#верш
#госць
#Міхась_Корж
Першае каханне
Сонца ўзыйшло над Зямлёю
Сэрца акутаў спалох
Краса праплыла над зямлёю
Свядомасць пачула падлог
Вочы раз’юшаліся ад непакою
Сэрца галосна стала крычаць
Уяўленне з’явілася мрою
Думкі ад страха сталі дрыжаць
Вушы перасталі быццам бы чуць
Сэрцэ спыніла любіць вызначэнне
Мозг перапрацоўваў розную муць
Прытомнасць стомлена ад учынення
Ізноў трывога надыйшла панаваць
Ад срэца не ў такт чутны быў грук
Карціну сумневаў пачаў маляваць
Як ад прыгожай красы трапіўся стук
Голас гучаў нібы вясновая птушка
Сэрца квітнела ізноў
Нябачная сувязь рабілася стужкай
Разуменне напоўняла кроў
Рукі абдымалі ўздоўж цел
Сэрца ўздыхала свабодна
Праз красу стаў рашучы і смел
Паветра ўрэшце вее лагодна
Неба стала ясней
Сэрца адпусціла жахлівасць
Рукі сталі мацней
З душы сышла баязлівасць
Вусны зноў пачалі ўсміхацца
Сэрца перастала страждаць
Два Сусветы пачалі гуртавацца
Розум планы пачаў будаваць
Світанне ўсмехалася цемры
Сэрца і думкі ў згодзе былі
Фантазіі перасталі мець меры
Душы і целы сагрэцца змаглі
Захапленне дасягнула піка
Сэрца ўспрыняло апрыёры
Што запал з’яўляецца мігам
А ўспаміны ляжаць у каморы
Вобраз стаў незабыўным
Сэрца згубілася марай
Свет стварыўся бяскрыўдным
Бо насыцеўся яшчэ адной парай
Чаканне адбылось немінуча
Сэрца адчувала тугу
Атрута сумневаў зрабіла балюча
Правядзенне часу выклікала нуду
Расставанне праляцела як знічка
Сэрца танула ў злосці
У ланцугу зламалася змычка
Душы вакол блукалі чагосьці
Сонца зайшло над Зямлёю
Сэрца, налітае кроўю, кпіць
Краса прагне спакою
Свядомасць ад стомы даўно ўжо спіць.
#госць
#Міхась_Корж
Першае каханне
Сонца ўзыйшло над Зямлёю
Сэрца акутаў спалох
Краса праплыла над зямлёю
Свядомасць пачула падлог
Вочы раз’юшаліся ад непакою
Сэрца галосна стала крычаць
Уяўленне з’явілася мрою
Думкі ад страха сталі дрыжаць
Вушы перасталі быццам бы чуць
Сэрцэ спыніла любіць вызначэнне
Мозг перапрацоўваў розную муць
Прытомнасць стомлена ад учынення
Ізноў трывога надыйшла панаваць
Ад срэца не ў такт чутны быў грук
Карціну сумневаў пачаў маляваць
Як ад прыгожай красы трапіўся стук
Голас гучаў нібы вясновая птушка
Сэрца квітнела ізноў
Нябачная сувязь рабілася стужкай
Разуменне напоўняла кроў
Рукі абдымалі ўздоўж цел
Сэрца ўздыхала свабодна
Праз красу стаў рашучы і смел
Паветра ўрэшце вее лагодна
Неба стала ясней
Сэрца адпусціла жахлівасць
Рукі сталі мацней
З душы сышла баязлівасць
Вусны зноў пачалі ўсміхацца
Сэрца перастала страждаць
Два Сусветы пачалі гуртавацца
Розум планы пачаў будаваць
Світанне ўсмехалася цемры
Сэрца і думкі ў згодзе былі
Фантазіі перасталі мець меры
Душы і целы сагрэцца змаглі
Захапленне дасягнула піка
Сэрца ўспрыняло апрыёры
Што запал з’яўляецца мігам
А ўспаміны ляжаць у каморы
Вобраз стаў незабыўным
Сэрца згубілася марай
Свет стварыўся бяскрыўдным
Бо насыцеўся яшчэ адной парай
Чаканне адбылось немінуча
Сэрца адчувала тугу
Атрута сумневаў зрабіла балюча
Правядзенне часу выклікала нуду
Расставанне праляцела як знічка
Сэрца танула ў злосці
У ланцугу зламалася змычка
Душы вакол блукалі чагосьці
Сонца зайшло над Зямлёю
Сэрца, налітае кроўю, кпіць
Краса прагне спакою
Свядомасць ад стомы даўно ўжо спіць.
