#верш #łacinka
#Максім_Крывіч
Зорка Венера
У ціхую сінюю ноч мы пад зоркай Венерай
сядзелі на лаве.
Чыталі радкі пра надзею, пра веру,
каханне...
Я чуў...
А ці чула сама ты, як зоры спявалі,
як быццам анёлы з нябёс прыглядалі за намі?
Пісаў Багдановіч, а з ім яшчэ сотні паэтаў
пра ціхую сінюю ноч
і пра зорку Венеру.
Празрыстая ціша. Тусклявы старэнькі ліхтар.
Усё недарэмна. Усё прысвячаецца нам.
• • • • •
Zorka Vieniera
U cichuju siniuju noč my pad zorkaj Vienieraj
siadzieli na łavie.
Čytali radki pra nadzieju, pra vieru,
kachańnie...
Ja čuŭ...
A ci čuła sama ty, jak zory śpiavali,
jak byccam anioły z niabios pryhladali za nami?
Pisaŭ Bahdanovič, a z im jašče sotni paetaŭ
pra cichuju siniuju noč
i pra zorku Vienieru.
Prazrystaja ciša. Tusklavy stareńki lichtar.
Usio niedaremna. Usio pryśviačajecca nam.
• • •
Telegram
Twitter
• • •
#Максім_Крывіч
Зорка Венера
У ціхую сінюю ноч мы пад зоркай Венерай
сядзелі на лаве.
Чыталі радкі пра надзею, пра веру,
каханне...
Я чуў...
А ці чула сама ты, як зоры спявалі,
як быццам анёлы з нябёс прыглядалі за намі?
Пісаў Багдановіч, а з ім яшчэ сотні паэтаў
пра ціхую сінюю ноч
і пра зорку Венеру.
Празрыстая ціша. Тусклявы старэнькі ліхтар.
Усё недарэмна. Усё прысвячаецца нам.
• • • • •
Zorka Vieniera
U cichuju siniuju noč my pad zorkaj Vienieraj
siadzieli na łavie.
Čytali radki pra nadzieju, pra vieru,
kachańnie...
Ja čuŭ...
A ci čuła sama ty, jak zory śpiavali,
jak byccam anioły z niabios pryhladali za nami?
Pisaŭ Bahdanovič, a z im jašče sotni paetaŭ
pra cichuju siniuju noč
i pra zorku Vienieru.
Prazrystaja ciša. Tusklavy stareńki lichtar.
Usio niedaremna. Usio pryśviačajecca nam.
• • •
Telegram
• • •
#верш #агучка
#Максім_Крывіч
💙🌠
Агучка сваім голасам майго новага верша. Прашу прабачэння за якасць
• • •
#Максім_Крывіч
💙🌠
Агучка сваім голасам майго новага верша. Прашу прабачэння за якасць
• • •
#пераклад
#vertebra
#госць
Званок ужо можна паглядзець у нашым Тэлеграм-канале
https://t.me/KVertebra
Журналістка Рэйчал Кэлер павінна раскрыць сакрэт таямнічай відэастужкі, якая забівае любога, хто яе глядзеў, роўна праз сем дзён.
• • •
#vertebra
#госць
Званок ужо можна паглядзець у нашым Тэлеграм-канале
https://t.me/KVertebra
Журналістка Рэйчал Кэлер павінна раскрыць сакрэт таямнічай відэастужкі, якая забівае любога, хто яе глядзеў, роўна праз сем дзён.
• • •
#верш
#Настасся_Хадзько
***
Халодны снег, халодны лёд —
Жыццё не казка і не мёд!
Але яно і сэнс свой мае,
Калі кагосьці хтось кахае.
Калі прыехаў ты ў мястэчка,
Дзе запрашаюць усіх сардэчна,
Дзе ты вандруеш па радзіме,
Калі шмат год быў на чужбіне.
Пабачыць першыя пралескі,
Як іх збіраюць сваякі і дзеткі.
Завітаць па сцежцы ў хатку,
Аддзякаваць з парога бацьку.
