#верш
#Сьвятлана_Зьнічка
* ` *
Урывак з паэмы
«Нявыказаная праўда»
*
...Той дом ледзь трымаўся за сонечны ранак,
Вакол – сляды бруднай вады, ейных ботаў.
Свабодным ад гразі пакінулі ганак,
Дзе кветкі каналі пад гукі дурнотаў.
Дзяўчына ў сад уварвалася гэтак
Праз беднасць сваю – немагчыма так жыць!
Даведаўся: мусіла продажам кветак
На шчасце й сумленнасць сабе зарабіць.
Пабег я ў замак, заплюшчыўшы вочы, –
Так моцна сціскалася сэрца ад болю.
Тады я рашыў: памагу ёй аднойчы,
Ніколі пакутаваць больш не дазволю.
Не ўспомніць, калі раней столькі імпэту
Пабачыць было можна ў рухах маіх,
Нібы прыадкрыў я заслону сакрэту
І мушу крануць сутнасць тайнаў старых.
Уночы, бы злодзей, гайсаў па кутах,
Цяжкой ліхаманцы аддаўшы аброць.
«Ствару тую кветку, што ў іншых садах
Не знойдзе ніхто! Будзе коштам як плоць,
Красой жа – як цуд!» – такі быў мой намер.
Тры дні зноў не спаў, працаваў ўначы,
Быў вольны – глядзеў я скрозь тоўсты бар'ер
Між ёй і сабой, нават меўся ўцячы
Да яе цёплых рук, каб адчуцца каханым...
Аднак жа не мог я таго дапусціць:
Мой выгляд прыгнеціць яе, бы туманам,
Задушыць, уцягне ў свет, дзе не жыць...
Вось кветка ўжо прад маімі вачыма,
Залітая сонечнай ласкай краса
Заззяе, як толькі блакіт да дзяўчыны
Даткнецца. Імгненне – й асядзе раса
На тысячы йскрыстых асколкаў брыльянта.
Глядзеў я так доўга на створаны цуд,
Пакуль мае ногі не сталі як вата,
А горла не сціснуў мне ядраны жгут...
• • •
Telegram
• • •
#Сьвятлана_Зьнічка
* ` *
Урывак з паэмы
«Нявыказаная праўда»
*
...Той дом ледзь трымаўся за сонечны ранак,
Вакол – сляды бруднай вады, ейных ботаў.
Свабодным ад гразі пакінулі ганак,
Дзе кветкі каналі пад гукі дурнотаў.
Дзяўчына ў сад уварвалася гэтак
Праз беднасць сваю – немагчыма так жыць!
Даведаўся: мусіла продажам кветак
На шчасце й сумленнасць сабе зарабіць.
Пабег я ў замак, заплюшчыўшы вочы, –
Так моцна сціскалася сэрца ад болю.
Тады я рашыў: памагу ёй аднойчы,
Ніколі пакутаваць больш не дазволю.
Не ўспомніць, калі раней столькі імпэту
Пабачыць было можна ў рухах маіх,
Нібы прыадкрыў я заслону сакрэту
І мушу крануць сутнасць тайнаў старых.
Уночы, бы злодзей, гайсаў па кутах,
Цяжкой ліхаманцы аддаўшы аброць.
«Ствару тую кветку, што ў іншых садах
Не знойдзе ніхто! Будзе коштам як плоць,
Красой жа – як цуд!» – такі быў мой намер.
Тры дні зноў не спаў, працаваў ўначы,
Быў вольны – глядзеў я скрозь тоўсты бар'ер
Між ёй і сабой, нават меўся ўцячы
Да яе цёплых рук, каб адчуцца каханым...
Аднак жа не мог я таго дапусціць:
Мой выгляд прыгнеціць яе, бы туманам,
Задушыць, уцягне ў свет, дзе не жыць...
Вось кветка ўжо прад маімі вачыма,
Залітая сонечнай ласкай краса
Заззяе, як толькі блакіт да дзяўчыны
Даткнецца. Імгненне – й асядзе раса
На тысячы йскрыстых асколкаў брыльянта.
Глядзеў я так доўга на створаны цуд,
Пакуль мае ногі не сталі як вата,
А горла не сціснуў мне ядраны жгут...
• • •
Telegram
• • •
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#верш
#Nichto_Absalutna
Невядомаму паэту
Ты так мала пасьпеў, даганяючы шчасьце.
Ты ляцеў, пыл курэў,
Ты так мала пасьпеў.
Дык навошта стараўся?
Шчыраваў, гнаў сябе і сумневы падалей?
Ты гарэў, дым сівеў,
Ты так шмат не пасьпеў,
Дык навошта змагаўся?
Хоць згарэў, не сагрэў аніводнае цалі,
І асеў, быццам сьпеў,
Што ніхто не засьпеў,
І вякі пад ільдом пахавалі.
#Nichto_Absalutna
Невядомаму паэту
Ты так мала пасьпеў, даганяючы шчасьце.
