#проза
#госць
#Шрэбра_Іслачы
Ці паэт ты? (Усім, хто ў сумневах)
"Ты дыхаеш? Што, ты дыхаеш на самай справе? Тады ўжо дыхай поўнымі грудзьмі! Калі ты можаш вымавіць слова, вымаві яго! І ты паэт." — Казаў калісьці мне так дзед.
Каб быць паэтам — ня трэба галавы.
Трымай ліхтар у рукі і свяц/і!
Алоўкам жа запісвай на паперцы
тыя абрысы што прыйшлі ў думкі.
#госць
#Шрэбра_Іслачы
Ці паэт ты? (Усім, хто ў сумневах)
"Ты дыхаеш? Што, ты дыхаеш на самай справе? Тады ўжо дыхай поўнымі грудзьмі! Калі ты можаш вымавіць слова, вымаві яго! І ты паэт." — Казаў калісьці мне так дзед.
Каб быць паэтам — ня трэба галавы.
Трымай ліхтар у рукі і свяц/і!
Алоўкам жа запісвай на паперцы
тыя абрысы што прыйшлі ў думкі.
#Алесь_Гулевіч
#верш
#гвалт
За мурамі ці сцюжай падлогай,
Цераз сцёкавы ржавыя трубы
Чую лаянкаю маналогі
І пабітую ў шчэпкі пасуду.
Вось і крэсла патрапіла ў сцену,
Жонка з мужам счапіліся хватка.
Там яна ўсё касплэіць сірэну,
А ў куце гарлапаніць зярнятка.
Падабраўшы калені у вочы,
Не спрабуючы выцерці слёзы,
Мы абое сядзім па-дзявочы,
І дрыжым после кожнай пагрозы.
Гэта звонку я выцісну сотку
Абабіты мазолістай скурай,
А ў душы мне вільготна-дрыготка,
А ў душы я забіты цэнзурай.
За цябе дай пачуць гэты крыкі,
Хай мяне даламаюць удары,
Бо ўжо двойчы я цень бязлікі,
Варты жалю журботнай пашаны.
https://t.me/aleshulevic
#верш
#гвалт
За мурамі ці сцюжай падлогай,
Цераз сцёкавы ржавыя трубы
Чую лаянкаю маналогі
І пабітую ў шчэпкі пасуду.
Вось і крэсла патрапіла ў сцену,
Жонка з мужам счапіліся хватка.
Там яна ўсё касплэіць сірэну,
А ў куце гарлапаніць зярнятка.
Падабраўшы калені у вочы,
Не спрабуючы выцерці слёзы,
Мы абое сядзім па-дзявочы,
І дрыжым после кожнай пагрозы.
Гэта звонку я выцісну сотку
Абабіты мазолістай скурай,
А ў душы мне вільготна-дрыготка,
А ў душы я забіты цэнзурай.
За цябе дай пачуць гэты крыкі,
Хай мяне даламаюць удары,
Бо ўжо двойчы я цень бязлікі,
Варты жалю журботнай пашаны.
https://t.me/aleshulevic
Telegram
Алесь Гулевіч
Аўтарскія вершы, пераклады, субцітры і агучкі. Для сувязі @AlesHulevich
#Паўлінка
#госць
#верш
Я п'ю мінулае, хоць і яно — атрута,
Няспешнымі, балючымі глыткамі,
Калісьці марыла пакінуць за плячамі
Усе крыўды ў цвілі, слёзы і пакуты,
Надзеі мёртвыя, што так даўно пагнуты,
Каханне, разляцеўшае шматкамі...
Я п'ю мінулае, хоць і яго — атрута,
Няспешнымі, балючымі глыткамі.
Прасякнута горка-балючым смуткам,
Хажу бясконца па мінуламу кругамі.
Магчыма, пройдзе як-небудзь з гадамі
У душы маёй непераможны люты...
Я п'ю мінулае, хоць і яго — атрута.
#госць
#верш
Я п'ю мінулае, хоць і яно — атрута,
Няспешнымі, балючымі глыткамі,
Калісьці марыла пакінуць за плячамі
Усе крыўды ў цвілі, слёзы і пакуты,
Надзеі мёртвыя, што так даўно пагнуты,
Каханне, разляцеўшае шматкамі...
