#верш
#Шрэбра_Іслачы

Прысведчана невядомаму калараду і наркаману побач, які яго толькі што задушыў

* * * *
Пакуль жыў бульбяной урад
Дагэтуль быў і каларад
Залежыў ён ад бульбы смачнай
Якой атрутай не палі
Ён зноў вылазіў з-пад зямлі
І вось з'явіўся тут дзівак
Ён ведаў "Што?", "ЧАМУ?" і "Як?"
Знайшоў той хлопча вырашэнне
Ад каларада вызваленне:

" Тут просты шлях да перамогі
І без атруты, без Антохі
Народ мы выцягнем з мярлогі
Замест спажывы картоплянкі
Мы будзем есць адны паганкі
Чытаць па вумнай кнізе ў дзень з альтанкі

Пакуль усе не звар'яцеем
Той каларад ужо загіне
І зажывем мы, як умеем. "

#верш
#Шрэбра_Іслачы

Малітва

Уздымі рукі да неба
Удыхні поўныя паветра грудзі
Ды вымаві: Я ВОЛЬНЫ!
Лес і дрыгва
Месяц і зоры
Вы — Мае
Я — Ваш!

Полымя ўнутры.

#Шрэбра_Іслачы
#фота

Слімачок 🐌

#Шрэбра_Іслачы
#фота
#верш

Пекла там, дзе веды
Ліхтар не зіхаціць
Шчаслівы той, хто спіць.

#Шрэбра_Іслачы
#проза

Плынь разважання пра ілюзіі і дрэвы

Ці не расліна, той чалавак,,,,,мае карані культуры, каб мець моц продкаў і дужа трымацца і мець волю да жыцця. Мае чалавек розум і пачуцці, каб карыстацца імі — тымі ведамі мінулага. Гэта яго "Тут", яго "Зараз". Тое будзе ствол. Галіны — тая разнастайнасць дзей ды ідэй, што чалавек можа патынцыйна акумуляваць праз сваё дачыненне да пэўнай культуры. Лісце ж тая патэнцыя, ператвораная ў жыццё, яго песціць сонца будучыні і надзеі. Гэта, калі ты, чалавек, кажаш ідучым насустрач: "Добры дзень! А як маецеся?" А не лаішся, не плюеш людзям у твар. Кветкі — тыя ж новыя думкі, мроі. Яны з'яўляюцца, яны могуць і прапасці не даўшы плада. Але толькі дзьме вецер, як пылок з кветак панясецца, так нараджаецца плод.

Квітнеючая Беларусь, гэта сад!

І тут з'яўляюцца ілюзіі. Бо не ўсё, што клічуць "Каранямі" — наспраўдзе Карані. Каб тое "дрэва" захірэла — льюць бруд, замест чыстай вады. Або падмяняюць адно іншым. Скажаюць розум і пачуцці. Такое дрэва не з'яўляецца натуральм. Хоць часам выглядае такім і выклікае ўражанне. А ў выніку — чалавек перастае належыць сваёй культуры.

Гэтае дрэва цяпер з іншага саду.

• • •

#верш
#Шрэбра_Іслачы

Фантазмагорыя пра карысць Кавіду

Чаму Кавід не Маргенштэрн?
Паеў бы ўсіх дзядоў.
Тым дзедам стаў нам інтэрнэт,
Ён ведае ўсё.
У галавах дзядоў сівыя мары іх
Крывымі пальцамі сваймі
Цягнуцца да мяне.
Жадаюць знішчыць мне мой лёс.
Мінулае вярнуць.
Паскуды, гніды! Вось хто вы!
Вам трэба ў зямлю.
Вы, дрэні, дайце людзям жыць.
Пакіньце з мірам свет.

#верш
#Шрэбра_Іслачы

Скажы "сумочка"

Сядзеў за партаю Міхал
І думаў пра сябе
Мне кажуць: "Сумочка скажи!"
А мне яно не трэ!
Заўсёды "Торбаю" была
А тут раптоўна не.

#Верш
#Шрэбра_Іслачы

Журба

Канчатковасць дадае сэнса
А вясна — проста імгненне
Як тая цукора замест кавы
Восень, ты панна жаўнераў
Што склалі галовы ў бітве з каханнем

#Верш
#Шрэбра_Іслачы

Хвалі да Кралі

Тое, што нас не заб'е — зробіць мацнее.
А хто баязлівец, таму і жыць не варта.
У нас жыве і раз'юшаны з'вер!
І худоба бязвольная!
Дык май моц абраць першае.
А хто казаў, што жыццё, гэта нешта бяспечнае?

#верш
#Шрэбра_Іслачы

Стаміўся цягнуць сваіх дзядоў на сябе.
                  Бязмежны космас
                   Халодны і жорскі
               Мая будучыня з табой
Дзяды, пусціце мяне блукаць па свеце.

Я вярнуся, абяцаю....