Падыйсці да бабулі і абняць,
Аб жыцці старой паразмаўляць.
Мець крэда, быць чалавекам,
І верыць у найлепшае сэрцам.
• • •
#Настасся_Хадзько
***
Халодны снег, халодны лёд —
Жыццё не казка і не мёд!
Але яно і сэнс свой мае,
Калі кагосьці хтось кахае.
Калі прыехаў ты ў мястэчка,
Дзе запрашаюць усіх сардэчна,
Дзе ты вандруеш па радзіме,
Калі шмат год быў на чужбіне.
Пабачыць першыя пралескі,
Як іх збіраюць сваякі і дзеткі.
Завітаць па сцежцы ў хатку,
Аддзякаваць з парога бацьку.
Падыйсці да бабулі і абняць,
Аб жыцці старой паразмаўляць.
Мець крэда, быць чалавекам,
І верыць у найлепшае сэрцам.
• • •
#верш
#Шрэбра_Іслачы
Фантазмагорыя пра карысць Кавіду
Чаму Кавід не Маргенштэрн?
Паеў бы ўсіх дзядоў.
Тым дзедам стаў нам інтэрнэт,
Ён ведае ўсё.
У галавах дзядоў сівыя мары іх
Крывымі пальцамі сваймі
Цягнуцца да мяне.
Жадаюць знішчыць мне мой лёс.
Мінулае вярнуць.
Паскуды, гніды! Вось хто вы!
Вам трэба ў зямлю.
Вы, дрэні, дайце людзям жыць.
Пакіньце з мірам свет.
#Шрэбра_Іслачы
Фантазмагорыя пра карысць Кавіду
Чаму Кавід не Маргенштэрн?
Паеў бы ўсіх дзядоў.
Тым дзедам стаў нам інтэрнэт,
Ён ведае ўсё.
У галавах дзядоў сівыя мары іх
Крывымі пальцамі сваймі
Цягнуцца да мяне.
Жадаюць знішчыць мне мой лёс.
Мінулае вярнуць.
Паскуды, гніды! Вось хто вы!
Вам трэба ў зямлю.
Вы, дрэні, дайце людзям жыць.
Пакіньце з мірам свет.
#верш
#Шрэбра_Іслачы
Скажы "сумочка"
Сядзеў за партаю Міхал
І думаў пра сябе
Мне кажуць: "Сумочка скажи!"
А мне яно не трэ!
Заўсёды "Торбаю" была
А тут раптоўна не.
#Шрэбра_Іслачы
Скажы "сумочка"
Сядзеў за партаю Міхал
І думаў пра сябе
Мне кажуць: "Сумочка скажи!"
А мне яно не трэ!
Заўсёды "Торбаю" была
А тут раптоўна не.
#верш
#Сьвятлана_Зьнічка
«Да Марыі Б.»
«Ду-ду-ду-ду..» – чуеш на полі?
Загадкавы рытм паўзе ніц.
Дзяўчына пяе аб бяздонні
Азёраў, празрыстых крыніц.
Ад золку да змроку ў лясах
Шукае намёкі на мару.
У травах заснула краса,
Яна чуе подых нектару.
З сабою прыносіць дуду
І цягне жаллівае «ду-ду..» –
Адпуджвае хмару-бяду
Сваім спачуваннем да люду.
Гульня ў пачуцці да мора
Таемнасцю будзіць зямлю.
Давераць свой лёс, сваё гора
Як толькі пачуюць ігру.
Іскрацца блакітныя вочы,
І хоць асляпіла іх сонца,
Душа мае скарб, што ўночы
Вядзе кветкі ў шчасця аконца.
«Ду-ду-ду-ду..» – чуеш на полі?
Загадкавы гурт паўзе ніц.
Дзяўчына пяе аб бязволлі
Калосся і сініх званіц.
• • •
Telegram
• • •
#Сьвятлана_Зьнічка
«Да Марыі Б.»
«Ду-ду-ду-ду..» – чуеш на полі?