Я п'ю мінулае, хоць і яго — атрута,
Няспешнымі, балючымі глыткамі.
Прасякнута горка-балючым смуткам,
Хажу бясконца па мінуламу кругамі.
Магчыма, пройдзе як-небудзь з гадамі
У душы маёй непераможны люты...
Я п'ю мінулае, хоць і яго — атрута.
#Алесь_Гулевіч
#верш
#ціндар
Прысвячаецца спадканням з ціндару (кірылічная версія ў каментрарах, бо гэта мой маленечкі маніфест у абарону беларскай лацінкі)
Ty kinuła mnie padabajku,
Jak kostku a treciaj načy,
Na fotku ŭ rasciahnutaj majkie,
I byccam mirhnuła: pišy.
"Vitaju, šanoŭnaja pani!"
Zvyčajny nasamreč zvarot,
Z nadziejaj, što vy nie spaznali,
Nie rymlanin ja, a viesthot.
Kłasična da žachu razmova:
Nadvorje vučoba i hust,
A potym havorka pra Boha
I prahu da hrešnych raspust.
Niazmienna sastroiš cichoniu,
Ja vydam niazhrabniejšy žart,
Što my zakaspłejim Pahoniu,
Ty—vieršnica, cieła pop-art.
Špacyr budzie doŭhim i ciažkim,
My kročym ad CUMa na Ŭschod.
Maŭčańnie, paciejuć padpaški,
Pytańnie zbivaje čarod.
Praz dzeń, navahaŭšysia dosyć,
Maleńkim niazhrabnym listom
Raskažaš što niejak nie znosić
I lepš mnie zastacca siabrom..
https://t.me/aleshulevic
#верш
#ціндар
Прысвячаецца спадканням з ціндару (кірылічная версія ў каментрарах, бо гэта мой маленечкі маніфест у абарону беларскай лацінкі)
Ty kinuła mnie padabajku,
Jak kostku a treciaj načy,
Na fotku ŭ rasciahnutaj majkie,
I byccam mirhnuła: pišy.
"Vitaju, šanoŭnaja pani!"
Zvyčajny nasamreč zvarot,
Z nadziejaj, što vy nie spaznali,
Nie rymlanin ja, a viesthot.
Kłasična da žachu razmova:
Nadvorje vučoba i hust,
A potym havorka pra Boha
I prahu da hrešnych raspust.
Niazmienna sastroiš cichoniu,
Ja vydam niazhrabniejšy žart,
Što my zakaspłejim Pahoniu,
Ty—vieršnica, cieła pop-art.
Špacyr budzie doŭhim i ciažkim,
My kročym ad CUMa na Ŭschod.
Maŭčańnie, paciejuć padpaški,
Pytańnie zbivaje čarod.
Praz dzeń, navahaŭšysia dosyć,
Maleńkim niazhrabnym listom
Raskažaš što niejak nie znosić
I lepš mnie zastacca siabrom..
https://t.me/aleshulevic
Telegram
Алесь Гулевіч
Аўтарскія вершы, пераклады, субцітры і агучкі. Для сувязі @AlesHulevich
#пава_рамонак
#госць
#музыка
Усім вітанкі, гэта пава рамонак! 8 лютага я перавыдаў свой альбом NAQMUT для стрымінгавых пляцовак і цяпер вы можаце слухаць "БАЛОТА" праз любімы Spotify! Новае выданне змяшчае усе 14 трэкаў, якія я зрабіў для альбома і гарантуе 2 гадзіны жахаў і крыкаў
(ʘᴗʘ✿)
спадзяюся, што вы зноў адкрыеце гэты альбом для сябе і што ён будзе мець добрае месца ў вашых плэй-лістах🖤
З любоўю, намеснік вашага садочку🫶🏻🫣
https://open.spotify.com/album/0tUvXThYC8gmO1t2EW5SvA?si=0jIEeT-RTKy4YKbRmc_Jmw
#госць
#музыка
Усім вітанкі, гэта пава рамонак! 8 лютага я перавыдаў свой альбом NAQMUT для стрымінгавых пляцовак і цяпер вы можаце слухаць "БАЛОТА" праз любімы Spotify! Новае выданне змяшчае усе 14 трэкаў, якія я зрабіў для альбома і гарантуе 2 гадзіны жахаў і крыкаў
(ʘᴗʘ✿)
спадзяюся, што вы зноў адкрыеце гэты альбом для сябе і што ён будзе мець добрае месца ў вашых плэй-лістах🖤
З любоўю, намеснік вашага садочку🫶🏻🫣
https://open.spotify.com/album/0tUvXThYC8gmO1t2EW5SvA?si=0jIEeT-RTKy4YKbRmc_Jmw
Spotify
Балота
pawa ramonak · Album · 2022 · 14 songs.
