#верш #дзеньроднаймовы
#Паша_Падыход
Я ішоў дадому з працы і раптам памёр.
А потым я стаў нібы галінка.
Хвілінку паляжаў, тым часам краем нажа
Мяне завастрылі, забілі сабаку бяздомнага.
Я зноў ляжаў беспрытомна. Далей было тры прыгоды:
Выкінулі ў сьметнік, дзе змешаныя адходы.
Закрылі крышку, каб не ваняў тут.
Дворнік гадзіну са мной гуляў,
а потым я зьнік назаўсёды.
#Паша_Падыход
Я ішоў дадому з працы і раптам памёр.
А потым я стаў нібы галінка.
Хвілінку паляжаў, тым часам краем нажа
Мяне завастрылі, забілі сабаку бяздомнага.
Я зноў ляжаў беспрытомна. Далей было тры прыгоды:
Выкінулі ў сьметнік, дзе змешаныя адходы.
Закрылі крышку, каб не ваняў тут.
Дворнік гадзіну са мной гуляў,
а потым я зьнік назаўсёды.
#пераклад #дзеньроднаймовы
#ананімна
В. В. Маяковский "А вы могли бы?"
Адразу змазаў план руціны -
ўсё шклянкай фарбы перайначыў;
я на талерцы квашаніны
касыя скулы мора ўбачыў.
Пачуў я вуснаў новых воклік
на лусцы металічных рыб.
А вы
на трубах вадасцёку
накцюрна мне зайграць
маглі б?
#ананімна
В. В. Маяковский "А вы могли бы?"
Адразу змазаў план руціны -
ўсё шклянкай фарбы перайначыў;
я на талерцы квашаніны
касыя скулы мора ўбачыў.
Пачуў я вуснаў новых воклік
на лусцы металічных рыб.
А вы
на трубах вадасцёку
накцюрна мне зайграць
маглі б?
#музыка
#пава_рамонак
paśla pieknaha nieba suzirajem wiačerni dzoždžyk 🌧️
nowy single u wolnaści ☁️
_._._._._
Spotify:
https://open.spotify.com/track/5HloH1y1Lx5WiFwVvvlYGq?si=1r_sdiYbQv2WdC0rJBF5Mw
YouTube:
https://youtu.be/NPGq74CMtgI?si=Kv3RdLd-1eRkElHE
#пава_рамонак
paśla pieknaha nieba suzirajem wiačerni dzoždžyk 🌧️
nowy single u wolnaści ☁️
_._._._._
Spotify:
https://open.spotify.com/track/5HloH1y1Lx5WiFwVvvlYGq?si=1r_sdiYbQv2WdC0rJBF5Mw
YouTube:
https://youtu.be/NPGq74CMtgI?si=Kv3RdLd-1eRkElHE
#верш #дзеньроднаймовы
#Расьціслаў
Беларуская паўночная самота
Пад сьпевы сумныя далёкіх
Гадоў я ўвечары сіжу
І на агенчык цьмяны сьвечкі
Маркотным поглядам гляджу.
Па-за вакном ляціць завея,
Сьпявае вецер, нібы ў сьне,
Сьняжынкі быццам, думкі веюць
І так ад іх нудліва мне.
"Цямнее край зубчаты бора" —
Са змроку чую голас я
І бачу, як растуць узоры
На шыбы чыстага вакна.
Ужо б’е поўнач. Ціхне вецер
Ужо ў вачах маіх смуга,
А я гляджу ўсё задуменна
Як тчэ марозная рука.
Прывітаньне з Карэліі!
─────────≪✷≫────────
Канал аўтара
#Расьціслаў
Беларуская паўночная самота
Пад сьпевы сумныя далёкіх
Гадоў я ўвечары сіжу
І на агенчык цьмяны сьвечкі
Маркотным поглядам гляджу.
Па-за вакном ляціць завея,
Сьпявае вецер, нібы ў сьне,
Сьняжынкі быццам, думкі веюць
І так ад іх нудліва мне.
"Цямнее край зубчаты бора" —
Са змроку чую голас я
І бачу, як растуць узоры
На шыбы чыстага вакна.
