشقاق و اختلاف روز به روز بیشتر شد اما در مرحله ای به سکون رسید و حتی به سوی بهبود پیش رفت اما زنگنه در دوره اي با تکه تکه شدن مناطق عملیاتی و تجمیع افراد تاثیرگذار و تصمیم ساز در تهران٬ خط قرمزی بزرگی به معنای جدایی ستاد و عملیات کشیده شد؛ دست به انتحار بزرگی زده شد.
این انتحار موجب چیرگی سیاسی کاری و نظرات شخصی بر مجموع نظرات فنی و دغدغه های عملیاتی شد و حالا افرادی که قصد داشتند به قدرت دست یابند خود را به تهران نزدیک کردند و از عملیات فاصله گرفتند. برخی مدیران و جریانات با توبه نامه ای نامرئی و شفاهی به تهران پناهنده شدند و نظم نسبی صنعت نفت به شکل متخلخلی از آنارشیسم تغییر شکل یافت و خط بندی ها به براي تضعیف قطب مقابل ترسيم شد. این روند یعنی دو قطبی بزرگ به این معنا که یا با متخصصان باشید یا با سیاسیون.
✔️چنین دیدگاهی ضربه ای بزرگ به صعت نفت زد که تا به امروز هم به وضوح قابل مشاهده است. بدون جانبداری از هر جریانی باید پذیرفت که در دوره گذشته هم این اختلاف وجود داشت ولی نهایت این اختلاف هیچگاه به غائله های پیشین شبیه نبود.در دولت یازدهم اما این دوقطبی افزایش یافت و این بار هم٬ ساختار مورد هدف قرار گرفت و شرکت های تولیدی و توسعه ای با یک واسطه به تهران متصل شدند. واسطه هایی به نام معاونت های توسعه و تولید که از نظر شرکت های عملیاتی٬ معاونت هایی زائد هستند و روی خوشی نیز به آنها نشان نمی دهند.
✔️دور کردن مناطق عملیاتی از ارتباط با شخص نخست شرکت ملی نفت و پخش کردن شرکت ها ذیل دو معاونت یک شبه٬ تنش ها را افزایش داده است و از همه مهم تر مشروعیت را٬ همان اصلی است که در سلسله مراتب اداری امروزی نفت از بین رفته است.
✔️ در تغییر ساختاری امروز٬ ستاد قدرتمندتر سايه سنگيني بر عملیات انداخته است و این همان حس غیر قابل تحملی است که بدنه اصلی صنعت نفت را آزرده خاطر می کند زیرا مدیریت های عملیات٬ تضعیف شده اند و مدیریت های ستادی به اوج قدرتی رسیده اند که وامدار بخش عملیات است.
✔️دوقطبی خطرناکی٬ نفت را تهدید می کند و بجای برطرف کردنش٬ به سمت «دره سازی» حرکت می شود. همه این موارد به دلیل عم ادراک قوی از فرهنگ سازمانی نفت است که بیش از یک قرن است در نفت نهادینه شده. از یاد نبریم بیشتر کارکنان و مدیران صنعت نفت بویژه فن گرایان و متخصصان در دوره فعلی و هشت سال معروف از تفکر حاکم بر نفت فراری بوده و این فرار به آرامی به یک نفرت عمومی در نفت تبدیل شده است.
متن كامل در لينك زير:
http://m.asrenaft.com/fa/doc/news/15788/غرق-نفت-باتلاق-دو-قطبی-سازی
@asrenaftcom
غرق نفت در باتلاق دو قطبی سازی
✔️#وحيد_حاجي پور/ در اوايل انقلاب این انشقاق و اختلاف روز به روز بیشتر شد اما در مرحله ای به سکون رسید و حتی به سوی بهبود پیش رفت اما زنگنه در دوره اي با تکه تکه شدن مناطق عملیاتی و تجمیع افراد تاثیرگذار و تصمیم ساز در تهران٬ خط قرمزی بزرگی به معنای جدایی ستاد و عملیات کشیده شد؛ دست به انتحار بزرگی زده شد.