#птушка
#госць
#верш
мне не стае вітаміну блакітнага неба
Мне бракуе вітаміну святла
Прапанаваць можа ўсё краіна,
Але не знайсці мора там, дзе зямля
Мне даюць таблеткі блакітнага колеру
Мяне прышчапілі святлом,
Але не стае мне паветра вольнага,
Казаць услых— гэта mauvais ton
Замест цягніка на мора— цягнік у метро
Імчым у чарговы каменны
Будынак, дзе ўсім выядаюць нутро:
Табе, мне ды людзям сумленным
Праз пэўную колькасць аднолькавых дзён
Нясорамна лезці на сцену—
Горш будзе рыхтык уласны праклён,
Калі не захочаш ты зменаў
https://t.me/+JjpiQpzC09M1NzJi
#госць
#верш
мне не стае вітаміну блакітнага неба
Мне бракуе вітаміну святла
Прапанаваць можа ўсё краіна,
Але не знайсці мора там, дзе зямля
Мне даюць таблеткі блакітнага колеру
Мяне прышчапілі святлом,
Але не стае мне паветра вольнага,
Казаць услых— гэта mauvais ton
Замест цягніка на мора— цягнік у метро
Імчым у чарговы каменны
Будынак, дзе ўсім выядаюць нутро:
Табе, мне ды людзям сумленным
Праз пэўную колькасць аднолькавых дзён
Нясорамна лезці на сцену—
Горш будзе рыхтык уласны праклён,
Калі не захочаш ты зменаў
https://t.me/+JjpiQpzC09M1NzJi
#Шрэбра_Іслачы
#верш
#госць
Х ~ в а л і ≈ д а р а з в а ж а н н я
Уваходзячы ў рэчку,
яна апранаецца на цябе.
Ты не ўладар яе,
але яна — твае адзенне.
Мая частка.
Калі гляджу я
на сабе
ў глыб рачную,
што я бачу,
што я танчу?
Ці не дзіўная рака
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
Паветра то~е ?
#верш
#госць
Х ~ в а л і ≈ д а р а з в а ж а н н я
Уваходзячы ў рэчку,
яна апранаецца на цябе.
Ты не ўладар яе,
але яна — твае адзенне.
Мая частка.
Калі гляджу я
на сабе
ў глыб рачную,
што я бачу,
што я танчу?
Ці не дзіўная рака
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
Паветра то~е ?
#птушка
#госць
#верш
мне не стае вітаміну блакітнага неба
Мне бракуе вітаміну святла
Прапанаваць можа ўсё краіна,
Але не знайсці мора там, дзе зямля
Мне даюць таблеткі блакітнага колеру
Мяне прышчапілі святлом,
Але не стае мне паветра вольнага,
Казаць услых— гэта mauvais ton
Замест цягніка на мора— цягнік у метро
Імчым у чарговы каменны
Будынак, дзе ўсім выядаюць нутро:
Табе, мне ды людзям сумленным
Праз пэўную колькасць аднолькавых дзён
Нясорамна лезці на сцену—
Горш будзе рыхтык уласны праклён,
Калі не захочаш ты зменаў
https://t.me/+JjpiQpzC09M1NzJi
#госць
#верш
мне не стае вітаміну блакітнага неба
Мне бракуе вітаміну святла
Прапанаваць можа ўсё краіна,
Але не знайсці мора там, дзе зямля
Мне даюць таблеткі блакітнага колеру
Мяне прышчапілі святлом,
Але не стае мне паветра вольнага,
Казаць услых— гэта mauvais ton
Замест цягніка на мора— цягнік у метро
Імчым у чарговы каменны
Будынак, дзе ўсім выядаюць нутро:
Табе, мне ды людзям сумленным
Праз пэўную колькасць аднолькавых дзён
Нясорамна лезці на сцену—
Горш будзе рыхтык уласны праклён,
Калі не захочаш ты зменаў
https://t.me/+JjpiQpzC09M1NzJi
#верш
#госць
#Гілеўска
вецер спытае мяне:
"якая твая мова?
