#верш
#госць
#Лёля_Сонечная
Маналог #1
Горад паварочваецца на бок
Асцярожна здзьмувае з дарогі пыл
З верху курыць люльку пане бог:
Горад выбухнуў і яшчэ не астыў
Здаецца чутна званы на суседняй царкве
А можа я проста выпіў і троху паплыў
Дзеці плёскаюцца ў жаўтаватай рацэ
Якая зусім імаверна - зліў .
грудзі мамашы сеюць стрэс
"Дзеці будзьце ўважлівымі,
час ад часу ў нашым раёне
Выбухаюць АЭС"
Хто ведае мо мы ўжо паміраем?
Божа, а можа гэта канец?
Атам, давай яшчэ пагуляем
Будзе весела
узарвём сусвет
упэўнены: званы дакладна б'юць
А аблокі бог выдыхае праз рот
Дзеці купаюцца, людзі п'юць
Я ня веру ў ваду і кругазварот
Атам, пазбаў мяне ад сна
Пазбаў сусвет ад усякай драні
Можа калі мы дап'ем да дна
На дне апынецца што мы троху хрысціяне
@masvet_by
#госць
#Лёля_Сонечная
Маналог #1
Горад паварочваецца на бок
Асцярожна здзьмувае з дарогі пыл
З верху курыць люльку пане бог:
Горад выбухнуў і яшчэ не астыў
Здаецца чутна званы на суседняй царкве
А можа я проста выпіў і троху паплыў
Дзеці плёскаюцца ў жаўтаватай рацэ
Якая зусім імаверна - зліў .
грудзі мамашы сеюць стрэс
"Дзеці будзьце ўважлівымі,
час ад часу ў нашым раёне
Выбухаюць АЭС"
Хто ведае мо мы ўжо паміраем?
Божа, а можа гэта канец?
Атам, давай яшчэ пагуляем
Будзе весела
узарвём сусвет
упэўнены: званы дакладна б'юць
А аблокі бог выдыхае праз рот
Дзеці купаюцца, людзі п'юць
Я ня веру ў ваду і кругазварот
Атам, пазбаў мяне ад сна
Пазбаў сусвет ад усякай драні
Можа калі мы дап'ем да дна
На дне апынецца што мы троху хрысціяне
@masvet_by
#Лёля_Сонечная
Маналог #2
Як быццам ГЭС дала знянацку цечу
Паціху прарываецца адліга
І сонца больш ня хочацца бярэч
На новы дзень, на ноч, калі патухне цыга
І стане цёмна, пуста, проста, млява як бутэльцы бяз донышка
І як яе б ня трэс марак
І як бы ні шукала сэнс золушка
А дым льецца як кроў, як слова
Зліваецца з промнямі ў афрыканскім танцы
І быццам танец - іх з акуркам таемная мова
Развітанне тытуня перад тым як заваліцца
мне на сланцы
Шыпіць на сонцы бітум і кіпіць
Я грэю ў ім ногі як пастух у каровіным гноі
Хачу днямі сядзець, цыгарэты паліць
І глядзець на цыцкастых кабет што збіраюць надоі
Маналог #2
Як быццам ГЭС дала знянацку цечу
Паціху прарываецца адліга
І сонца больш ня хочацца бярэч
На новы дзень, на ноч, калі патухне цыга
І стане цёмна, пуста, проста, млява як бутэльцы бяз донышка
І як яе б ня трэс марак
І як бы ні шукала сэнс золушка
А дым льецца як кроў, як слова
Зліваецца з промнямі ў афрыканскім танцы
І быццам танец - іх з акуркам таемная мова
Развітанне тытуня перад тым як заваліцца
мне на сланцы
Шыпіць на сонцы бітум і кіпіць
Я грэю ў ім ногі як пастух у каровіным гноі
Хачу днямі сядзець, цыгарэты паліць
І глядзець на цыцкастых кабет што збіраюць надоі