Ужо б’е поўнач. Ціхне вецер
Ужо ў вачах маіх смуга,
А я гляджу ўсё задуменна
Як тчэ марозная рука.
Прывітаньне з Карэліі!
─────────≪✷≫────────
Канал аўтара
#верш #дзеньроднаймовы
#ананімна
З маіх грудзёў ірвецца кашаль —
Пладзіцца ў лёгкіх, пэўна, бросня.
Пад’еў, вядома, бронхі шашаль —
Абхаркаў я сурвэтак мноства.
У макроцці скісла пару вершаў:
Балесна, нібы колік зграя,
Глядзець, як у макроцці свежым
Дзіцё бязмоўнае здыхае...
Патрэба зараз — толькі немасць,
Цямрэча-сон ў глядацкай залі.
Запомні моўную адлегласць:
"Powiedział" хтось і "говорил",
а мы "казалі".
#ананімна
З маіх грудзёў ірвецца кашаль —
Пладзіцца ў лёгкіх, пэўна, бросня.
Пад’еў, вядома, бронхі шашаль —
Абхаркаў я сурвэтак мноства.
У макроцці скісла пару вершаў:
Балесна, нібы колік зграя,
Глядзець, як у макроцці свежым
Дзіцё бязмоўнае здыхае...
Патрэба зараз — толькі немасць,
Цямрэча-сон ў глядацкай залі.
Запомні моўную адлегласць:
"Powiedział" хтось і "говорил",
а мы "казалі".
#верш #дзеньроднаймовы
#ананімна
Беларусь пражыве на падсценках,
Прыцягнецца на ашфальт валачобна;
Запяе ( з дрыгатой у пашчэнках ),
Патыхне відуком патаўчоным.
Беларусь паляціць фантомам —
Не відаці былой Беларусі.
На вуглу мільгане фатонам,
Пазабыўшы з сузор’яу блузку...
Беларусь прыляціць адваротна
Па білету: з "Адтудава" к "Нам".
Зыржавелым адчыніць вароты —
Прыгадае мячэўнік з канаў.
А ў канаве квітнеюць ваніты
І жыццё матлашыцца з канаваў.
Беларусі далоні абвіты,
Лебядой, што пакуль не сканала...
#ананімна
Беларусь пражыве на падсценках,
Прыцягнецца на ашфальт валачобна;
Запяе ( з дрыгатой у пашчэнках ),
Патыхне відуком патаўчоным.
Беларусь паляціць фантомам —
Не відаці былой Беларусі.
На вуглу мільгане фатонам,
Пазабыўшы з сузор’яу блузку...
Беларусь прыляціць адваротна
Па білету: з "Адтудава" к "Нам".
Зыржавелым адчыніць вароты —
Прыгадае мячэўнік з канаў.
А ў канаве квітнеюць ваніты
І жыццё матлашыцца з канаваў.
Беларусі далоні абвіты,
Лебядой, што пакуль не сканала...
#Настасся_Хадзько
#верш
Юнацтва
Калісьці я куплю квіток,
Ён будзе толькі ў адзін бок.
Больш нічога ўжо не трэба:
Ёсць у жыцці сталёвае крэда.
І сэрца крочыць упэўнена верна
Праз кіламетры да роднага месца,
Да спадчыны цёплых сустрэч.
Я — Жана д'Арк, у руцэ маёй — меч.
#верш
Юнацтва
Калісьці я куплю квіток,
Ён будзе толькі ў адзін бок.
Больш нічога ўжо не трэба:
Ёсць у жыцці сталёвае крэда.
І сэрца крочыць упэўнена верна
Праз кіламетры да роднага месца,
Да спадчыны цёплых сустрэч.
Я — Жана д'Арк, у руцэ маёй — меч.
#верш
#дзеньроднаймовы
#Хросная
Ураборас
бясконца
з'ядае
сябе.
Так бясконца
што ўжо забыўся
ці быў калі-небудзь чымсці
акрамя фаршу
Скажы,
Ці падлічым мы
аднойчы колькасць
могілак,
якія рассыпаныя
па нашай гаротнай зямлі
так,
што здаецца -
нават цені
нашых слядоў
бясконца
трапляюць
на косткі
?