родная
непахісная
мова дзяцінства ў вёсцы,
мова першых падручнікаў,
якая яна
і чаму спіць?
ёй зручна?
у яе цёплая коўдра? утульнае месца?
ці чаму яна так доўга спіць?"
я не ведаю, што адказаць
гэты самы вецер раскідаў літары па свеце,
а мне зараз збіраць
словы схаваліся ў норы
і не высоўваць носа
выразы ўтапіліся ў моры
нават маленькая косачка збегла
як скласці мову?
як lego, так проста?
наўрадці
"Калі мова спіць, то можна завесці будзільнік і яна прачнецца!" — падказвае мне сястра
было б усё так проста
"паспрабуй паклікаць пеўня" —
кажа бабуля
А певень ужо і сам спявае на невядомай мове,
не вызначыўся.
якую абраць?
забыў,
на якой спяваў яго певень-бацька
Калі б я змагла,
як на дзіцячым свяце,
гучна паклікаць мову
і яна прыйдзе
Я б крычала голасна
Я б крычала моцна
хай прачнецца мова
і Беларусь агарне.
Беларусі зябка,
патрэбен шалік,
так можна і захварэць.
альбо яна ўжо хварэе?
ці можа краіна хварэць на бязмоўе?
якія абраць лекі?
Яні існуюць?
паспрабаваць варэнне з сумленных людзей,
напаіць гарбатай з нац свядомасцю,
наляпіць на спіну некалькі слоўнікаў,
мабыць яна адыдзе?
хварэць не страшна,
але трэба лякавацца,
пачынаць адразу,
як заўважны першыя сімптомы.
А яны на твары,
твары цэлай краіны
і кожнага з нас увасобку
мова прачнецца
мова складзецца
мова разляціцца на цытаты,
а пакуль
усе мы беларусы — немаўляты
• • •
Telegram
• • •
#госць
#Гілеўска
вецер спытае мяне:
"якая твая мова?
родная
непахісная
мова дзяцінства ў вёсцы,
мова першых падручнікаў,
якая яна
і чаму спіць?
ёй зручна?
у яе цёплая коўдра? утульнае месца?
ці чаму яна так доўга спіць?"
я не ведаю, што адказаць
гэты самы вецер раскідаў літары па свеце,
а мне зараз збіраць
словы схаваліся ў норы
і не высоўваць носа
выразы ўтапіліся ў моры
нават маленькая косачка збегла
як скласці мову?
як lego, так проста?
наўрадці
"Калі мова спіць, то можна завесці будзільнік і яна прачнецца!" — падказвае мне сястра
было б усё так проста
"паспрабуй паклікаць пеўня" —
кажа бабуля
А певень ужо і сам спявае на невядомай мове,
не вызначыўся.
якую абраць?
забыў,
на якой спяваў яго певень-бацька
Калі б я змагла,
як на дзіцячым свяце,
гучна паклікаць мову
і яна прыйдзе
Я б крычала голасна
Я б крычала моцна
хай прачнецца мова
і Беларусь агарне.
Беларусі зябка,
патрэбен шалік,
так можна і захварэць.
альбо яна ўжо хварэе?
ці можа краіна хварэць на бязмоўе?
якія абраць лекі?
Яні існуюць?
паспрабаваць варэнне з сумленных людзей,
напаіць гарбатай з нац свядомасцю,
наляпіць на спіну некалькі слоўнікаў,
мабыць яна адыдзе?
хварэць не страшна,
але трэба лякавацца,
пачынаць адразу,
як заўважны першыя сімптомы.
