#Алесь_Гулевіч
#верш
#гвалт

За мурамі ці сцюжай падлогай,
Цераз сцёкавы ржавыя трубы
Чую лаянкаю маналогі
І пабітую ў шчэпкі пасуду.

Вось і крэсла патрапіла ў сцену,
Жонка з мужам счапіліся хватка.
Там яна ўсё касплэіць сірэну,
А ў куце гарлапаніць зярнятка.

Падабраўшы калені у вочы,
Не спрабуючы выцерці слёзы,
Мы абое сядзім па-дзявочы,
І дрыжым после кожнай пагрозы.

Гэта звонку я выцісну сотку
Абабіты мазолістай скурай,
А ў душы мне вільготна-дрыготка,
А ў душы я забіты цэнзурай.

За цябе дай пачуць гэты крыкі,
Хай мяне даламаюць удары,
Бо ўжо двойчы я цень бязлікі,
Варты жалю журботнай пашаны.

https://t.me/aleshulevic

#Алесь_Гулевіч
#верш
#ціндар

Прысвячаецца спадканням з ціндару (кірылічная версія ў каментрарах, бо гэта мой маленечкі маніфест у абарону беларскай лацінкі)

Ty kinuła mnie padabajku,
Jak kostku a treciaj načy,
Na fotku ŭ rasciahnutaj majkie,
I byccam mirhnuła: pišy.

"Vitaju, šanoŭnaja pani!"
Zvyčajny nasamreč zvarot,
Z nadziejaj, što vy nie spaznali,
Nie rymlanin ja, a viesthot.

Kłasična da žachu razmova:
Nadvorje vučoba i hust,
A potym havorka pra Boha
I prahu da hrešnych raspust.

Niazmienna sastroiš cichoniu,
Ja vydam niazhrabniejšy žart,
Što my zakaspłejim Pahoniu,
Ty—vieršnica, cieła pop-art.

Špacyr budzie doŭhim i ciažkim,
My kročym ad CUMa na Ŭschod.
Maŭčańnie, paciejuć padpaški,
Pytańnie zbivaje čarod.

Praz dzeń, navahaŭšysia dosyć,
Maleńkim niazhrabnym listom
Raskažaš što niejak nie znosić
I lepš mnie zastacca siabrom..

https://t.me/aleshulevic

#Алесь_Гулевіч
#верш
#дзень_роднай_мовы

Да Дня Роднай Мовы

Вы—
Драныя нікчэмнасці!
Вы—
Прусакі пад плінтусам.
Вы—
Прыклады сістэмнасці.
Вы—
Нешта кшталту бíндусаў¹.

Ні гонару, ні годнасці,
Ні руху без інструкцыі.
Гаротныя зняможнасці,
Ахвяры канстытуцыі.

"Не выхавалі правільна",
"Не тое акружэніе",
"Мы жа свае, нармальныя",
"Такое палажэніе".

"Нас зацкуюць на вуліцы",
"Праслаўлюся калгаснікам"...
Вы на калодзе курыцы
З менталкай першакласніка.

Калі прачнуцца здольныя—
Прачніцеся ад мораку.
Калі шчэ ё свавольныя—
Дадзім адпору ворагу.

1) Біндус—гультай (гутарковае)
https://t.me/aleshulevic

#Алесь_Гулевіч
#верш
#гісторыя

Мы біліся на Нямізе,
Па пояс у рыхлым снезе,
Каб вы там, у нізе,
Паснедалі ў час пры абедзе.

Мы біліся подле Воршы,
На беразе вечнае рэчкі,
Каб вам не было горшэ,
Каб вырашыць вечныя спрэчкі.

Змагаліся за паветы,
За кожна мястэчка ды вёску.
Студэнты з універсітэта,
Сяляне з вілкамі проста.

Нас вешалі ды стралялі,
Бурылі крыжы ля дарогі,
Паганілі душы краю,
Аб сцяг выціралі ногі.

Нам хлусілі доўга і ўпарта,
Зняважліва не заўважалі,
Нам пхалі дранае Марта.
Феміда, ды дзе твае шалі!?

https://t.me/aleshulevic

#Алесь_Гулевіч
#верш

З нянавісцю да ўласнай нікчэмнасці,
З атрутай па венам пякучай,
Не варты ні праведнай вернасці,
Ні здрады бязмежна балючай.

Я прыкра гляджу на адбітасці,
У люстры пакутна абвіслыя,
У смерці прасілі літасці
Жыцці як яблыкі кіслыя.

Як цень ад былой славутасці,
З кропляй былой упартасці,
У путах нязграбнай скутасці
І рэштках смярдзючых вартасці.

Як сцяг, без чырвонай стужачкі,
Як поле, без вершніка белага,
Як ліст, без апошняй дужачкі,
Як крыж, без крыві ацалелага.

https://t.me/aleshulevic

#Алесь_Гулевіч
#верш

Я спаткаў яе ў васямнаццаць,
А Купала дзесці ў дваццаць два.
Я любіў яе як год ужо памацаць,
А ў яе ў пашане ўсё сур'ёзная мура.

Я пісаў ёй дзённікі і вершы,
Мы глядзелі фільмы да святла,
А на вуліцы казалі, што памершай
Не да твару гэта марна мітусня.

Што я густы маю дужа спецыфічны,
Што мяне чакае лютая турма,
За мой выбар, і разбэшчаны і кічны.
Гэта човен—то не для варушняка.

Што яна занадта мала і няўмела,
Што за ёй глядзіць старэйшая сястра.
Вось яна та інша, зразумела.
Ну а гэтая—жабрацкае дзіця.

Мёртвароджанае з подыху да скону,
Штучна створанае купкаю няўдак,
Супярэчыць логіцы, закону,
Як агідны недачалавек-вядзьмак.

Да світанку пратрымаю тую сувязь,
Пацеркі сціскаю спакваля,
Каб з нябыту змрочнага вярнулась
Мова беларуская мая.

https://t.me/aleshulevic