#верш
#госць
#Adčajny_Mrojnik
Вясна
Вясна прыйдзе!
Прыроды збаўца
Жыццё адродзе ў мітусне!
Вясна прыйдзе!
Святла праменне
Знову на небе узыйдзе!
Вясна, будзіла ты народы,
Якіх чакаў смяротны сон.
Здавалась: больш няма надзеі,
Але знішчаўся іхні скон!
Вясна, жаданейшая мроя
Усіх людзей, што ждуць святла.
Вясна, ты адраджэння зброя
Для тых,
Ў каго надзея йшчэ жыва.
• • •
Telegram
• • •
#госць
#Adčajny_Mrojnik
Вясна
Вясна прыйдзе!
Прыроды збаўца
Жыццё адродзе ў мітусне!
Вясна прыйдзе!
Святла праменне
Знову на небе узыйдзе!
Вясна, будзіла ты народы,
Якіх чакаў смяротны сон.
Здавалась: больш няма надзеі,
Але знішчаўся іхні скон!
Вясна, жаданейшая мроя
Усіх людзей, што ждуць святла.
Вясна, ты адраджэння зброя
Для тых,
Ў каго надзея йшчэ жыва.
• • •
Telegram
• • •
Telegram
Adčajny Mrojnik
⚡ Творчасьць #Adčajny_Mrojnik
#Алесь_Гулевіч
#верш
#гісторыя
Мы біліся на Нямізе,
Па пояс у рыхлым снезе,
Каб вы там, у нізе,
Паснедалі ў час пры абедзе.
Мы біліся подле Воршы,
На беразе вечнае рэчкі,
Каб вам не было горшэ,
Каб вырашыць вечныя спрэчкі.
Змагаліся за паветы,
За кожна мястэчка ды вёску.
Студэнты з універсітэта,
Сяляне з вілкамі проста.
Нас вешалі ды стралялі,
Бурылі крыжы ля дарогі,
Паганілі душы краю,
Аб сцяг выціралі ногі.
Нам хлусілі доўга і ўпарта,
Зняважліва не заўважалі,
Нам пхалі дранае Марта.
Феміда, ды дзе твае шалі!?
https://t.me/aleshulevic
#верш
#гісторыя
Мы біліся на Нямізе,
Па пояс у рыхлым снезе,
Каб вы там, у нізе,
Паснедалі ў час пры абедзе.
Мы біліся подле Воршы,
На беразе вечнае рэчкі,
Каб вам не было горшэ,
Каб вырашыць вечныя спрэчкі.
Змагаліся за паветы,
За кожна мястэчка ды вёску.
Студэнты з універсітэта,
Сяляне з вілкамі проста.
Нас вешалі ды стралялі,
Бурылі крыжы ля дарогі,
Паганілі душы краю,
Аб сцяг выціралі ногі.
Нам хлусілі доўга і ўпарта,
Зняважліва не заўважалі,
Нам пхалі дранае Марта.
Феміда, ды дзе твае шалі!?
https://t.me/aleshulevic
Telegram
Алесь Гулевіч
Аўтарскія вершы, пераклады, субцітры і агучкі. Для сувязі @AlesHulevich
#верш
#госць
#ананімна
Штосьці не тое
Нешта не так. Штосьці не тое.
Быццам гэта не маё цела,
Ды і не мой голас увогуле.
Ты кажаш, я тут нарадзілася,
А я не магу табе верыць.
Як у гэтым маленькім свеце
Можа існаваць маё вялікае сэрца,
Якое не ведае меры?
Гэта не так. Гэта не праўда.
Я бачыла, як лётаюць цмокі
Высока ў небе, над правадамі.
Я слухала, як пяе зорачка,
Што запалілася першаю
На цёмна-блакітным небе,
І як у халоднай пячоры эха
На мае словы адказвае вершамі.