А яны на твары,
твары цэлай краіны
і кожнага з нас увасобку
мова прачнецца
мова складзецца
мова разляціцца на цытаты,
а пакуль
усе мы беларусы — немаўляты
• • •
Telegram
• • •
Telegram
skarbonka dumak
maje pačućci
maje dumki
maje vieršy
https://instagram.com/gilleraaa?utm_medium=copy_link
maje dumki
maje vieršy
https://instagram.com/gilleraaa?utm_medium=copy_link
#верш
#госць
#Alan_Kasper
Паслухайце!
Што калі нехта запальвае зоркі,
А гэта... нікому не трэба?
Яны сьвецяць там, з гэтага неба,
А ніхто галаву не падыме,
Не ўзгляне і не ўскочыць, не скіне
З твару маску апатыі, болю,
І не вырвецца сэрца на волю,
І не будуць у захапленні
Ўглядацца пытлівыя вочы
Ў цемру так, нібы ў твар дзявочы,
У твар каханай...
Зірніце на неба!
Адарвіцеся ад тэлефонаў,
Думак, клопатаў і журботаў.
Паглядзіце на зоркі, так трэба,
Бо яны ж, разумееце, свецяць.
Мабыць і па чыёй-небудзь мэце,
Але што калі знікнуць, загаснуць,
А ніхто і не ўбачыць уласна?..
Паслухайце!
Калі нават ўсё каціцца ў бездань,
І ад слёз і салёна і горка,
Ці калі ахінае вас злосьць,
Паглядзіце ўночы на зоркі,
Каб упэўніцца,
Што яны ёсць
• • •
Telegram
VK
• • •
#госць
#Alan_Kasper
Паслухайце!
Што калі нехта запальвае зоркі,
А гэта... нікому не трэба?
Яны сьвецяць там, з гэтага неба,
А ніхто галаву не падыме,
Не ўзгляне і не ўскочыць, не скіне
З твару маску апатыі, болю,
І не вырвецца сэрца на волю,
І не будуць у захапленні
Ўглядацца пытлівыя вочы
Ў цемру так, нібы ў твар дзявочы,
У твар каханай...
Зірніце на неба!
Адарвіцеся ад тэлефонаў,
Думак, клопатаў і журботаў.
Паглядзіце на зоркі, так трэба,
Бо яны ж, разумееце, свецяць.
Мабыць і па чыёй-небудзь мэце,
Але што калі знікнуць, загаснуць,
А ніхто і не ўбачыць уласна?..
Паслухайце!
Калі нават ўсё каціцца ў бездань,
І ад слёз і салёна і горка,
Ці калі ахінае вас злосьць,
Паглядзіце ўночы на зоркі,
Каб упэўніцца,
Што яны ёсць
• • •
Telegram
VK
• • •
Telegram
Ściana
Гэта сцяна ля "П’янай вішні" на Зыбіцкай
Гэта сцяна майго профілю ў ук
Гэта сцяна з песні Вольскага
Тут пішуць тэксты
Гэта сцяна майго профілю ў ук
Гэта сцяна з песні Вольскага
Тут пішуць тэксты
#верш
#Хросная
Божа
Нашто мне гэтае цела?
Нашто ты даў мне
цела?
Яно такое недарэчнае
Такое слабое
Яно зламалася яшчэ тады
калі не існавала
Навошта ж мне гэтае
праклятае цела
што расце праз
свет
як калоссе праз зямлю
А зямля крычыць
Ты чуеш, божа?
Гэтае цела.
Яно не існавала
А існаваў камень
А камень той быў як шкло
Якое б'ецца
Тое, што б'ецца,
Тое абавязкова
трэсне.
Я трэснула, божа
Яшчэ тады
калі не была гэтым
целам
І чаму я гавару з тым
ува што я не веру?
Неіснуючы божа, ведаеш
Я ЦЯБЕ НЕНАВІДЖУ
Я гляджу ў люстэрка
А гэтае цела
Глядзіць на мяне
Глядзіць на мяне
Глядзіць на мяне
У гэтага цела
розныя вочы
І вушы
на розным
узроўні
Божа
Мусіць, усё ува мне
такое
Таму і я
Чую адным
вухам
Бачу адным
вокам
Гавару паловай
языка
Чаму ж ты
не мог
зрабіць мяне нармальнай?