این انتحار موجب چیرگی سیاسی کاری و نظرات شخصی بر مجموع نظرات فنی و دغدغه های عملیاتی شد و حالا افرادی که قصد داشتند به قدرت دست یابند خود را به تهران نزدیک کردند و از عملیات فاصله گرفتند. برخی مدیران و جریانات با توبه نامه ای نامرئی و شفاهی به تهران پناهنده شدند و نظم نسبی صنعت نفت به شکل متخلخلی از آنارشیسم تغییر شکل یافت و خط بندی ها به براي تضعیف قطب مقابل ترسيم شد. این روند یعنی دو قطبی بزرگ به این معنا که یا با متخصصان باشید یا با سیاسیون.
✔️چنین دیدگاهی ضربه ای بزرگ به صعت نفت زد که تا به امروز هم به وضوح قابل مشاهده است. بدون جانبداری از هر جریانی باید پذیرفت که در دوره گذشته هم این اختلاف وجود داشت ولی نهایت این اختلاف هیچگاه به غائله های پیشین شبیه نبود.در دولت یازدهم اما این دوقطبی افزایش یافت و این بار هم٬ ساختار مورد هدف قرار گرفت و شرکت های تولیدی و توسعه ای با یک واسطه به تهران متصل شدند. واسطه هایی به نام معاونت های توسعه و تولید که از نظر شرکت های عملیاتی٬ معاونت هایی زائد هستند و روی خوشی نیز به آنها نشان نمی دهند.
✔️دور کردن مناطق عملیاتی از ارتباط با شخص نخست شرکت ملی نفت و پخش کردن شرکت ها ذیل دو معاونت یک شبه٬ تنش ها را افزایش داده است و از همه مهم تر مشروعیت را٬ همان اصلی است که در سلسله مراتب اداری امروزی نفت از بین رفته است.
✔️ در تغییر ساختاری امروز٬ ستاد قدرتمندتر سايه سنگيني بر عملیات انداخته است و این همان حس غیر قابل تحملی است که بدنه اصلی صنعت نفت را آزرده خاطر می کند زیرا مدیریت های عملیات٬ تضعیف شده اند و مدیریت های ستادی به اوج قدرتی رسیده اند که وامدار بخش عملیات است.
✔️دوقطبی خطرناکی٬ نفت را تهدید می کند و بجای برطرف کردنش٬ به سمت «دره سازی» حرکت می شود. همه این موارد به دلیل عم ادراک قوی از فرهنگ سازمانی نفت است که بیش از یک قرن است در نفت نهادینه شده. از یاد نبریم بیشتر کارکنان و مدیران صنعت نفت بویژه فن گرایان و متخصصان در دوره فعلی و هشت سال معروف از تفکر حاکم بر نفت فراری بوده و این فرار به آرامی به یک نفرت عمومی در نفت تبدیل شده است.
متن كامل در لينك زير:
http://m.asrenaft.com/fa/doc/news/15788/غرق-نفت-باتلاق-دو-قطبی-سازی
@asrenaftcom
پایگاه خبری - تحلیلی عصر نفت
عصر نفت - غرق نفت در باتلاق دو قطبی سازی
وحید حاجی پور/ دو قطبی ستاد و عملیات از روزهایی در صنعت نفت کلید خورد که قرار شد ساختمان شرکت ملی نفت ...
۴؛ کابوس وزیر نفت
🌐#وحيد_حاجي پور/ از همان ابتدای کارش تاکید بسیاری برای رسیدن به آن داشت؛ #زنگنه پیاپی از عددی می گفت که برای آبی پوشان پایتخت نماد یک کری خوانی است و وزیر آبی دوست، خود را شریکش کرده بود. زنگنه با عدد ۴ خود روبروی عربستان ایستاد و کری خواند و می گفت با گرفتن سهممان از شما و سایرین، انتقام سختی خواهیم گرفت.