Дык адкажы на маё пытанне:
Як мне жыць з гэтым болем,
З ведамі, што нешта няправільна?
Ці можа мая душа, загартаваная
Полымям фенікса,
Існаваць сярод шэрых будынкаў
І млявых, мяркотных людзей,
Якім у свабоду не верыцца?
Як жыць з пачуццём, што яна загінае
Пад цяжарам уласных грахоў
І чужых недарэчных правілаў?
Быццам клічуць яе не так,
І яна назаўсёды зняволена
Ва ўспамінах папярэдняга жыцця?
Не, гэта дакладна не маё цела,
Ды і не мой свет увогуле.
#госць
#ананімна
Штосьці не тое
Нешта не так. Штосьці не тое.
Быццам гэта не маё цела,
Ды і не мой голас увогуле.
Ты кажаш, я тут нарадзілася,
А я не магу табе верыць.
Як у гэтым маленькім свеце
Можа існаваць маё вялікае сэрца,
Якое не ведае меры?
Гэта не так. Гэта не праўда.
Я бачыла, як лётаюць цмокі
Высока ў небе, над правадамі.
Я слухала, як пяе зорачка,
Што запалілася першаю
На цёмна-блакітным небе,
І як у халоднай пячоры эха
На мае словы адказвае вершамі.
Дык адкажы на маё пытанне:
Як мне жыць з гэтым болем,
З ведамі, што нешта няправільна?
Ці можа мая душа, загартаваная
Полымям фенікса,
Існаваць сярод шэрых будынкаў
І млявых, мяркотных людзей,
Якім у свабоду не верыцца?
Як жыць з пачуццём, што яна загінае
Пад цяжарам уласных грахоў
І чужых недарэчных правілаў?
Быццам клічуць яе не так,
І яна назаўсёды зняволена
Ва ўспамінах папярэдняга жыцця?
Не, гэта дакладна не маё цела,
Ды і не мой свет увогуле.
#vierš #верш
#Nichto_Absalutna
Zamhlonym zołkim dośvitkam
Zamhlonym zołkim dośvitkam
Imhła imžyć pahorkami
Imhła lažyć pad dachami
Biazdonnaja,
Biaskarnaja,
Biazdolnaja...
Pad chmarami
Tanel pierapłyvaje padpavierchny,
I chrabusnuŭšy skivicami dźvieraŭ,
Imčyć ciahnik da stancyjaŭ,
Imionami źniaviečnych:
Da prolyetarskikh, ploshchaw lyenina,
Minajučy biaściełyja, biaźmiežnyja
Niamihu, Michałova, Bahuševiča.
Na ŭźmiežku
Ŭ hulni nie hulajuć,
Z cacanak nia ciešacca.
Tut ściežki
Kazak i dzivos nie abiacajuć.
Što ŭžo kazaci pra tanel
I ŭ jim ciahnik, čarnilna-papiarovy.
Samotny kryk
Zdryžyć uv imhle apošniaha vahonu:
"Spadarstva, to zusim nie kancavaja
Tak hnali dy pryjechali ŭ tupik".
#Nichto_Absalutna
Zamhlonym zołkim dośvitkam
Zamhlonym zołkim dośvitkam
Imhła imžyć pahorkami
Imhła lažyć pad dachami
Biazdonnaja,
Biaskarnaja,
Biazdolnaja...
Pad chmarami
Tanel pierapłyvaje padpavierchny,
I chrabusnuŭšy skivicami dźvieraŭ,
Imčyć ciahnik da stancyjaŭ,
Imionami źniaviečnych:
Da prolyetarskikh, ploshchaw lyenina,
Minajučy biaściełyja, biaźmiežnyja
Niamihu, Michałova, Bahuševiča.
Na ŭźmiežku
Ŭ hulni nie hulajuć,
Z cacanak nia ciešacca.
Tut ściežki
Kazak i dzivos nie abiacajuć.
Što ŭžo kazaci pra tanel
I ŭ jim ciahnik, čarnilna-papiarovy.
Samotny kryk
Zdryžyć uv imhle apošniaha vahonu:
"Spadarstva, to zusim nie kancavaja
Tak hnali dy pryjechali ŭ tupik".