Чаму ж ты
не мог
зрабіць мяне правільнай?
Без вершаў і надрываў
без дзіркі ў грудзях
Без бою з сабою
без дэманаў
без анёлаў
Без вачэй
без сэрца
без думкі
без крыку
без зубоў
без енку?
Чаму ж?
Навошта я такая?
Навошта ж слёзы мае
як шыпы
Навошта ж смех мой
як слёзы
божа, у якога
я не веру
Бо
"Ён мой"
Кажуць, што бесполы
Але ж
Хто як
не мужчына
Забівае
жанчын?
#Хросная
Божа
Нашто мне гэтае цела?
Нашто ты даў мне
цела?
Яно такое недарэчнае
Такое слабое
Яно зламалася яшчэ тады
калі не існавала
Навошта ж мне гэтае
праклятае цела
што расце праз
свет
як калоссе праз зямлю
А зямля крычыць
Ты чуеш, божа?
Гэтае цела.
Яно не існавала
А існаваў камень
А камень той быў як шкло
Якое б'ецца
Тое, што б'ецца,
Тое абавязкова
трэсне.
Я трэснула, божа
Яшчэ тады
калі не была гэтым
целам
І чаму я гавару з тым
ува што я не веру?
Неіснуючы божа, ведаеш
Я ЦЯБЕ НЕНАВІДЖУ
Я гляджу ў люстэрка
А гэтае цела
Глядзіць на мяне
Глядзіць на мяне
Глядзіць на мяне
У гэтага цела
розныя вочы
І вушы
на розным
узроўні
Божа
Мусіць, усё ува мне
такое
Таму і я
Чую адным
вухам
Бачу адным
вокам
Гавару паловай
языка
Чаму ж ты
не мог
зрабіць мяне нармальнай?
Чаму ж ты
не мог
зрабіць мяне правільнай?
Без вершаў і надрываў
без дзіркі ў грудзях
Без бою з сабою
без дэманаў
без анёлаў
Без вачэй
без сэрца
без думкі
без крыку
без зубоў
без енку?
Чаму ж?
Навошта я такая?
Навошта ж слёзы мае
як шыпы
Навошта ж смех мой
як слёзы
божа, у якога
я не веру
Бо
"Ён мой"
Кажуць, што бесполы
Але ж
Хто як
не мужчына
Забівае
жанчын?
#верш
#Хросная
Мой грэх у тым, што за сябе
баюся больш, чым за радзіму
То ці ж ўваскрэсне ў барацьбе
Мая любоў, мой боль адзіны?
Мой грэх у тым, што я вада
Вада ж любую форму прыме
Таму мне шлях адзін - нуда
Мне не пакінуць нават імя
Зірні! Наш край гарыць у агні
Сярод руінаў танчыць смецце
Змахлюй, скрадзі ці падмані
Мы ўсе хаваем сэрца у клеці
Не адмалю я страшны грэх
Таму няма мне даравання
Мне застанецца горкі смех:
Чаканне хуткага змяркання.
Мой грэх у тым, што за сябе
баюся больш, чым за радзіму
Ды не ўваскрэсне ў барацьбе
Мая любоў, мой боль адзіны
#Хросная
Мой грэх у тым, што за сябе
баюся больш, чым за радзіму
То ці ж ўваскрэсне ў барацьбе
Мая любоў, мой боль адзіны?
Мой грэх у тым, што я вада
Вада ж любую форму прыме
Таму мне шлях адзін - нуда
Мне не пакінуць нават імя
Зірні! Наш край гарыць у агні
Сярод руінаў танчыць смецце
Змахлюй, скрадзі ці падмані
Мы ўсе хаваем сэрца у клеці
Не адмалю я страшны грэх
Таму няма мне даравання
Мне застанецца горкі смех:
Чаканне хуткага змяркання.
Мой грэх у тым, што за сябе
баюся больш, чым за радзіму
Ды не ўваскрэсне ў барацьбе
Мая любоў, мой боль адзіны
#верш #скатазаўра
Каханне. Перакананне. Выпрабаванне. Расчараванне.
Каханне.
Дзе каханне?
Дзе тваё каханне?
