#верш
#Maksim_Kryvich

Белы свет,
белы дзень,
белы падаконнік.
Расцвітае ў полі бэз
і стракоча конік.
Сонца з гор смяецца нам,
свет здаецца раем,
толькі дым струменіць там,
дзесь за небакраем...

• • •

#верш
#Nichto_Absalutna

Незвычайнае неба на Наваградчыне,
Там лунаюць духі страчанай спадчыны,
Над руінамі замкаў - аблокаў валы
Зь несканчоных пагоркаў цікуюць дубы.

Край зямлі пачынаецца за дваццаць крокаў,
То за пяць кілямэтраў, то няўглядна далёка.
На бусьліныя гнёзды
Анягож, часьцяком
Тут бракуе слупоў.
І шляхетна трымаюцца нават хрушчоўкі.

Па-над шпіляў касьцёлаў -
Плынных формаў мастацтва,
Над чырвонай дахоўкаю
Ўсьцяж разьясьняецца
Незвычайнае неба на Наваградчыне.

#верш
#Хросная

Калі шмат думаць
- можна дадумацца
Дваіцца
Траіцца
Чацвярыцца
Жрыца ці Жніца?
Пераварыцца
Перасварыцца з сабою

Тое, што ў галаве
Падзялі на дзве
сябе

Ножанькі-ножкі
Абыйшлі дарожкі
Прыдумалі словы
Ды ілжывай мовы

Калі шмат думаць
Можна дадумацца
Дадыміцца

Вадзіца-сястрыца
Дай мне напіцца
Каб бачыць уночы
Каб бачыць уранку
з'ядаці маланку
ў галаве

Тое, што ў галаве
Падзялі на дзве
сябе

#верш
#Nichto_Absalutna

Суворы беларускі даўншыфтынг

Калі я наемся шырэнных праспэктаў,
Калі надакучаць мэтро ды мэдцэнтры...
Я, знаеш, ў Карэлічы пераеду.
Як да мяне Карэлічы
Хутчэй
Не пераедуць.

#верш
#куткі

Чаму ня сьпіце?

Пакуль цела глыжаком качаецца,
Знутры нешта выдрацца жадае.
А давайце выклікаем сьвятара?
Я апантаныя, патрэбна вызваляць!
Прыйдзе й выгукне нешта па-лацінску,
Дык вось чаму вучаць на медыцынскім!
А цяпер чарга мілагучнай медытацыі,
Якая заплюшчыць трывожную чакру!
А можа прэч ляноту й выпіць лекі?
Яны ніколі не падводзілі,
Чым саманазваныя знаўцы.

─────────≪✷≫────────
Больш іншай творчасьці

#А_Б #верш

На выспах,
Астравах,
Абтоках,

Схаванае,
Вядомае,
Цёмнае,

Шуканае,
Блізкае,
Новае,

Тваё,
Маё,
Наша.

─────────≪✷≫────────
Канал аўтара

#пан_які_прапаў #верш

Жыхар

Шызыя скрыні, пляскатыя стрэхі,
Што вы, труна наша ці ўратаваньне?
Вецер у студнях, трубаў гуканьне,
Крыкаў зьнямелых скажонае рэха.
Шызыя сьцены тунэляў падземных,
Цьвільлю парослыя, гнільлю пажэртыя;
Тамака, дзе паражніны разьвертыя,
Бачыў ліхтарыкі вочаў няземных.

З моманту тога зьмяніўся мой побыт,
Вочы паўсюдна за мною сачылі:
Зь вентыляцыйнае шахты глядзелі,
Ўночы у вокнах ліхтарыкі дбалі,
Зьліў рукамыйніка лупіў вачыма,
Вокны суседняга дома спачатку
Згасьлі усе, потым зноў засьвяцілі
Вочамі-лямпамі у маю спальню.

Неяк убачыў ва ўласнай я ваннай
Тое, што й заразь вяртаецца жахам:
Дужая лапа вісела пад дахам,
На сучляненьнях лапы пачварнай
Гронкамі вочы расьлі без павекаў
Сьцёбнуў па іх кулаком без кумекаў
Лапа затрэслася й зьнікла у цемры
Трубаў, напэўна, ідучых у пекла.

Ў вёсцы спыніўся
У месьце ня жыцьму
Бо, калі ў ночы,
З машынаў ды з вокнаў
Паверху трыццатага,
З люкаў ды з будак,
Зрэнкі віжуюць -
Страчваеш розум.