#музыка #пераклад
#кася_кастрычніцкая
Bonnie Tyler - Holding Out For A Hero (Bel Sub)
─── ⋅ ∙ ∘ ☽ ༓ ☾ ∘ ⋅ ⋅ ───
Тэлеграм
#кася_кастрычніцкая
Bonnie Tyler - Holding Out For A Hero (Bel Sub)
─── ⋅ ∙ ∘ ☽ ༓ ☾ ∘ ⋅ ⋅ ───
Тэлеграм
#верш
#Шрэбра_Іслачы
Двудонка
Дзесьці ў лесе
Дзесьці ў гушчарах
Была царква
І быў манах
Цяпер жа зараз
На тым месцы
Чорнае возера і дрэвы
Што схілілісь
Нібы ў стоме
Быццам плачуць
Быццам стогнуць
Так там сумна і прыгожа
Што аж сэрца разрывае
А ўлетку ў тыя месцы
Чорны бусел залятае
Той манах маліўся моцна
Бо бяда над ім павісла
І пачуў яго "той Божа"
Чарнабогам ён завецца
Бо паганскія там месцы
Сілы цёмныя пануюць
Пад зямлёй жылі там духі
Духі тыя і прачнулісь
Праглынулі тую зе‘млю
І царкву, і з ёй манаха
Роўнязь водная там зараз
Нічаго не варухнецца
Але часам з той вадзіцы
Толькі бурбалка ўздымецца...
#Шрэбра_Іслачы
Двудонка
Дзесьці ў лесе
Дзесьці ў гушчарах
Была царква
І быў манах
Цяпер жа зараз
На тым месцы
Чорнае возера і дрэвы
Што схілілісь
Нібы ў стоме
Быццам плачуць
Быццам стогнуць
Так там сумна і прыгожа
Што аж сэрца разрывае
А ўлетку ў тыя месцы
Чорны бусел залятае
Той манах маліўся моцна
Бо бяда над ім павісла
І пачуў яго "той Божа"
Чарнабогам ён завецца
Бо паганскія там месцы
Сілы цёмныя пануюць
Пад зямлёй жылі там духі
Духі тыя і прачнулісь
Праглынулі тую зе‘млю
І царкву, і з ёй манаха
Роўнязь водная там зараз
Нічаго не варухнецца
Але часам з той вадзіцы
Толькі бурбалка ўздымецца...
#верш
#Хросная
Я чакаю свайго вогнішча
Каб уваскрэсла імгла зыкамі
Я чакаю свайго вогнішча
Ланцугі самаруч выкую.
Ланцугі самаруч выкую
Задыхацца хачу ў любасці
ланцугі самаруч выкую
назаву ланцугі мудрасцю
Я чакаю свайго вогнішча
Каб ісці па зямельцы босаю
Я чакаю свайго вогнішча
Вышываю касу росамі
Вышываю касу росамі
Уяўляючы росы шнарамі
Вышываю касу росамі
назаву тыя росы караю
Я чакаю свайго вогнішча
Каб уваскрэсла імгла зыкамі
Я чакаю свайго вогнішча
Ланцугі самаруч выкую.
#Хросная
Я чакаю свайго вогнішча
Каб уваскрэсла імгла зыкамі
Я чакаю свайго вогнішча
Ланцугі самаруч выкую.
Ланцугі самаруч выкую
Задыхацца хачу ў любасці
ланцугі самаруч выкую
назаву ланцугі мудрасцю
Я чакаю свайго вогнішча
Каб ісці па зямельцы босаю
Я чакаю свайго вогнішча
Вышываю касу росамі
Вышываю касу росамі
Уяўляючы росы шнарамі
Вышываю касу росамі
назаву тыя росы караю
Я чакаю свайго вогнішча
Каб уваскрэсла імгла зыкамі
Я чакаю свайго вогнішча
Ланцугі самаруч выкую.
#Алесь_Гулевіч
#верш
З нянавісцю да ўласнай нікчэмнасці,
З атрутай па венам пякучай,
Не варты ні праведнай вернасці,
Ні здрады бязмежна балючай.