Загадкавы рытм паўзе ніц.
Дзяўчына пяе аб бяздонні
Азёраў, празрыстых крыніц.
Ад золку да змроку ў лясах
Шукае намёкі на мару.
У травах заснула краса,
Яна чуе подых нектару.
З сабою прыносіць дуду
І цягне жаллівае «ду-ду..» –
Адпуджвае хмару-бяду
Сваім спачуваннем да люду.
Гульня ў пачуцці да мора
Таемнасцю будзіць зямлю.
Давераць свой лёс, сваё гора
Як толькі пачуюць ігру.
Іскрацца блакітныя вочы,
І хоць асляпіла іх сонца,
Душа мае скарб, што ўночы
Вядзе кветкі ў шчасця аконца.
«Ду-ду-ду-ду..» – чуеш на полі?
Загадкавы гурт паўзе ніц.
Дзяўчына пяе аб бязволлі
Калосся і сініх званіц.
• • •
Telegram
• • •
#верш
#Хросная
Раніцай еш навальніцы
Маскі здымай з тварам
памятай, гэта - сніцца
Пі туманоў адвары.
Хай праляцяць стагоддзі
Твары, імёны, даты
Наперакор прыродзе
Унутрана будзь рагатай
Трэба адрошчваць зубы
Трэба з'ядаць маланкі
Каб называць любай
Не засынаць - ранкам...
А па дарогах хадзі
Толькі басымі нагамі
Каб вырываць з грудзі
Пушкіных з Муракамі
Раніцай еш навальніцы
Маскі здымай з тварам
памятай, гэта - сніцца
Пі туманоў адвары.
#Хросная
Раніцай еш навальніцы
Маскі здымай з тварам
памятай, гэта - сніцца
Пі туманоў адвары.
Хай праляцяць стагоддзі
Твары, імёны, даты
Наперакор прыродзе
Унутрана будзь рагатай
Трэба адрошчваць зубы
Трэба з'ядаць маланкі
Каб называць любай
Не засынаць - ранкам...
А па дарогах хадзі
Толькі басымі нагамі
Каб вырываць з грудзі
Пушкіных з Муракамі
Раніцай еш навальніцы
Маскі здымай з тварам
памятай, гэта - сніцца
Пі туманоў адвары.
#верш
#Максім_Крывіч
* * *
Гэй, спадар! Не хавай галавы:
Хутка стане і наш с табой век!
На жыццё адаб’ема правы!
Нагадаем, кім ёсць чалавек!
* * *
Hej, spadar! Nie chavaj hałavy:
Chutka stanie i naš s taboj viek!
Na žyćcio adabjema pravy!
Nahadajem, kim jość čałaviek!
• • •
Telegram
• • •
#Максім_Крывіч
* * *
Гэй, спадар! Не хавай галавы:
Хутка стане і наш с табой век!
На жыццё адаб’ема правы!
Нагадаем, кім ёсць чалавек!
* * *
Hej, spadar! Nie chavaj hałavy:
Chutka stanie i naš s taboj viek!
Na žyćcio adabjema pravy!
Nahadajem, kim jość čałaviek!
• • •
Telegram
• • •
#песня #музыка
#MASHA
Песню можна паслухаць на ўсіх лічбавых платформах ❤️
MASHA -RUZHA (KRYWI cover)
Music by NIKITA ZOLOTAR
https://youtu.be/QpEZHbVXrMQ?si=XGTEJOFriejlU3SP
• • •
Telegram
Instagram
Facebook
Onerpm
SoundCloud
• • •
#MASHA
Песню можна паслухаць на ўсіх лічбавых платформах ❤️
MASHA -RUZHA (KRYWI cover)
Music by NIKITA ZOLOTAR
https://youtu.be/QpEZHbVXrMQ?si=XGTEJOFriejlU3SP
• • •
Telegram
Onerpm
SoundCloud
• • •
YouTube
MASHA - RUZHA (KRYWI cover)
music by NIKITA ZOLOTAR
#верш
#Максім_Крывіч
Ціша.
