نقدی بر کتاب «#کنشگران_مرزی » توسط شهرام حلاج
اینجا : https://farasatkhah.blogsky.com/1401/12/27/post-912/%d9%86%d9%82%d8%af%db%8c-%d8%a8%d8%b1-%da%a9%d8%aa%d8%a7%d8%a8-%da%a9%d9%86%d8%b4%da%af%d8%b1%d8%a7%d9%86-%d9%85%d8%b1%d8%b2%db%8c-%d8%aa%d9%88%d8%b3%d8%b7-%d8%b4%d9%87%d8%b1%d8%a7%d9%85-%d8%ad%d9%84%d8%a7%d8%ac و اینجا: https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-873676

سالی تمام شد و طرح ایرانی همچنان ناتمام...
چرا در نوروز 1402 ، به یاد اعتراضات 1401 هستیم؟ چون
1. اطلاع رسان است: بخشی مهم از جامعه، ناراضی از وضع موجود
2. مظالم : شهروندان و خانواده هایی لطمه دیده اند و گاه جبران ناپذیر!
3. حق الناس: حق وحقوق گروه هایی از جامعه به طور سیستماتیک سلب می شود
4. اخلاقی است: شنیدن صدای دیگری ها، انواع دیگری های طرد شده و گرفتار نابرابریها
5. همبستگی ملی: نیکبختی جمعی ما؛ یا همه یا هیچ
6. شرف: عزت نفس مردم؛ آزادی، ای آزادی
7. دایاسپورای ایرانی: اینان بخشی از جمعیت ایرانی هستند؛ مهم اند ومی خواهند مهم بمانند
8. حکمرانی: نیازمند معنایی جمعی است و تحولات ساختاری
9. تنوع صوَر خیال ایرانی: رؤیاهای فروخورده ای هست...
10. مطالبه گری مدنی، #کنشگران_مرزی را به تکاپوی مؤثرتر وامی دارد در اینجا : https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-873676

این را از احمد اشرف نقل می¬کنم:
فتحعلی شاه به سرجان مَلکُم گفت قدرتی که من دارم یک قدرت واقعی¬است و این¬را شما درانگلستان ومقامات بالا ندارید. اما تفاوت ما و حکومت شما این است که اگر من به رحمت ایزدی بپیوندم، سنگ روی سنگ بند نمی¬شود همه به جان هم می¬افتند درصورتی که در سرزمین شما هر اتفاقی هم روی بدهد کشور سرجایش می¬ماند .....
یک جامعه مدنی مستقل و قوی، منشأ ثبات واستمرار و توسعه ومصونیت کشوراست ولی ما آن را تضعیف کرده ایم و این مانع انباشت و توسعۀ پایدار می¬شود

فرصت توسعه با مشارکت خود جامعه به او داده نشده است
گفتگوی دکتر هادی خسروشاهین با مقصود فراستخواه
این گزاره که خلقیات ایرانی سر سازگاری با توسعه ندارد، در دهه‌های اخیر نه تنها در میان عوام بلکه در میان خواص نیز به گزاره مطلوبی تبدیل شده است.
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از اکوایران،اما «مقصود فراست‌خواه» - جامعه‌شناس و استاد برنامه‌ریزی توسعه آموزش عالی در مؤسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی - این نگاه را به چالش می‌کشد و بر این مساله پای می‌فشارد که هژمونی این دیدگاه در دهه‌های اخیر باعث شده توسعه هیچگاه در متن و سطح اجتماعی نفوذ لازم را نیابد؛ به عبارت دیگر توسعه در ایران هیچ‌گاه به مثابه یک سبک زندگی در نظر گرفته نشده است.
ما در این گفت‌وگو کانون بحثمان بر توسعه و نسبت آن با دولت در ایران است
https://www.eghtesadnews.com/fa/tiny/news-564182

درد نوشتی با اهل ایمان در باب مسألۀ حجاب
اشاره: نویسنده این سطور در خانواده ای متدین به بار آمده، کودکی تا جوانی اش را پیش از انقلاب با نماز وروزه و سبک زندگی مذهبی سپری کرده و از خانه تا محله وشهرخویش وسپس شهرهای دیگر چندین دهه مدام در مجالس دینی حضور داشت وبا مسجد ومنبر و تفسیر مأنوس شده ، تا حدی کتب و منابع دینی خوانده و تحصیلات دینی داشت.
دین، نهادی اجتماعی،فرهنگی ومدنی است ونه دولتی. دینداری وایمان با آزادی معنا می یابد. بهترین و خالص ترین حیات دینی که در عالَم می توان تصور کرد حیات ایمان و مؤمنان در یک نظام دموکراسی خوب وآزادمنشانه است.
اینجا بنای ورود به تحلیل های جدی فقهی و تفسیری و تاریخی در موضوع حجاب نیست که حدیث مفصلی است . حتی در صدد بیان انبوهی تحقیقات میدانی نیستم که طی سالهای اخیر خوانده ام یا زیر نظرم انجام گرفته یا شخصا پژوهش کرده ام و به استناد آن¬ها در ایران امروز بخش مهمی از متدینان نیز مایل وقائل به آزادی دختران و زنان خانواده، فامیل، محله وشهرشان در انتخاب پوشش به مثابۀ یک سبک زندگی اند.
متفکران دینی مستقلی از همان ابتدای انقلاب با تبدیل نوع پوشش به امریه حکومتی مخالف بودند.
بکوشیم ضمن نقد ساختارها وسیاستها، خود نیز برای رعایت مبادی اخلاق انسانی، برای برائت ذمه خویش درباب حق وحقوق هموطنانی که به هر علت یا دلیلی مایل به سبک زندگی مورد نظر حکومت نیستند، حتی برای حفظ کیان دین،ارجمندی ایمان و شرف عفاف در وجدانهای بیدار و چشمان کنجکاو نسل های فردای ایران وجهان،
دامان نهاد اجتماعی دین را که بخش مهم فرهنگ و تمدن ایرانی است و قرین آزادی و انتخاب است، از شوب غضب و عصبیت، از لوث اجبار و اکراه و خشونت، مردسالاری ومردم آزاری، از انواع مقتضیات قدرت وریاست، از منافع دنیوی و دستاویزهای جناحی مصون بداریم.
دریغا جانب عزیز ایمان که از والاترین مدارج احوال روحی بشر و عالی ترین مجالی حیات معنوی در هرکجای دنیاست از این انقلابات دهر وابتلائات ویرانگر روزگار... دردا ودریغ.