А нашыя сляды -
уціснутыя ў зямлю,
бо мы ідзем тым шляхам,
якім ішлі мільярды
да нас.
А нашыя сляды -
уціснутыя ў зямлю,
бо наш край
ніколі не
меў
часу спакою.
Ураборас
бясконца
з'ядае
сябе.
#дзеньроднаймовы
#Хросная
Ураборас
бясконца
з'ядае
сябе.
Так бясконца
што ўжо забыўся
ці быў калі-небудзь чымсці
акрамя фаршу
Скажы,
Ці падлічым мы
аднойчы колькасць
могілак,
якія рассыпаныя
па нашай гаротнай зямлі
так,
што здаецца -
нават цені
нашых слядоў
бясконца
трапляюць
на косткі
?
А нашыя сляды -
уціснутыя ў зямлю,
бо мы ідзем тым шляхам,
якім ішлі мільярды
да нас.
А нашыя сляды -
уціснутыя ў зямлю,
бо наш край
ніколі не
меў
часу спакою.
Ураборас
бясконца
з'ядае
сябе.
#Францішак_Люцыянавіч
#верш
Бездапаможны
Дзверы, вокны, стол,
Сігарэты, кава-чай,
І падвешаны мой стан
Ні Тут, ні там - усё адчай.
Толькі словы,
Толькі чай.
─────────≪✷≫────────
Творчы канал аўтара
#верш
Бездапаможны
Дзверы, вокны, стол,
Сігарэты, кава-чай,
І падвешаны мой стан
Ні Тут, ні там - усё адчай.
Толькі словы,
Толькі чай.
─────────≪✷≫────────
Творчы канал аўтара
Telegram
Дурка беларуская
Мае літаратурныя могілкі
#верш #дзеньроднаймовы
#TL
"Пірату"
Калі вада твая стыхія
І хвалям ёсць ты Ўладар,
Узбярэжжаў безліч бачыў дзіўных
І ветраў моцных шквал трываў.
Мо з Дрэйкам знаўся? Ці з Дампірам?
Ці проста сам з сабой хадзіў?
Матросаў спеў любіў ты шчыры
І люльку з тытунём паліў.
"Вясёлы Роджар" развяваўся,
І з шабляю наперавес
Ліхіх гадзін ты не баяўся,
Адвагі ты не набіраўся -
Адразу сам у бойку лез.
А калі стомлены здабычай,
Ты часам на зямлю зыходзіў,
Няўжо ні тут, ні там, ніколі
Сабе прытулку не знаходзіў?!
Бо зранку зноў, як сонца устане,
Шлях водны зваў, цягнуў мацней.
І ты лагодна, паслухмяна,
Ішоў за ім далей, далей.
Ці ты кахаў? Цябе кахалі?
Ці хвалі жарсць твая была?
Ці толькі ветразь з ветрам у пары
Гармонію жыцця давалі?
#TL
"Пірату"
Калі вада твая стыхія
І хвалям ёсць ты Ўладар,
Узбярэжжаў безліч бачыў дзіўных
І ветраў моцных шквал трываў.
Мо з Дрэйкам знаўся? Ці з Дампірам?
Ці проста сам з сабой хадзіў?
Матросаў спеў любіў ты шчыры
І люльку з тытунём паліў.
"Вясёлы Роджар" развяваўся,
І з шабляю наперавес
Ліхіх гадзін ты не баяўся,
Адвагі ты не набіраўся -
Адразу сам у бойку лез.
А калі стомлены здабычай,
Ты часам на зямлю зыходзіў,
Няўжо ні тут, ні там, ніколі
Сабе прытулку не знаходзіў?!
Бо зранку зноў, як сонца устане,
Шлях водны зваў, цягнуў мацней.
І ты лагодна, паслухмяна,
Ішоў за ім далей, далей.
Ці ты кахаў? Цябе кахалі?
Ці хвалі жарсць твая была?
Ці толькі ветразь з ветрам у пары
Гармонію жыцця давалі?