Ціша.
Спякотны вечар.
Над галавою — неба.
Сонца.
Аблокава зграя
да самага небакраю...
Бялюткі рамонак у полі
стане барвовым макам
з чужыцкай рукі і волі.
Пакіне ён нас без долі,
пакіне сам-насам з катам,
з варожым ботам салдата.
Такое было не раз.
Брат стане насупраць брата,
пад рознымі пад сцягамі.
вось гэта і будзе з намі,
вось гэта чакае нас.
Ціша.
Спякотны вечар.
Над галавою — неба.
Месяц.
вароніна зграя
да самага небакраю...
• • • • •
Ciša.
Ciša.
Spiakotny viečar.
Nad hałavoju — nieba.
Sonca.
Abłokava zhraja
da samaha niebakraju...
Bialutki ramonak u poli
stanie barvovym makam
z čužyckaj ruki i voli.
Pakinie jon nas biez doli,
pakinie sam-nasam z katam,
z varožym botam sałdata.
Takoke było nie raz.
Brat stanie nasuprać brata,
pad roznymi pad ściahami.
voś heta i budzie z nami,
voś heta čakaje nas.
Ciša.
Spiakotny viečar.
Nad hałavoju — nieba.
Miesiac.
varonina zhraja
da samaha niebakraju...
• • •
Telegram
Twitter
TikTok
• • •
#Максім_Крывіч
Ціша.
Ціша.
Спякотны вечар.
Над галавою — неба.
Сонца.
Аблокава зграя
да самага небакраю...
Бялюткі рамонак у полі
стане барвовым макам
з чужыцкай рукі і волі.
Пакіне ён нас без долі,
пакіне сам-насам з катам,
з варожым ботам салдата.
Такое было не раз.
Брат стане насупраць брата,
пад рознымі пад сцягамі.
вось гэта і будзе з намі,
вось гэта чакае нас.
Ціша.
Спякотны вечар.
Над галавою — неба.
Месяц.
вароніна зграя
да самага небакраю...
• • • • •
Ciša.
Ciša.
Spiakotny viečar.
Nad hałavoju — nieba.
Sonca.
Abłokava zhraja
da samaha niebakraju...
Bialutki ramonak u poli
stanie barvovym makam
z čužyckaj ruki i voli.
Pakinie jon nas biez doli,
pakinie sam-nasam z katam,
z varožym botam sałdata.
Takoke było nie raz.
Brat stanie nasuprać brata,
pad roznymi pad ściahami.
voś heta i budzie z nami,
voś heta čakaje nas.
Ciša.
Spiakotny viečar.
Nad hałavoju — nieba.
Miesiac.
varonina zhraja
da samaha niebakraju...
• • •
Telegram
TikTok
• • •
#верш
#Сьвятлана_Зьнічка
«Непаўторная восень»
*
Імховы пах даўно ўжо звыклы мне
Настолькі, што балюча.
Бясконца лёс сваю пагібель гне,
Ліе адвар пякучы...
Ланцуг нябачны шыю сціснуў мне
Так моцна, што балюча.
Я мушу назіраць, як вецер рве
Лісты пасмы сыпучай.
Нашто мне ведаць жах пакут сусветных,
Боль кожнага лістка,
Калі сябе я задушыла ў нервах
І сталася хістка?
Забыты і схаваны ў чорнай глебе
Спакой, і нат у снах
Не ўваскрэсне болей спелай рэпы
Духмяны, горкі пах.
Прытулак мне цяпер – мая зямля,
Магіла мне блізка.
Упала – і кладуся долу я
Да жоўтага лістка.
*🍂 Telegram
#Сьвятлана_Зьнічка
«Непаўторная восень»
*
Імховы пах даўно ўжо звыклы мне
Настолькі, што балюча.
Бясконца лёс сваю пагібель гне,
Ліе адвар пякучы...
Ланцуг нябачны шыю сціснуў мне
Так моцна, што балюча.
Я мушу назіраць, як вецер рве
Лісты пасмы сыпучай.