Я прыкра гляджу на адбітасці,
У люстры пакутна абвіслыя,
У смерці прасілі літасці
Жыцці як яблыкі кіслыя.
Як цень ад былой славутасці,
З кропляй былой упартасці,
У путах нязграбнай скутасці
І рэштках смярдзючых вартасці.
Як сцяг, без чырвонай стужачкі,
Як поле, без вершніка белага,
Як ліст, без апошняй дужачкі,
Як крыж, без крыві ацалелага.
https://t.me/aleshulevic
#верш
З нянавісцю да ўласнай нікчэмнасці,
З атрутай па венам пякучай,
Не варты ні праведнай вернасці,
Ні здрады бязмежна балючай.
Я прыкра гляджу на адбітасці,
У люстры пакутна абвіслыя,
У смерці прасілі літасці
Жыцці як яблыкі кіслыя.
Як цень ад былой славутасці,
З кропляй былой упартасці,
У путах нязграбнай скутасці
І рэштках смярдзючых вартасці.
Як сцяг, без чырвонай стужачкі,
Як поле, без вершніка белага,
Як ліст, без апошняй дужачкі,
Як крыж, без крыві ацалелага.
https://t.me/aleshulevic
Telegram
Алесь Гулевіч
Аўтарскія вершы, пераклады, субцітры і агучкі. Для сувязі @AlesHulevich
#музыка #пераклад
#кася_кастрычніцкая
Megurine Luka - Witch hunt (Bel Sub)
─── ⋅ ∙ ∘ ☽ ༓ ☾ ∘ ⋅ ⋅ ───
Тэлеграм
#кася_кастрычніцкая
Megurine Luka - Witch hunt (Bel Sub)
─── ⋅ ∙ ∘ ☽ ༓ ☾ ∘ ⋅ ⋅ ───
Тэлеграм
#пераклад
#vertebra
#госць
Паважанае спадарства, каманда «VERTEBRA» пачала перакладаць серыял «Ганібал». Першая серыя ўжо даступна ў нашым тэлеграм-канале https://t.me/KVertebra
прыемнага прагляду 🔥
#vertebra
#госць
Паважанае спадарства, каманда «VERTEBRA» пачала перакладаць серыял «Ганібал». Першая серыя ўжо даступна ў нашым тэлеграм-канале https://t.me/KVertebra
прыемнага прагляду 🔥
Telegram
Vertebra
Вітаю! Мы займаемся перакладамі серыялаў, мультфільмаў і фільмаў, дзякую, што завіталі~
#проза
#госць
#Гілеўска
— Дзіцятко, мы збіраемо на адбудоўлю нашай царквы, — старая, жылістая далонь схапіла мяне за запясце, — Дапамажы, чым можаш, без царквы ж нельга, ты разумееш. Вось будзе ў цябе няшчасце, а яно абавязкова будзе, не дай Божа. А ён там, — палец з, нават не пазногцем, а з кіпцюром пачаў тыкаць кудысьці, дзе зараз пралятаў ваенны верталёт, — усё бачыць, табе ўсё вернецца. Ну, не пашкадуй, дзіцятко.
✨ Працяг ←клік
• • •
Telegram
Instagram
• • •
#госць
#Гілеўска
— Дзіцятко, мы збіраемо на адбудоўлю нашай царквы, — старая, жылістая далонь схапіла мяне за запясце, — Дапамажы, чым можаш, без царквы ж нельга, ты разумееш. Вось будзе ў цябе няшчасце, а яно абавязкова будзе, не дай Божа. А ён там, — палец з, нават не пазногцем, а з кіпцюром пачаў тыкаць кудысьці, дзе зараз пралятаў ваенны верталёт, — усё бачыць, табе ўсё вернецца. Ну, не пашкадуй, дзіцятко.
✨ Працяг ←клік
• • •
Telegram
• • •
Telegraph
Крыху пра вясковае дзяцінства і д'яблаў
— Дзіцятко, мы збіраемо на адбудоўлю нашай царквы, — старая, жылістая далонь схапіла мяне за запясце, — Дапамажы, чым можаш, без царквы ж нельга, ты разумееш. Вось будзе ў цябе няшчасце, а яно абавязкова будзе, не дай Божа. А ён там, — палец з, нават не пазногцем…