#верш
#Nichto_Absalutna
Я люблю рэчы
Рэчы ня здрадзяць, не ашукаюць
Будуць заўсёды поруч у камодзе,
Рэчы ня просяць увагі, трываньня,
Рэчам даволі шчасьця ды гора.
Цёмнае шафы, пыльных бальконаў,
Змрочных гарышчаў спрэс у павуціньні,
Кінутых хатаў, зрываў, пагромаў,
Змрочнае бавы пад лямпай мірглівай.
Рэчы ня чуюць, рэчы ня мараць,
Рэчы ня правяць зламанага жартам.
Рэчам усё проста, рэчам усё роўна:
Рэчам да чорта шчасьце ды гора.
#Nichto_Absalutna
Я люблю рэчы
Рэчы ня здрадзяць, не ашукаюць
Будуць заўсёды поруч у камодзе,
Рэчы ня просяць увагі, трываньня,
Рэчам даволі шчасьця ды гора.
Цёмнае шафы, пыльных бальконаў,
Змрочных гарышчаў спрэс у павуціньні,
Кінутых хатаў, зрываў, пагромаў,
Змрочнае бавы пад лямпай мірглівай.
Рэчы ня чуюць, рэчы ня мараць,
Рэчы ня правяць зламанага жартам.
Рэчам усё проста, рэчам усё роўна:
Рэчам да чорта шчасьце ды гора.
#верш #Настасся_Хадзько
#дзеньроднаймовы
Шануйце слова матчына,
Любіце матчын спеў.
Тут —
наша спадчына.
Інакш —
тут матчын гнеў.
──────≪✷≫──────
Творчы канал аўтаркі
#дзеньроднаймовы
Шануйце слова матчына,
Любіце матчын спеў.
Тут —
наша спадчына.
Інакш —
тут матчын гнеў.
──────≪✷≫──────
Творчы канал аўтаркі
Telegram
🧚🏼♂Дзяўчына з балот 🕸
Мае вітанні, даражэнькія! 💌
Тут будзе мая творчасць, якая стала ўжо вобразам жыцця 💚
Тут будзе мая творчасць, якая стала ўжо вобразам жыцця 💚
#верш #дзеньроднаймовы
#TL
Мёбіўса стужка.
Ёсць стужкі ў валасах,
Існуюць стужкі хваляў.
Але па сэрцу тая, што сніцца па начах,
Як сімбаль нашых мар і летуценняў.
Ні падзяліць яе на часткі,
Ні бег Бязконцасці прырваць.
Жыццё паўсюль расклала пасткі,
Іх тая стужка дапамагае пазбягаць
#TL
Мёбіўса стужка.
Ёсць стужкі ў валасах,
Існуюць стужкі хваляў.
Але па сэрцу тая, што сніцца па начах,
Як сімбаль нашых мар і летуценняў.
Ні падзяліць яе на часткі,
Ні бег Бязконцасці прырваць.
Жыццё паўсюль расклала пасткі,
Іх тая стужка дапамагае пазбягаць
#верш #дзеньроднаймовы
#віскупала
восьмаму класу
прайшоў ужо час,
а я ўспамінаю пра нас
з балючаю ўлыбкай на твары штораз,
і нібы слёзы не сцякаюць зраз
пра сонечныя дні ў 203 кабінеце
і смех праз слова як быццам на касеце,
пра вашыя парады, ляжалыя каля сэрца
так вось чаму яно заходзіцца ў рытме скерца..
пра галінкі бэзу з пахам мая
і з смакам вашага духмянага чая,
калі мы па суботах прыязджалі
і кожны раз іх з цеплынёй ганялі
пра душэўныя размовы на ўроках
пра лёс Паўлінкі на ўсех яе вытоках
і кросанс у руках па творы
і ў кожнага ж ідэй цікавых мора
такое адвучанне, што часць мяне забралі
і вельмі зверскі пакідалі
маю апошнюю надзею,
і цяпер я разам з шчасцем тлею
#віскупала
восьмаму класу
прайшоў ужо час,
а я ўспамінаю пра нас
з балючаю ўлыбкай на твары штораз,
і нібы слёзы не сцякаюць зраз
пра сонечныя дні ў 203 кабінеце
і смех праз слова як быццам на касеце,
пра вашыя парады, ляжалыя каля сэрца
так вось чаму яно заходзіцца ў рытме скерца..