زنگنه بیش از سه سال مترصد گرفتن حق ایران بود و در انواع جلسات اعم از خبری، سخنرانی، خصوصی، دیپلماتیک و ... قاطعانه میگفت به هیچ عنوان از سهم ۴ میلیون بشکه ای خود کوتاه نمی آید ولو يك بشكه.
علی النعیمی وزیر نفت #عربستان هم کوتاه نیامد و اجازه نمی داد فاصله به بیش از ۶ برسد. آل سعود دشمنی می کرد و زنگنه عدد ۴ را نشان می داد. نتیجه این کری خوانی ها به مناظره های رسانه ای کشیده و عدد ۴ وزیر، تبدیل به یک خط قرمز شد که هیچ احدی نمی توانست شیخ الوزرا را به کمتر از آن رضایت دهد. حتی #روسها نیز راه به جایی نبردند تا روشن شود این ۴ همانی است که #ایران می خواهد. صدای اجلاس #دوحه که بلند و عزم جهانی برای سامان دادن به #قیمت ها هویدا شد، ایران آنرا #تحریم کرد و به قطر نرفت. نتیجه آن شد که صبر شود تا تولید ایران به ۴ میلیون بشکه در روز برسد.
ایران در آن ایام حدود ۳.۶ میلیون بشکه تولید داشت ولی حرف وزیر یکی بود: پایین تر از ۴ میلیون بشکه پشت ميز فريز نمي نشينيم. کمی تنفس دادند تا بعد؛ نوبت به #الجزایر رسید و زنگنه راهی الجزيره شد و باز هم تاکید بر ۴ میلیون بشکه در روز. وزیر نفت می خواست به پیروزی در مقابل حریف سنتی دست یابد و با ۴ ،پشت طرف سعودی را به خاک بمالد. او با #تولید ۳.۶ میلیون بشکه ای دوست نداشت نفت خود را فریز کند چرا که عدد ۴اش زیر سوال میرفت و چند ماهی به داخل فشار اورد تا به ۴ برسد.
او در حال موفق شدن بود و تنها چند هزار بشکه ناقابل با آن فاصله داشت که سوت اجلاس تاریخی #اوپک زده شد. تولید نفت ایران به ٣ ميليون و ٩٨٠ هزار بشکه رسیده بود که رندش می شود ۴. وزیر نفت حتی در جلسه پیش از اوپک هم از ۴ میلیون بشکه سخن می گفت و وقتی از جلسه اوپک بیرون زد، خنده بر لب داشت، لبخندی که گویا گواه محقق شدن ۴ بود اما چیزی که برای ایران در نظر گرفته شده بود ٣.٨ میلیون بشکه بود. یعنی حدود٢٠٠هزار بشکه بالاتر از اجلاس دوحه
وزیر نفت و تیم او صادقانه تلاش کردند تا سهم ایران به ۴ میلیون بشکه در روز برسد و حتی دوپینگ هم کردند ولی برخلاف تلاش ها و کری خوانی ها زیربار سهمیه رفته و قبول کردند حدود ٢٠٠ هزار بشکه کمتر از ۴ فریز كنند. تلاش زنگنه قابل احترام است ولی بی تعارف باید قبول کرد که وی در تحقق ۴ خود شکست خورد؛ کسی چه می داند شاید هنگام خروج او از اوپک، رقیب لبخند خاصی بر لبان خود جاری کرده باشد و نگاه معناداری را به چشمان وزیر نفت ایران روانه. برعکس افراد و رسانه هایی که تصمیم اوپک را مرهون تلاش های وزیر نفت می دانند، برعکس تیترهایی که برای وی ساخته می شود، برعکس داستان سرایی هایی که او را شکست دهنده عربستان می نامند، او در مقابل رقیب سنتی ایران بازی را واگذار کرد و نهایت همه تهدیدها، دیدارها. لابی ها و ... ایران٢٠٠ هزار بشکه به سهم ایران در مقايسه اجلاس دوحه افزود. سهمی که قرار بود ۴۰۰ هزار بشکه باشد...رقبا همانی را برای ایران طراحي کردند که می خواستند اما ایران زیر بار نمی رفت. آنها می گفتند باید منابع ثانویه ملاک باشد که همان منابع تولید ایران را حدود ٣.٨ گزارش می داد و از قضا همانی شد که می خواستند.
