#верш
#Nichto_Absalutna

Мой горад

Вецер сьвішча ў завулках
Шырынёю ў парсэкі,
Мой горад гулка ды глуха,
Скрозь сьлёзы сядзіць на таблетках.

Мой горад кідаецца пылам,
Сьмяецца ашчэрам бальконаў,
Гуляецца ў шахі на плітцы,
Страляецца ў тысячы скроняў.

Мой горад навезьлі з калгасаў,
Зьбіралі, бурылі, малолі.
Мой горад - ахвяра ідэі ды часу,
Мой горад ля штучнага мора.

#верш
#Nichto_Absalutna

Error_21

Гэты верш не пісала нэўронка,
А ці будзе ўсё так відавочна
Гадоў праз надцать?
Мастацтва -
Расплывістая фармулёўка.

А мо’ і пісала нэўронка,
Ад мяне рэдактура ды промпты?
Ці трэба баяцца?
Змагацца?
Ці глядзець заварожана ў прорву?

Напэўна, пісала нэўронка,
Што сама сябе лічыць душою,
Калі ўжо папраўдзе,
Спытаю,
Ці мозак ня ёсьць сам нэўронкай?

#верш
#Nichto_Absalutna

Невядомаму паэту

Ты так мала пасьпеў, даганяючы шчасьце.
Ты ляцеў, пыл курэў,
Ты так мала пасьпеў.
Дык навошта стараўся?

Шчыраваў, гнаў сябе і сумневы падалей?
Ты гарэў, дым сівеў,
Ты так шмат не пасьпеў,
Дык навошта змагаўся?

Хоць згарэў, не сагрэў аніводнае цалі,
І асеў, быццам сьпеў,
Што ніхто не засьпеў,
І вякі пад ільдом пахавалі.

#верш
#Nichto_Absalutna

Дадому.

Бадзяюся між самаспраўдных прароцтваў,
Нязьдзейсьненых мрояў,
Забытых жаданьняў...
Надзённасьць завісла ў паветры пад стольлю
Надзейна ды вечна,
Дамоклавым мечам.
Бадай, гэта стома. Бывае, знаёма?
Час быццам нявечыць,
Пусьціце пагрэцца

#верш
#Nichto_Absalutna

ГОСТ 11214-86

Міжпакаёвым вокнам прысьвячаецца

Акно ў бэтонны калідор
Без асьвятленьня.
Хто пасадзіў цябе пад столь?
Які злы геній?
Чаму, заміж сьвяціць ў пакой,
Чарнееш зеўрай?
Які фанат у базальце норм
Зрабіў пакідзішчам сярод
Глухіх панэляў?

#верш
#Nichto_Absalutna

Зламаная пэрспэктыва

Давечнасьць ліецца зорамі у вокны,
Парэпанай масай праз драпіны ў раме.
Забытае цеста са страху ды смагі,
Шукае адхланьня ва ўцёках з духоўкі.

Зламаная сьцежка між церняў нябыту,
Што раняць пад чэрап, наводмаш пашыты,
Я сёньня бяз грошай. Ня дам цыгарэты,
Няўжо так падобны?
Пакіньце, ня выйце.

Я ведаю выйсьце, ня бачу ўваходу.
Я тут. Толькі дыхаць няёмка, дазвольце?
Няможна? Ну што ж, мне вядома.
Дарослыя людзі.
Мы з вамі? Забудзьце.

А знаеш, усе неба чапаюць па-свойму,
Кідаюць сабакам разьбітыя косьці.
Зашклёныя вочы мігцяць. Не крыўдуйце.
За імі сьняць зоры зьнябытыя людзі.

• • •

#верш
#Nichto_Absalutna

Мартыда

Доктар скажа: ты памрэш праз тры гадзіны,
Праз два дні, праз тры гады, чатыры тыдні,
У час ліхі ды ў час тужлівы
Шмат хто з нас чакаў і марыў,
Як ляжыць бляды ў магіле,
А ўгары ірвуцца хмары.
На кавалкі.

Дыктар скажа: нам капцы празь пяць хвілінаў,
Не зьміргні, у акно глядзі, чакай на дзіва,
У час нуды ды ў час абрыдлы,
Шмат гадоў гукаў і бачыў,
Як цьмянее сьвет, што прысак,
А ўгары шугаюць хмары.
Бы запалкі.

• • •