این هفته در مدرسهٔ تردید
رویداد زیستن در زمانه دشوار
سخنران: مقصود فراستخواه
پنج‌شنبه هفت اردیبهشت ۱۴۰۲ ، ساعت ۱۹:۳۰
شرکت در این رویداد برای همه علاقه‌مندان آزاد است.
این رویداد در محیط اسکای روم برگزار خواهد شد.
لینک شرکت در رویداد
https://www.skyroom.online/ch/tardidschool/life
کانال تلگرام مدرسهٔ تردید
@tardidschool

https://t.me/tardidschool/220?single

زیستن در زمانه دشوار
فایل صوتی سخنرانی مقصود فراستخواه در مدرسه تردید
زیستن در زمانه دشوار

بحران دین در ایران و مسؤولیت «روشنفکر دینی»
انجمن اسلامی مهندسین
چهارشنبه 13 اردیبهشت 1402
ساعت پنج ونیم عصر

https://farasatkhah.blogsky.com/1402/02/16/post-924/%db%8c%d8%a7%d9%81%d8%aa%d9%86-%d9%88%db%8c%d8%a7-%d8%a2%d9%81%d8%b1%db%8c%d8%af%d9%86-%d8%a7%d9%85%da%a9%d8%a7%d9%86%e2%80%8c%d9%87%d8%a7-%d9%84%d8%a7%d8%a8%d9%84%d8%a7%db%8c-%d9%85%d8%ad%d8%af%d9%88%d8%af%db%8c%d8%aa%e2%80%8c%d9%87%d8%a7 اندیشه پویا، ش 83، نوروز 1402 ، ص 117
کتاب کنشگران مرزی جزو ده کتاب منتخب سال 1401 در حوزۀ تاریخ ایران

از ایوان جامعه تا دیوان دولت
علی ملیحی
کنشگران مرزی؛ صد سال نخست از نسل شوشتری (۱۱۷۰ شمسی) تا نسل فروغی (۱۲۷۰ شمسی) / مقصود فراستخواه/ 1401/ نشر گام نو/ ۶۰۰ صفحه/ ۳۲۰ هزار تومان
فراتر از یک دهه است که مقصود فراستخواه جامعه‌شناس و پژوهشگر شناخته‌شده تلاش می‌کند نظریه‌ی «کنش‌گران مرزی» را به عنوان پاسخی به مسائل ایران عرضه کند. در یک تعریف خلاصه، کنشگر مرزی عاملی انسانی‌ست که می‌کوشد در فاصله‌ی میان محدودیت‌های ساختاری ایران، امکان‌هایی تازه کشف یا حتا خلق بکند.

ما دانشجویان قدیم و جدید هرکدام قصه ای داریم با استادمان. دوست داشتیم یک روز کنارش جمع شویم و بگوییم و بشنویم و باهم لحظاتی فارغ شویم از روزمرگی ها... تنفس کنیم در خاطرات یادگیری و اخلاقمندی، لمس کنیم حظ باهم بودگی را و شاید شروعی باشد برای تجربه های جدید.

برای همه کسانی که تجربه خوشِ بودن کنار دکتر مقصود را تجربه کرده اند، آغوش گشوده ایم.

📆 زمان: چهارشنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۲

⏰ ساعت: ۱۶ تا ۱۹

🌏 مکان: مدرسه دارالفنون واقع در خیابان امام خمینی، خیابان ناصرخسرو، پلاک ۲۶۶

دسترسی با مترو و بی آرتی آسان است. امکان استفاده از پارکینگ مهیاست.

لحظه شمار دیدارتان...

مقصود فراستخواه : بیانی مختصر از «نظریه کنشگر مرزی» (فایل صوتی)

این روزها آقایان خیلی قانون قانون می¬کنند،
اما قانون، در اصل برای حفظ حق وحقوق و آزادی¬های شهروندان ورفاه اجتماعی است
نه ابزاری برای سلب ابتدایی¬ترین حقوق آنها.
چه بسیار قوانین در دنیا که ناعادلانه و تبعیض¬آمیز بودند(مثل قانون بر ضدِّ سیاه¬پوستان و یا قوانین زن¬ستیز و قوانینِ نادیده گیرنده حقوق اقوام، قوانین بی¬اعتنا به فرودستان)
جنبش¬های بزرگ اجتماعی برضد این نوع قوانین به¬راه افتادند؛ بخشی موفق نیز شدند.
قانون خوب را از ساختارهای آزادمنشانه و پاسخگو و مشارکت پذیر انتظار داشته¬باشیم.
وقتی ساختارها دمکراتیک نیست، قوانین نیز ابزاری رسمی می شوند برایِ :
سلب حقوق و آزادی¬های مردم، بی عدالتی، سرکوب، تبعیض و طرد اجتماعی.

نخبگان و مسألۀ هویت

شب یکصد سالگی محمد علی موحد