Нашто мне ведаць жах пакут сусветных,
Боль кожнага лістка,
Калі сябе я задушыла ў нервах
І сталася хістка?
Забыты і схаваны ў чорнай глебе
Спакой, і нат у снах
Не ўваскрэсне болей спелай рэпы
Духмяны, горкі пах.
Прытулак мне цяпер – мая зямля,
Магіла мне блізка.
Упала – і кладуся долу я
Да жоўтага лістка.
*🍂 Telegram
#верш
#Сьвятлана_Зьнічка
«Крывавы Шлях»
*
Мільёны кіну перуноў
У тых, каго я знаю,
У тых, маю што сочуць кроў,
У тую чорну зграю.
А.Гарун
*
Цікаўнае вока глядзіць на мяне,
З нябёсаў цьмяных назірае
За капляй крыві на маім рукаве,
Што зоркі
па небе
пускае.
Па вёсцы прайшла пагалоска, маўляў,
Хтось бачыў дзіўное здарэнне:
Уночы свяцілася неба – а я
Хаваўся
у глыб
сутарэння.
Казалі, што неба працялі агні
Халодным замогільным бляскам.
Не дзіва зусім, што пачуць не маглі
Зубоў маіх
трасцавы
ляскат.
У пошуках белых анучак для ран
Натрапіў на мёртвыя целы –
Пакуль праліваў я крыві акіян,
Яны яе
лілі
ў землю.
Ахінуў я зноў вёску чорнаю коўдрай,
Пачаў разбінтоўваць рукі –
Як раптам пачулася бразганне вёдраў
І грукат
жалезнай
папругі.
Імкліва страла перасекла паветра,
Ляцела наўпрост у мяне,
А людзі крычалі скрозь яркае пекла,
Што вочы
заслала
мае...
Маўкліва сядзеў я пад кронаю дуба,
Глядзеў на нябёсаў узоры.
Хоць рукі мае забінтованы туга,
Знайшоў я,
з каго зрабіць
зоры.
Цікаўнае вока глядзіць на мяне,
З нябёсаў цьмяных назірае
За капляй крыві на маім рукаве,
Што зоркі
па небе
пускае.
Telegram
* 🌌🫀
#Сьвятлана_Зьнічка
«Крывавы Шлях»
*
Мільёны кіну перуноў
У тых, каго я знаю,
У тых, маю што сочуць кроў,
У тую чорну зграю.
А.Гарун
*
Цікаўнае вока глядзіць на мяне,
З нябёсаў цьмяных назірае
За капляй крыві на маім рукаве,
Што зоркі
па небе
пускае.
Па вёсцы прайшла пагалоска, маўляў,
Хтось бачыў дзіўное здарэнне:
Уночы свяцілася неба – а я
Хаваўся
у глыб
сутарэння.
Казалі, што неба працялі агні
Халодным замогільным бляскам.
Не дзіва зусім, што пачуць не маглі
Зубоў маіх
трасцавы
ляскат.
У пошуках белых анучак для ран
Натрапіў на мёртвыя целы –
Пакуль праліваў я крыві акіян,
Яны яе
лілі
ў землю.
Ахінуў я зноў вёску чорнаю коўдрай,
Пачаў разбінтоўваць рукі –
Як раптам пачулася бразганне вёдраў
І грукат
жалезнай
папругі.
Імкліва страла перасекла паветра,
Ляцела наўпрост у мяне,
А людзі крычалі скрозь яркае пекла,
Што вочы
заслала
мае...
Маўкліва сядзеў я пад кронаю дуба,
Глядзеў на нябёсаў узоры.
Хоць рукі мае забінтованы туга,
Знайшоў я,
з каго зрабіць
зоры.
Цікаўнае вока глядзіць на мяне,
З нябёсаў цьмяных назірае
За капляй крыві на маім рукаве,
Што зоркі
па небе
пускае.