пра галінкі бэзу з пахам мая
і з смакам вашага духмянага чая,
калі мы па суботах прыязджалі
і кожны раз іх з цеплынёй ганялі
пра душэўныя размовы на ўроках
пра лёс Паўлінкі на ўсех яе вытоках
і кросанс у руках па творы
і ў кожнага ж ідэй цікавых мора
такое адвучанне, што часць мяне забралі
і вельмі зверскі пакідалі
маю апошнюю надзею,
і цяпер я разам з шчасцем тлею
#музыка
#пава_рамонак
🌧️🍂ź pieršym dniom wosieni 🍂🌧️
ja stwaryŭ «wosień» z metaj źbiehčy ŭ rajski čas, jakoha nikoli nie było, i jaki ŭsio ž nie pazbaŭleny adzinoty.
nowy albom u wolnaści, spadziajusia, wam spadabajecca i wy nie praihnorycie jaho 🤎
Spotify:
https://open.spotify.com/artist/2eLQ50gFbhsKY5Hp2R3ZVo
YouTube:
https://youtube.com/playlist?list=PLqK0oTzc47hyGrdkRPzgMoJVNRj0rqpej&si=A5HzZ9tNfv2usQrZ
Apple Music:
https://music.apple.com/us/album/wosie%C5%84/1726130561?ls=1
Twitter
Telegram
Instagram
#пава_рамонак
🌧️🍂ź pieršym dniom wosieni 🍂🌧️
ja stwaryŭ «wosień» z metaj źbiehčy ŭ rajski čas, jakoha nikoli nie było, i jaki ŭsio ž nie pazbaŭleny adzinoty.
nowy albom u wolnaści, spadziajusia, wam spadabajecca i wy nie praihnorycie jaho 🤎
Spotify:
https://open.spotify.com/artist/2eLQ50gFbhsKY5Hp2R3ZVo
YouTube:
https://youtube.com/playlist?list=PLqK0oTzc47hyGrdkRPzgMoJVNRj0rqpej&si=A5HzZ9tNfv2usQrZ
Apple Music:
https://music.apple.com/us/album/wosie%C5%84/1726130561?ls=1
Telegram
#дзеньроднаймовы
#TL
Лічбам цотным і ні\простым, ці гульня ў імёны
Па-за межамі Лагранжа,
Асяроддзя Гільберта паверх.
Лічбы, як ракетаў Маска спаржа,
Цягнуцца страмчэй Шакіл О’Ніла ўверх.
*
Ад цябе працяг уголас,
Захаваўшы прозвішч крок,
Як калыша вецер Колас,
То ў правы, то ў левы бок.
*
Пратчэта і Геймана сусветы, Шчамялёва фарбы на сцяне,
Гершвіна мелодыі пра лета
І радкі, што напісаў ты мне.
*
Літар пазлы, як дарогі брук,
Рытмам крокаў адбіваюць рух.
Рэхам “Ну-ну, Пффф,” …вяртаюць гук,
Сэрца ў цішы ўзмацняюць стук.
*
Рэмарк нальне кілішак кальвадосу, Цішком Хэмінгуэй падпаліць люльку тытуню.
Як прамалюеш сітуацыю ты гэту?
Зноў на адлегласці? Ці “наяву”?
*
Хто зараз з болей Санча Панса,
Дон Кіхота ўяўленне хто?
Не, не тыя персанажы нам патрэбны,
Бо з імі ясна ўсё.
***
P.S
Ні здзіўляўся, калі раптам
Расповяд нас так зацягнЕ,
Што забыўшыся на рэчаіснасць,
Ты станеш кімсці для мяне…
TL
#TL
Лічбам цотным і ні\простым, ці гульня ў імёны
Па-за межамі Лагранжа,
Асяроддзя Гільберта паверх.
Лічбы, як ракетаў Маска спаржа,
Цягнуцца страмчэй Шакіл О’Ніла ўверх.