يعني دوري ايران از ٤ ميليون بشكه؛ تنها التيام دور افتادن از هدف ٣٨ ماهه، بدون ترديد احياي اوپك است و مي توانيم با اين خوشحالي به اينده اميدوار باشيم انهم به لطف مسكو و پوتين.
مي گويند عربستان چون توليد را كاهش داد پس ايران برنده است كه اگر چنين باشد در دهه ٨٠ ميلادي بايد رياض را نابود شده بدانيم؛ از ياد نبريم فريز و كاهش توليد يك تصميم جهاني و فرا اوپكي بود كه روسها نيز در ان شركت كردند و بطور خارق العاده اي ٣٠٠هزار بشكه كاهش توليد دادند كه در تاريخ بي سابقه است و اصولا ارتباط چنداني به سياست هاي نفتي ايران ندارد.
اقاي وزير زحمت بسياري كشيدند و بي انصافي است به وي و تيمشان خسته نباشيد نگفت؛ بابت اين تلاش ها از ايشان تشكر مي كنيم و اميدوار مي مانيم تا به روزهاي قبل از تحريم باز گرديم.
@asrenaftcom
🌐#وحيد_حاجي پور/ از همان ابتدای کارش تاکید بسیاری برای رسیدن به آن داشت؛ #زنگنه پیاپی از عددی می گفت که برای آبی پوشان پایتخت نماد یک کری خوانی است و وزیر آبی دوست، خود را شریکش کرده بود. زنگنه با عدد ۴ خود روبروی عربستان ایستاد و کری خواند و می گفت با گرفتن سهممان از شما و سایرین، انتقام سختی خواهیم گرفت.
زنگنه بیش از سه سال مترصد گرفتن حق ایران بود و در انواع جلسات اعم از خبری، سخنرانی، خصوصی، دیپلماتیک و ... قاطعانه میگفت به هیچ عنوان از سهم ۴ میلیون بشکه ای خود کوتاه نمی آید ولو يك بشكه.
علی النعیمی وزیر نفت #عربستان هم کوتاه نیامد و اجازه نمی داد فاصله به بیش از ۶ برسد. آل سعود دشمنی می کرد و زنگنه عدد ۴ را نشان می داد. نتیجه این کری خوانی ها به مناظره های رسانه ای کشیده و عدد ۴ وزیر، تبدیل به یک خط قرمز شد که هیچ احدی نمی توانست شیخ الوزرا را به کمتر از آن رضایت دهد. حتی #روسها نیز راه به جایی نبردند تا روشن شود این ۴ همانی است که #ایران می خواهد. صدای اجلاس #دوحه که بلند و عزم جهانی برای سامان دادن به #قیمت ها هویدا شد، ایران آنرا #تحریم کرد و به قطر نرفت. نتیجه آن شد که صبر شود تا تولید ایران به ۴ میلیون بشکه در روز برسد.