Ты ляцеў, пыл курэў,
Ты так мала пасьпеў.
Дык навошта стараўся?
Шчыраваў, гнаў сябе і сумневы падалей?
Ты гарэў, дым сівеў,
Ты так шмат не пасьпеў,
Дык навошта змагаўся?
Хоць згарэў, не сагрэў аніводнае цалі,
І асеў, быццам сьпеў,
Што ніхто не засьпеў,
І вякі пад ільдом пахавалі.
#Добрыя_прадвесці #ТоЯ
#комікс #малюнак #пераклад
💚Частка 5💚
Фух! 😌
П.С. Каб зразумець, што тут адбываецца, рэкамендую паглядзець серыял "Good Omens"
#комікс #малюнак #пераклад
💚Частка 5💚
Фух! 😌
П.С. Каб зразумець, што тут адбываецца, рэкамендую паглядзець серыял "Good Omens"
#верш #łacinka
#Максім_Крывіч
Мара
Калі распачнецца смута,
Паветра кране атрута,
Са сталлю зліецца порах —
Не будзьма сядзець у норах!
Вазьмем мы сякеры, косы!
За жыцці, за веру, слёзы
Адкажам, бо ёсць нагода,
Праз тры, мо чатыры года!
Трываці мы больш не будзем! —
Такія ўжо, братцы, людзі:
Не можам сядзеці ціха,
Каль светам пануе ліха!
Мы выкажам нашу праўду!
Але пачакаць нам варта,
Усё падлічыць, адмерыць,
Самім у сябе паверыць,
Знайсці яшчэ сто прычынаў
Рабіць толькі гэтым чынам.
Бо горай ужо не стане,
А ліха няхай чакае.
Тады праз гадочкаў дзесяць
Мы здолеем мару здзейсніць!
Мы рынемся, братцы, разам,
Адолеем маць-праказу!
Загіне хвароба клята —
І будзе тады нам свята!
І будзе тады раздолле
І любыя нам застоллі!
Нарэжам сыроў, каўбасаў,
Нальема кефіру, квасу.
Усклікнем у поўны грудзі
Мы роднае сэрцу "Будзьма!"
• • •
Varyjant łacinkaju ŭ kamientarach.
• • •
• • •
Telegram
Twitter
• • •
#Максім_Крывіч
Мара
Калі распачнецца смута,
Паветра кране атрута,
Са сталлю зліецца порах —
Не будзьма сядзець у норах!
Вазьмем мы сякеры, косы!
За жыцці, за веру, слёзы
Адкажам, бо ёсць нагода,
Праз тры, мо чатыры года!
Трываці мы больш не будзем! —
Такія ўжо, братцы, людзі:
Не можам сядзеці ціха,
Каль светам пануе ліха!
Мы выкажам нашу праўду!
Але пачакаць нам варта,
Усё падлічыць, адмерыць,
Самім у сябе паверыць,
Знайсці яшчэ сто прычынаў
Рабіць толькі гэтым чынам.
Бо горай ужо не стане,
А ліха няхай чакае.
Тады праз гадочкаў дзесяць
Мы здолеем мару здзейсніць!
Мы рынемся, братцы, разам,
Адолеем маць-праказу!
Загіне хвароба клята —
І будзе тады нам свята!
І будзе тады раздолле
І любыя нам застоллі!
Нарэжам сыроў, каўбасаў,
Нальема кефіру, квасу.
Усклікнем у поўны грудзі
Мы роднае сэрцу "Будзьма!"
• • •
Varyjant łacinkaju ŭ kamientarach.
• • •
• • •
Telegram
• • •
#верш
#Хросная
Гімн БФ-тусы
Піцьма, студэнцтва, як павялося
Чарку нясіце хутчэй!
Зерне пасееш - будзе калоссе
Час нам не спаці начэй
Піцьма, студэнцтва для весялосці
Нам гаўдэамус спяваць
Каб паляцела тут разгалоссе
Час нам жыццё пакахаць
Успомнім часінкі мінулых герояў
Успомнім вагантаў і дам
Вып'ем, студэнцтва, дзеля настрою
Каб не зжурыцца нам
Мы ператворым п'янку ў мастацтва
Нам трэба шчасце сасніць
Хутка праносяцца годы юнацтва
Трэба ўспаміны капіць
Піцьма, студэнцтва, як павялося
Чарку нясіце хутчэй!
Зерне пасееш - будзе калоссе
Час нам не спаці начэй
#Хросная
Гімн БФ-тусы
Піцьма, студэнцтва, як павялося
Чарку нясіце хутчэй!
Зерне пасееш - будзе калоссе
Час нам не спаці начэй
Піцьма, студэнцтва для весялосці
Нам гаўдэамус спяваць
Каб паляцела тут разгалоссе
Час нам жыццё пакахаць
Успомнім часінкі мінулых герояў
Успомнім вагантаў і дам
Вып'ем, студэнцтва, дзеля настрою
Каб не зжурыцца нам
Мы ператворым п'янку ў мастацтва
Нам трэба шчасце сасніць
Хутка праносяцца годы юнацтва
Трэба ўспаміны капіць
Піцьма, студэнцтва, як павялося
Чарку нясіце хутчэй!