Telegram
* 🌌🫀
#верш
#Хросная
Адно жыццё: яго пражыці мушу
Каб не травілі мне так горка душу
Усе няздзейсненыя мары і жаданні
Прыстасаванне, сэрца хваляванні
якія я нікому не адкрыла
і гора, калі штосці не зрабіла
Жыццё маё - як быццам палатно
Калі мне лёсам дадзена яно
Я паспрабую так яго пражыць
Каб не казаці сумна: час бяжыць
Няхай палічаць усе мяне вар'яткай
І хай зазначаць: нешта не ў парадку
Насіць я буду доўгія спадніцы
І басанож хадзіць збіраць суніцы.
Сабе не абяру я шлях чужы
Стаяць сурова буду на мяжы
Хай сэрцайка маё не застывае
Хай моцна ненавідзіць і кахае
Кахае тых, каго хачу кахаць
Спявае тое, што хачу спяваць
Хачу сабе я гэтакую долю
Каб толькі волю -
мне было б даволі.
Каб зубы выраслі. Й гэтымі зубамі
Змагла я біцца з небам і багамі.
Адно жыццё. Пражыць яго наноў
Не атрымаецца, каб паспытаць ізноў.
Пражыць яшчэ раз - немагчыма проста
І што рабіць, калі не выйшаў ростам
І сіл душэўных, мусіць, не хапае
А сэрцайка то плача, то спявае
Нібы дзіця маленькае
Ну што ж
У сябе саму мне не ўсадзіці нож:
Я буду жыць, і жыць - як я хачу
Не маю крылаў, ды далей лячу
Як птушка вольная. наперадзе
- сусвет
Не веру я ў вартасці прыкмет
І ў дурныя вочанькі і словы -
Сама ствару сабе малюнак новы
І паспрабую так яго пражыць
Каб не казаці сумна: час бяжыць
Мне б жыць і жыць
І варажыць
Крый Божа
толькі
подласці служыць.
(Так, я пішу з дзеяслоўнымі рыфмамі, бо я лох і што вы мне зробіце, я ў іншым горадзе)
#Хросная
Адно жыццё: яго пражыці мушу
Каб не травілі мне так горка душу
Усе няздзейсненыя мары і жаданні
Прыстасаванне, сэрца хваляванні
якія я нікому не адкрыла
і гора, калі штосці не зрабіла
Жыццё маё - як быццам палатно
Калі мне лёсам дадзена яно
Я паспрабую так яго пражыць
Каб не казаці сумна: час бяжыць
Няхай палічаць усе мяне вар'яткай
І хай зазначаць: нешта не ў парадку
Насіць я буду доўгія спадніцы
І басанож хадзіць збіраць суніцы.
Сабе не абяру я шлях чужы
Стаяць сурова буду на мяжы
Хай сэрцайка маё не застывае
Хай моцна ненавідзіць і кахае
Кахае тых, каго хачу кахаць
Спявае тое, што хачу спяваць
Хачу сабе я гэтакую долю
Каб толькі волю -
мне было б даволі.
Каб зубы выраслі. Й гэтымі зубамі
Змагла я біцца з небам і багамі.
Адно жыццё. Пражыць яго наноў
Не атрымаецца, каб паспытаць ізноў.
Пражыць яшчэ раз - немагчыма проста
І што рабіць, калі не выйшаў ростам
І сіл душэўных, мусіць, не хапае
А сэрцайка то плача, то спявае
Нібы дзіця маленькае
Ну што ж
У сябе саму мне не ўсадзіці нож:
Я буду жыць, і жыць - як я хачу
Не маю крылаў, ды далей лячу
Як птушка вольная. наперадзе
- сусвет
Не веру я ў вартасці прыкмет
І ў дурныя вочанькі і словы -
Сама ствару сабе малюнак новы
І паспрабую так яго пражыць
Каб не казаці сумна: час бяжыць
Мне б жыць і жыць
І варажыць
Крый Божа
толькі
подласці служыць.
(Так, я пішу з дзеяслоўнымі рыфмамі, бо я лох і што вы мне зробіце, я ў іншым горадзе)