ایران در آن ایام حدود ۳.۶ میلیون بشکه تولید داشت ولی حرف وزیر یکی بود: پایین تر از ۴ میلیون بشکه پشت ميز فريز نمي نشينيم. کمی تنفس دادند تا بعد؛ نوبت به #الجزایر رسید و زنگنه راهی الجزيره شد و باز هم تاکید بر ۴ میلیون بشکه در روز. وزیر نفت می خواست به پیروزی در مقابل حریف سنتی دست یابد و با ۴ ،پشت طرف سعودی را به خاک بمالد. او با #تولید ۳.۶ میلیون بشکه ای دوست نداشت نفت خود را فریز کند چرا که عدد ۴اش زیر سوال میرفت و چند ماهی به داخل فشار اورد تا به ۴ برسد.
او در حال موفق شدن بود و تنها چند هزار بشکه ناقابل با آن فاصله داشت که سوت اجلاس تاریخی #اوپک زده شد. تولید نفت ایران به ٣ ميليون و ٩٨٠ هزار بشکه رسیده بود که رندش می شود ۴. وزیر نفت حتی در جلسه پیش از اوپک هم از ۴ میلیون بشکه سخن می گفت و وقتی از جلسه اوپک بیرون زد، خنده بر لب داشت، لبخندی که گویا گواه محقق شدن ۴ بود اما چیزی که برای ایران در نظر گرفته شده بود ٣.٨ میلیون بشکه بود. یعنی حدود٢٠٠هزار بشکه بالاتر از اجلاس دوحه
وزیر نفت و تیم او صادقانه تلاش کردند تا سهم ایران به ۴ میلیون بشکه در روز برسد و حتی دوپینگ هم کردند ولی برخلاف تلاش ها و کری خوانی ها زیربار سهمیه رفته و قبول کردند حدود ٢٠٠ هزار بشکه کمتر از ۴ فریز كنند. تلاش زنگنه قابل احترام است ولی بی تعارف باید قبول کرد که وی در تحقق ۴ خود شکست خورد؛ کسی چه می داند شاید هنگام خروج او از اوپک، رقیب لبخند خاصی بر لبان خود جاری کرده باشد و نگاه معناداری را به چشمان وزیر نفت ایران روانه. برعکس افراد و رسانه هایی که تصمیم اوپک را مرهون تلاش های وزیر نفت می دانند، برعکس تیترهایی که برای وی ساخته می شود، برعکس داستان سرایی هایی که او را شکست دهنده عربستان می نامند، او در مقابل رقیب سنتی ایران بازی را واگذار کرد و نهایت همه تهدیدها، دیدارها. لابی ها و ... ایران٢٠٠ هزار بشکه به سهم ایران در مقايسه اجلاس دوحه افزود. سهمی که قرار بود ۴۰۰ هزار بشکه باشد...رقبا همانی را برای ایران طراحي کردند که می خواستند اما ایران زیر بار نمی رفت. آنها می گفتند باید منابع ثانویه ملاک باشد که همان منابع تولید ایران را حدود ٣.٨ گزارش می داد و از قضا همانی شد که می خواستند.
يعني دوري ايران از ٤ ميليون بشكه؛ تنها التيام دور افتادن از هدف ٣٨ ماهه، بدون ترديد احياي اوپك است و مي توانيم با اين خوشحالي به اينده اميدوار باشيم انهم به لطف مسكو و پوتين.
مي گويند عربستان چون توليد را كاهش داد پس ايران برنده است كه اگر چنين باشد در دهه ٨٠ ميلادي بايد رياض را نابود شده بدانيم؛ از ياد نبريم فريز و كاهش توليد يك تصميم جهاني و فرا اوپكي بود كه روسها نيز در ان شركت كردند و بطور خارق العاده اي ٣٠٠هزار بشكه كاهش توليد دادند كه در تاريخ بي سابقه است و اصولا ارتباط چنداني به سياست هاي نفتي ايران ندارد.
اقاي وزير زحمت بسياري كشيدند و بي انصافي است به وي و تيمشان خسته نباشيد نگفت؛ بابت اين تلاش ها از ايشان تشكر مي كنيم و اميدوار مي مانيم تا به روزهاي قبل از تحريم باز گرديم.
@asrenaftcom