Зерне пасееш - будзе калоссе
Час нам не спаці начэй
#фанфік #Добрыя_прадвесці #ТоЯ
Вельзевул і Габрыіл напіліся медавухі
https://archiveofourown.org/works/49766251
Вельзевул і Габрыіл напіліся медавухі
https://archiveofourown.org/works/49766251
#скатазаўра #пераклад #фанфік #геншын #GenshinImpact
Вітаю, на сувязі скатазаўра. І я вырашыла паспрабаваць сябе ў перакладах, і для першай сур'ёзнай працы абрала не абы-што (невялічкую замалёўку), а велізарны максі-фанфік па геншыне.
Сайна/Цігнары
NC-17
Ад ворагаў да каханых
урбан-фэнтэзі!AU пра пустынныя легенды, якія ажылі, магільні, пагоні, вымушанае супрацоўніцтва и прагу нажывы, якая ператвараецца ў нешта большае.
Аўтар арыгінала - imbres (ao3)
Ужо даступная для чытання першая частка.
Чытаць па спасылцы:
https://archiveofourown.org/works/49929019/chapters/126051721
Вітаю, на сувязі скатазаўра. І я вырашыла паспрабаваць сябе ў перакладах, і для першай сур'ёзнай працы абрала не абы-што (невялічкую замалёўку), а велізарны максі-фанфік па геншыне.
Сайна/Цігнары
NC-17
Ад ворагаў да каханых
урбан-фэнтэзі!AU пра пустынныя легенды, якія ажылі, магільні, пагоні, вымушанае супрацоўніцтва и прагу нажывы, якая ператвараецца ў нешта большае.
Аўтар арыгінала - imbres (ao3)
Ужо даступная для чытання першая частка.
Чытаць па спасылцы:
https://archiveofourown.org/works/49929019/chapters/126051721
#верш
#Настасся_Хадзько
"Гаспадар"
Бусел пад начным небасхілам,
Як калісьці Клеапатра над Нілам,
Постаць гаспадара ўзвысіў сваю —
І птушкі спяваюць пакорна яму.
Узмахнуў крылом — і лес спіць,
Толькі вожык стары шапаціць.
Клёкат яго нібы гул самалётаў:
Прабуждае жывёлін балотаў.
Магутная сіла і птушка вялікая,
Для яе заўсёды неба адкрытае.
Сям'ю сваю бусел моцна абараняе,
І праз гэта ён рэдка адпачывае.
• • •
#Настасся_Хадзько
"Гаспадар"
Бусел пад начным небасхілам,
Як калісьці Клеапатра над Нілам,
Постаць гаспадара ўзвысіў сваю —
І птушкі спяваюць пакорна яму.
Узмахнуў крылом — і лес спіць,
Толькі вожык стары шапаціць.
Клёкат яго нібы гул самалётаў:
Прабуждае жывёлін балотаў.
Магутная сіла і птушка вялікая,
Для яе заўсёды неба адкрытае.
Сям'ю сваю бусел моцна абараняе,
І праз гэта ён рэдка адпачывае.
• • •
#верш
#Arciom
У мяне тут выйшла падборка вершаў на літрадыё, пачытайце:
https://litradio.link/texts/lonski-viershy/
• • •
Telegram
Youtube
• • •
#Arciom
У мяне тут выйшла падборка вершаў на літрадыё, пачытайце:
https://litradio.link/texts/lonski-viershy/
• • •
Telegram
Youtube
• • •
#верш
#маша_піша
я не сонца,
табе я свяціць не буду.
я не мора,
табе ўва мне не тануць.
можаш весці да дна каго заўгодна,
я ж застануся тут. застануся тут.
ты такі ж, як і быў,
вобраз дзіўны, зборны
ты такі ж, які быў,
я змянілася скрозь.
я не веру ў таро
але веру ў Бога.
зараз у сэрцы маім адзін мароз.
я агмень, што наўкола
усё працінае.
я вада,
што цячэ ў тваёй рацэ.
я не космас, які адказы знае.
але космас, магчыма, ёсць ува мне.
• • •
Telegram
• • •
#маша_піша
я не сонца,
табе я свяціць не буду.
я не мора,
табе ўва мне не тануць.
можаш весці да дна каго заўгодна,
я ж застануся тут. застануся тут.
ты такі ж, як і быў,
вобраз дзіўны, зборны
ты такі ж, які быў,
я змянілася скрозь.
я не веру ў таро
але веру ў Бога.
зараз у сэрцы маім адзін мароз.
я агмень, што наўкола
усё працінае.
я вада,
што цячэ ў тваёй рацэ.
я не космас, які адказы знае.
але космас, магчыма, ёсць ува мне.
• • •
Telegram
• • •
Telegram
маша пишет
стихи, мысли и чувства одной девушки из Беларуси