Пытаюся часам я, блытаючыся ў словах.
Маё жыццё пахне яе парфумай і лісцем.
Я не ведаю, чамусьці кляновым.
Перакананне.
Бессэнсоўнае перакананне.
Што нешта можа палепшыць боль адчування.
Тут - хворае сэрца з незагойнай ранай
Там - ты хаваешся за сцяной так званай.
Тут - клопат і татальная разгубленасць.
Насупраць - толькі абыякавасць і грубасць.
Выпрабаванне.
Няспыннае выпрабаванне.
Колькі словаў любоўных да твайго дакранання?
Колькі крокаў па шклу мне да твайго кахання?
Не будзе адказу ні на адно пытанне.
Далей - толькі расчараванне.
Бясконцае расчараванне.
13.02.2023
Каханне. Перакананне. Выпрабаванне. Расчараванне.
Каханне.
Дзе каханне?
Дзе тваё каханне?
Пытаюся часам я, блытаючыся ў словах.
Маё жыццё пахне яе парфумай і лісцем.
Я не ведаю, чамусьці кляновым.
Перакананне.
Бессэнсоўнае перакананне.
Што нешта можа палепшыць боль адчування.
Тут - хворае сэрца з незагойнай ранай
Там - ты хаваешся за сцяной так званай.
Тут - клопат і татальная разгубленасць.
Насупраць - толькі абыякавасць і грубасць.
Выпрабаванне.
Няспыннае выпрабаванне.
Колькі словаў любоўных да твайго дакранання?
Колькі крокаў па шклу мне да твайго кахання?
Не будзе адказу ні на адно пытанне.
Далей - толькі расчараванне.
Бясконцае расчараванне.
13.02.2023
#верш
#Максім_Крывіч
Káb nam
narešcie
zabycca
na bol i tryvańnie,
pakuty dušy —
my sa Stracham čakajem spatkańnia.
U vusny jaho całavać,
u abdymkach trymać...
Bo tolki tady
pačynajem
žyćcio
šanavać.
• • • • •
Ка́б нам
нарэшце
забыцца
на боль і трыванне,
пакуты душы —
мы са Страхам чакаем спаткання.
У вусны яго цалаваць,
у абдымках трымаць...
Бо толькі тады
пачынаем
жыццё
шанаваць.
• • •
Telegram
Twitter
• • •
#Максім_Крывіч
Káb nam
narešcie
zabycca
na bol i tryvańnie,
pakuty dušy —
my sa Stracham čakajem spatkańnia.
U vusny jaho całavać,
u abdymkach trymać...
Bo tolki tady
pačynajem
žyćcio
šanavać.
• • • • •
Ка́б нам
нарэшце
забыцца
на боль і трыванне,
пакуты душы —
мы са Страхам чакаем спаткання.
У вусны яго цалаваць,
у абдымках трымаць...
Бо толькі тады
пачынаем
жыццё
шанаваць.
• • •
Telegram
• • •
#проза
#госць
#Гілеўска
— Раскажы яму пра таго хлопчыка, аб якім ты расказваў мне. Ён не верыць і кажа, што гэта дзіцячая казка, — яна надула вусны і зрабіла выгляд, што моцна пакрыўджаная.
— О, казка кажаш? — здзівіўся тата і паглядзеў на хлопчыка, які стаў нявольным глядачом усёй гэтай сцэны. — Сядай, калі ласка, і слухай уважліва. Зараз ты даведаешся пра магічнага хлопчыка, які жыве на месяцы...
✨🌙 Працяг ←клік
• • •
Telegram
Instagram
• • •
#госць
#Гілеўска
— Раскажы яму пра таго хлопчыка, аб якім ты расказваў мне. Ён не верыць і кажа, што гэта дзіцячая казка, — яна надула вусны і зрабіла выгляд, што моцна пакрыўджаная.
— О, казка кажаш? — здзівіўся тата і паглядзеў на хлопчыка, які стаў нявольным глядачом усёй гэтай сцэны. — Сядай, калі ласка, і слухай уважліва. Зараз ты даведаешся пра магічнага хлопчыка, які жыве на месяцы...
✨🌙 Працяг ←клік
• • •
Telegram
• • •