*
Ад цябе працяг уголас,
Захаваўшы прозвішч крок,
Як калыша вецер Колас,
То ў правы, то ў левы бок.
*
Пратчэта і Геймана сусветы, Шчамялёва фарбы на сцяне,
Гершвіна мелодыі пра лета
І радкі, што напісаў ты мне.
*
Літар пазлы, як дарогі брук,
Рытмам крокаў адбіваюць рух.
Рэхам “Ну-ну, Пффф,” …вяртаюць гук,
Сэрца ў цішы ўзмацняюць стук.
*
Рэмарк нальне кілішак кальвадосу, Цішком Хэмінгуэй падпаліць люльку тытуню.
Як прамалюеш сітуацыю ты гэту?
Зноў на адлегласці? Ці “наяву”?
*
Хто зараз з болей Санча Панса,
Дон Кіхота ўяўленне хто?
Не, не тыя персанажы нам патрэбны,
Бо з імі ясна ўсё.
***
P.S
Ні здзіўляўся, калі раптам
Расповяд нас так зацягнЕ,
Што забыўшыся на рэчаіснасць,
Ты станеш кімсці для мяне…
TL
#проза #дзеньроднаймовы
#TL
Кажух
Святло свечкі праглядае праз вакенца, Гражына употай сабрала клункі у наўлечку і бязгучна, як цень паплыла у бок дзвярэй. Фурманка Анджэя стаяла паўздож плота, жоуць падсцеленага аржоння ў месячным святле адлівала срэбрам.
Гражына ускінула матуз на воз, спрытна перакулілася праз білку і павалілася тварам у калючую салому. Дакранулася да Анжэеевага плячука, схаванага пад старым кажухом і ціха выдыхнула:
-паехалі, пакуль ціха, прачнецца Рыгор, бяды ні абярэшся.
-плечы Анджэя пачалі рухацца, каўнер кажуха то уздымаўся, то ізноў ападаў…
-чаго, ты, дурненькі, усё добра, паехалі…
-у гэты момант яна пачула усхліп, жаночы, адчайны, бездапаможны.
-ні забірай яго ў мяне, я ні здолею…я кахаю яго,…
Гражына прыўзняляся на калені, зазірнула за каўнер, там убачыла заплаканы твар жонкі Анджэя, тая ні утрывала ўседзіць і павалілася.
Плакалі абедзьве, наузрыд, гучна, са слязьмі, але без слоў.
Раз пораз у вакне знікаў і зноў з’яўляўся агеньчык свечкі, Рыгор прачнуўся ўжо даўно, ні расплюшчваючы вачэй ён сачыў за зборамі жонкі і зараз ён назіраў.
#TL
Кажух
Святло свечкі праглядае праз вакенца, Гражына употай сабрала клункі у наўлечку і бязгучна, як цень паплыла у бок дзвярэй. Фурманка Анджэя стаяла паўздож плота, жоуць падсцеленага аржоння ў месячным святле адлівала срэбрам.
Гражына ускінула матуз на воз, спрытна перакулілася праз білку і павалілася тварам у калючую салому. Дакранулася да Анжэеевага плячука, схаванага пад старым кажухом і ціха выдыхнула:
-паехалі, пакуль ціха, прачнецца Рыгор, бяды ні абярэшся.
-плечы Анджэя пачалі рухацца, каўнер кажуха то уздымаўся, то ізноў ападаў…
-чаго, ты, дурненькі, усё добра, паехалі…
-у гэты момант яна пачула усхліп, жаночы, адчайны, бездапаможны.
-ні забірай яго ў мяне, я ні здолею…я кахаю яго,…
Гражына прыўзняляся на калені, зазірнула за каўнер, там убачыла заплаканы твар жонкі Анджэя, тая ні утрывала ўседзіць і павалілася.
Плакалі абедзьве, наузрыд, гучна, са слязьмі, але без слоў.
Раз пораз у вакне знікаў і зноў з’яўляўся агеньчык свечкі, Рыгор прачнуўся ўжо даўно, ні расплюшчваючы вачэй ён сачыў за зборамі жонкі і зараз ён назіраў.